Στις 4 Νοεμβρίου του 1967 οι Pink Floyd πραγματοποιούσαν την πρώτη εμφάνισή τους στις ΗΠΑ στο Winterland Auditorium του San Francisco στην California.
Είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Piper at the Gates of Dawn και ορισμένα πολύ δυνατά singles που έδειχναν ότι μέσα στο ψυχεδελικό κλίμα υπήρχε μια διαφορετική ταυτότητα…
Στην πρώτης τους αυτή αμερικάνικη παρουσία «προλόγιζαν» τους Big Brother And The Holding Company που πλαισίωναν την Janis Joplin, οι οποίοι είχαν ήδη εκδώσει το δικό τους δίσκο και βέβαια είχαν δώσει το παρών στο Monterey Pop Festival.
Για τους Pink Floyd η περίοδος αυτή είναι το τέλος της «αρχής» του χαρισματικού Syd Barrett όπου το τυραννισμένο μυαλό του θα τον οδηγήσει σε συμπεριφορές που δεν μπορούν να «ταιριάξουν» στην μπάντα, στις φιλοδοξίες και την πορεία που θέλει-πρέπει-μπορεί να ακολουθήσει.
Η έλευση του David Gilmour το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς θα οδηγήσει σταδιακά σέ μια μαγική ζύμωση με τους Nick Mason, Richard Wright και Roger Waters, όπου υπό την δημιουργική «αρχηγεία» του τελευταίου θα καταλήξουν σε άλμπουμ σταθμούς στην ιστορία της μουσικής και των τραγουδιών, και που συνοπτικά χαρακτηρίζουμε ως art rock.
Σίγουρα οι Pink Floyd ήταν-είναι πολλά περισσότερα και παραπάνω.
Είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ τους The Piper at the Gates of Dawn και ορισμένα πολύ δυνατά singles που έδειχναν ότι μέσα στο ψυχεδελικό κλίμα υπήρχε μια διαφορετική ταυτότητα…
Στην πρώτης τους αυτή αμερικάνικη παρουσία «προλόγιζαν» τους Big Brother And The Holding Company που πλαισίωναν την Janis Joplin, οι οποίοι είχαν ήδη εκδώσει το δικό τους δίσκο και βέβαια είχαν δώσει το παρών στο Monterey Pop Festival.
Για τους Pink Floyd η περίοδος αυτή είναι το τέλος της «αρχής» του χαρισματικού Syd Barrett όπου το τυραννισμένο μυαλό του θα τον οδηγήσει σε συμπεριφορές που δεν μπορούν να «ταιριάξουν» στην μπάντα, στις φιλοδοξίες και την πορεία που θέλει-πρέπει-μπορεί να ακολουθήσει.
Η έλευση του David Gilmour το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς θα οδηγήσει σταδιακά σέ μια μαγική ζύμωση με τους Nick Mason, Richard Wright και Roger Waters, όπου υπό την δημιουργική «αρχηγεία» του τελευταίου θα καταλήξουν σε άλμπουμ σταθμούς στην ιστορία της μουσικής και των τραγουδιών, και που συνοπτικά χαρακτηρίζουμε ως art rock.
Σίγουρα οι Pink Floyd ήταν-είναι πολλά περισσότερα και παραπάνω.
