Ήταν πραγματικά ένας αινιγματικός προορισμός το Κρόιντον, ένα προάστιο λίγο έξω από το Λονδίνο, αλλά με μεγάλη φήμη για τα δισκάδικά του, και ιδιαίτερα, του BEANOS. Αν ήσουν συλλέκτης δίσκων θα ήταν κρίμα να γυρνούσες τα περιώνυμα δισκάδικα του Λονδίνου και μην πήγαινες έως εκεί. Βέβαια η περιέργεια του συλλέκτη είναι φοβερό πράγμα και σίγουρα δεν θα άφηνε ποτέ την ευκαιρία αυτή.
Αυτό έκανα κι εγώ όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία. Ήταν το BEANOS στο βάθος του μυαλού μου, αλλά όταν έφθασα έως εκεί με τον σιδηρόδρομο έφυγα με καμιά δεκαριά κούτες γεμάτες βινύλια και ούτε ξέρω κι εγώ πώς τις μετέφερα με το τραίνο έως το Λονδίνο και μετά στο διαμέρισμα όπου έμενα που ήταν επίσης γεμάτο δίσκους που έπρεπε να μεταφέρω στην Αθήνα.
Οι τιμές του BEANOS ήταν χαμηλές και ελκυστικές, αλλά και η ποικιλία μεγάλη. Χιλιάδες μεταχειρισμένοι δίσκοι που ήθελες πολλές ώρες να τους δεις όλους στα γρήγορα. Σίγουρα το καλύτερο εναλλακτικό δισκάδικο εκτός Λονδίνου.
H ταμπέλα έξω από το δισκάδικο έγραψε περήφανα : The World Famous Beanos (το φημισμένο σ’ όλο τον κόσμο δισκάδικο)
Ο ίδιος ο Μίστερ Beanos μας πάει πίσω στις παλιές καλές μέρες, όπου θα μπορούσατε να κάνετε μια γρήγορη περιπλάνηση στο κέντρο της παλιάς πόλης του Κρόιντον και να περάσετε ώρες ολόκληρες στα συνολικά 13 δισκάδικα της πόλης, όταν οι άνθρωποι ταξίδευαν πολλά χιλιόμετρα από άλλες περιοχές για να βρουν δίσκους εκεί. Στην περίπτωσή μου απέφυγα βέβαια οποιαδήποτε περιπλάνηση στο Κρόιντον και πήγα απευθείας στο BEANOS.
Ο David Lashmar είναι ο ιδρυτής του πιο αξιομνημόνευτου δισκοπωλείου του Κρόιντον, του BEANOS, που άνοιξε το 1975. Ο David λέει ακόμη και τώρα, περίπου 15 χρόνια αφότου πούλησε τη συλλογή δίσκων του και έκλεισε το κατάστημα, ότι εξακολουθεί να ακούει από ανθρώπους σχεδόν καθημερινά να μνημονεύουν το δισκάδικό του.
«Το πρώτο μας κατάστημα στο Κρόιντον ονομαζόταν Bell Hill Cassettes», θυμάται. "Οι κασέτες είχαν τεράστια απήχηση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ήταν μια πραγματική επανάσταση και θεωρούνταν ως ένα άφθαρτο μέσο, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ενώ οι δίσκοι πηδούσαν και έτριζαν. Πίστευα ότι η κασέτα θα ήταν εδώ για πάντα – όμως προφανώς δεν είμαι πολύ καλός στο να προβλέψω το μέλλον.
"Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου διαφημίζαμε trade-in ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πουλήσει τους δίσκους τους με αντάλλαγμα κασέτες. Έτσι καταλήξαμε σε αυτή τη τεράστια συλλογή βινυλίων. Παίρναμε δίσκους χωρίς να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς αγοράζουμε.
«Μπήκαμε κάπως σε αυτή την υποκουλτούρα της συλλογής δίσκων "anoraks"», είπε ο David. «Άνθρωποι που ήθελαν να εντοπίσουν σπάνια είδη, όπως, για παράδειγμα, η πρώτη λονδρέζικη ετικέτα με χρυσή γραφή του Earth Angel από τους Penguins (πάνω από 1.500 £) και άλλα παρόμοια.
"Ήταν κλίκα όλοι αυτοί που έψαχναν τέτοιους δίσκους, οπότε αυτό που αποφάσισα να κάνω ήταν να προσλάβω έναν παιδάκι που λεγόταν Ρέι, ο οποίος ήταν ο αυτοεκλεγμένος αρχηγός των εν λόγω δίσκων "anoraks", και έμεινε μαζί μου για 35 χρόνια! Είναι υπέροχος τύπος και είμαι ακόμα σε επαφή με αυτόν."
Ο David μεγάλωσε στο Croydon και έπαιξε σε συγκροτήματα τη δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα. Στη συνέχεια άνοιξε μια μπουτίκ στην Κορνουάλη που είχε ένα τζουκ μποξ. Όταν επέστρεψε στο Croydon, ήξερε ότι ήταν καιρός να κάνει μια κίνηση.
Το πρώτο του κατάστημα (Bell Hill Cassettes) βρισκόταν σε έναν παράδρομο κοντά στην αγορά του Croydon, αλλά σύντομα μετακόμισε και ίδρυσε το πρόσφατα ονομαζόμενο BEANOS ακριβώς στην ίδια την αγορά. «Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πώς ήταν η αγορά Croydon τότε», λέει ο David με θλίψη.
«Ήταν πράγματι κάτι στις δεκαετίες του 60 και του 70. Μια πολύ καλή λαϊκή αγορά που ήταν γεμάτη κόσμο, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πόσο δυναμική ήταν σε σύγκριση με τη χλωμή αγορά που υπάρχει τώρα.
"Πολλοί άνθρωποι ήταν εκεί για πέντε ή έξι γενιές και συνήθιζαν να παραδίδουν τους πάγκους της αγοράς στους συγγενείς τους. Το μαγαζί μας στην αγορά ήταν φανταστικό. Για μένα ήταν πολύ διασκεδαστικό με υπέροχη συντροφικότητα, απλά μια υπέροχη στιγμή. "
Τελικά, το BEANOS ξεπέρασε ακόμη και το κατάστημα Surrey Street Market και μετακόμισε στη γειτονική Middle Street σε ένα τεράστιο τριώροφο βικτοριανό κτίριο που παλαιότερα ήταν τυπογραφείο.
Τώρα, με εκατομμύρια αντικείμενα σε πώληση, έβαλε το Croydon στον χάρτη - ακόμη και διασημότητες πήγαιναν εκεί για να αγοράσουν τους δίσκους τους. Ο David θυμάται ότι ένας από τους αγαπημένους του μουσικούς που έρχονταν ήταν ο Eddie Grant (φημισμένος από την reggae επιτυχία I Don't Wanna Dance) poy όπως άλλοι καλλιτέχνες, ερχόταν να αγοράσει παλιούς δίσκους που δεν είχαν στη συλλογή τους. Ήταν φοβερός τυπάς», θυμάται ο Ντέιβιντ.
Στο BEANOS η ομάδα δούλευε όλη την Παρασκευή το βράδυ για να ετοιμάσει το μαγαζί για τα Σάββατα, καθώς σχηματίζονταν ουρές έξω από το δισκάδικο από νωρίς το πρωί. Το κατάστημα ήταν γεμάτο αναμνηστικά, όπως ένας Dalek από τον Doctor Who του BBC, ένα Sinclair C5 και δεκάδες vintage πικάπ και ραδιόφωνα. Κάθε Σάββατο υπήρχαν ένα ή δύο τοπικά συγκροτήματα που έπαιζαν στη σκηνή του Middle Floor και γινόταν χαμός, όπως θυμάται ο Νταίηβιντ.
Υπήρχε μια καφετέρια στον τελευταίο όροφο, ένας μίνι κινηματογράφος και vintage παιχνίδια της δεκαετίας του '60, όπως «φλίπερ». «Ήταν η απόλυτη ψυχαγωγία», λέει ο Νταίηβιντ. «Θέλαμε να το κάνουμε οικογενειακό πράγμα, το λέγαμε Alton Towers of Croydon!
"Οι άνθρωποι πλήρωναν κυριολεκτικά για μια μέρα στάθμευσης και έμεναν μαζί μας και στην περιοχή του Croydon όλη την ώρα, καταπληκτικό για εμάς και τους ντόπιους εμπόρους. Ήταν κάτι που απλά δεν βρίσκεις τώρα".
Αλλά, δυστυχώς, με την αυξανόμενη δημοτικότητα του eBay, η αγορά δίσκων δυσκόλεψε επειδή οι συλλέκτες μπορούσαν απλώς να αγοράσουν και να πουλήσουν διαδικτυακά χωρίς κανένα από τα γενικά έξοδα λιανικής.
«Έτσι οι αποκλειστικές μας γνώσεις πήγαν περίπατο», λέει ο David. «Οι άνθρωποι μπορούσαν απλώς να ψάξουν το Google και να βρουν αυτό που ήθελαν». Έτσι, πριν από περίπου 15 χρόνια, ο David τα παράτησε και πούλησε ολόκληρη τη συλλογή δίσκων σε έναν συλλέκτη.
«Ήταν πολύ καθαρτικό αυτό για μένα», λέει. «Αποφάσισα ότι δεν ήθελα να είμαι στο Διαδίκτυο, καθώς είχα 40 χρόνια προσωπικής λιανικής πώλησης και μου άρεσε να ασχολούμαι με πραγματικούς ανθρώπους, όχι με ένα πληκτρολόγιο. Μερικές φορές πρέπει απλώς να προχωρήσεις "
Δεν το μετανιώνει καθόλου και εξακολουθεί να ζει στην περιοχή του Croydon με τη γυναίκα και την οικογένειά του, αλλά λέει ότι κανένας από αυτούς δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να τον ακολουθήσει στη δισκογραφική επιχείρηση!
«Δεν επισκέπτομαι πια το κέντρο του Croydon τόσο πολύ», λέει ο David. "Αλλά ειλικρινά δεν περνάει εβδομάδα που να μην λαμβάνω ένα email από κάποιον - κυριολεκτικά από όλο τον κόσμο – που να ρωτά για το κατάστημα και να μοιράζεται αναμνήσεις. "Είμαι απίστευτα περήφανος για αυτό και νιώθω ότι αποχορώντας άφησα το αποτύπωμά μου Croydon».
Μια φορά όταν πήγε σ’ ένα μαγαζί στο Περθ της Αυστραλίας έμεινε άφωνος όταν ξαφνικά είδε μια ετικέτα BEANOS σε ένα δίσκο. Είναι αυτές οι μικρές διαρκείς χαρές που επιτρέπουν στον David, τώρα στα 78 του, να χαμογελάει και να συνειδητοποιεί ότι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το πάθος του για τους δίσκους και έφερε κάτι πραγματικά μοναδικό στον Croydon, παρόμοιο του οποίου μπορεί να μην ξαναγίνει.
*Οι πληροφορίες είναι από το www.mylondon.news
Αυτό έκανα κι εγώ όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία. Ήταν το BEANOS στο βάθος του μυαλού μου, αλλά όταν έφθασα έως εκεί με τον σιδηρόδρομο έφυγα με καμιά δεκαριά κούτες γεμάτες βινύλια και ούτε ξέρω κι εγώ πώς τις μετέφερα με το τραίνο έως το Λονδίνο και μετά στο διαμέρισμα όπου έμενα που ήταν επίσης γεμάτο δίσκους που έπρεπε να μεταφέρω στην Αθήνα.
Οι τιμές του BEANOS ήταν χαμηλές και ελκυστικές, αλλά και η ποικιλία μεγάλη. Χιλιάδες μεταχειρισμένοι δίσκοι που ήθελες πολλές ώρες να τους δεις όλους στα γρήγορα. Σίγουρα το καλύτερο εναλλακτικό δισκάδικο εκτός Λονδίνου.
H ταμπέλα έξω από το δισκάδικο έγραψε περήφανα : The World Famous Beanos (το φημισμένο σ’ όλο τον κόσμο δισκάδικο)
Ο ίδιος ο Μίστερ Beanos μας πάει πίσω στις παλιές καλές μέρες, όπου θα μπορούσατε να κάνετε μια γρήγορη περιπλάνηση στο κέντρο της παλιάς πόλης του Κρόιντον και να περάσετε ώρες ολόκληρες στα συνολικά 13 δισκάδικα της πόλης, όταν οι άνθρωποι ταξίδευαν πολλά χιλιόμετρα από άλλες περιοχές για να βρουν δίσκους εκεί. Στην περίπτωσή μου απέφυγα βέβαια οποιαδήποτε περιπλάνηση στο Κρόιντον και πήγα απευθείας στο BEANOS.
Ο David Lashmar είναι ο ιδρυτής του πιο αξιομνημόνευτου δισκοπωλείου του Κρόιντον, του BEANOS, που άνοιξε το 1975. Ο David λέει ακόμη και τώρα, περίπου 15 χρόνια αφότου πούλησε τη συλλογή δίσκων του και έκλεισε το κατάστημα, ότι εξακολουθεί να ακούει από ανθρώπους σχεδόν καθημερινά να μνημονεύουν το δισκάδικό του.
«Το πρώτο μας κατάστημα στο Κρόιντον ονομαζόταν Bell Hill Cassettes», θυμάται. "Οι κασέτες είχαν τεράστια απήχηση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ήταν μια πραγματική επανάσταση και θεωρούνταν ως ένα άφθαρτο μέσο, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ενώ οι δίσκοι πηδούσαν και έτριζαν. Πίστευα ότι η κασέτα θα ήταν εδώ για πάντα – όμως προφανώς δεν είμαι πολύ καλός στο να προβλέψω το μέλλον.
"Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου διαφημίζαμε trade-in ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πουλήσει τους δίσκους τους με αντάλλαγμα κασέτες. Έτσι καταλήξαμε σε αυτή τη τεράστια συλλογή βινυλίων. Παίρναμε δίσκους χωρίς να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς αγοράζουμε.
«Μπήκαμε κάπως σε αυτή την υποκουλτούρα της συλλογής δίσκων "anoraks"», είπε ο David. «Άνθρωποι που ήθελαν να εντοπίσουν σπάνια είδη, όπως, για παράδειγμα, η πρώτη λονδρέζικη ετικέτα με χρυσή γραφή του Earth Angel από τους Penguins (πάνω από 1.500 £) και άλλα παρόμοια.
"Ήταν κλίκα όλοι αυτοί που έψαχναν τέτοιους δίσκους, οπότε αυτό που αποφάσισα να κάνω ήταν να προσλάβω έναν παιδάκι που λεγόταν Ρέι, ο οποίος ήταν ο αυτοεκλεγμένος αρχηγός των εν λόγω δίσκων "anoraks", και έμεινε μαζί μου για 35 χρόνια! Είναι υπέροχος τύπος και είμαι ακόμα σε επαφή με αυτόν."
Ο David μεγάλωσε στο Croydon και έπαιξε σε συγκροτήματα τη δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα. Στη συνέχεια άνοιξε μια μπουτίκ στην Κορνουάλη που είχε ένα τζουκ μποξ. Όταν επέστρεψε στο Croydon, ήξερε ότι ήταν καιρός να κάνει μια κίνηση.
Το πρώτο του κατάστημα (Bell Hill Cassettes) βρισκόταν σε έναν παράδρομο κοντά στην αγορά του Croydon, αλλά σύντομα μετακόμισε και ίδρυσε το πρόσφατα ονομαζόμενο BEANOS ακριβώς στην ίδια την αγορά. «Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πώς ήταν η αγορά Croydon τότε», λέει ο David με θλίψη.
«Ήταν πράγματι κάτι στις δεκαετίες του 60 και του 70. Μια πολύ καλή λαϊκή αγορά που ήταν γεμάτη κόσμο, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πόσο δυναμική ήταν σε σύγκριση με τη χλωμή αγορά που υπάρχει τώρα.
"Πολλοί άνθρωποι ήταν εκεί για πέντε ή έξι γενιές και συνήθιζαν να παραδίδουν τους πάγκους της αγοράς στους συγγενείς τους. Το μαγαζί μας στην αγορά ήταν φανταστικό. Για μένα ήταν πολύ διασκεδαστικό με υπέροχη συντροφικότητα, απλά μια υπέροχη στιγμή. "
Τελικά, το BEANOS ξεπέρασε ακόμη και το κατάστημα Surrey Street Market και μετακόμισε στη γειτονική Middle Street σε ένα τεράστιο τριώροφο βικτοριανό κτίριο που παλαιότερα ήταν τυπογραφείο.
Τώρα, με εκατομμύρια αντικείμενα σε πώληση, έβαλε το Croydon στον χάρτη - ακόμη και διασημότητες πήγαιναν εκεί για να αγοράσουν τους δίσκους τους. Ο David θυμάται ότι ένας από τους αγαπημένους του μουσικούς που έρχονταν ήταν ο Eddie Grant (φημισμένος από την reggae επιτυχία I Don't Wanna Dance) poy όπως άλλοι καλλιτέχνες, ερχόταν να αγοράσει παλιούς δίσκους που δεν είχαν στη συλλογή τους. Ήταν φοβερός τυπάς», θυμάται ο Ντέιβιντ.
Στο BEANOS η ομάδα δούλευε όλη την Παρασκευή το βράδυ για να ετοιμάσει το μαγαζί για τα Σάββατα, καθώς σχηματίζονταν ουρές έξω από το δισκάδικο από νωρίς το πρωί. Το κατάστημα ήταν γεμάτο αναμνηστικά, όπως ένας Dalek από τον Doctor Who του BBC, ένα Sinclair C5 και δεκάδες vintage πικάπ και ραδιόφωνα. Κάθε Σάββατο υπήρχαν ένα ή δύο τοπικά συγκροτήματα που έπαιζαν στη σκηνή του Middle Floor και γινόταν χαμός, όπως θυμάται ο Νταίηβιντ.
Υπήρχε μια καφετέρια στον τελευταίο όροφο, ένας μίνι κινηματογράφος και vintage παιχνίδια της δεκαετίας του '60, όπως «φλίπερ». «Ήταν η απόλυτη ψυχαγωγία», λέει ο Νταίηβιντ. «Θέλαμε να το κάνουμε οικογενειακό πράγμα, το λέγαμε Alton Towers of Croydon!
"Οι άνθρωποι πλήρωναν κυριολεκτικά για μια μέρα στάθμευσης και έμεναν μαζί μας και στην περιοχή του Croydon όλη την ώρα, καταπληκτικό για εμάς και τους ντόπιους εμπόρους. Ήταν κάτι που απλά δεν βρίσκεις τώρα".
Αλλά, δυστυχώς, με την αυξανόμενη δημοτικότητα του eBay, η αγορά δίσκων δυσκόλεψε επειδή οι συλλέκτες μπορούσαν απλώς να αγοράσουν και να πουλήσουν διαδικτυακά χωρίς κανένα από τα γενικά έξοδα λιανικής.
«Έτσι οι αποκλειστικές μας γνώσεις πήγαν περίπατο», λέει ο David. «Οι άνθρωποι μπορούσαν απλώς να ψάξουν το Google και να βρουν αυτό που ήθελαν». Έτσι, πριν από περίπου 15 χρόνια, ο David τα παράτησε και πούλησε ολόκληρη τη συλλογή δίσκων σε έναν συλλέκτη.
«Ήταν πολύ καθαρτικό αυτό για μένα», λέει. «Αποφάσισα ότι δεν ήθελα να είμαι στο Διαδίκτυο, καθώς είχα 40 χρόνια προσωπικής λιανικής πώλησης και μου άρεσε να ασχολούμαι με πραγματικούς ανθρώπους, όχι με ένα πληκτρολόγιο. Μερικές φορές πρέπει απλώς να προχωρήσεις "
Δεν το μετανιώνει καθόλου και εξακολουθεί να ζει στην περιοχή του Croydon με τη γυναίκα και την οικογένειά του, αλλά λέει ότι κανένας από αυτούς δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να τον ακολουθήσει στη δισκογραφική επιχείρηση!
«Δεν επισκέπτομαι πια το κέντρο του Croydon τόσο πολύ», λέει ο David. "Αλλά ειλικρινά δεν περνάει εβδομάδα που να μην λαμβάνω ένα email από κάποιον - κυριολεκτικά από όλο τον κόσμο – που να ρωτά για το κατάστημα και να μοιράζεται αναμνήσεις. "Είμαι απίστευτα περήφανος για αυτό και νιώθω ότι αποχορώντας άφησα το αποτύπωμά μου Croydon».
Μια φορά όταν πήγε σ’ ένα μαγαζί στο Περθ της Αυστραλίας έμεινε άφωνος όταν ξαφνικά είδε μια ετικέτα BEANOS σε ένα δίσκο. Είναι αυτές οι μικρές διαρκείς χαρές που επιτρέπουν στον David, τώρα στα 78 του, να χαμογελάει και να συνειδητοποιεί ότι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το πάθος του για τους δίσκους και έφερε κάτι πραγματικά μοναδικό στον Croydon, παρόμοιο του οποίου μπορεί να μην ξαναγίνει.
*Οι πληροφορίες είναι από το www.mylondon.news
