Διαλέγοντας τρία από αυτά στεκόμαστε αρχικά στο 1969, όταν, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γράφει το «Αφιέρωμα στον Μάνο», ο Σταύρος Ξαρχάκος μελοποιεί και ο Σταμάτης Κόκοτας ερμηνεύει το τραγούδι στο δίσκο «Κόσμε αγάπη μου».
Το κυπαρίσσι το ψηλό
το χάρτινο φεγγάρι
κι ο κυρ Αντώνης μοναχός
δική σου η ζωγραφιά.
Τραγούδια πήρε η γειτονιά
κι οι δρόμοι τα όνειρά του
κοπέλες μ’ άσπρα σεργιανούν
κι αγόρια με φτερά.
Το φίδι στην κρυφή σπηλιά
κι η Τρώισσα στο μπαλκόνι
λευκή αχιβάδα στο γιαλό
σημάδια μυστικά.
Ποια παραμύθια περπατάς
ποια μάνα σε ταΐζει
αλάτι, μέλι και ψωμί
κι αθάνατο νερό.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1996, σε στίχους Γιώργου Αθανασόπουλου, ο Γιώργος Καζαντζής γράφει την «Γιορτή του Μάνου» που τραγουδά η Βούλα Σαββίδη στο δίσκο «Αλκυονίδα μέρα»…
Ο δρόμος που θα περπατάς θα 'ναι σπαρμένος άστρα
στο διάβα σου κυκλάμινα και δροσερές πηγές,
πριγκίπισσες θα τραγουδούν σε χρυσαφένια κάστρα
και το χορό θα σέρνουνε στις φτωχογειτονιές.
Γλυκό κρασί θα σε κερνούν του ανέμου οι θυγατέρες
κι ένα τσιγάρο σέρτικο θ' ανάψει η Ελένη,
αυτή που κλέψαν πειρατές με κόκκινες παντιέρες
κι έμεινε βράδια ατέλειωτα εικόνα δακρυσμένη,
αυτή που κλέψαν πειρατές με κόκκινες παντιέρες
κι έμεινε βράδια ατέλειωτα εικόνα δακρυσμένη.
Του θεριστή τα δάκρυα στο τελευταίο πάρκο
μια χούφτα ακόμα σκόρπισε στου καραβιού την πλώρη
και τύλιξε στο χέρι σου ένα μαντήλι άσπρο
να σου δροσίζει το λαιμό στου Σείριου τ' ανηφόρι.
Θαρρώ πως θα σε κούρασα με λόγια της ανάγκης
κι εσύ δε γύρεψες τιμές και ρούχα φορεμένα,
τα παιδικά σου όνειρα σύρε να τα προλάβεις,
πριν γίνουνε στην αμμουδιά κοχύλια σκορπισμένα,
τα παιδικά σου όνειρα σύρε να τα προλάβεις,
πριν γίνουνε στην αμμουδιά κοχύλια σκορπισμένα.
Ενώ πριν από ένα χρόνο περίπου, σε στίχους και μουσική Νίκου Πλατύραχου, ο Γιώργος Νταλάρας, τραγούδησε το «Τραγούδι του Μάνου» στο δίσκο «Ονειρογραφία»…
Σ’ αναζητώ στ’ Ουρανού το μεσοπόρτι,
στον Μαγεμένο τον Αυλό,
μεσ’ στου τσιγάρου τον καπνό
σ’ αναζητώ μεσ’ στων Ονείρων την οδό
Και προσκυνώ την αφεύγατή σου Νιότη
ξενύχτης μεσ’ στις γειτονιές,
μ’ ονειρογόνους ποιητές
και της Ελλάδας σου τις άγνωστες κραυγές
Για την Ελένη σου θρηνώ
και του Υμηττού το μυστικό,
που στην αγκάλη σου
το κράτησες κρυφό
Στους ίδιους δρόμους περπατώ
και τη Μορφή σου αναζητώ
μεσ’ στων Αγγέλων τον αστερισμό…
Και προσπαθώ τ’ όνειρό σου ν’ αντικρίσω
το Κυπαρίσσι τ’ αψηλό
με μια κιθάρα τραγουδώ
και το ιερό σου Μονοπάτι ακολουθώ…
Και ξαγρυπνώ στην αξέχαστή σου Μνήμη
μ’ ένα ζεϊμπέκικο γλυκό
και στων Σκιών το Δειλινό,
τ’ Άγιο Σου χώμα τώρα σκύβω και φιλώ…
Για την Ελένη σου θρηνώ
και του Υμηττού το μυστικό,
που στην αγκάλη σου
το κράτησες κρυφό
Στους ίδιους δρόμους περπατώ
και τη Μορφή σου αναζητώ
μεσ’ στων Αγγέλων τον αστερισμό…
Σ’ αναζητώ στ’ Ουρανού το μεσοπόρτι,
στον Μαγεμένο τον Αυλό,
μεσ’ στων Ονείρων την οδό
σ’ αναζητώ μεσ’ στου τσιγάρου τον καπνό…
Στο ηχητικό έχετε την ευκαιρία να ακούσετε και τα τρία τραγούδια.
