Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας
Το tango είναι δημοφιλέστατο και έχει λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για πολλούς/ές δημιουργούς και μουσικούς από σχεδόν όλο τον κόσμο και φυσικά και την Ελλάδα. Ο νέος δίσκος του Γιάννου Αιόλου όμως έρχεται να καταγράψει μια πολύ ιδιαίτερη πρόσληψη του tango και αντίστοιχα να διατυπώσει μια νέα μουσική πρόταση με βάση αυτό.
Ο Γιάννος Αιόλου γεννήθηκε στη Λάρισα και σπούδασε μηχανολογία αλλά και jazz αυτοσχεδιασμό, κλασική ενορχήστρωση και ηχοληψία στο Λονδίνο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στην κινηματογραφική μουσική στην Αμερική. Ο πενηντατετράχρονος σήμερα δημιουργός δραστηριοποιείται σε ένα μεγάλο μουσικό εύρος, μουσική για χορό, θέατρο και κινηματογράφο, ορχηστρικά έργα ενώ έχει συνθέσει και κύκλους τραγουδιών.
Της κυκλοφορίας του «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» προηγήθηκε μια μακρόχρονη, επισταμένη και εις βάθος έρευνα του συνθέτη πάνω σε ένα από τα σημαντικότερα και εμβληματικά μουσικά ιδιώματα της Λατινικής Αμερικής, το αργεντίνικο tango. Όπως δηλώνει όμως ο ίδιος δεν εμπνεύστηκε μόνον από την μουσική αλλά και από τον χορό tango. Σχεδόν το άλλο ήμισυ της έμπνευσης του όμως ήρθε από το λογοτεχνικό ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού που επίσης γεννήθηκε και άνθησε στην Λατινική Αμερική.
To «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο είναι ένα οργανικό έργο με δέκα οκτώ μέρη. Ηχογραφήθηκε στη Σόφια και στη Θεσσαλονίκη .Επαιξε η Sofia Soloists Chamber Orchestra υπό την διεύθυνση του Konstantin Dobroykov με σολίστ την Margarita Ilieva στο πιάνο και τον Δημήτρη Αραμπατζή στο ακορντεόν, το πιο χαρακτηριστικό όργανο του tango δηλαδή.
Εχει όμως πολύ μεγάλη σημασία και η δεύτερη συνιστώσα της δημιουργίας του album που αποκαλύπτει ο τίτλος του, ο μαγικός ρεαλισμός. Κεντρικό στοιχείο του είναι οι συνεχείς μετασχηματισμοί της πραγματικότητας, τόσο που να μην γνωρίζουμε πότε είναι αληθινή και πότε ψεύτικη – ή μήπως υπάρχουν περισσότερες από μία πραγματικότητες και όλες αληθινές;
Οσον αφορά στο μουσικό σκέλος ο δημιουργός δεν περιορίστηκε μόνο στο «παραδοσιακό» tango αλλά μελέτησε και εμπνεύστηκε και από το nuevo tango του μέγιστου Astor Piazzola. Όπως και εκείνος λοιπόν «ανοίχθηκε» τόσο προς την κλασική μουσική όσο και, λιγότερα βέβαια, προς την jazz.
Οι βαθιά μελωδικές συνθέσεις του χρησιμοποιούν ως όχημα τη φόρμα και λιγότερο την ρυθμολογία του tango. Συνδυάζουν την συγκρατημένη ηδυπάθεια και την «υπόγεια» μελαγχολία του με την σαγηνευτική ιδιότητα του μαγικού ρεαλισμού να παρουσιάζει πολλαπλές εναλλακτικές απόψεις της πραγματικότητας. Ο συνθέτης μετέφερε αυτή την αίσθηση στην γραφή του με μια συνεχή μεταμόρφωση τονικοτήτων, μελωδιών και βέβαια ενορχηστρώσεων.
Δεν μπορείς επίσης να μην θαυμάσεις την ενορχηστρωτική δεινότητα του καθώς χρησιμοποιεί την ορχήστρα εγχόρδων, το πιάνο και το ακορντεόν με εξαιρετικά ευφάνταστο τρόπο δίνοντας τους διαδοχικά τον πρώτο ρόλο χωρίς όμως κανένα να μην μονοπωλεί το επίκεντρο στο οποίο βρίσκεται διαρκώς ακριβώς ο ηχοχρωματικός πλούτος με το αποτέλεσμα να είναι πανέμορφο και κάποιες στιγμές ως και συναρπαστικό.
Με ούριο τον άνεμο που το φέρνει από το Μπουένος Άιρες και πετώντας με τα φτερά των σχεδόν ατέρμονων αλλαγών του μαγικού ρεαλισμού ο Γιάννος Αιόλου καταθέτει με το «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» ένα ατμοσφαιρικότατο σύγχρονο έργο γνήσιας ομορφιάς και υψηλής αισθητικής. Συνιστάται για όλους και όλες που αγαπούν την καλή μουσική αλλά θα έλεγα ότι είναι must για τους εραστές και τις ερωμένες του πάθους του tango!
Το tango είναι δημοφιλέστατο και έχει λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για πολλούς/ές δημιουργούς και μουσικούς από σχεδόν όλο τον κόσμο και φυσικά και την Ελλάδα. Ο νέος δίσκος του Γιάννου Αιόλου όμως έρχεται να καταγράψει μια πολύ ιδιαίτερη πρόσληψη του tango και αντίστοιχα να διατυπώσει μια νέα μουσική πρόταση με βάση αυτό.
Ο Γιάννος Αιόλου γεννήθηκε στη Λάρισα και σπούδασε μηχανολογία αλλά και jazz αυτοσχεδιασμό, κλασική ενορχήστρωση και ηχοληψία στο Λονδίνο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στην κινηματογραφική μουσική στην Αμερική. Ο πενηντατετράχρονος σήμερα δημιουργός δραστηριοποιείται σε ένα μεγάλο μουσικό εύρος, μουσική για χορό, θέατρο και κινηματογράφο, ορχηστρικά έργα ενώ έχει συνθέσει και κύκλους τραγουδιών.
Της κυκλοφορίας του «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» προηγήθηκε μια μακρόχρονη, επισταμένη και εις βάθος έρευνα του συνθέτη πάνω σε ένα από τα σημαντικότερα και εμβληματικά μουσικά ιδιώματα της Λατινικής Αμερικής, το αργεντίνικο tango. Όπως δηλώνει όμως ο ίδιος δεν εμπνεύστηκε μόνον από την μουσική αλλά και από τον χορό tango. Σχεδόν το άλλο ήμισυ της έμπνευσης του όμως ήρθε από το λογοτεχνικό ρεύμα του μαγικού ρεαλισμού που επίσης γεννήθηκε και άνθησε στην Λατινική Αμερική.
To «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο είναι ένα οργανικό έργο με δέκα οκτώ μέρη. Ηχογραφήθηκε στη Σόφια και στη Θεσσαλονίκη .Επαιξε η Sofia Soloists Chamber Orchestra υπό την διεύθυνση του Konstantin Dobroykov με σολίστ την Margarita Ilieva στο πιάνο και τον Δημήτρη Αραμπατζή στο ακορντεόν, το πιο χαρακτηριστικό όργανο του tango δηλαδή.
Εχει όμως πολύ μεγάλη σημασία και η δεύτερη συνιστώσα της δημιουργίας του album που αποκαλύπτει ο τίτλος του, ο μαγικός ρεαλισμός. Κεντρικό στοιχείο του είναι οι συνεχείς μετασχηματισμοί της πραγματικότητας, τόσο που να μην γνωρίζουμε πότε είναι αληθινή και πότε ψεύτικη – ή μήπως υπάρχουν περισσότερες από μία πραγματικότητες και όλες αληθινές;
Οσον αφορά στο μουσικό σκέλος ο δημιουργός δεν περιορίστηκε μόνο στο «παραδοσιακό» tango αλλά μελέτησε και εμπνεύστηκε και από το nuevo tango του μέγιστου Astor Piazzola. Όπως και εκείνος λοιπόν «ανοίχθηκε» τόσο προς την κλασική μουσική όσο και, λιγότερα βέβαια, προς την jazz.
Οι βαθιά μελωδικές συνθέσεις του χρησιμοποιούν ως όχημα τη φόρμα και λιγότερο την ρυθμολογία του tango. Συνδυάζουν την συγκρατημένη ηδυπάθεια και την «υπόγεια» μελαγχολία του με την σαγηνευτική ιδιότητα του μαγικού ρεαλισμού να παρουσιάζει πολλαπλές εναλλακτικές απόψεις της πραγματικότητας. Ο συνθέτης μετέφερε αυτή την αίσθηση στην γραφή του με μια συνεχή μεταμόρφωση τονικοτήτων, μελωδιών και βέβαια ενορχηστρώσεων.
Δεν μπορείς επίσης να μην θαυμάσεις την ενορχηστρωτική δεινότητα του καθώς χρησιμοποιεί την ορχήστρα εγχόρδων, το πιάνο και το ακορντεόν με εξαιρετικά ευφάνταστο τρόπο δίνοντας τους διαδοχικά τον πρώτο ρόλο χωρίς όμως κανένα να μην μονοπωλεί το επίκεντρο στο οποίο βρίσκεται διαρκώς ακριβώς ο ηχοχρωματικός πλούτος με το αποτέλεσμα να είναι πανέμορφο και κάποιες στιγμές ως και συναρπαστικό.
Με ούριο τον άνεμο που το φέρνει από το Μπουένος Άιρες και πετώντας με τα φτερά των σχεδόν ατέρμονων αλλαγών του μαγικού ρεαλισμού ο Γιάννος Αιόλου καταθέτει με το «Tangos του Μαγικού Ρεαλισμού» ένα ατμοσφαιρικότατο σύγχρονο έργο γνήσιας ομορφιάς και υψηλής αισθητικής. Συνιστάται για όλους και όλες που αγαπούν την καλή μουσική αλλά θα έλεγα ότι είναι must για τους εραστές και τις ερωμένες του πάθους του tango!
