Με δυο κατάμεστες από κόσμο συναυλίες στο Christmas theater γιορτάσαμε όλοι εμείς, οι φίλοι του Νίκου Μωραΐτη τα «γενέθλιά» του στην ελληνική δισκογραφία, τραγουδώντας τα λόγια που γράφει, τα λόγια που μπαίνουν στην ψυχή μας, όλα όσα θέλουμε να πούμε και δεν ξέρουμε πως. Αυτό είναι άλλωστε το τραγούδι. Μια μορφή ψυχοθεραπείας, μια μορφή ψυχικής ανάτασης, ένας τρόπος να λέμε «συγνώμη», να λέμε «ευχαριστώ», να λέμε αλλιώς το «σ’ αγαπώ».
Με τον Νίκο Μωραΐτη μας συνδέει μια αληθινή φιλία χρόνων. Πιτσιρικάδες και οι δυο γνωριστήκαμε κάνοντας τα πρώτα βήματά μας, εγώ στη LYRA, εκείνος στον Μελωδία. Η επικοινωνία μας συχνή, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους της «δουλειάς» που θέλεις να έχεις επαφή, να συνομιλείς για κάθε θέμα, να μοιράζεσαι, να σε ακούει, να τον ακούς, ένας ευγενής άνθρωπος από άλλη στόφα, ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί του σε κάποια θέματα, είναι εκεί να μιλήσει μαζί σου, να κάνει χιούμορ με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Ας πάμε όμως στην ουσία, στην παράσταση που ετοίμασε ο Μιχάλης Κουμπιός και ενορχήστρωσε ο Γιάννης Δίσκος έχοντας πλάι του εξαιρετικούς μουσικούς!
Και πως αλλιώς θα μπορούσε να ξεκινήσει μια συναυλία – αφιέρωμα στον Νίκο; Μα φυσικά με την Δήμητρα Γαλάνη, η πρώτη που πήρε τα στιχάκια του τότε νεαρού φοιτητή δημοσιογραφικής σχολής και του είπε «κάτι έχουμε εδώ».. Αυτά τα στιχάκια έγιναν τραγούδι με τη μουσική του Τάκη Σούκα και τα «Χάρτινα» βγήκαν στον αέρα το 1997 να μεταφέρουν για πρώτη φορά το λόγο του Νίκου Μωραΐτη στον κόσμο.
Η τεράστια Δήμητρα Γαλάνη υποδέχθηκε τον Γιώργο Καραδήμο επί σκηνής για να μοιραστούν το «Σε θέλω εδώ» αλλά και τον Ευστάθιο Δράκο με την υπέροχη «Εκδρομή» τους ενώ ερμήνευσε και το «Κραγιόν» (μουσική Lopez Vidal Paquito) που είχαμε ακούσει από τη φωνή της Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ο Ευστάθιος Δράκος μας θύμισε επίσης επί σκηνής και το τραγούδι της Demy «Πόσες χιλιάδες καλοκαίρια» (μουσική Δημήτρης Κοντόπουλος).
Τη σκυτάλη πήρε η αέρινη Ρένα Μόρφη που ερμήνευσε τα «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ» (παραδοσιακό Ρουμανίας) και «Μην ορκίζεσαι» (μουσική Marco Giuseppe, α’ εκτέλεση Ελευθερία Αρβανιτάκη) αλλά και τα «Μαζί σου στο Φως» (μουσική, α’ ερμηνεία Μαρίζα Ρίζου), «Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι» (μουσική Γιάννης Κωνσταντινίδης) ανεβάζοντας περισσότερο τη διάθεση του κοινού.
Η Γιώτα Νέγκα, με την καθηλωτική της παρουσία και ερμηνεία πραγματικά μας συνεπήρε με τα «Σε λάθος μάτια» και «Βρες μου έναν άλλο» (ντουέτο με τον συνθέτη των τραγουδιών, Νίκο Μερτζάνο), μας συγκίνησε ερμηνεύοντας το «Ένα φιλί» (μουσική Γιώργος Rous, α’ ερμηνεία Χάρις Αλεξίου) αλλά και το δικό μου προσωπικά αγαπημένο «Και πάλι παιδί» (α’ ερμηνεία Γιάννης Κότσιρας). Αμέσως μετά υποδέχθηκε επί σκηνής τον «αδελφό που ποτέ δεν είχε, Μίλτο Πασχαλίδη. Η ευχή «Λόγια καλά» είναι η ευχή που έδωσε η Γιώτα στον Νίκο Μωραΐτη και την δανειστήκαμε κι εμείς.
Ο Μίλτος ανεβαίνοντας στη σκηνή ομολόγησε ότι έχουν φτιάξει μόνο ένα τραγούδι πριν 17 χρόνια με τον Νίκο και «αυτό το έχουμε ξεχάσει» αλλά δεν στάθηκε εμπόδιο για να δώσει το παρόν. Μαζί ερμήνευσαν το «Κούκλα σπασμένη» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ εκτέλεση Ανδριάνα Μπάμπαλη) ενώ με την χαρακτηριστικά ζεστή φωνή του «έντυσε» τα «Περιπλανώμενο» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ εκτέλεση Ανδριάνα Μπάμπαλη), «Κάτι Ελλάδες» – αφιερωμένο στον αγώνα των αγροτών – (μουσική Νίκου Μερτζάνου, α’ εκτέλεση Δάφνη Λέμπερου), αλλά και το εμβληματικό πλέον «Σβήσε το φεγγάρι» (μουσική Στέφανος Κορκολής, α’ εκτέλεση Δημήτρης Μητροπάνος) συγκινώντας το κατάμεστο Christmas Theater!
Το δεύτερο μέρος της γιορτής του Νίκου Μωραΐτη άνοιξε η εκπληκτική Μαρία Παπαγεωργίου. Γήινη με μια φωνή που πραγματικά σε ανεβάζει στα ουράνια, ερμήνευσε το «Αντίθετα πια» (μουσική Κώστας Μπαλταζάνης, α’ αρμηνεία Άλκηστις Πρωτοψάλτη) και την «Ακρογιαλιά» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ ερμηνεία Έλλη Πασπαλά).
Στη συνέχεια, η πάντα γλυκιά, μοναδικά υπέροχη Γλυκερία μας θύμισε για άλλη μια φορά το «Δεν έχω πολλά», μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της των τελευταίων χρόνων (μουσική Μιχάλης Χατζηγιάννης) αλλά και ένα από τα πιο πρόσφατα του Νίκου Μωραΐτη, το «Ένα τσιγάρο διαδρομή» (μουσική Γιώργος Θεοφάνους, α’ ερμηνεία Δέσποινα Βανδή). Σίγουρα αναρωτηθήκαμε πολλοί από το κοινό γιατί δεν το είπε πρώτη η Γλυκερία...
Η βραδιά συνεχίστηκε με την Γλυκερία και τον Κώστα Μακεδόνα στη σκηνή να ερμηνεύουν μαζί ένα από τα πιο ερωτικά ντουέτα (οφείλω να ομολογήσω ότι το έχω ακούσει σαν εναρκτήριο τραγούδι σε άπειρους γάμους), το «Αντικρυστά» (μουσική Γιώργος Θεοφάνους) για να συνεχίσει μόνος του ο Κώστας με τα «Ένα λεπτό» (μουσική Νικόλας Μαυρέσης, α’ ερμηνεία Δημήτρης Μπάσης), & «Τα πλοία της γραμμής» (μουσική Νικόλας Μαυρέσης) και έκλεισε με το «Εγώ για σένα» (Ancora vivo, α' ερμηνεία Ραλλία Χρηστίδου).
Ο Δημήτρης Τσιακανίκας, κάνοντας την παρθενική του ζωντανή εμφάνιση μας τραγούδησε εξαιρετικά το «Όπως θα φεύγεις» (μουσική Μιχάλης Χατζηγιάννης, α’ ερμηνεία Μιχάλης Χατζηγιάννης) κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού και προετοίμασε με τον τρόπο του τον επόμενο «καλεσμένο» και οικογενειακό φίλο του Νίκου Μωραΐτη με τον οποίο μαζί έχουν γράψει άπειρες επιτυχίες, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Με μια εξαιρετικά εντυπωσιακή εισαγωγή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ανέβηκε στη σκηνή θυμίζοντας σε όλους μας μερικές μόνο από τις πιο μεγάλες επιτυχίες που έχουν γράψει μαζί με τον Νίκο: «Πιο πολύ», «Δεν φεύγω» και φυσικά τα «Χέρια ψηλά» ξεσηκώνοντας με τη σειρά του το κοινό!
Για το φινάλε... Αντώνης Ρέμος! Αλλη μια εντυπωσιακή εισαγωγή - video με αποσπάσματα από τα τραγούδια που έχει γράψει ο Νίκος Μωραΐτης για τη φωνή του Αντώνη...
Με το γνωστό «χαλαρό» αλλά πάντα γεμάτο καλοσύνη και «Σαλονικιά ντομπροσύνη» ξεκίνησε με το τραγούδι που έδωσε και τον τίτλο στη γιορτή, «Εκατό φορές κομμάτια» (μουσική Στέφανος Κορκολής), συνέχισε με τα «Σπασμένα κομμάτια της καρδιάς» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης), το «Η καρδιά με πηγαίνει εμένα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης) ενώ για τη συνέχεια ο Αντώνης Ρέμος ερμήνευσε εξαιρετικά ένα ακόμα τραγούδι – σταθμό της καριέρας του Νίκου Μωραΐτη... ο «Άγγελος μου» (μουσική Στέφανος Κορκολής, α’ ερμηνεία Άλκηστις Πρωτοψάλτη).
Remos συνέχεια και μάλιστα ακόμα πιο δυνατή, όπως ο ίδιος ξέρει μόνο να ξεσηκώνει το κοινό! «Αναπάντητα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης), το ολοκαίνουργιο «Χίλια σπίρτα» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης), «Λένε» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης) και ΦΥΣΙΚΑ τα «Σάββατα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης) που περιμέναμε φυσικά ΟΛΟΙ να ακούσουμε!
Και φτάσαμε μια ανάσα πριν το φινάλε της 3ωρης και πλέον γιορτής. Ο Αντώνης Ρέμος (Πασχαλίδης το πραγματικό του επίθετο), υποδέχεται στη σκηνή τον Μίλτο Πασχαλίδη με εξαιρετική αίσθηση χιούμορ και απόλυτο επαγγελματισμό! Δυο Πασχαλίδηδες μαζί επί σκηνής μοιράζονται την «έντεχνη» επιτυχία «Μπορεί να βγώ» (μουσική Μάνος Πυροβολάκης) και το θέατρο απογειώνεται στην κυριολεξία! Μα πόσο πολύ ταιριάζουν αυτοί οι δυο τύποι – πρόβα συνεργασίας άλλωστε;
Δυστυχώς, το φινάλε φτάνει... ο Νίκος Μωραΐτης ανεβαίνει στη σκηνή από την 20η σειρά (!) που καθόταν με την οικογένειά του, την γυναίκα του Έφη και την κόρη τους, ευχαριστεί φυσικά όλους τους καλλιτέχνες που τον τίμησαν στη γιορτή του, εμφανώς συγκινημένος – όπως όλοι μας – και όλοι μαζί στη σκηνή κλείνουν αυτή την υπέροχη πραγματικά βραδιά ερμηνεύοντας για μια ακόμα φορά το «Σβήσε το φεγγάρι» με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου να αντηχεί γύρω μας σαν να ήταν ο ίδιος παρών.. ΉΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΑΡΩΝ...
Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Νίκο.. για όλα όσα μας χαρίζεις, για τις στιγμές που έχουμε συνδέσει με τους στίχους σου, τα μικρά ποιήματά σου που φτάνουν στην καρδιά μας και μας κάνουν... ΕΚΑΤΟ ΦΟΡΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ..
Υ.Γ. Μας έλειψαν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Κότσιρας και πολλοί ακόμα, αλλά σίγουρα έχω την εντύπωση ότι υπάρχει συνέχεια..
Με τον Νίκο Μωραΐτη μας συνδέει μια αληθινή φιλία χρόνων. Πιτσιρικάδες και οι δυο γνωριστήκαμε κάνοντας τα πρώτα βήματά μας, εγώ στη LYRA, εκείνος στον Μελωδία. Η επικοινωνία μας συχνή, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους της «δουλειάς» που θέλεις να έχεις επαφή, να συνομιλείς για κάθε θέμα, να μοιράζεσαι, να σε ακούει, να τον ακούς, ένας ευγενής άνθρωπος από άλλη στόφα, ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί του σε κάποια θέματα, είναι εκεί να μιλήσει μαζί σου, να κάνει χιούμορ με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Ας πάμε όμως στην ουσία, στην παράσταση που ετοίμασε ο Μιχάλης Κουμπιός και ενορχήστρωσε ο Γιάννης Δίσκος έχοντας πλάι του εξαιρετικούς μουσικούς!
Και πως αλλιώς θα μπορούσε να ξεκινήσει μια συναυλία – αφιέρωμα στον Νίκο; Μα φυσικά με την Δήμητρα Γαλάνη, η πρώτη που πήρε τα στιχάκια του τότε νεαρού φοιτητή δημοσιογραφικής σχολής και του είπε «κάτι έχουμε εδώ».. Αυτά τα στιχάκια έγιναν τραγούδι με τη μουσική του Τάκη Σούκα και τα «Χάρτινα» βγήκαν στον αέρα το 1997 να μεταφέρουν για πρώτη φορά το λόγο του Νίκου Μωραΐτη στον κόσμο.
Η τεράστια Δήμητρα Γαλάνη υποδέχθηκε τον Γιώργο Καραδήμο επί σκηνής για να μοιραστούν το «Σε θέλω εδώ» αλλά και τον Ευστάθιο Δράκο με την υπέροχη «Εκδρομή» τους ενώ ερμήνευσε και το «Κραγιόν» (μουσική Lopez Vidal Paquito) που είχαμε ακούσει από τη φωνή της Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Ο Ευστάθιος Δράκος μας θύμισε επίσης επί σκηνής και το τραγούδι της Demy «Πόσες χιλιάδες καλοκαίρια» (μουσική Δημήτρης Κοντόπουλος).
Τη σκυτάλη πήρε η αέρινη Ρένα Μόρφη που ερμήνευσε τα «Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ» (παραδοσιακό Ρουμανίας) και «Μην ορκίζεσαι» (μουσική Marco Giuseppe, α’ εκτέλεση Ελευθερία Αρβανιτάκη) αλλά και τα «Μαζί σου στο Φως» (μουσική, α’ ερμηνεία Μαρίζα Ρίζου), «Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι» (μουσική Γιάννης Κωνσταντινίδης) ανεβάζοντας περισσότερο τη διάθεση του κοινού.
Η Γιώτα Νέγκα, με την καθηλωτική της παρουσία και ερμηνεία πραγματικά μας συνεπήρε με τα «Σε λάθος μάτια» και «Βρες μου έναν άλλο» (ντουέτο με τον συνθέτη των τραγουδιών, Νίκο Μερτζάνο), μας συγκίνησε ερμηνεύοντας το «Ένα φιλί» (μουσική Γιώργος Rous, α’ ερμηνεία Χάρις Αλεξίου) αλλά και το δικό μου προσωπικά αγαπημένο «Και πάλι παιδί» (α’ ερμηνεία Γιάννης Κότσιρας). Αμέσως μετά υποδέχθηκε επί σκηνής τον «αδελφό που ποτέ δεν είχε, Μίλτο Πασχαλίδη. Η ευχή «Λόγια καλά» είναι η ευχή που έδωσε η Γιώτα στον Νίκο Μωραΐτη και την δανειστήκαμε κι εμείς.
Ο Μίλτος ανεβαίνοντας στη σκηνή ομολόγησε ότι έχουν φτιάξει μόνο ένα τραγούδι πριν 17 χρόνια με τον Νίκο και «αυτό το έχουμε ξεχάσει» αλλά δεν στάθηκε εμπόδιο για να δώσει το παρόν. Μαζί ερμήνευσαν το «Κούκλα σπασμένη» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ εκτέλεση Ανδριάνα Μπάμπαλη) ενώ με την χαρακτηριστικά ζεστή φωνή του «έντυσε» τα «Περιπλανώμενο» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ εκτέλεση Ανδριάνα Μπάμπαλη), «Κάτι Ελλάδες» – αφιερωμένο στον αγώνα των αγροτών – (μουσική Νίκου Μερτζάνου, α’ εκτέλεση Δάφνη Λέμπερου), αλλά και το εμβληματικό πλέον «Σβήσε το φεγγάρι» (μουσική Στέφανος Κορκολής, α’ εκτέλεση Δημήτρης Μητροπάνος) συγκινώντας το κατάμεστο Christmas Theater!
Το δεύτερο μέρος της γιορτής του Νίκου Μωραΐτη άνοιξε η εκπληκτική Μαρία Παπαγεωργίου. Γήινη με μια φωνή που πραγματικά σε ανεβάζει στα ουράνια, ερμήνευσε το «Αντίθετα πια» (μουσική Κώστας Μπαλταζάνης, α’ αρμηνεία Άλκηστις Πρωτοψάλτη) και την «Ακρογιαλιά» (μουσική Στάμος Σέμσης, α’ ερμηνεία Έλλη Πασπαλά).
Στη συνέχεια, η πάντα γλυκιά, μοναδικά υπέροχη Γλυκερία μας θύμισε για άλλη μια φορά το «Δεν έχω πολλά», μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της των τελευταίων χρόνων (μουσική Μιχάλης Χατζηγιάννης) αλλά και ένα από τα πιο πρόσφατα του Νίκου Μωραΐτη, το «Ένα τσιγάρο διαδρομή» (μουσική Γιώργος Θεοφάνους, α’ ερμηνεία Δέσποινα Βανδή). Σίγουρα αναρωτηθήκαμε πολλοί από το κοινό γιατί δεν το είπε πρώτη η Γλυκερία...
Η βραδιά συνεχίστηκε με την Γλυκερία και τον Κώστα Μακεδόνα στη σκηνή να ερμηνεύουν μαζί ένα από τα πιο ερωτικά ντουέτα (οφείλω να ομολογήσω ότι το έχω ακούσει σαν εναρκτήριο τραγούδι σε άπειρους γάμους), το «Αντικρυστά» (μουσική Γιώργος Θεοφάνους) για να συνεχίσει μόνος του ο Κώστας με τα «Ένα λεπτό» (μουσική Νικόλας Μαυρέσης, α’ ερμηνεία Δημήτρης Μπάσης), & «Τα πλοία της γραμμής» (μουσική Νικόλας Μαυρέσης) και έκλεισε με το «Εγώ για σένα» (Ancora vivo, α' ερμηνεία Ραλλία Χρηστίδου).
Ο Δημήτρης Τσιακανίκας, κάνοντας την παρθενική του ζωντανή εμφάνιση μας τραγούδησε εξαιρετικά το «Όπως θα φεύγεις» (μουσική Μιχάλης Χατζηγιάννης, α’ ερμηνεία Μιχάλης Χατζηγιάννης) κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού και προετοίμασε με τον τρόπο του τον επόμενο «καλεσμένο» και οικογενειακό φίλο του Νίκου Μωραΐτη με τον οποίο μαζί έχουν γράψει άπειρες επιτυχίες, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Με μια εξαιρετικά εντυπωσιακή εισαγωγή, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ανέβηκε στη σκηνή θυμίζοντας σε όλους μας μερικές μόνο από τις πιο μεγάλες επιτυχίες που έχουν γράψει μαζί με τον Νίκο: «Πιο πολύ», «Δεν φεύγω» και φυσικά τα «Χέρια ψηλά» ξεσηκώνοντας με τη σειρά του το κοινό!
Για το φινάλε... Αντώνης Ρέμος! Αλλη μια εντυπωσιακή εισαγωγή - video με αποσπάσματα από τα τραγούδια που έχει γράψει ο Νίκος Μωραΐτης για τη φωνή του Αντώνη...
Με το γνωστό «χαλαρό» αλλά πάντα γεμάτο καλοσύνη και «Σαλονικιά ντομπροσύνη» ξεκίνησε με το τραγούδι που έδωσε και τον τίτλο στη γιορτή, «Εκατό φορές κομμάτια» (μουσική Στέφανος Κορκολής), συνέχισε με τα «Σπασμένα κομμάτια της καρδιάς» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης), το «Η καρδιά με πηγαίνει εμένα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης) ενώ για τη συνέχεια ο Αντώνης Ρέμος ερμήνευσε εξαιρετικά ένα ακόμα τραγούδι – σταθμό της καριέρας του Νίκου Μωραΐτη... ο «Άγγελος μου» (μουσική Στέφανος Κορκολής, α’ ερμηνεία Άλκηστις Πρωτοψάλτη).
Remos συνέχεια και μάλιστα ακόμα πιο δυνατή, όπως ο ίδιος ξέρει μόνο να ξεσηκώνει το κοινό! «Αναπάντητα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης), το ολοκαίνουργιο «Χίλια σπίρτα» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης), «Λένε» (μουσική Γιώργος Σαμπάνης) και ΦΥΣΙΚΑ τα «Σάββατα» (μουσική Βασίλης Γαβρηιλίδης) που περιμέναμε φυσικά ΟΛΟΙ να ακούσουμε!
Και φτάσαμε μια ανάσα πριν το φινάλε της 3ωρης και πλέον γιορτής. Ο Αντώνης Ρέμος (Πασχαλίδης το πραγματικό του επίθετο), υποδέχεται στη σκηνή τον Μίλτο Πασχαλίδη με εξαιρετική αίσθηση χιούμορ και απόλυτο επαγγελματισμό! Δυο Πασχαλίδηδες μαζί επί σκηνής μοιράζονται την «έντεχνη» επιτυχία «Μπορεί να βγώ» (μουσική Μάνος Πυροβολάκης) και το θέατρο απογειώνεται στην κυριολεξία! Μα πόσο πολύ ταιριάζουν αυτοί οι δυο τύποι – πρόβα συνεργασίας άλλωστε;
Δυστυχώς, το φινάλε φτάνει... ο Νίκος Μωραΐτης ανεβαίνει στη σκηνή από την 20η σειρά (!) που καθόταν με την οικογένειά του, την γυναίκα του Έφη και την κόρη τους, ευχαριστεί φυσικά όλους τους καλλιτέχνες που τον τίμησαν στη γιορτή του, εμφανώς συγκινημένος – όπως όλοι μας – και όλοι μαζί στη σκηνή κλείνουν αυτή την υπέροχη πραγματικά βραδιά ερμηνεύοντας για μια ακόμα φορά το «Σβήσε το φεγγάρι» με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου να αντηχεί γύρω μας σαν να ήταν ο ίδιος παρών.. ΉΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΑΡΩΝ...
Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ Νίκο.. για όλα όσα μας χαρίζεις, για τις στιγμές που έχουμε συνδέσει με τους στίχους σου, τα μικρά ποιήματά σου που φτάνουν στην καρδιά μας και μας κάνουν... ΕΚΑΤΟ ΦΟΡΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ..
Υ.Γ. Μας έλειψαν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Κότσιρας και πολλοί ακόμα, αλλά σίγουρα έχω την εντύπωση ότι υπάρχει συνέχεια..
