Χρήστος Νικόλοπουλος, Σοφία Παπάζογλου – Ρυθμός Stage

Μια ατμοσφαιρική μουσική σκηνή με καλό ήχο και υποδειγματικές συνθήκες λειτουργίας. Ο Νικολόπουλος σε μεγάλα ντουζένια με ζωντάνια αλλά και παιξίματα εφηβικής ορμής και σφριγηλής ωριμότητας που «σκοτώνουν». Η Παπάζογλου θαρρείς βγαλμένη απ’ τα σπάνια καλούπια των σπουδαίων ερμηνευτριών της κλασικής σχολής, με σύγχρονη όμως αντίληψη και στίγμα, ο Αιγιώτης πολυμουσικός με τα ούτια, τους μπαγλαμάδες και τα μπουζούκια του αλλά και τραγουδιστής με ωραίο «νταλαρικό» χρώμα και ζεστασιά στον «τρόπο» του και ο Μεταξάς -με γκελ στο γυναικείο πληθυσμό- με ενδιαφέρουσες ρεπερτοριακές προτάσεις, απ’ το «Είναι ν’ απορείς» σε μουσική Γιάννη Σπανού και ποίηση της Μαρίνας Λαμπράκη έως τον «Προσκυνητή» του Αλκίνοοου Ιωαννίδη.

Γενικά το πρόγραμμα ξεχωρίζει για τον τρόπο που συνδυάζει το ρεπερτόριο του Νικολόπουλου με στιγμές από το λαϊκό και το έντεχνο των μεγάλων δασκάλων αλλά και «σημερινά» ακούσματα. Εύστοχος ο τίτλος της «Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια».

Η ορχήστρα (ακορντεόν, μπάσο, κιθάρα, κρουστά, πλήκτρα, μπουζούκι, συν τους μπουζουκομπαγλαμάδες των Νικολόπουλου και Αιγιώτη) βγάζει μάτια για την πληρότητα και αρτιότητά της.

Με χαρά διαπιστώσαμε πως τα καινούργια τραγούδια της Παπάζογλου και του Νικολόπουλου σε στίχους Νίκου Αναγνωστάκη, από τον δίσκο «Μην της μιλάς της μοναξιά στον ενικό» γράφουν και στο live. Ειδικά το ομότιτλο, το «Ας πιούμε τη ζωή» και το γκράντε ζεϊμπέκικο «Θα εμποδίσω το ξημέρωμα να 'ρθεί» με τον συνθέτη, απευθυνόμενος προς τον στιχουργό που παρίστατο στην πρεμιέρα, να υπογραμμίζει επιδοκιμαστικά τη φράση: «Θα κρεμαστώ από του σκοταδιού την άκρη».

Άφησα σκόπιμα για το τέλος τη συμμετοχή του Νίκου Καστανιά. Ο «μπουζουκογιατρός» είναι ένας διακεκριμένος πνευμονολόγος που αγαπά με πάθος το μπουζούκι και το λαϊκό τραγούδι. Η λατρεία του και η μοίρα που στάθηκε καλή μαζί του, τον έφεραν στο σημείο μετά από θεράπων γιατρός του Γιώργου Ζαμπέτα να μυηθεί απ’ τον «πρωτομάστορα» στα ιερά και όσια του οργάνου και να εξελιχθεί σε μουσικό ειδικών αποστολών. Συνόδευσε τον Ζαμπέτα επί σκηνής καις την δισκογραφία και το ίδιο πράττει τα τελευταία χρόνια με τον φίλο του Χρήστο Νικολόπουλο.

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα ο τελευταίος να παρουσιάσει τους μουσικούς, ο γιατρός πήρε το μικρόφωνο, και με την ιδιότυπη στακάτη ερμηνεία του «έγραψε» τραγουδώντας τον «Πενηντάρη» του Ζαμπέτα που μετονόμασε μάλιστα σε «Εξηντάρη». Το ατέλειωτο χειροκρότημα έφερε και τον «Πρωταθλητή» που μαζί με τις ατάκες του Νικολόπουλου και τις αγκαλιές της Παπάζογλου ξεσήκωσαν το Ρυθμό.

Μετά από όλα αυτά γίνετε να μην ξαναπάμε;

Φωτογραφίες: Ανδρέας Τσάπαλος