Η φυγή του Τάκη Μουσαφίρη γέννησε θέματα και θεωρήσεις για τον ίδιο και το έργο του. Ανάμεσα στους «γραφιάδες» κι εγώ.
Δεν γνωριζόμασταν πέρα απ’ τα τυπικά, παρότι με συνοδοιπόρους του στα χρόνια του ’80 κυρίως, αλλά και νωρίτερα και αργότερα, όπως ο Σούκας, ο Νικολόπουλος, ο Πολυκανδριώτης έχουμε στενότερους δεσμούς.
Βέβαια ο Μουσαφίρης διαφοροποιείται από τους παραπάνω καθότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του έργου του, ήταν και στιχουργός των πονημάτων του.
Εμπνευσμένος καλλιτέχνης, μάστορας «κλέφτης», κατά τη Χατζιδάκια ρήση, δεν αντέγραφε… παρά μόνο τον εαυτό του.
Στα ζεϊμπέκικά του, οι δρόμοι και τα «βυζαντινά» δεν είναι το φόρτε του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έγραψε και σε αυτές στις στράτες.
Ο Μουσαφίρης, ήταν δωρικός και δυτικός, σε όλα τα ρυθμικά πλαίσια. Χάραξε αμέτρητα ζεϊμπέκικα, που κάναν «ζημιά» στη εποχή τους, τραγουδήθηκαν και χορεύτηκαν.
Ιδανικός ερμηνευτής του, και στα 9/8 ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Όχι ότι δεν έγραψε αναλόγως και με άλλους εξαιρετικούς τραγουδιστές ο Μουσαφίρης, όπως η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, ο Στράτος Διονυσίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Δούκισσα, η Χαρούλα Λαμπράκη και άλλοι ωραίοι.
Εδώ όμως «κεντράρουμε» τη μεστή συνεργασία του με τον Μητροπάνο, ο οποίος θεωρείται και μάστερ ζεϊμπεκάς τραγουδιστής.
10 στιγμές τους που θα «χρεώνουν» και θα «ξεχρεώνουν» νταλκάδες παντοτινά, σαν μία ραδιοφωνική εκπομπή:
Το 1974 ο Τάκης Μουσαφίρης, με ιδανικό «ιχνηλάτη» τον Δημήτρη Μητροπάνο, αναζητούσαν «Καρδιές»… για να αγοράσουν και να χαρίσουν
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λέγαν οι παλιοί και το λένε και πολλοί κανούργιοι, κι έτσι ο προσωπικός δίσκος του Μητροπάνου «Λαϊκά ‘76» στην πρώτη πλευρά του βινυλίου, έκλεινε με ένα… αλλιώτικο μαγαζί!
Το γκράντε ζεϊμπέκικο σουξέ βρισκόταν στη χρυσοφόρα δεύτερη πλευρά του άλμπουμ … Πάντα Μουσαφίρης, Μητροπάνος και… στίβα οι καλαμιές… και τα πιάτα!
Την επόμενη χρονιά, στα «Ερωτικά Λαϊκά» του ερμηνευτή, το «Κουταλάκι» έδινε κι έπαιρνε, αλλά εμένα από τότε, παιδάκι ακόμη, μου άρεσαν τα «Δε με νιώθει ο χάρος» και «Ο μοναχογιός του πόνου».
Γράμμα που δεν έγραψα ποτέ, απόψε θα σου στείλω…
Το 1980 στα «Λαϊκά του Σήμερα» πάντα στην εταιρεία Polygram (Philips) o Μητροπάνος τραγουδούσε και πάλι με επιτυχία ζεϊμπέκικα του Μουσαφίρη
Το παραπάνω τραγούδι ήταν το τέταρτο κατά σειρά στην πρώτη πλευρά του δίσκου 33 στροφών. Αμέσως μετά ακολουθούσε το επίσης Μουσαφιρέικο καμηλιέρικο…
Το 1986 Μουσαφίρης και Μητροπάνος θα σμίξουν με ολοκληρωμένο τρόπο στο άλμπουμ «Αγάπη μου Αγέννητη». Η αποδοτικότητά του δεν είναι ανάλογη της «αναμονής» για ένα τέτοιο πάντρεμα, άλλωστε ο ερμηνευτής αναζητά το «νέο του» του βηματισμό, όμως, ο δίσκος έχει, μεταξύ άλλων, και όμορφα ζεϊμπέκικα… Οι «Ξενύχτες» ακούστηκαν γερά.
Το άλμπουμ «Αγάπη μου Αγέννητη» του συνθέτη και του ερμηνευτή, τρία χρόνια νωρίτερα πριν το νέο καθολικό συναπάντημά τους με το «Εμείς οι Δυο» και το σουξέ του «Χιονάνθρωπου», άνοιγε με το ζεϊμπέκικο «Λαϊκά τραγούδια θα λέω μια ζωή». Εμένα όμως με άγγιζε περισσότερο αυτό…
Ο Μουσαφίρης έδωσε και το δικό του παρών στον πολυσυλλεκτικό, από μεριάς δημιουργών, δίσκο του Μητροπάνου με τον τίτλο «Στη διαπασών» το 2008, στη Minos πια. Ζεϊμπέκικα και τα δύο δώρα του… Το ένα, έλεγε, λέει…
Ένας τρελός, τρελός μονάχος
Μ’ ανεμομύλους και με φίλους μονομάχος
..κι εσύ... όλο έρχεσαι...
Κλείνουμε «αιρετικά» τις υποκειμενικές επιλογές μας, με μια ζωντανή Μητροπανέικη «Κατάθεση Ψυχής» σε ένα απ’ τα πιο στιβαρά «ξένα» ζεϊμπέκικα του Μουσαφίρη
Δεν γνωριζόμασταν πέρα απ’ τα τυπικά, παρότι με συνοδοιπόρους του στα χρόνια του ’80 κυρίως, αλλά και νωρίτερα και αργότερα, όπως ο Σούκας, ο Νικολόπουλος, ο Πολυκανδριώτης έχουμε στενότερους δεσμούς.
Βέβαια ο Μουσαφίρης διαφοροποιείται από τους παραπάνω καθότι στο μεγαλύτερο κομμάτι του έργου του, ήταν και στιχουργός των πονημάτων του.
Εμπνευσμένος καλλιτέχνης, μάστορας «κλέφτης», κατά τη Χατζιδάκια ρήση, δεν αντέγραφε… παρά μόνο τον εαυτό του.
Στα ζεϊμπέκικά του, οι δρόμοι και τα «βυζαντινά» δεν είναι το φόρτε του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έγραψε και σε αυτές στις στράτες.
Ο Μουσαφίρης, ήταν δωρικός και δυτικός, σε όλα τα ρυθμικά πλαίσια. Χάραξε αμέτρητα ζεϊμπέκικα, που κάναν «ζημιά» στη εποχή τους, τραγουδήθηκαν και χορεύτηκαν.
Ιδανικός ερμηνευτής του, και στα 9/8 ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Όχι ότι δεν έγραψε αναλόγως και με άλλους εξαιρετικούς τραγουδιστές ο Μουσαφίρης, όπως η Ρίτα Σακελλαρίου, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, ο Στράτος Διονυσίου, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Δούκισσα, η Χαρούλα Λαμπράκη και άλλοι ωραίοι.
Εδώ όμως «κεντράρουμε» τη μεστή συνεργασία του με τον Μητροπάνο, ο οποίος θεωρείται και μάστερ ζεϊμπεκάς τραγουδιστής.
10 στιγμές τους που θα «χρεώνουν» και θα «ξεχρεώνουν» νταλκάδες παντοτινά, σαν μία ραδιοφωνική εκπομπή:
Το 1974 ο Τάκης Μουσαφίρης, με ιδανικό «ιχνηλάτη» τον Δημήτρη Μητροπάνο, αναζητούσαν «Καρδιές»… για να αγοράσουν και να χαρίσουν
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λέγαν οι παλιοί και το λένε και πολλοί κανούργιοι, κι έτσι ο προσωπικός δίσκος του Μητροπάνου «Λαϊκά ‘76» στην πρώτη πλευρά του βινυλίου, έκλεινε με ένα… αλλιώτικο μαγαζί!
Το γκράντε ζεϊμπέκικο σουξέ βρισκόταν στη χρυσοφόρα δεύτερη πλευρά του άλμπουμ … Πάντα Μουσαφίρης, Μητροπάνος και… στίβα οι καλαμιές… και τα πιάτα!
Την επόμενη χρονιά, στα «Ερωτικά Λαϊκά» του ερμηνευτή, το «Κουταλάκι» έδινε κι έπαιρνε, αλλά εμένα από τότε, παιδάκι ακόμη, μου άρεσαν τα «Δε με νιώθει ο χάρος» και «Ο μοναχογιός του πόνου».
Γράμμα που δεν έγραψα ποτέ, απόψε θα σου στείλω…
Το 1980 στα «Λαϊκά του Σήμερα» πάντα στην εταιρεία Polygram (Philips) o Μητροπάνος τραγουδούσε και πάλι με επιτυχία ζεϊμπέκικα του Μουσαφίρη
Το παραπάνω τραγούδι ήταν το τέταρτο κατά σειρά στην πρώτη πλευρά του δίσκου 33 στροφών. Αμέσως μετά ακολουθούσε το επίσης Μουσαφιρέικο καμηλιέρικο…
Το 1986 Μουσαφίρης και Μητροπάνος θα σμίξουν με ολοκληρωμένο τρόπο στο άλμπουμ «Αγάπη μου Αγέννητη». Η αποδοτικότητά του δεν είναι ανάλογη της «αναμονής» για ένα τέτοιο πάντρεμα, άλλωστε ο ερμηνευτής αναζητά το «νέο του» του βηματισμό, όμως, ο δίσκος έχει, μεταξύ άλλων, και όμορφα ζεϊμπέκικα… Οι «Ξενύχτες» ακούστηκαν γερά.
Το άλμπουμ «Αγάπη μου Αγέννητη» του συνθέτη και του ερμηνευτή, τρία χρόνια νωρίτερα πριν το νέο καθολικό συναπάντημά τους με το «Εμείς οι Δυο» και το σουξέ του «Χιονάνθρωπου», άνοιγε με το ζεϊμπέκικο «Λαϊκά τραγούδια θα λέω μια ζωή». Εμένα όμως με άγγιζε περισσότερο αυτό…
Ο Μουσαφίρης έδωσε και το δικό του παρών στον πολυσυλλεκτικό, από μεριάς δημιουργών, δίσκο του Μητροπάνου με τον τίτλο «Στη διαπασών» το 2008, στη Minos πια. Ζεϊμπέκικα και τα δύο δώρα του… Το ένα, έλεγε, λέει…
Ένας τρελός, τρελός μονάχος
Μ’ ανεμομύλους και με φίλους μονομάχος
..κι εσύ... όλο έρχεσαι...
Κλείνουμε «αιρετικά» τις υποκειμενικές επιλογές μας, με μια ζωντανή Μητροπανέικη «Κατάθεση Ψυχής» σε ένα απ’ τα πιο στιβαρά «ξένα» ζεϊμπέκικα του Μουσαφίρη
