Στην εκπομπή «Open Weekend» μίλησε σήμερα η Μαργαρίτα Θεοδωράκη.
Μεταξύ άλλων είπε:
«Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω από τον πατέρα μου είναι όταν τον είδα νεκρό στο κρεβάτι του. Αναμνήσεις του πατέρα μου έχω άπειρες, αλλά αυτή ήταν η πιο έντονη, πριν σαράντα ημέρες. Μεγάλη στιγμή για μένα ήταν όταν ο μπαμπάς ήρθε στο Καραϊσκάκη και ένας ολόκληρος λαός τον χαιρέταγε, τραγουδώντας. Ήταν 70.000 κόσμος».
«Ο πατέρας μου ήταν ο μεγαλύτερος φαν της συγγραφικής μου ιδιότητας. Ήταν παθιασμένος με μένα. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλο βιβλίο, αλλά θα πρέπει να είμαι ήρεμη και ήσυχη. Δεν έχω χρόνο και ηρεμία αυτή την περίοδο. Δεν μας μάλωνε ποτέ, ήταν πολύ δημοκρατικός. Ήταν ένας πάτερ φαμίλιας. Πάντα ανακατευόταν στην οικογένεια, με τον καλό τρόπο, ήθελε να συμμετέχει σε όλα. Ζήσαμε πολύ ωραία μπροστά του. Ζήσαμε όμως και μυθιστορηματικές στιγμές με τη χούντα. Στην εξορία μας πήρε μαζί του. Μια συνεχής μετακίνηση κοντά στη μαμά και στον μπαμπά».
«Ο πατέρας μου ήταν κατάκοιτος δέκα χρόνια, δεν τα έχασα με το που πέθανε. Εγώ έχω αναλάβει την ευθύνη όλης της οικογένειας. Εκείνος ήταν κατάκοιτος. Δεν υπήρχε έλλειψη ασφάλειας. Δεν ήμασταν ποτέ άνθρωποι του πλούτου. Δεν μεγαλώσαμε στη χλιδή, είμαστε απλή οικογένεια. Έτσι νιώθαμε πάντα. Δεν ήμασταν κάτι το εξαιρετικό».
«Εγώ προσωπικά είμαι πολύ ψύχραιμη, δεν στεναχωριέμαι. Είναι πολύ ενοχλητικό αυτό που συμβαίνει αλλά να σου πω την αλήθεια δεν τα παρακολουθώ, δεν βλέπω τηλεόραση. Μαθαίνω από τους φίλους μου κάποια πράγματα, αλλά δεν θέλω να ξέρω κιόλας. Όλα τα χειρίζονται οι δικηγόροι μου. Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα. Όταν μιλάς για αυτά τα πράγματα, ερεθίζεις τον δημοσιογράφο να ρωτάει κι άλλα πράγματα… Δεν θα απαντήσω για το τεστ DNA, θα απαντήσει ο κ. Λυκουρέζος».
Μεταξύ άλλων είπε:
«Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω από τον πατέρα μου είναι όταν τον είδα νεκρό στο κρεβάτι του. Αναμνήσεις του πατέρα μου έχω άπειρες, αλλά αυτή ήταν η πιο έντονη, πριν σαράντα ημέρες. Μεγάλη στιγμή για μένα ήταν όταν ο μπαμπάς ήρθε στο Καραϊσκάκη και ένας ολόκληρος λαός τον χαιρέταγε, τραγουδώντας. Ήταν 70.000 κόσμος».
«Ο πατέρας μου ήταν ο μεγαλύτερος φαν της συγγραφικής μου ιδιότητας. Ήταν παθιασμένος με μένα. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλο βιβλίο, αλλά θα πρέπει να είμαι ήρεμη και ήσυχη. Δεν έχω χρόνο και ηρεμία αυτή την περίοδο. Δεν μας μάλωνε ποτέ, ήταν πολύ δημοκρατικός. Ήταν ένας πάτερ φαμίλιας. Πάντα ανακατευόταν στην οικογένεια, με τον καλό τρόπο, ήθελε να συμμετέχει σε όλα. Ζήσαμε πολύ ωραία μπροστά του. Ζήσαμε όμως και μυθιστορηματικές στιγμές με τη χούντα. Στην εξορία μας πήρε μαζί του. Μια συνεχής μετακίνηση κοντά στη μαμά και στον μπαμπά».
«Ο πατέρας μου ήταν κατάκοιτος δέκα χρόνια, δεν τα έχασα με το που πέθανε. Εγώ έχω αναλάβει την ευθύνη όλης της οικογένειας. Εκείνος ήταν κατάκοιτος. Δεν υπήρχε έλλειψη ασφάλειας. Δεν ήμασταν ποτέ άνθρωποι του πλούτου. Δεν μεγαλώσαμε στη χλιδή, είμαστε απλή οικογένεια. Έτσι νιώθαμε πάντα. Δεν ήμασταν κάτι το εξαιρετικό».
«Εγώ προσωπικά είμαι πολύ ψύχραιμη, δεν στεναχωριέμαι. Είναι πολύ ενοχλητικό αυτό που συμβαίνει αλλά να σου πω την αλήθεια δεν τα παρακολουθώ, δεν βλέπω τηλεόραση. Μαθαίνω από τους φίλους μου κάποια πράγματα, αλλά δεν θέλω να ξέρω κιόλας. Όλα τα χειρίζονται οι δικηγόροι μου. Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα. Όταν μιλάς για αυτά τα πράγματα, ερεθίζεις τον δημοσιογράφο να ρωτάει κι άλλα πράγματα… Δεν θα απαντήσω για το τεστ DNA, θα απαντήσει ο κ. Λυκουρέζος».
