Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι η τελευταία φορά που αναφέρομαι σε αυτό το άτομο και βέβαια ελπίζω να σοβαρευτούν και κάποιοι - που έχουν εκπομπές- και κάνουν τους ειδικούς στα θέματα της παράδοσης μας και φιλοξενούν τέτοιους παραχαράχτες.
«Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογγάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει όλη η Ελλάδα…». Με αυτά τα λόγια ο σπουδαίος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος σκιαγραφούσε την προσωπικότητα του κλαρινίστα Τάσου Χαλκιά. Η οικογένεια των Χαλκιάδων, η μεγαλύτερη μουσική οικογένεια του τόπου μας, μετράει πάνω από 150 χρόνια προσφοράς στη μουσική μας παράδοση. Η προσφορά του Τάσου Χαλκιά στη παραδοσιακή μας μουσική είναι τεράστια καθώς εκτός από το γεγονός ότι ήτανε από τους σπουδαιότερους μουσικούς και σολίστες στο κλαρίνο, για εξήντα χρόνια πάλευε να διασώσει και να μεταφέρει ατόφια στους νέους την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Για πολλά χρόνια πίστευα-όπως πολλοί φαντάζομαι- πως μέλος της οικογένειας ήτανε και ο επίσης κλαρινίστας Πέτρο-Λούκας «Χαλκιάς». Είχα την τύχη και τη τιμή να συνεργαστώ με τον Λάκη Χαλκιά, που και αυτός αποτελεί μεγάλη σελίδα στην μουσική μας ιστορία έχοντας τη δική του πορεία, μετρώντας μεγάλες συνεργασίες και που συνεχίζει επάξια το έργο του πατέρα του. Προς μεγάλη μου έκπληξη έμαθα πως ο Πέτρο-Λούκας «Χαλκιάς» δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την οικογένεια των Χαλκιάδων, όπως τόσα χρόνια ο ίδιος υποστηρίζει.
Ο ίδιος ο Λάκης Χαλκιάς, 20 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του και φανερά ενοχλημένος από κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του Πέτρο-Λούκα «σπάει» τη σιωπή του και για πρώτη φορά αποφασίζει να απαντήσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
«Ποτέ μου δεν περίμενα ότι θα έρθει η εποχή που όλοι μας θα ζήσουμε αυτή την τραγική πολιτιστική και πολιτισμική εξαθλίωση, την κατάπτωση όλων των αξιών που έφεραν και την οικονομική πτώχευση που χτύπησε ανελέητα τον λαό μας. Έναν λαό που άντεξε σε φοβερές καταστάσεις εκατοντάδες χρόνια, να τον βλέπεις να γελοιοποιείται, να ξεπουλάει την αξιοπρέπειά του και την περηφάνια του προκειμένου να παίξει σε παιχνίδια ενός ξετσίπωτου, και γελοίου τηλεοπτικού κόσμου που έχει εκπορνεύσει την ψυχή και το πνεύμα μεγάλου μέρους του λαού μας και κυρίως της νεολαίας. Έτσι δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν πρότυπα για όλα τα είδη της τέχνης με ατάλαντους, ακαλλιέργητους και θρασύς ανθρώπους.
«Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογγάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει όλη η Ελλάδα…». Με αυτά τα λόγια ο σπουδαίος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος σκιαγραφούσε την προσωπικότητα του κλαρινίστα Τάσου Χαλκιά. Η οικογένεια των Χαλκιάδων, η μεγαλύτερη μουσική οικογένεια του τόπου μας, μετράει πάνω από 150 χρόνια προσφοράς στη μουσική μας παράδοση. Η προσφορά του Τάσου Χαλκιά στη παραδοσιακή μας μουσική είναι τεράστια καθώς εκτός από το γεγονός ότι ήτανε από τους σπουδαιότερους μουσικούς και σολίστες στο κλαρίνο, για εξήντα χρόνια πάλευε να διασώσει και να μεταφέρει ατόφια στους νέους την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Για πολλά χρόνια πίστευα-όπως πολλοί φαντάζομαι- πως μέλος της οικογένειας ήτανε και ο επίσης κλαρινίστας Πέτρο-Λούκας «Χαλκιάς». Είχα την τύχη και τη τιμή να συνεργαστώ με τον Λάκη Χαλκιά, που και αυτός αποτελεί μεγάλη σελίδα στην μουσική μας ιστορία έχοντας τη δική του πορεία, μετρώντας μεγάλες συνεργασίες και που συνεχίζει επάξια το έργο του πατέρα του. Προς μεγάλη μου έκπληξη έμαθα πως ο Πέτρο-Λούκας «Χαλκιάς» δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την οικογένεια των Χαλκιάδων, όπως τόσα χρόνια ο ίδιος υποστηρίζει.
Ο ίδιος ο Λάκης Χαλκιάς, 20 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του και φανερά ενοχλημένος από κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του Πέτρο-Λούκα «σπάει» τη σιωπή του και για πρώτη φορά αποφασίζει να απαντήσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
«Ποτέ μου δεν περίμενα ότι θα έρθει η εποχή που όλοι μας θα ζήσουμε αυτή την τραγική πολιτιστική και πολιτισμική εξαθλίωση, την κατάπτωση όλων των αξιών που έφεραν και την οικονομική πτώχευση που χτύπησε ανελέητα τον λαό μας. Έναν λαό που άντεξε σε φοβερές καταστάσεις εκατοντάδες χρόνια, να τον βλέπεις να γελοιοποιείται, να ξεπουλάει την αξιοπρέπειά του και την περηφάνια του προκειμένου να παίξει σε παιχνίδια ενός ξετσίπωτου, και γελοίου τηλεοπτικού κόσμου που έχει εκπορνεύσει την ψυχή και το πνεύμα μεγάλου μέρους του λαού μας και κυρίως της νεολαίας. Έτσι δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν πρότυπα για όλα τα είδη της τέχνης με ατάλαντους, ακαλλιέργητους και θρασύς ανθρώπους.
Ο μεγάλος Γιάννης Τσαρούχης είχε πει μια σοφή φράση το: ότι δηλώσεις είσαι! Πόσο δίκαιο είχε και πόσο μακριά έβλεπε! Σήμερα πολλοί έχουν κάνει «επάγγελμα» να κλέβουν πράγματα που οι προηγούμενοι καλλιτέχνες είχαν χτίσει με θυσίες και αίμα, αφού τράβηξαν τα πάνδεινα για να δικαιωθούν και να φτάσουν την τέχνη τους στα πέρατα του κόσμου. Τώρα έχουμε τρωκτικά, και αρπακτικά οι οποίοι βγαίνουν στο «γυαλί» και λένε κάθε είδους ψέματα και βλακείες και αφού ο κόσμος είναι απληροφόρητος ή δεν μπορεί να διασταυρώσει την αλήθεια, καρπώνονται με τα ψέματα τους τη «δόξα» των άλλων για να οικονομήσουν! Αυτό συμβαίνει εδώ και είκοσι χρόνια και με την ιστορία της δικής μου οικογένειας των Χαλκιάδων. Έχουν βγει ορισμένοι που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το έργο κυρίως του πατέρα μου Τάσου Χαλκιά, λέγοντας ακόμα ότι είναι και μέλη της οικογένειας μας, όπως ένας που παίζει και ίδιο όργανο με εκείνον, ο λεγόμενος Πέτρο Λούκας «Χαλκιάς». Αυτός, με εκείνο το συνεχές γελοίο όσο και βλακώδες χαμόγελο και ύφος κάθεται και διηγείται στις τηλεοράσεις ιστορίες που ούτε στο όνειρό του θα μπορούσε να τις έχει ζήσει. Ιστορίες που αφορούν τον πατέρα μου και τις παρουσιάζει σαν δικές του… Προσπαθεί να οικειοποιηθεί όλα όσα έχτισε ο Τάσος Χαλκιάς - πληρώνοντας τα πολύ ακριβά, αφού στην Αμερική ο πατέρας μου έχασε την υγεία του το 1960 προκειμένου να εξασφαλίσει μια στέγη για την οικογένειά του.
Είναι η πρώτη φορά που αναφέρομε σ’ αυτό τον άνθρωπο, γιατί όποτε τον βλέπω στην τηλεόραση γίνομαι έξω φρενών. Λυπάμαι όμως και αυτούς που τον φιλοξενούν στις εκπομπές τους, δείχνει την άγνοια τους, γιατί αν γνώριζαν την αξία του Τάσου Χαλκιά και το έργο της οικογένειας των Χαλκιάδων δεν θα προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν και να υποτιμήσουν το έργο της μεγαλύτερης μουσικής οικογένειας της χώρα μας. Λυπάμαι που αναγκάζομαι σήμερα να καταγγείλω αυτό το πρόσωπο, όμως του έχω παραγγείλει πολλές φορές ότι αυτό που κάνει είναι αντιδεοντολογικό, πρόστυχο και άνανδρο, δυστυχώς όμως συνεχίζει χωρίς ντροπή να μην σέβεται τίποτα. Τι θέλει, στα ογδόντα του να τον σύρω στα δικαστήρια; Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι η τελευταία φορά που αναφέρομαι σε αυτό το άτομο και βέβαια ελπίζω να σοβαρευτούν και κάποιοι - που έχουν εκπομπές- και κάνουν τους ειδικούς στα θέματα της παράδοσης μας και φιλοξενούν τέτοιους «παραχαράχτες».
