*Πρώτη δημοσίευση 14 Μαΐου 2020
Πεζoδρομούνται Αθηνάς, Μητροπόλεως και Ηρώδου Αττικού ενώ επαναλειτουργεί το συντριβάνι της Ομόνοιας.
Καλές ειδήσεις που δίνουν αφορμές για τραγούδια…
Το καλοκαίρι του 1961, ο Στέλιος Καζαντζίδης στο ζενίθ της δημοτικότητας και μεστότητάς του, μετά τη σύμπραξή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, και πάντα με τη Μαρινέλλα και το Μανώλη Χιώτη στο πλευρό του περνούσε για λίγο στον αστερισμό του Μάνου Χατζιδάκι. Τέσσερα μόλις τραγούδια, αλλά τι τραγούδια. Είναι τόσο άπλετη η ομορφιά τους που σε κάνει να λες, φτάνουν και περισσεύουν. Τι άλλο περισσότερο θα μπορούσαν να δημιουργήσουν; Ανάμεσά στα μονάκριβα και η «Αθήνα» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Η Αθήνα άλλαζε στα χρόνια… μάλλον όχι και τόσο θετικά. Βέβαια όσο μεγαλώνεις αντικρίζεις στο χθες με νοσταλγία, ωραιοποιώντας ακόμη και τα… χλωμά. Αλλά μετά τον πόλεμο και με νωπό τον εμφύλιο, ίσως η θλίψη του μεγάλου Νίκου Γούναρη δια χειρός Αιμίλιου Σαββίδη να είναι βάσιμη. Άλλωστε το τραγούδι του λατρεύτηκε, όπως βέβαια κι εκείνος.
Δεν είναι τυχαίο πως λίγο πριν τα μισά του ’50 η τριπλέτα Ασημακόπουλος & Σπυρόπουλος & Παπαδούκας περιέγραφε αλλιώς τα πράγματα, εδώ με όχημα τη φωνή της σπουδαίας Κερκυραίας
Η Αθήνα εξακολουθεί να εμπνέει μέχρι και τις μέρες μας. Εδώ αλλάζουν τα ονόματα, αλλά παραμένει το τρίδυμο που είναι Καραμουρατίδης -Ευαγγελάτος- Μποφίλιου: γιατί δεν ξέφτισε ακόμα η ομορφιά στην Αθήνα.
Σαλιγκάρια στην Σταδίου και τριφύλλια στην Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμα μου την Αθήνα…
Από τον Φοίβο Δεληβοριά γι’ αυτήν που περνάει…
Στην Κυψέλη στο Παγκράτι
Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο
για να σ’ έβρω έχω κάνει
την Αθήνα άνω κάτω…
Του Νίκου Μουρκάκου και του Γιάννη Παπαδόπουλου με πρώτο διδάξαντα το γλυκό ερμηνευτή Γιάννη Κουλουκάκη. Εδώ στο φρεσκάρισμα του τραγουδιού απ’ τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» και τις εξαιρετικές αφιερώσεις τους στα πρώτα χρόνια του ’80.
Άλλο ένα πρόσφατο σχετικά φρεσκάρισμα, για τις ανάγκες ενός θρυλικού «Ουζερί» σε ένα απ’ τα πολυτραγουδισμένα του Τσιτσάνη
Να μείνουμε όμως στα ωραία και αθηναϊκά του Μεγάλου Τρικαλινού.
Δέκα χρόνια στου Μπακάκου περιμένω για να ΄ρθεις
πέρασε όλη η Ελλάδα και ακόμα να φανείς…
Το παράπονο του Θοδωρή Γκόνη και του Χρήστου Νικολόπουλου βάφτισε το δίσκο τους με τον Γεράσιμου Ανδρεάτο το 1998.
Να κλείσουμε με την μαγική πένα του Πυθαγόρα όταν με τον Γιώργο Κατσαρό, 4 δεκαετίες πριν, μας σύστηναν ένα ικανό ερμηνευτή.
Πεζoδρομούνται Αθηνάς, Μητροπόλεως και Ηρώδου Αττικού ενώ επαναλειτουργεί το συντριβάνι της Ομόνοιας.
Καλές ειδήσεις που δίνουν αφορμές για τραγούδια…
Το καλοκαίρι του 1961, ο Στέλιος Καζαντζίδης στο ζενίθ της δημοτικότητας και μεστότητάς του, μετά τη σύμπραξή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, και πάντα με τη Μαρινέλλα και το Μανώλη Χιώτη στο πλευρό του περνούσε για λίγο στον αστερισμό του Μάνου Χατζιδάκι. Τέσσερα μόλις τραγούδια, αλλά τι τραγούδια. Είναι τόσο άπλετη η ομορφιά τους που σε κάνει να λες, φτάνουν και περισσεύουν. Τι άλλο περισσότερο θα μπορούσαν να δημιουργήσουν; Ανάμεσά στα μονάκριβα και η «Αθήνα» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Η Αθήνα άλλαζε στα χρόνια… μάλλον όχι και τόσο θετικά. Βέβαια όσο μεγαλώνεις αντικρίζεις στο χθες με νοσταλγία, ωραιοποιώντας ακόμη και τα… χλωμά. Αλλά μετά τον πόλεμο και με νωπό τον εμφύλιο, ίσως η θλίψη του μεγάλου Νίκου Γούναρη δια χειρός Αιμίλιου Σαββίδη να είναι βάσιμη. Άλλωστε το τραγούδι του λατρεύτηκε, όπως βέβαια κι εκείνος.
Δεν είναι τυχαίο πως λίγο πριν τα μισά του ’50 η τριπλέτα Ασημακόπουλος & Σπυρόπουλος & Παπαδούκας περιέγραφε αλλιώς τα πράγματα, εδώ με όχημα τη φωνή της σπουδαίας Κερκυραίας
Η Αθήνα εξακολουθεί να εμπνέει μέχρι και τις μέρες μας. Εδώ αλλάζουν τα ονόματα, αλλά παραμένει το τρίδυμο που είναι Καραμουρατίδης -Ευαγγελάτος- Μποφίλιου: γιατί δεν ξέφτισε ακόμα η ομορφιά στην Αθήνα.
Σαλιγκάρια στην Σταδίου και τριφύλλια στην Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμα μου την Αθήνα…
Από τον Φοίβο Δεληβοριά γι’ αυτήν που περνάει…
Στην Κυψέλη στο Παγκράτι
Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο
για να σ’ έβρω έχω κάνει
την Αθήνα άνω κάτω…
Του Νίκου Μουρκάκου και του Γιάννη Παπαδόπουλου με πρώτο διδάξαντα το γλυκό ερμηνευτή Γιάννη Κουλουκάκη. Εδώ στο φρεσκάρισμα του τραγουδιού απ’ τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» και τις εξαιρετικές αφιερώσεις τους στα πρώτα χρόνια του ’80.
Άλλο ένα πρόσφατο σχετικά φρεσκάρισμα, για τις ανάγκες ενός θρυλικού «Ουζερί» σε ένα απ’ τα πολυτραγουδισμένα του Τσιτσάνη
Να μείνουμε όμως στα ωραία και αθηναϊκά του Μεγάλου Τρικαλινού.
Δέκα χρόνια στου Μπακάκου περιμένω για να ΄ρθεις
πέρασε όλη η Ελλάδα και ακόμα να φανείς…
Το παράπονο του Θοδωρή Γκόνη και του Χρήστου Νικολόπουλου βάφτισε το δίσκο τους με τον Γεράσιμου Ανδρεάτο το 1998.
Να κλείσουμε με την μαγική πένα του Πυθαγόρα όταν με τον Γιώργο Κατσαρό, 4 δεκαετίες πριν, μας σύστηναν ένα ικανό ερμηνευτή.
