«Η Κωνσταντινιά»
Είναι μερικά τραγούδια που, χωρίς απαραίτητα να σχετίζονται με προσωπικές ιστορίες, σε «χαράζουν» από τα μικρά σου χρόνια…
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι «Η Κωνσταντινιά», που θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα (και όχι μόνο), σε μουσική του Γιάννη Γλέζου και στίχους του Νίκου Σφυρόερα, με ερμηνευτή τον Μιχάλη Βιολάρη.
Ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε το 1968 και αποτέλεσε το τελευταίο της πρώτης πλευράς του δίσκου «Η Ελένη του Μάη», που κυκλοφόρησε από τη Lyra τον Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς. Εκτός του Βιολάρη, στον δίσκο τραγούδησαν ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Αλέκα Μαβίλη.
Αυτό το τραγούδι υπήρχε (και υπάρχει ακόμα) σε μια ταινία – μπομπίνα του πατέρα μου. Ακούγοντας τους δραματικούς στίχους του Σφυρόερα, σε συνδυασμό με την εξαίσια μουσική του Γλέζου και την ερμηνεία του Βιολάρη, γεννιόταν και γεννιέται μέσα μου ένα συναίσθημα βαθιάς μελαγχολίας, σαν να πρόκειται για κάποιο δικό μου βίωμα. Δεν ξέρω αν πρόκειται για πραγματική ιστορία. Ο Νίκος Σφυρόερας γεννήθηκε το 1913 στην Απείρανθο της Νάξου, οπότε, ενδέχεται οι στίχοι να προέκυψαν από μια αληθινή ιστορία του νησιού του…
Ανήμερα της Παπαντής
δεν γύρισε ο Κωσταντής,
γιατί τον πήρε μακριά ένα μαύρο πλοίο ω!ω!
κι απόμειν’ η Κωσταντινιά
χήρα και φτωχομάνα, νια
με δυο παιδιά βάσανο σε όλο της το βίο.
Την έφαγ’ η ξενοδουλειά,
τα χρόνια ασπρίσαν τα μαλλιά,
που ξανθοπλέξουδα άλλοτε έπεφταν στις πλάτες ω!ω!
κι αφού κι η μαύρη της ποδιά
σκίστηκε πια κάποια βραδιά,
μες στης αυλής της πάλι βρέθηκε τις πλάκες.
Ανεμαζεύει το μυαλό,
χτίζει το σπίτι πιο καλό,
παντρεύει και τα δυο παιδιά με την ευχή της ω!ω!
και έγνοια δεν είχε πια καμμιά
στον κόσμο η Κωσταντινιά
επήγε και εκείνη να βρει τον Κωσταντή της.
Στις 18 Μαρτίου 1969 η «Κωνσταντινιά» κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών (Zodiac ZS-8138), έχοντας στην άλλη όψη ένα τραγούδι του Γιάννη Γλέζου με τον Μιχάλη Βιολάρη, με τίτλο «Πηδούν τ’ αγόρια τις φωτιές», αυτή τη φορά με στίχους του Γιάννη Κιούρκα. Όσο για τον Νίκο Σφυρόερα, ανατρέχοντας στη δισκογραφία των 78 και 45 στροφών, εντοπίζουμε το όνομά του σε καμιά δεκαριά τραγούδια με νησιώτικο χαρακτήρα. Εκτός από ποιητής, ο Σφυρόερας ήταν λογοτέχνης, λαογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος…
Είναι μερικά τραγούδια που, χωρίς απαραίτητα να σχετίζονται με προσωπικές ιστορίες, σε «χαράζουν» από τα μικρά σου χρόνια…
Ένα τέτοιο τραγούδι είναι «Η Κωνσταντινιά», που θυμάμαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα (και όχι μόνο), σε μουσική του Γιάννη Γλέζου και στίχους του Νίκου Σφυρόερα, με ερμηνευτή τον Μιχάλη Βιολάρη.
Ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε το 1968 και αποτέλεσε το τελευταίο της πρώτης πλευράς του δίσκου «Η Ελένη του Μάη», που κυκλοφόρησε από τη Lyra τον Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς. Εκτός του Βιολάρη, στον δίσκο τραγούδησαν ο Γιάννης Πουλόπουλος και η Αλέκα Μαβίλη.
Αυτό το τραγούδι υπήρχε (και υπάρχει ακόμα) σε μια ταινία – μπομπίνα του πατέρα μου. Ακούγοντας τους δραματικούς στίχους του Σφυρόερα, σε συνδυασμό με την εξαίσια μουσική του Γλέζου και την ερμηνεία του Βιολάρη, γεννιόταν και γεννιέται μέσα μου ένα συναίσθημα βαθιάς μελαγχολίας, σαν να πρόκειται για κάποιο δικό μου βίωμα. Δεν ξέρω αν πρόκειται για πραγματική ιστορία. Ο Νίκος Σφυρόερας γεννήθηκε το 1913 στην Απείρανθο της Νάξου, οπότε, ενδέχεται οι στίχοι να προέκυψαν από μια αληθινή ιστορία του νησιού του…
Ανήμερα της Παπαντής
δεν γύρισε ο Κωσταντής,
γιατί τον πήρε μακριά ένα μαύρο πλοίο ω!ω!
κι απόμειν’ η Κωσταντινιά
χήρα και φτωχομάνα, νια
με δυο παιδιά βάσανο σε όλο της το βίο.
Την έφαγ’ η ξενοδουλειά,
τα χρόνια ασπρίσαν τα μαλλιά,
που ξανθοπλέξουδα άλλοτε έπεφταν στις πλάτες ω!ω!
κι αφού κι η μαύρη της ποδιά
σκίστηκε πια κάποια βραδιά,
μες στης αυλής της πάλι βρέθηκε τις πλάκες.
Ανεμαζεύει το μυαλό,
χτίζει το σπίτι πιο καλό,
παντρεύει και τα δυο παιδιά με την ευχή της ω!ω!
και έγνοια δεν είχε πια καμμιά
στον κόσμο η Κωσταντινιά
επήγε και εκείνη να βρει τον Κωσταντή της.
Στις 18 Μαρτίου 1969 η «Κωνσταντινιά» κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών (Zodiac ZS-8138), έχοντας στην άλλη όψη ένα τραγούδι του Γιάννη Γλέζου με τον Μιχάλη Βιολάρη, με τίτλο «Πηδούν τ’ αγόρια τις φωτιές», αυτή τη φορά με στίχους του Γιάννη Κιούρκα. Όσο για τον Νίκο Σφυρόερα, ανατρέχοντας στη δισκογραφία των 78 και 45 στροφών, εντοπίζουμε το όνομά του σε καμιά δεκαριά τραγούδια με νησιώτικο χαρακτήρα. Εκτός από ποιητής, ο Σφυρόερας ήταν λογοτέχνης, λαογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος και σεναριογράφος…
