Στον προαύλειο χώρο του CHRISTMAS THEATER διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι το CITY GARDEN FESTIVAL.Με θέμα ΄΄Ταξιδεύοντας με ελληνικά τραγούδια΄΄, έχει προγραμματιστεί μιά σειρά εκδηλώσεων, όπου γνωστοί Ελληνες καλλιτέχνες επιλέγουν να παρουσιάσουν με διαφορετικό τρόπο τραγουδια από το ρεπερτόριό τους αλλά και διαχρονικά ταξιδιάρικα ελληνικά τραγούδια.
Η Ελένη Βιτάλη επέλεξε για την παρουσία της στο CITY GARDEN FESTIVAL δύο σολίστες, μοναδικούς ο καθένας στο είδος του. Τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο,στο κλαρίνο, και τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο. Συνοδευόμενη από αυτούς τους δύο σπουδαίους μουσικούς επέλεξε μιά σειρά τραγουδιών, τόσο από το προσωπικό της ρεπερτόριο, όσο και από ταξιδιάρικα τραγούδια, από αυτά που έχουν καταγραφεί μέσα μας.
Ο προαυλιακός χώρος όπου γίνονται οι εκδηλώσεις του City Garden Festival θυμίζουν, με την καλή έννοια, παλιό αναψυκτήριο. Κατ΄αρχάς πολύ μεγάλη σημασία έχει ότι πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο χώρο, όπου είναι τοποθετημένα άνετα τα τραπεζάκια και οι καρέκλες χωρίς να υπάρχει ανάγκη ο κόσμος να στριμωχτεί. Οι γλάστρες με βασιλικό που υπάρχουν παντού, δίνουν την αίσθηση του καλοκαιριού, ενός καλοκαιριού ανέφελου, που τόσο μας έχει λείψει.
Και πάμε στο ουσιαστικό μέρος που είναι το πρόγραμμα που ακούσαμε και είδαμε. Τα φώτα χαμηλώνουν και οι εισαγωγικές νότες από το ΄΄Πάμε γι΄άλλες πολιτείες΄΄ γεμίζουν τον χώρο. Είναι απόλαυση να ακούς πως δύο σπουδαίοι μουσικοί μεταφέρουν στο σήμερα ένα τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη πού ,λίγο-πολύ, χαρακτήρισε την εποχή του πριν τριάντα περίπου χρόνια. Ακούγεται καινούργιο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Αυτή είναι η ομορφιά του διαχρονικού. Οσο παλιώνει, γίνεται καλύτερο. Ωσπου εμφανίζεται στη σκηνή η Ελένη Βιτάλη. Εχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα γι΄αυτήν , τη φωνή και την παρουσία της επί σκηνής. Κι όμως, κάθε της εμφάνιση είναι σαν να την ακούς για πρώτη φορά. Η Βιτάλη είναι τραγουδίστρια με καταγωγή και με ταυτότητα. Ελκει την καταγωγή της βαθειά μέσα στον χρόνο. Οπως όλες οι σπουδαίες τραγουδίστριες. Αιρετική, με τις αποχρώσεις του δημοτικού τραγουδιού να χρωματίζουν τη φωνή της, τη στιβαρότητα του καλώς νοούμενου λαικού τραγουδιού να προσδίδουν αυτό που λέμε ΄΄ειδικό βάρος΄΄ στις ερμηνείες της, και τέλος, με την προσωπική της τρυφερότητα να προστίθεται σε όλα αυτά κάνοντας την ερμηνεία της στα έντεχνα τραγούδια απόλυτα μοναδική.
Και αυτό φάνηκε καθώς το πρόγραμμα που επέλεξε να κάνει άρχισε να ξετυλίγεται:
΄΄Ακρογιαλιές-δειλινά΄΄, του Βασίλη Τσιτσάνη, ΄΄Γειά σου κύριε μενεξέ΄΄ και ΄΄Ομορφη και παράξενη πατρίδα΄΄ του Δημήτρη Λάγιου σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, ΄΄Αι γαρούφαλλό μου΄΄ του Αργύρη Κουνάδη και του Βαγγέλη Γούφα, ΄΄Θαλασσογραφία΄΄ του Διονύση Σαββόπουλου, ΄΄Το τραγούδι των γύφτων΄΄ , του Διονύση Τσακνή, ΄΄Ενα τραγούδι απ΄τ΄Αλγέρι΄΄, του Απόστολου Καλδάρα, το ΄΄Ξενάκι΄΄ του Σταύρου Κουγιουμτζή, ΄΄Ισως φταίνε τα φεγγάρια΄΄ του Νότη Μαυρουδή και του Τάσου Σαμαρτζή, ΄΄Αθανασία΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, ο ΄΄Τρελός τσιγγάνος΄΄ της Ιωάννας Γεωργακοπούλου, ΄΄Αργοσβήνεις μόνη΄΄, του Βασίλη Τσιτσάνη, ΄΄Ενα χειμωνιάτικο πρωί΄΄, της ίδιας, ΄΄Καί σιγά που δεν μπορείς΄΄, του Τάκη Σούκα και της Ελένης Φωτάκη, ΄΄Μακριά μου να φύγεις΄΄ , του Πάνου Γαβαλά και του Κώστα Βίρβου, ΄΄Το πρακτορείο ΄΄ ,του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου, ΄΄Ο Γιάννης ο φονιάς΄΄, του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, ΄΄Και μπήκαμε στα χρόνια΄΄, του Σταμάτη Σπανουδάκη, ΄΄Κιβωτός΄΄, της ίδιας, ΄΄Μια θάλασσα μικρή΄΄ , του Διονύση Σαββόπουλου, ΄΄Ξαφνικός έρωτας΄΄, του Σταμάτη Σπανουδάκη, ΄΄Τα ματόκλαδά σου λάμπουν΄΄, του Μάρκου Βαμβακάρη, ΄΄Πως να σωπάσω΄΄, του Σταυρου Ξαρχάκου και του Κώστα Κινδύνη, και τέλος ΄΄Θα με δικάσει ο κούκος και τ΄αηδόνι΄΄ , του Δημήτρη Λάγιου και του Μιχάλη Μπουρμπούλη.
Στο encore, με ένα κοινό που δεν τους άφηνε να φύγουν από τη σκηνή, οι τρείς συντελεστές αυτής της μοναδικής μουσικής παράστασης τραγούδησαν μαζί με όλον τον κόσμο που τους χειροκροτούσε όρθιος, το ΄΄Διχτυ΄΄, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου.
Αυτά ήταν τα τραγούδια που επέλεξε η ερμηνεύτρια να τραγουδήσει σε ένα προσωπικό ρεσιτάλ πού ξέφευγε από τα συνηθισμένα. Σε κάποια από αυτά ο Νεοκλής Νεοφυτίδης και ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος , αυτοσχεδιάζοντας, έδωσαν άλλη διάσταση και η Ελένη Βιτάλη με την ερμηνεία της τα εκτόξευσε σε ένα ύψος όπου δύσκολα θα μπορούσες να φανταστείς ότι μπορούν να φτάσουν, όσο σπουδαία τραγούδια κι αν είναι. Οταν ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο ΄΄Μακριά μου να φύγεις΄΄ πρόσθεσε κάποιες νότες του Ερίκ Σατί, το τραγούδι μεταμορφώθηκε. Οταν έπαιξαν σαν μπλούζ το΄΄Πρακτορείο΄΄, ένοιωθες ότι συμμετείχες στη γέννηση ενός καινούργιου τραγουδιού. Οταν η Ελένη Βιτάλη τραγούδησε , σχεδόν σπαρακτικά, το ΄΄Όμορφη και παράξενη πατρίδα΄΄ πολλοί από το κοινό δάκρυσαν χωρίς να το θέλουν. Αυτή είναι, τελικά, η μαγεία της μουσικής, όταν αυτοί που την υπηρετούν καταθέτουν εκτός από τα ταλέντο τους και αυτό το κάτι παραπάνω, είτε λέγεται μεράκι, είτε αλήθεια, είτε ένας συνδιασμός από όλα αυτά.
Μια βραδυά μυσταγωγίας, λοιπόν. Από αυτές που μένουν χαραγμένες όχι μόνο στο μυαλό, αλλά κυρίως στις αισθήσεις του κόσμου., από αυτές που δεν επαναλαμβάνονται εύκολα.
Ανάμεσα στο κοινό που επέλεξαν να παραστούν σε αυτή τη βραδιά ήταν και ο Σταύρος Ξαρχάκος με την Ηρώ Σαία, η περίφημη τραγουδίστρια της world music Yasmin Levi, σταθερή θαυμάστρια της Ελένης Βιτάλη, καθώς και η Βιολέτα Ικαρη.
George Spanos Photography
Η Ελένη Βιτάλη επέλεξε για την παρουσία της στο CITY GARDEN FESTIVAL δύο σολίστες, μοναδικούς ο καθένας στο είδος του. Τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο,στο κλαρίνο, και τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο. Συνοδευόμενη από αυτούς τους δύο σπουδαίους μουσικούς επέλεξε μιά σειρά τραγουδιών, τόσο από το προσωπικό της ρεπερτόριο, όσο και από ταξιδιάρικα τραγούδια, από αυτά που έχουν καταγραφεί μέσα μας.
Ο προαυλιακός χώρος όπου γίνονται οι εκδηλώσεις του City Garden Festival θυμίζουν, με την καλή έννοια, παλιό αναψυκτήριο. Κατ΄αρχάς πολύ μεγάλη σημασία έχει ότι πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο χώρο, όπου είναι τοποθετημένα άνετα τα τραπεζάκια και οι καρέκλες χωρίς να υπάρχει ανάγκη ο κόσμος να στριμωχτεί. Οι γλάστρες με βασιλικό που υπάρχουν παντού, δίνουν την αίσθηση του καλοκαιριού, ενός καλοκαιριού ανέφελου, που τόσο μας έχει λείψει.
Και πάμε στο ουσιαστικό μέρος που είναι το πρόγραμμα που ακούσαμε και είδαμε. Τα φώτα χαμηλώνουν και οι εισαγωγικές νότες από το ΄΄Πάμε γι΄άλλες πολιτείες΄΄ γεμίζουν τον χώρο. Είναι απόλαυση να ακούς πως δύο σπουδαίοι μουσικοί μεταφέρουν στο σήμερα ένα τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη πού ,λίγο-πολύ, χαρακτήρισε την εποχή του πριν τριάντα περίπου χρόνια. Ακούγεται καινούργιο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Αυτή είναι η ομορφιά του διαχρονικού. Οσο παλιώνει, γίνεται καλύτερο. Ωσπου εμφανίζεται στη σκηνή η Ελένη Βιτάλη. Εχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα γι΄αυτήν , τη φωνή και την παρουσία της επί σκηνής. Κι όμως, κάθε της εμφάνιση είναι σαν να την ακούς για πρώτη φορά. Η Βιτάλη είναι τραγουδίστρια με καταγωγή και με ταυτότητα. Ελκει την καταγωγή της βαθειά μέσα στον χρόνο. Οπως όλες οι σπουδαίες τραγουδίστριες. Αιρετική, με τις αποχρώσεις του δημοτικού τραγουδιού να χρωματίζουν τη φωνή της, τη στιβαρότητα του καλώς νοούμενου λαικού τραγουδιού να προσδίδουν αυτό που λέμε ΄΄ειδικό βάρος΄΄ στις ερμηνείες της, και τέλος, με την προσωπική της τρυφερότητα να προστίθεται σε όλα αυτά κάνοντας την ερμηνεία της στα έντεχνα τραγούδια απόλυτα μοναδική.
Και αυτό φάνηκε καθώς το πρόγραμμα που επέλεξε να κάνει άρχισε να ξετυλίγεται:
΄΄Ακρογιαλιές-δειλινά΄΄, του Βασίλη Τσιτσάνη, ΄΄Γειά σου κύριε μενεξέ΄΄ και ΄΄Ομορφη και παράξενη πατρίδα΄΄ του Δημήτρη Λάγιου σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, ΄΄Αι γαρούφαλλό μου΄΄ του Αργύρη Κουνάδη και του Βαγγέλη Γούφα, ΄΄Θαλασσογραφία΄΄ του Διονύση Σαββόπουλου, ΄΄Το τραγούδι των γύφτων΄΄ , του Διονύση Τσακνή, ΄΄Ενα τραγούδι απ΄τ΄Αλγέρι΄΄, του Απόστολου Καλδάρα, το ΄΄Ξενάκι΄΄ του Σταύρου Κουγιουμτζή, ΄΄Ισως φταίνε τα φεγγάρια΄΄ του Νότη Μαυρουδή και του Τάσου Σαμαρτζή, ΄΄Αθανασία΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, ο ΄΄Τρελός τσιγγάνος΄΄ της Ιωάννας Γεωργακοπούλου, ΄΄Αργοσβήνεις μόνη΄΄, του Βασίλη Τσιτσάνη, ΄΄Ενα χειμωνιάτικο πρωί΄΄, της ίδιας, ΄΄Καί σιγά που δεν μπορείς΄΄, του Τάκη Σούκα και της Ελένης Φωτάκη, ΄΄Μακριά μου να φύγεις΄΄ , του Πάνου Γαβαλά και του Κώστα Βίρβου, ΄΄Το πρακτορείο ΄΄ ,του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου, ΄΄Ο Γιάννης ο φονιάς΄΄, του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, ΄΄Και μπήκαμε στα χρόνια΄΄, του Σταμάτη Σπανουδάκη, ΄΄Κιβωτός΄΄, της ίδιας, ΄΄Μια θάλασσα μικρή΄΄ , του Διονύση Σαββόπουλου, ΄΄Ξαφνικός έρωτας΄΄, του Σταμάτη Σπανουδάκη, ΄΄Τα ματόκλαδά σου λάμπουν΄΄, του Μάρκου Βαμβακάρη, ΄΄Πως να σωπάσω΄΄, του Σταυρου Ξαρχάκου και του Κώστα Κινδύνη, και τέλος ΄΄Θα με δικάσει ο κούκος και τ΄αηδόνι΄΄ , του Δημήτρη Λάγιου και του Μιχάλη Μπουρμπούλη.
Στο encore, με ένα κοινό που δεν τους άφηνε να φύγουν από τη σκηνή, οι τρείς συντελεστές αυτής της μοναδικής μουσικής παράστασης τραγούδησαν μαζί με όλον τον κόσμο που τους χειροκροτούσε όρθιος, το ΄΄Διχτυ΄΄, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Νίκου Γκάτσου.
Αυτά ήταν τα τραγούδια που επέλεξε η ερμηνεύτρια να τραγουδήσει σε ένα προσωπικό ρεσιτάλ πού ξέφευγε από τα συνηθισμένα. Σε κάποια από αυτά ο Νεοκλής Νεοφυτίδης και ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος , αυτοσχεδιάζοντας, έδωσαν άλλη διάσταση και η Ελένη Βιτάλη με την ερμηνεία της τα εκτόξευσε σε ένα ύψος όπου δύσκολα θα μπορούσες να φανταστείς ότι μπορούν να φτάσουν, όσο σπουδαία τραγούδια κι αν είναι. Οταν ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο ΄΄Μακριά μου να φύγεις΄΄ πρόσθεσε κάποιες νότες του Ερίκ Σατί, το τραγούδι μεταμορφώθηκε. Οταν έπαιξαν σαν μπλούζ το΄΄Πρακτορείο΄΄, ένοιωθες ότι συμμετείχες στη γέννηση ενός καινούργιου τραγουδιού. Οταν η Ελένη Βιτάλη τραγούδησε , σχεδόν σπαρακτικά, το ΄΄Όμορφη και παράξενη πατρίδα΄΄ πολλοί από το κοινό δάκρυσαν χωρίς να το θέλουν. Αυτή είναι, τελικά, η μαγεία της μουσικής, όταν αυτοί που την υπηρετούν καταθέτουν εκτός από τα ταλέντο τους και αυτό το κάτι παραπάνω, είτε λέγεται μεράκι, είτε αλήθεια, είτε ένας συνδιασμός από όλα αυτά.
Μια βραδυά μυσταγωγίας, λοιπόν. Από αυτές που μένουν χαραγμένες όχι μόνο στο μυαλό, αλλά κυρίως στις αισθήσεις του κόσμου., από αυτές που δεν επαναλαμβάνονται εύκολα.
Ανάμεσα στο κοινό που επέλεξαν να παραστούν σε αυτή τη βραδιά ήταν και ο Σταύρος Ξαρχάκος με την Ηρώ Σαία, η περίφημη τραγουδίστρια της world music Yasmin Levi, σταθερή θαυμάστρια της Ελένης Βιτάλη, καθώς και η Βιολέτα Ικαρη.
George Spanos Photography
