«Αφήνω γεια στη μάνα μου»
Πριν από λίγες μέρες, έπεσε στα χέρια μου μια «τουριστική» συλλογή δυο δίσκων, που κυκλοφόρησε το 1969 στη Γαλλία από την Polydor με τίτλο «Η Ελλάς των ευτυχισμένων καιρών» («La Grêce Des Temps Heureux»).
Ο πρώτος δίσκος περιλαμβάνει, επτά ορχηστρικά και τρία τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα με τον Πάνο Τζανετή, δυο επανεκτελέσεις τραγουδιών του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και Βαγγέλη Γκούφα, ένα του Γιάννη Μαρκόπουλου με λόγια του Κώστα Γεωργουσόπουλου κι ένα οργανικό του Στέλιου Ζαφειρίου.
Ο δεύτερος δίσκος έχει τα δώδεκα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με την Μαρία Φαραντούρη και τον Γιώργο Καπερνάρο, που κυκλοφόρησαν παγκοσμίως σε ποικίλες εκδόσεις, με διαφορετικά εξώφυλλα, με γνωστότερη την ελληνική με τίτλο «Η Ελλάδα του Μίκη Θεοδωράκη».
Η συλλογή αυτή κυκλοφόρησε και σε διαφορετική έκδοση από την Triumph Records, περιλαμβάνοντας μόνο τον πρώτο δίσκο, ενώ τα δώδεκα από τα δεκατέσσερα κομμάτια του πρώτου δίσκου εκδόθηκαν από την Polydor στον Καναδά, σε ένα μονό δίσκο με τίτλο «Bouzouki is beautiful».
Ακούγοντας τον πρώτο από τους δυο δίσκους και φθάνοντας στο τελευταίο κομμάτι, βρέθηκα μπροστά σε μια έκπληξη, αναγνωρίζοντας τη μελωδία από ένα αγαπημένο ζεϊμπέκικο του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους Κώστας Βίρβου. Αναφέρομαι στο «Αφήνω γεια» (ή «Αφήνω γεια στη μάνα μου»), ένα από τα τέσσερα τραγούδια της συνεργασίας του Ζαμπέτα με τον Στέλιο Καζαντζίδη που κυκλοφόρησε το 1956 σε δίσκο γραμμοφώνου, ενώ λίγο μετά γνώρισε και μια ξεχωριστή επανεκτέλεση με ερμηνευτή τον Μανώλη Χιώτη και το σεγόντο της Μαίρης Λίντα, που εκδόθηκε σε δίσκο 78 στροφών στην αγορά της Αμερικής.
Στην εκδοχή του «τουριστικού» δίσκου με την ορχήστρα του Γιώργου Ζαμπέτα, το τραγούδι μετατράπηκε σε χασάπικο, ενώ άλλαξε και ο τίτλος του, που, από «Αφήνω γεια», έγινε «Μοσχάτο, παλιές αναμνήσεις» («Moskato palies anamniseis»).
Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία, δεν βρήκα κάποια προγενέστερη κυκλοφορία του τραγουδιού σε μικρό ή μεγάλο δίσκο. Βέβαια, στα χρόνια του ’60 κυκλοφόρησαν εκατοντάδες 45άρια του Ζαμπέτα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με ορχηστρικά δικά του, αλλά και άλλων συνθετών, καινούργια και επανεκτελέσεις, οπότε, ενδεχομένως να υπάρχει κάτι που δεν έχει πέσει – ακόμα – στην αντίληψή μας…
Πριν από λίγες μέρες, έπεσε στα χέρια μου μια «τουριστική» συλλογή δυο δίσκων, που κυκλοφόρησε το 1969 στη Γαλλία από την Polydor με τίτλο «Η Ελλάς των ευτυχισμένων καιρών» («La Grêce Des Temps Heureux»).
Ο πρώτος δίσκος περιλαμβάνει, επτά ορχηστρικά και τρία τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα με τον Πάνο Τζανετή, δυο επανεκτελέσεις τραγουδιών του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και Βαγγέλη Γκούφα, ένα του Γιάννη Μαρκόπουλου με λόγια του Κώστα Γεωργουσόπουλου κι ένα οργανικό του Στέλιου Ζαφειρίου.
Ο δεύτερος δίσκος έχει τα δώδεκα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη με την Μαρία Φαραντούρη και τον Γιώργο Καπερνάρο, που κυκλοφόρησαν παγκοσμίως σε ποικίλες εκδόσεις, με διαφορετικά εξώφυλλα, με γνωστότερη την ελληνική με τίτλο «Η Ελλάδα του Μίκη Θεοδωράκη».
Η συλλογή αυτή κυκλοφόρησε και σε διαφορετική έκδοση από την Triumph Records, περιλαμβάνοντας μόνο τον πρώτο δίσκο, ενώ τα δώδεκα από τα δεκατέσσερα κομμάτια του πρώτου δίσκου εκδόθηκαν από την Polydor στον Καναδά, σε ένα μονό δίσκο με τίτλο «Bouzouki is beautiful».
Ακούγοντας τον πρώτο από τους δυο δίσκους και φθάνοντας στο τελευταίο κομμάτι, βρέθηκα μπροστά σε μια έκπληξη, αναγνωρίζοντας τη μελωδία από ένα αγαπημένο ζεϊμπέκικο του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους Κώστας Βίρβου. Αναφέρομαι στο «Αφήνω γεια» (ή «Αφήνω γεια στη μάνα μου»), ένα από τα τέσσερα τραγούδια της συνεργασίας του Ζαμπέτα με τον Στέλιο Καζαντζίδη που κυκλοφόρησε το 1956 σε δίσκο γραμμοφώνου, ενώ λίγο μετά γνώρισε και μια ξεχωριστή επανεκτέλεση με ερμηνευτή τον Μανώλη Χιώτη και το σεγόντο της Μαίρης Λίντα, που εκδόθηκε σε δίσκο 78 στροφών στην αγορά της Αμερικής.
Στην εκδοχή του «τουριστικού» δίσκου με την ορχήστρα του Γιώργου Ζαμπέτα, το τραγούδι μετατράπηκε σε χασάπικο, ενώ άλλαξε και ο τίτλος του, που, από «Αφήνω γεια», έγινε «Μοσχάτο, παλιές αναμνήσεις» («Moskato palies anamniseis»).
Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία, δεν βρήκα κάποια προγενέστερη κυκλοφορία του τραγουδιού σε μικρό ή μεγάλο δίσκο. Βέβαια, στα χρόνια του ’60 κυκλοφόρησαν εκατοντάδες 45άρια του Ζαμπέτα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με ορχηστρικά δικά του, αλλά και άλλων συνθετών, καινούργια και επανεκτελέσεις, οπότε, ενδεχομένως να υπάρχει κάτι που δεν έχει πέσει – ακόμα – στην αντίληψή μας…
