Κάποια στιγμή κουράζεσαι κιόλας! Αλλά, φαίνεται ότι υπάρχει κάτι πολύ δυνατό μέσα μου, που δεν μ’ αφήνει ήσυχη και μου λέει: όχι, θα προσπαθήσεις κι άλλο», δήλωσε σε εξομολογητικό τόνο η Χαρούλα Αλεξίου στην παρουσίαση του νέου της δίσκου, «Τα όνειρα γίνονται πάλι», στο χώρο του Gazarte το βράδυ της 5ης Νοεμβρίου 2014.
Η Χαρούλα Αλεξίου επιστρέφει διαφορετικά στη δισκογραφία υπό τη σκέπη της Heaven Music. Πρόκειται για έναν δίσκο - συνδημιουργία σειράς ταλαντούχων, καλλιτεχνών της νεότερης γενιάς της ελληνικής, μουσικής σκηνής και της ίδιας της ερμηνεύτριας. Τους στίχους υπογράφει ο Νίκος Μωραΐτης και τις μελωδίες ο Rous, ο Στάθης Δρογώσης, ο Βασίλης Γαβριηλίδης και η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ενώ το «Ποιος μ’ αγαπάει ακόμα» είναι δημιουργία εξ’ ολοκλήρου της ίδιας της Χαρούλας Αλεξίου. Τις ενορχηστρώσεις, εκτός από το κομμάτι τις Αλεξίου που ενορχήστρωσε ο Σωτήρης Λεμονίδης, υπογράφει ο Soumka.
Ως άλλη ρεμπέτικη κομπανία, όπως άλλωστε σχολίασε χαριτολογώντας η καλλιτέχνιδα με την έναρξη της βραδιάς, οι πρωταγωνιστές του δίσκου και ο διευθυντής της παραγωγής, Γιώργος Κυβέλλος, κάθισαν επί σκηνής και μίλησαν καθένας με τη σειρά του για το δίσκο τους σε μία όμορφα δομημένη παρουσίασή του – από τις εύστοχες και μελετημένες «πάσες» από τον ένα στον άλλο, μέχρι τα ηχητικά αποσπάσματα των νέων τραγουδιών που παρεμβάλλονταν στη συζήτηση.
Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, χωρίς όμως να λείπει το χιούμορ και, όπως φάνηκε από τα λόγια τους, καθένας ήταν συγκινημένος για τον προσωπικό του λόγο. Η Χαρούλα Αλεξίου σεμνή και γλυκιά – πράγμα που όπως δήλωσε δε συνηθίζει – ομολόγησε την αρχική διστακτικότητά της για ορισμένα κομμάτια και την πρόκληση που αυτά απετέλεσαν για εκείνη, ενώ οι συνθέτες και ο στιχουργός αναφέρθηκαν καθένας στα βιώματά του και μίλησαν για τη Χαρούλα ως θεσμό και προσωπική τους καταβολή, υπερτονίζοντας συνολικά το γεγονός πως «το ’71 που εκείνη ξεκινούσε μουσικά ήταν όλοι τους αγέννητοι» και προκαλώντας τη να αστειευτεί «Και να μην το παρατραβήξουμε με τις γενιές τώρα… Δεν είμαι κι η Πελοπόννησος!».
Συζητήθηκε μεταξύ άλλων η μεγάλη σημασία του, «ευγενικά επίμονου», Νίκου Μωραΐτη στη δημιουργία του δίσκου με χαρακτηριστικά τα λόγια του Στάθη Δρογώση «Αυτός ο δίσκος δεν θα υπήρχε χωρίς το Νίκο Μωραΐτη», αλλά και το πολυδιάστατο του δίσκου, αποτέλεσμα των διαφορετικών μεταξύ τους συνθετών – «Όση εσωστρέφεια έχει ο Στάθης, τόση εξωστρέφεια έχει ο Rous. Μετά έρχεται ο Βασίλης και απαντάει και στους δυο τους, σα να τους δείχνει πως υπάρχει και λαϊκός δρόμος, και μετά έρχεται η Ανδριάνα, η οποία με τη θεματολογία του τραγουδιού είναι σα να απαντά σε όλους αυτούς μαζί», όπως είπε ο στιχουργός.
Τέλος, με τη φράση της Χαρούλας Αλεξίου «Αλλά τώρα δεν θέλω να είμαστε έτσι, πολύ τυπικοί. Θέλω να πούμε κανένα τραγούδι», οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή και η ίδια ερμήνευσε ζωντανά τα νέα τραγούδια «Απόκληρος», «Λυόμενο», το λαϊκό «Κατάστρωμα» με τη συνοδεία του δεξιοτέχνη Μανώλη Καραντίνη στο μπουζούκι και το δικό της «Ποιος μ’ αγαπάει ακόμα», με το Σωτήρη Λεμονίδη στο πιάνο. Αποχαιρέτησαν δε, με τον προπομπό του δίσκου, «Ένα φιλί», τον οποίο και ερμήνευσε εις διπλούν, με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Rous στα φωνητικά, αφού όπως η ίδια είπε - μετά από ένα αμελητέο λάθος στην πρώτη της ερμηνεία - «Σ’ αυτό το τραγούδι που το ξέρουν όλοι έκανα λάθος; Ωραία, πάμε να το πούμε άλλη μια φορά να το πω σωστά!» και συμπληρώνοντας «Κοίταξε, το γράφουνε (οι κάμερες), οπότε ας τους το δώσουμε σωστά!».
Κάπως έτσι, λίγο μετά τις δέκα, ολοκληρώθηκε η βραδιά, που παρακολούθησαν πλήθος κόσμου, φίλων των συντελεστών, καλλιτεχνών και εκπρόσωπων των ΜΜΕ, μεταξύ αυτών οι Γιώργος Σαρρής, Λάκης Λαζόπουλος, Κωνσταντίνα, Γιώργος Τσάμπρας, Σιδέρης Πρίντεζης κ.α.
Η Χαρούλα Αλεξίου επιστρέφει διαφορετικά στη δισκογραφία υπό τη σκέπη της Heaven Music. Πρόκειται για έναν δίσκο - συνδημιουργία σειράς ταλαντούχων, καλλιτεχνών της νεότερης γενιάς της ελληνικής, μουσικής σκηνής και της ίδιας της ερμηνεύτριας. Τους στίχους υπογράφει ο Νίκος Μωραΐτης και τις μελωδίες ο Rous, ο Στάθης Δρογώσης, ο Βασίλης Γαβριηλίδης και η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ενώ το «Ποιος μ’ αγαπάει ακόμα» είναι δημιουργία εξ’ ολοκλήρου της ίδιας της Χαρούλας Αλεξίου. Τις ενορχηστρώσεις, εκτός από το κομμάτι τις Αλεξίου που ενορχήστρωσε ο Σωτήρης Λεμονίδης, υπογράφει ο Soumka.
Ως άλλη ρεμπέτικη κομπανία, όπως άλλωστε σχολίασε χαριτολογώντας η καλλιτέχνιδα με την έναρξη της βραδιάς, οι πρωταγωνιστές του δίσκου και ο διευθυντής της παραγωγής, Γιώργος Κυβέλλος, κάθισαν επί σκηνής και μίλησαν καθένας με τη σειρά του για το δίσκο τους σε μία όμορφα δομημένη παρουσίασή του – από τις εύστοχες και μελετημένες «πάσες» από τον ένα στον άλλο, μέχρι τα ηχητικά αποσπάσματα των νέων τραγουδιών που παρεμβάλλονταν στη συζήτηση.
Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, χωρίς όμως να λείπει το χιούμορ και, όπως φάνηκε από τα λόγια τους, καθένας ήταν συγκινημένος για τον προσωπικό του λόγο. Η Χαρούλα Αλεξίου σεμνή και γλυκιά – πράγμα που όπως δήλωσε δε συνηθίζει – ομολόγησε την αρχική διστακτικότητά της για ορισμένα κομμάτια και την πρόκληση που αυτά απετέλεσαν για εκείνη, ενώ οι συνθέτες και ο στιχουργός αναφέρθηκαν καθένας στα βιώματά του και μίλησαν για τη Χαρούλα ως θεσμό και προσωπική τους καταβολή, υπερτονίζοντας συνολικά το γεγονός πως «το ’71 που εκείνη ξεκινούσε μουσικά ήταν όλοι τους αγέννητοι» και προκαλώντας τη να αστειευτεί «Και να μην το παρατραβήξουμε με τις γενιές τώρα… Δεν είμαι κι η Πελοπόννησος!».
Συζητήθηκε μεταξύ άλλων η μεγάλη σημασία του, «ευγενικά επίμονου», Νίκου Μωραΐτη στη δημιουργία του δίσκου με χαρακτηριστικά τα λόγια του Στάθη Δρογώση «Αυτός ο δίσκος δεν θα υπήρχε χωρίς το Νίκο Μωραΐτη», αλλά και το πολυδιάστατο του δίσκου, αποτέλεσμα των διαφορετικών μεταξύ τους συνθετών – «Όση εσωστρέφεια έχει ο Στάθης, τόση εξωστρέφεια έχει ο Rous. Μετά έρχεται ο Βασίλης και απαντάει και στους δυο τους, σα να τους δείχνει πως υπάρχει και λαϊκός δρόμος, και μετά έρχεται η Ανδριάνα, η οποία με τη θεματολογία του τραγουδιού είναι σα να απαντά σε όλους αυτούς μαζί», όπως είπε ο στιχουργός.
Τέλος, με τη φράση της Χαρούλας Αλεξίου «Αλλά τώρα δεν θέλω να είμαστε έτσι, πολύ τυπικοί. Θέλω να πούμε κανένα τραγούδι», οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή και η ίδια ερμήνευσε ζωντανά τα νέα τραγούδια «Απόκληρος», «Λυόμενο», το λαϊκό «Κατάστρωμα» με τη συνοδεία του δεξιοτέχνη Μανώλη Καραντίνη στο μπουζούκι και το δικό της «Ποιος μ’ αγαπάει ακόμα», με το Σωτήρη Λεμονίδη στο πιάνο. Αποχαιρέτησαν δε, με τον προπομπό του δίσκου, «Ένα φιλί», τον οποίο και ερμήνευσε εις διπλούν, με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Rous στα φωνητικά, αφού όπως η ίδια είπε - μετά από ένα αμελητέο λάθος στην πρώτη της ερμηνεία - «Σ’ αυτό το τραγούδι που το ξέρουν όλοι έκανα λάθος; Ωραία, πάμε να το πούμε άλλη μια φορά να το πω σωστά!» και συμπληρώνοντας «Κοίταξε, το γράφουνε (οι κάμερες), οπότε ας τους το δώσουμε σωστά!».
Κάπως έτσι, λίγο μετά τις δέκα, ολοκληρώθηκε η βραδιά, που παρακολούθησαν πλήθος κόσμου, φίλων των συντελεστών, καλλιτεχνών και εκπρόσωπων των ΜΜΕ, μεταξύ αυτών οι Γιώργος Σαρρής, Λάκης Λαζόπουλος, Κωνσταντίνα, Γιώργος Τσάμπρας, Σιδέρης Πρίντεζης κ.α.
