Μπουλντόζες έχουν μπει και κατεδαφίζουν το ερειπωμένο, ιστορικό θερινό θέατρο «Αθήναιον».
Για δεκαετίες, η σκηνή του υψωνόταν στο οικόπεδο επί της οδού Πατησίων και Μάρνη, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το Αθήναιον συνδέθηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και αξιομνημόνευτες παραστάσεις, όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο» που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και έκανε πρεμιέρα μεσούσης της χούντας, στις 22 Ιουνίου 1973.
Την παράσταση είχε αναλάβει ο θίασος Καρέζη – Καζάκου και η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.
Εδώ και καιρό, στον τοίχο περιμετρικά του Αθήναιον, είχε αναρτηθεί πινακίδα που έγραφε «Διατίθεται το παρόν».
Μέσα σε λίγα 24ωρα, οι μπουλντόζες έφτασαν στο πίσω μέρος της σκηνής.
Ο καθηγητής Ιωσήφ Βιβιλάκης ανέβασε στο προφίλ του στο Facebook μια φωτογραφία, που δείχνει την πρόοδο της κατεδάφισης.
«Όπως μας πληροφορεί ο Νίκος Λάσκαρις στη μελέτη του για τα υπαίθρια θέατρα και πιο πρόσφατα η Ελένη Φεσσά στη διατριβή της για τη θεατρική αρχιτεκτονική, κτίστηκε το 1895, θεωρήθηκε από τα κομψότερα θέατρα της εποχής, φιλοξένησε βεντέτες και πρωταγωνιστές, και αυτές τις μέρες κατεδαφίζεται», γράφει μεταξύ άλλων ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για δεκαετίες, η σκηνή του υψωνόταν στο οικόπεδο επί της οδού Πατησίων και Μάρνη, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το Αθήναιον συνδέθηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και αξιομνημόνευτες παραστάσεις, όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο» που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και έκανε πρεμιέρα μεσούσης της χούντας, στις 22 Ιουνίου 1973.
Την παράσταση είχε αναλάβει ο θίασος Καρέζη – Καζάκου και η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.
Εδώ και καιρό, στον τοίχο περιμετρικά του Αθήναιον, είχε αναρτηθεί πινακίδα που έγραφε «Διατίθεται το παρόν».
Μέσα σε λίγα 24ωρα, οι μπουλντόζες έφτασαν στο πίσω μέρος της σκηνής.
Ο καθηγητής Ιωσήφ Βιβιλάκης ανέβασε στο προφίλ του στο Facebook μια φωτογραφία, που δείχνει την πρόοδο της κατεδάφισης.
«Όπως μας πληροφορεί ο Νίκος Λάσκαρις στη μελέτη του για τα υπαίθρια θέατρα και πιο πρόσφατα η Ελένη Φεσσά στη διατριβή της για τη θεατρική αρχιτεκτονική, κτίστηκε το 1895, θεωρήθηκε από τα κομψότερα θέατρα της εποχής, φιλοξένησε βεντέτες και πρωταγωνιστές, και αυτές τις μέρες κατεδαφίζεται», γράφει μεταξύ άλλων ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
