Τι σημαίνει αυτό; Οι δύο καλλιτέχνες επέλεξαν αγαπημένα τραγούδια που, όμως, δεν ακούγονται πια πολύ συχνά, διασκευάζοντάς τα «πάνω» στο προσωπικό τους γούστο & ύφος.
Για παράδειγμα, το «Ζεϊμπέκικο» του Σαββόπουλου, το «Με τι καρδιά» του Ξαρχάκου, το «Σαν με κοιτάς» του Σπανού και ο «Γυάλινος κόσμος» του Καλδάρα, αποδόθηκαν με πολύ μεράκι και αστείρευτο συναίσθημα από τις δύο εξαιρετικές φωνές της Ζωής και του Μανόλη, ο οποίος με σύμμαχό του τις δύο κιθάρες του δε σταμάτησε να παίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Η Ζωή Παπαδοπούλου -αν και άρρωστη με πυρετό- ερμήνευσε με άνεση όλα τα τραγούδια. Εννοείται ότι δεν παρέλειψε να πει και το τραγούδι που της πρόσφερε τη μεγάλη αναγνώριση, το «Αχ και να σ’ είχα εδώ», όταν το μοιράστηκε μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου.
Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης είναι ένας καλλιτέχνης με αστείρευτο χιούμορ, το οποίο φρόντιζε να εκφράζει σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι, είτε λέγοντας ανέκδοτα, είτε μιμούμενος τις πρωτότυπες εκτελέσεις. Μέσα στο πρόγραμμα είπαν και το «Ναύπλιο», ένα τραγούδι σε μουσική του Μανόλη και στίχους Βασίλη Κανιάρη, το οποίο ήταν το τελευταίο τραγούδι που ερμήνευσε η Μαρία Δημητριάδη.
Με λίγα λόγια, τα «τραγουδένια τραγούδια» ήταν μια δημιουργική παράσταση, που πρόσφερε πολλές ευχάριστες μουσικές εκπλήξεις. Η ροή και το δέσιμο των τραγουδιών ήταν πρωτότυπη, απόλυτα ταιριαστή και κυρίως, πολύ αρεστή σε όλους όσοι βρέθηκαν εκεί. Αν ξαναγίνει αυτή η παράσταση, καλό θα είναι να μην τη χάσει κανείς…
Για παράδειγμα, το «Ζεϊμπέκικο» του Σαββόπουλου, το «Με τι καρδιά» του Ξαρχάκου, το «Σαν με κοιτάς» του Σπανού και ο «Γυάλινος κόσμος» του Καλδάρα, αποδόθηκαν με πολύ μεράκι και αστείρευτο συναίσθημα από τις δύο εξαιρετικές φωνές της Ζωής και του Μανόλη, ο οποίος με σύμμαχό του τις δύο κιθάρες του δε σταμάτησε να παίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Η Ζωή Παπαδοπούλου -αν και άρρωστη με πυρετό- ερμήνευσε με άνεση όλα τα τραγούδια. Εννοείται ότι δεν παρέλειψε να πει και το τραγούδι που της πρόσφερε τη μεγάλη αναγνώριση, το «Αχ και να σ’ είχα εδώ», όταν το μοιράστηκε μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου.
Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης είναι ένας καλλιτέχνης με αστείρευτο χιούμορ, το οποίο φρόντιζε να εκφράζει σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι, είτε λέγοντας ανέκδοτα, είτε μιμούμενος τις πρωτότυπες εκτελέσεις. Μέσα στο πρόγραμμα είπαν και το «Ναύπλιο», ένα τραγούδι σε μουσική του Μανόλη και στίχους Βασίλη Κανιάρη, το οποίο ήταν το τελευταίο τραγούδι που ερμήνευσε η Μαρία Δημητριάδη.
Με λίγα λόγια, τα «τραγουδένια τραγούδια» ήταν μια δημιουργική παράσταση, που πρόσφερε πολλές ευχάριστες μουσικές εκπλήξεις. Η ροή και το δέσιμο των τραγουδιών ήταν πρωτότυπη, απόλυτα ταιριαστή και κυρίως, πολύ αρεστή σε όλους όσοι βρέθηκαν εκεί. Αν ξαναγίνει αυτή η παράσταση, καλό θα είναι να μην τη χάσει κανείς…
