Εκτός από ηθοποιός υπήρξε και γοητευτικός τραγουδιστής. Το 1965 βρέθηκε στην Ελλάδα, ενώ, είχε τραγουδήσει και Έλληνες συνθέτες: Γιάννη Σπανό με το Car Cette Chanosn La (1963), που είχε ηχογραφήσει και η Esther Ofarim, και Μάνο Χατζιδάκι με τη γαλλική version του Μην τον ρωτάς τον ουρανό (1962) που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με διάφορες εκτελέσεις, κυρίως, όμως με τις γυναικείες αγγλόφωνες ερμηνείες των: Brenda Lee (1963), Helen Shapiro (1964) και Timi Yuro (1981) ως All Alone Am I, αλλά και τις γαλλόφωνες των Nana Mouskouri (1962) και Jacqueline Boyer (1962) και τον τίτλο C'est Joli La Mer .
Μια από τις ελάχιστες αντρικές ερμηνείες, και, μάλλον, η σημαντικότερη, υπήρξε αυτή με τον Jean - Claude Pascal, το βιογραφικό του οποίου λέει ότι γεννήθηκε ως Jean - Claude Henri Roger Villeminot στο Παρίσι το 1927, σε μια οικογένεια κλωστοϋφαντουργών. Το 1944 άρχισε να εργάζεται εθελοντικά στο 2ο θωρακισμένο τμήμα με το οποίο εισήλθε σ το ακόμη κατεχόμενο Στρασβούργο. Έλαβε το Σταυρό του πολέμου ( Croix de Guerre) και ήταν Διοικητής των Τεχνών και των Γραμμάτων και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής.
Αφού κατάφερε να επιβιώσει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής μόδας, γνώρισε τον Κριστιάν Ντιόρ και έγινε στυλίστας και μοντέλο του. Όταν σχεδίασε τα κοστούμια για τη θεατρική παραγωγή Δον Ζουάν του Μολιέρου ανακάλυψε το πάθος του ηθοποιού . Πήρε μαθήματα υποκριτικής και έκανε το σκηνικό του ντεμπούτο το 1949 στην Κυρία με τις καμέλιες. Στη συνέχεια πήρε το όνομα Jean - Claude Pascal. Η πρώτη του ταινία ως ζεν πρεμιέ ήταν τα Τέσσερα τριαντάφυλλα/Quattro rose rosse (1951) του Nunzio Malasomma. Η κινηματογραφική του πορεία στη δεκαετία του ’50 έχει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός ανερχόμενου ηθοποιού. Σε αυτή την εποχή π ρωταγωνίστησε πλάι στις Romy Schneider, Gina Lollobrigida, Anouk Aimée, Jeanne Moreau, Annie Girardot κ.α.
Μια από τις ελάχιστες αντρικές ερμηνείες, και, μάλλον, η σημαντικότερη, υπήρξε αυτή με τον Jean - Claude Pascal, το βιογραφικό του οποίου λέει ότι γεννήθηκε ως Jean - Claude Henri Roger Villeminot στο Παρίσι το 1927, σε μια οικογένεια κλωστοϋφαντουργών. Το 1944 άρχισε να εργάζεται εθελοντικά στο 2ο θωρακισμένο τμήμα με το οποίο εισήλθε σ το ακόμη κατεχόμενο Στρασβούργο. Έλαβε το Σταυρό του πολέμου ( Croix de Guerre) και ήταν Διοικητής των Τεχνών και των Γραμμάτων και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής.
Αφού κατάφερε να επιβιώσει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής μόδας, γνώρισε τον Κριστιάν Ντιόρ και έγινε στυλίστας και μοντέλο του. Όταν σχεδίασε τα κοστούμια για τη θεατρική παραγωγή Δον Ζουάν του Μολιέρου ανακάλυψε το πάθος του ηθοποιού . Πήρε μαθήματα υποκριτικής και έκανε το σκηνικό του ντεμπούτο το 1949 στην Κυρία με τις καμέλιες. Στη συνέχεια πήρε το όνομα Jean - Claude Pascal. Η πρώτη του ταινία ως ζεν πρεμιέ ήταν τα Τέσσερα τριαντάφυλλα/Quattro rose rosse (1951) του Nunzio Malasomma. Η κινηματογραφική του πορεία στη δεκαετία του ’50 έχει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός ανερχόμενου ηθοποιού. Σε αυτή την εποχή π ρωταγωνίστησε πλάι στις Romy Schneider, Gina Lollobrigida, Anouk Aimée, Jeanne Moreau, Annie Girardot κ.α.
Οι σκηνοθέτες της Nouvelle Vague, όμως, δεν ενδιαφέρθηκαν για τον Jean-Claude Pascal και το κινηματογραφικό του έργο μετά το 1960 περιορίστηκε. Έτσι, αφιερώθηκε περισσότερο στο τραγούδι με το οποίο είχε καταπιαστεί από τις αρχές της δεκαετίας του’50. Για τη βαθιά φωνή του έγραψαν νέοι συνθέτες όπως ο Guy Béart, ο Serge Gainsbourg και ο Jean Ferrat. Το 1962 του απονεμήθηκε το βραβείο της ακαδημίας του Charles-Cros. Το 1961 είχε κερδίσει το διαγωνισμό της Eurovision με το Λουξεμβούργο και το τραγούδι Nous Les Amoureux . Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1981, εκπροσώπησε το Λουξεμβούργο και πάλι στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με το τραγούδι C'est pas peut-être l'Amerique αλλά τελικά η συμμετοχή του ήρθε 11η στις 20. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 έπαιξε και σε ψυχαγωγικές ταινίες. Στη δεκαετία του 1970 εργάστηκε για την τηλεόραση και τη σκηνή και στη δεκαετία του 1980 έγραψε αστυνομικά μυθιστορήματα και ιστορικά πορτρέτα.
Το 1986 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία του Le Beau Masque. Ο Jean-Claude Pascal, το άστρο του οποίου ανέτειλε στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 πέθανε το 1992 από καρκίνο του πνεύμονα, στο Clichy-la-Garenne, κοντά στο Παρίσι.
