Όταν μια «πριγκηπέσσα» συνάντησε ένα «γεροντάκι»…
Τον Ιούνιο του 1936 κυκλοφόρησε σε δίσκο 78 στροφών ένα τραγούδι που θεωρείται από τις κολώνες του πειραιώτικου ρεμπέτικου: το χασάπικο «Εγώ θέλω πριγκιπέσσα» με τον Στελλάκη Περπινιάδη και το συγκρότημα του Γιοβάν Τσαούς, σε μουσική και στίχους - κατά την ετικέτα τουλάχιστον - του Παναγιώτη Τούντα. Το τραγούδι ακολουθεί την παράδοση του ρεμπέτικου να σχολιάζει τα γεγονότα της επικαιρότητας και μιλάει για το μεγάλο κοινωνικό θέμα της εποχής - για το πρωτάκουστο ειδύλλιο μεταξύ της αδελφής του βασιλιά του Ιράκ, πριγκίπισσας Ιζαντέ Φεϋζάλ και του ροδίτη ξενοδοχειακού υπαλλήλου Τάσου Χαραλάμπους. Το ειδύλλιο είχε ξεκινήσει περίπου έναν χρόνο πριν, κατά τις διακοπές της πριγκίπισσας στην Ρόδο, οδήγησε τους δύο πρωταγωνιστές να κλεφτούν και να παντρευτούν κρυφά, αφού πρώτα η Ιζαντέ βαπτίστηκε χριστιανή.Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ανατυπώθηκε στην Αμερική, ενώ λίγο καιρό αργότερα ηχογραφήθηκε και στην Κωνσταντινούπολη, με τον Μήτσο Κυριακόπουλο και τη συνοδεία της ορχήστρας του Fehmi Ege. Σ' αυτή την ηχογράφηση οι στίχοι είναι ελαφρώς παραλλαγμένοι επί το τοπικότερον.
Όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τούντας είχε χρησιμοποιήσει αυτή τη μελωδία. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1932, είχε ηχογραφήσει το «Γεροντάκι» με την Κάκια Μένδρη, που έχει όμως άλλους στίχους και διαφορετική εισαγωγή από αυτήν που γνωρίζουμε στην ηχογράφηση με τον Περπινιάδη.
Η ιστορία του τραγουδιού με τις τρεις διαφορετικές εκδοχές θα μπορούσε να σταματήσει κάπου εδώ, αν ο δαιμόνιος μουσικολόγος Νίκος Ορδουλίδης δεν ανακάλυπτε πως η μελωδία για την οποία μιλάμε είναι εβραϊκής προέλευσης και καταγράφεται στη διεθνή δισκογραφία ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Νίκος έφερε στο φως πάνω από δέκα διαφορετικές ηχογραφήσεις της με Σέρβους, Κροάτες, Ρουμάνους, Λευκορώσους, Ουκρανούς και Λιθουανούς τραγουδιστές και μουσικούς (κάποιες απ' αυτές τις ηχογραφήσεις έγιναν στην Αμερική), ενώ εθνομουσικολόγοι έχουν καταγράψει Έλληνες και Ούγγρους εβραίους, επιζώντες του Ολοκαυτώματος, να τραγουδούν a capella αυτό το σκοπό με τον τρόπο και τα λόγια που τον θυμόταν ο καθένας.
Λόγια του φίλου ραδιοφωνικού παραγωγού Αλέξη Βάκη με τα οποία ανακοίνωσε την πραγματοποίηση μιας εκπομπής – ντοκουμέντο, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» 105,5 fm την 1η Ιουνίου 2020, με την ιστορία του περίφημου ρεμπέτικου τραγουδιού «Εγώ θέλω πριγκηπέσσα», που ηχογραφήθηκε το 1936 – στη γνωστότερη εκτέλεσή του - με τον Στελλάκη Περπινιάδη.
Τηλεφωνικός καλεσμένος του Αλέξη Βάκη ήταν, από την Νάουσα της Ημαθίας όπου ζει, ο έγκριτος μουσικολόγος, πιανίστας και συνθέτης Νίκος Ορδουλίδης, η έρευνα του οποίου έφερε στο φως κι άλλες άγνωστες, διεθνείς και εγχώριες ηχογραφήσεις της «Πριγκηπέσσας», που πραγματοποιήθηκαν από το 1910 ως τα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Αξίζει να σημειωθεί πως στις 16 Ιανουαρίου 2020 ο Νίκος Ορδουλίδης πραγματοποίησε ομιλία στο Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης», με θέμα «Η περιπλάνηση της Πριγκηπέσσας…» Αστικές λαϊκές μουσικές στα δίκτυα της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Ήταν μια εκπομπή που μας θύμισε το πώς πρέπει να γίνεται το ραδιόφωνο. Γι’ αυτό την αναπαράγουμε αυτούσια και μπορείτε να την ακούσετε στο video που ακολουθεί.
