Μαρινέλλα-Κώστας Χατζής μετά από 26 χρόνια, από την τελευταία τους συνεργασία που ήταν ο δίσκος "Συνάντηση" το 1987, αποφάσισαν να ξανασυνεργαστούν και να θυμίσουν κάποιες από τις μεγάλες επιτυχίες τους, αλλά και αρκετά τραγούδια, που έμειναν στη σκιά αυτών των επιτυχιών. Τρεις ολοκληρωμένους κύκλους, τα «Ρεσιτάλ» (1976-τριπλός δίσκος), «Το Ταμ Ταμ» (1980-διπλός δίσκος) και «Συνάντηση» (1987), αλλά και αρκετά σκόρπια τραγούδια, απαριθμεί η μεταξύ τους συνεργασία. Ειδικότερα για τη Μαρινέλλα, είναι κοινώς αποδεκτό, πως το συγκεκριμένο ρεπερτόριο αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια, μέσα στη μετριότητα, που, δυστυχώς, κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφικής της παρουσίας (σε επίπεδο νέου υλικού).
Πριν μπω στο θέατρο, είχα τις επιφυλάξεις μου, σχετικά με το αν θα μπορέσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, να ακουστεί σωστά σε ένα χώρο 5.000 περίπου θεατών. Κι αυτό, γιατί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής μόνο με την κιθάρα του. Ο εξαιρετικός και χωρίς προβλήματα ήχος όμως, σκόρπισε τις όποιες φοβίες μου. Κι έχω την αίσθηση, πως σημαντικό ρόλο στην ποιότητα του ήχου, έπαιξε η παρουσία στην κονσόλα του «βετεράνου» Γιάννη Σμυρναίου, ενός ηχολήπτη που σημάδεψε με την παρουσία του το ελληνικό τραγούδι.
Πριν μπω στο θέατρο, είχα τις επιφυλάξεις μου, σχετικά με το αν θα μπορέσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, να ακουστεί σωστά σε ένα χώρο 5.000 περίπου θεατών. Κι αυτό, γιατί σε ένα πολύ μεγάλο μέρος τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής μόνο με την κιθάρα του. Ο εξαιρετικός και χωρίς προβλήματα ήχος όμως, σκόρπισε τις όποιες φοβίες μου. Κι έχω την αίσθηση, πως σημαντικό ρόλο στην ποιότητα του ήχου, έπαιξε η παρουσία στην κονσόλα του «βετεράνου» Γιάννη Σμυρναίου, ενός ηχολήπτη που σημάδεψε με την παρουσία του το ελληνικό τραγούδι.
Όσον αφορά τους δυο ερμηνευτές, θα έλεγα πως αποτελούν φαινόμενα στο χώρο. Τόσο ο Χατζής στα 77 του χρόνια όσο και η Μαρινέλλα, στα 76 της πλέον, κινούνται στη σκηνή σα να είναι τουλάχιστον 20 χρόνια νεότεροι. Πολύ περισσότερο η Μαρινέλλα, η οποία καλύπτοντας με μεγάλη μαεστρία, τις όποιες ραγισματιές του χρόνου στη φωνή της, αποδεικνύει πόσο μεγάλη αρτίστα είναι… Παροιμιώδη επίσης, είναι το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός του Κώστα Χατζή, που είτε μόνος του, είτε σε απολαυστικούς διαλόγους με τη Μαρινέλλα, προκάλεσε αρκετές φορές το γέλιο στους θεατές.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με τον Κώστα Χατζή, που με την κιθάρα του ερμήνευσε στιγμές από το «Ρεσιτάλ» και όχι μόνο, όπως τα Θυμάμαι, Να’χαν όλοι οι άνθρωποι, Κάποια μέρα σκεφτόμουνα, Τα παιδιά της αγωνίας, Τα καρφιά, Εμείς οι ταπεινοί, Μονολογούμε, Είμαι ένας άνθρωπος απλός, Η Γη ακόμα ζει.
Στο σημείο αυτό ο Χατζής καλωσόρισε τη Μαρινέλλα με ένα νέο τραγούδι του, που γράφτηκε το χειμώνα, με αφορμή τις εμφανίσεις τους στο «Παλλάς», για να συνεχίσουν μαζί με τραγούδια όπως: Νεκρό μου όνειρο, Αχ πως με κοιτάς, Κι ύστερα, Σ’ αγαπώ, Όλος ο κόσμος είσαι συ, Δεν θέλω γράμμα, Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει, Αντίο, Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε. Στο τελευταίο κομμάτι έκανε την είσοδό της και η ορχήστρα, για να κλείσουν το πρώτο μέρος με τα Γλυκό της νιότης μου πουλί και Η αγάπη όλα τα υπομένει.
Ακολούθησε ένα μικρό σχετικά διάλειμμα και το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τον Κώστα Χατζή να τραγουδά το Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά, σε δυο εκδοχές. Στην αρχική αλλά και σε μια νεότερη με τροποποιημένους στίχους, που γράφτηκαν από το Νίκο Τζαβάρα για να περιγράψουν τη μοναξιά της σημερινής εποχής. Το ίδιο τραγούδι ερμήνευσε και η Μαρινέλλα με τη συνοδεία της ορχήστρας, για να συνεχίσει με τα Και μη ρωτήσεις πια, Η τελευταία σελίδα, Πάλι ύπνος δεν με πιάνει και να κλείσει αυτό το μέρος τραγουδώντας με τον Κώστα Χατζή το Είσαι παντού και πουθενά. Στη συνέχεια, για λίγη ώρα χωρίς την κιθάρα του, ο Χατζής ερμήνευσε τα Ο έγχρωμος, Αρουραίοι της νύχτας, Και λεγόμαστε άνθρωποι, Ο γαϊδαράκος, Περιστρεφόμαστε, Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο, Απ’ τ’ αεροπλάνο. Συνέχισε μαζί με τη Μαρινέλλα με τα Πάρε ένα κοχύλι απ’το Αιγαίο, Έχω μια χειροβομβίδα, Μια χαμένη Κυριακή, αμέσως μετά τραγούδησαν δυο τσιγγάνικα, τα Τράγιο, και Μπι παέσκο, ενώ η συναυλία έκλεισε με τα Πώς να φύγω, Ξέχασα να πω, Φοβάμαι, Τρελός ή παλικάρι και Η αγάπη όλα τα υπομένει και με τους γνωστούς αγενέστατους, βιαστικούς ακροατές, να αποχωρούν πριν τελειώσει η παράσταση, περνώντας μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από τους καλλιτέχνες, φοβούμενοι μην τυχόν πέσουν σε μποτιλιάρισμα…
Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής ενώ συμμετείχαν δυο από τους πρωτεργάτες του «Ρεσιτάλ», ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου, που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια και, όπως προανέφερα, ο Γιάννης Σμυρναίος στον ήχο. Στην ορχήστρα συμμετείχαν οι Νίκος Καπηλίδης – ντραμς, Μιχάλης Ευδαίμων – μπάσο, Γιάννης Καρακατσάνης – κρουστά, Κυριάκος Κοντάκης - βιολί, Χριστόφορος Κροκίδης – κιθάρα, Γιώργος Παγιάτης - πιάνο, Θανάσης Τσαουσέλης – πλήκτρα και Φίλιππος Τσεμπερούλης – πνευστά.
Φωτογραφίες-video: Κίκα Α. Ρόκα
Την παράσταση σκηνοθέτησε ο Σταμάτης Φασουλής ενώ συμμετείχαν δυο από τους πρωτεργάτες του «Ρεσιτάλ», ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου, που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια και, όπως προανέφερα, ο Γιάννης Σμυρναίος στον ήχο. Στην ορχήστρα συμμετείχαν οι Νίκος Καπηλίδης – ντραμς, Μιχάλης Ευδαίμων – μπάσο, Γιάννης Καρακατσάνης – κρουστά, Κυριάκος Κοντάκης - βιολί, Χριστόφορος Κροκίδης – κιθάρα, Γιώργος Παγιάτης - πιάνο, Θανάσης Τσαουσέλης – πλήκτρα και Φίλιππος Τσεμπερούλης – πνευστά.
Φωτογραφίες-video: Κίκα Α. Ρόκα
