Πολλά τραγούδια δε «γεύονται» τα παράσημα που τους αναλογούν. Αυτό δε σημαίνει, ότι δε τιμώνται ή δεν εκτιμώνται.
Πολλές φορές βγαίνουν κερδισμένα στην «άνιση» μάχη με το χρόνο ενώ κάποια άλλα που ακούστηκαν γερά στον καιρό τους, χάνονται στην σκιά τους.
Λίγα είναι τα ακριβά σουξέ, πάμπολλα τα πρόσκαιρα.
Τα πολύτιμα δεν είναι συχνά για όλους… Άλλωστε ο καθένας μας έχει τη δική του προσωπική και υποκειμενική σκοπιά που προκύπτει μέσα από βιώματα, καίριες στιγμές, μνήμες, αισθητική, συναναστροφές και άλλα ακωδικοποίητα.
Ευτυχώς πάντα υπάρχουν συνοδοιπόροι, να μοιραστείς τα «γούστα» σου και τα δικά τους… ωραία.
Σας σεργιανώ, σε 10 δικά μου, όχι και πολύ γνωστά στους πολλούς ζεϊμπέκικα που κατά μόνας αλλά και με λίγους καρδιακούς φίλους, μου (μας) έκαναν και μας (μου) κάνουν καλή παρέα.
Σαν μια ραδιοφωνική εκπομπή.
«Το ζεϊμπέκικο του Κοσμά» του Διονύση Τσακνή με την αδρή ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά.
«Φώτα Παρακαλώ»
Ο άνθρωπος αγάπη μου
όλα τα συνηθίζει,
γίνεται πάλι άνθρωπος
και όσο ζει ελπίζει
Του Μιχάλη Τερζή και του Ηλία Κατσούλη με τον Γιάννη Καλατζή
Η ευτυχία στη ζωή
Δυο φυλλαράκια δυόσμος…
Ή μήπως
Στα χέρια σου γεννήθηκε
ο ήλιος και το φως μου
εγώ σου χάρισα ζωή
και εσύ αγάπη δώσ’ μου
Γεια σου Βαγγέλη Κορακάκη με τα τραγούδια σου!
«Ο Επισκέπτης» του αλησμόνητου Στέλιου Βαμβακάρη με την κοφτερή ματιά και πένα του.
Λατρεμένο, όπως και η ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα
«Κι από το άλλο στο αλλού»… πάλι σε μουσική του Μιχάλη Τερζή.
Εδώ οι στίχοι είναι του Δημήτρη Λέντζου.
Μάστορας μεγάλος ο ερμηνευτής.
Ένα παλιό κι ωραίο του Νίκου Καρανικόλα γέννησε υπό τη μπαγκέτα του Κώστα Χατζηδουλή το 1989 ένα καινούριο.
Οι στίχοι του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου (Θεόδωρου Ποάλα) με τον Μιχάλη Δημητριάδη και την Φίλη Γεωργιάδου.
Μπροστά η νοσταλγία μας και πίσω όποιος αντέχει… Να μ’ αγαπάς να σ’ αγαπώ, καλύτερο δεν έχει.
Να μείνουμε στον Νίκο Καρανικόλα και να πάμε στα 1985 όταν υπέγραφε το δίσκο του Μιχάλη Μενιδιάτη «Κόλπο ήτανε στημένο».
Από αυτόν το «Στον έρωτα πλανεύεσαι» σε στίχους του Τάκη Κωλέττη γιατί…αλλιώς τα ονειρεύεσαι, κι αλλιώς έρχονται εκείνα.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Χρήστος Νικολόπουλος σε φορτισμένες νταλκαδιάρικες στράτες.
Κι αυτή η φωνή, τι φωνή Θεέ μου!
Όποιος γυρίσει,
απ’ το δρόμο της σιωπής.
Όποιος προλάβει,
την καμπάνα να χτυπήσει.
Να πει στους άλλους
που θα βρει, να τους μιλήσει.
Γι’ αυτούς που κρύψανε,
το σπόρο της ζωής.
Πόσες λεβέντικες καρδιές…
Κλείνω το «Ντόμινο» με τον Άξιο Λόγο του Άλκη Αλκαίου δια φωνής-ψυχής Σωκράτη Μάλαμα.
Καμηλιέρικο…
Κι η μάνα του στις ρεματιές
ανάβει στα νερά φωτιές
Πολλές φορές βγαίνουν κερδισμένα στην «άνιση» μάχη με το χρόνο ενώ κάποια άλλα που ακούστηκαν γερά στον καιρό τους, χάνονται στην σκιά τους.
Λίγα είναι τα ακριβά σουξέ, πάμπολλα τα πρόσκαιρα.
Τα πολύτιμα δεν είναι συχνά για όλους… Άλλωστε ο καθένας μας έχει τη δική του προσωπική και υποκειμενική σκοπιά που προκύπτει μέσα από βιώματα, καίριες στιγμές, μνήμες, αισθητική, συναναστροφές και άλλα ακωδικοποίητα.
Ευτυχώς πάντα υπάρχουν συνοδοιπόροι, να μοιραστείς τα «γούστα» σου και τα δικά τους… ωραία.
Σας σεργιανώ, σε 10 δικά μου, όχι και πολύ γνωστά στους πολλούς ζεϊμπέκικα που κατά μόνας αλλά και με λίγους καρδιακούς φίλους, μου (μας) έκαναν και μας (μου) κάνουν καλή παρέα.
Σαν μια ραδιοφωνική εκπομπή.
«Το ζεϊμπέκικο του Κοσμά» του Διονύση Τσακνή με την αδρή ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά.
«Φώτα Παρακαλώ»
Ο άνθρωπος αγάπη μου
όλα τα συνηθίζει,
γίνεται πάλι άνθρωπος
και όσο ζει ελπίζει
Του Μιχάλη Τερζή και του Ηλία Κατσούλη με τον Γιάννη Καλατζή
Η ευτυχία στη ζωή
Δυο φυλλαράκια δυόσμος…
Ή μήπως
Στα χέρια σου γεννήθηκε
ο ήλιος και το φως μου
εγώ σου χάρισα ζωή
και εσύ αγάπη δώσ’ μου
Γεια σου Βαγγέλη Κορακάκη με τα τραγούδια σου!
«Ο Επισκέπτης» του αλησμόνητου Στέλιου Βαμβακάρη με την κοφτερή ματιά και πένα του.
Λατρεμένο, όπως και η ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα
«Κι από το άλλο στο αλλού»… πάλι σε μουσική του Μιχάλη Τερζή.
Εδώ οι στίχοι είναι του Δημήτρη Λέντζου.
Μάστορας μεγάλος ο ερμηνευτής.
Ένα παλιό κι ωραίο του Νίκου Καρανικόλα γέννησε υπό τη μπαγκέτα του Κώστα Χατζηδουλή το 1989 ένα καινούριο.
Οι στίχοι του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου (Θεόδωρου Ποάλα) με τον Μιχάλη Δημητριάδη και την Φίλη Γεωργιάδου.
Μπροστά η νοσταλγία μας και πίσω όποιος αντέχει… Να μ’ αγαπάς να σ’ αγαπώ, καλύτερο δεν έχει.
Να μείνουμε στον Νίκο Καρανικόλα και να πάμε στα 1985 όταν υπέγραφε το δίσκο του Μιχάλη Μενιδιάτη «Κόλπο ήτανε στημένο».
Από αυτόν το «Στον έρωτα πλανεύεσαι» σε στίχους του Τάκη Κωλέττη γιατί…αλλιώς τα ονειρεύεσαι, κι αλλιώς έρχονται εκείνα.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Χρήστος Νικολόπουλος σε φορτισμένες νταλκαδιάρικες στράτες.
Κι αυτή η φωνή, τι φωνή Θεέ μου!
Όποιος γυρίσει,
απ’ το δρόμο της σιωπής.
Όποιος προλάβει,
την καμπάνα να χτυπήσει.
Να πει στους άλλους
που θα βρει, να τους μιλήσει.
Γι’ αυτούς που κρύψανε,
το σπόρο της ζωής.
Πόσες λεβέντικες καρδιές…
Κλείνω το «Ντόμινο» με τον Άξιο Λόγο του Άλκη Αλκαίου δια φωνής-ψυχής Σωκράτη Μάλαμα.
Καμηλιέρικο…
Κι η μάνα του στις ρεματιές
ανάβει στα νερά φωτιές
