Το άλμπουμ «Popular Problems» (Δημοφιλή Προβλήματα) κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2014 και παραπέμπει σε απολογισμό της μακράς πορείας αυτού του εξαίρετου καλλιτέχνη.
Ο Leonard Cohen, ξυπόλητος, αλλά κομψός με ένα μεταλλικό γκρι κοστούμι, ένα πρωί του Ιουνίου του 1974, σ’ ένα μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου, κάθισε μπροστά σε ένα παράθυρο με θέα σε ένα πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου, άναψε ένα τσιγάρο, στοχαστικός και πικραμένος από τα τραγούδια του που είχαν ύφος καταθλιπτικό. Του φάνηκε ότι είχε απλώς κάνει τη μουσική να ταιριάζει για έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι πεθαίνουν και η συμφορά στριφογυρνά σα σβούρα.
«Κάποιος συχνά νιώθει ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει τη σφαγή, την καταστροφή και την ταπείνωση», είπε, «Τι νομίζετε ότι κάνω τραγουδώντας ένα τραγούδι σε μία εποχή όπως αυτή; Αλλά το χειρότερο απ’ όλα», είπε, «όλο και πιο συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να πιάνει την κιθάρα και να παίζει αυτό το τραγούδι. Νομίζω είναι θέμα παράδοσης. Η παράδοση λέει ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πρέπει να παίζουμε ένα ευχάριστο τραγούδι, μία χαρούμενη μελωδία. Ξεσηκώνουμε τη μπάντα και χορεύουμε όσο καλύτερα μπορούμε, ακόμη και αν υποφέρουμε από φοβερό πονοκέφαλο».
«Αλλά υπάρχει κι άλλη μία παράδοση, πιο Ανατολίτικη, που λέει ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να καθίσεις δίπλα στον τάφο και να θρηνείς, να καθίσεις δίπλα στην καταστροφή και να οδύρεσαι. Η έννοια του θρήνου μου φάνηκε ο τρόπος να το κάνω, χωρίς να αποφεύγω την κατάσταση αλλά με τόλμη να ρίχνω τον εαυτό μου σε αυτή».
Ο Cohen εκείνη την περίοδο είχε κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ κι ένα τέταρτο το «New Skin For The Old Ceremony» κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα. Τα επόμενα 40 χρόνια, μέχρι το «Old Ideas» του 2012, ακολούθησαν μόνο οκτώ άλμπουμ, τα οποία όμως ξεχωρίζουν για την βαθιά συναισθηματική ευαισθησία του καλλιτέχνη που εκφράζεται μέσα από την θλίψη και την απογοήτευση.
Το τελευταίο αυτό άλμπουμ του, το «Popular Problems» είναι ένα πραγματικό σκοτεινό αριστούργημα, που με τραγούδια όπως το «Samson In New Orleans» και το «Nevermind» νιώθεις ότι σου προσφέρει μία θέση στα μπροστινά καθίσματα ενός θεατρικού δράματος…
Πηγή: uncut.co.uk
Ο Leonard Cohen, ξυπόλητος, αλλά κομψός με ένα μεταλλικό γκρι κοστούμι, ένα πρωί του Ιουνίου του 1974, σ’ ένα μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου, κάθισε μπροστά σε ένα παράθυρο με θέα σε ένα πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου, άναψε ένα τσιγάρο, στοχαστικός και πικραμένος από τα τραγούδια του που είχαν ύφος καταθλιπτικό. Του φάνηκε ότι είχε απλώς κάνει τη μουσική να ταιριάζει για έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι πεθαίνουν και η συμφορά στριφογυρνά σα σβούρα.
«Κάποιος συχνά νιώθει ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει τη σφαγή, την καταστροφή και την ταπείνωση», είπε, «Τι νομίζετε ότι κάνω τραγουδώντας ένα τραγούδι σε μία εποχή όπως αυτή; Αλλά το χειρότερο απ’ όλα», είπε, «όλο και πιο συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να πιάνει την κιθάρα και να παίζει αυτό το τραγούδι. Νομίζω είναι θέμα παράδοσης. Η παράδοση λέει ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πρέπει να παίζουμε ένα ευχάριστο τραγούδι, μία χαρούμενη μελωδία. Ξεσηκώνουμε τη μπάντα και χορεύουμε όσο καλύτερα μπορούμε, ακόμη και αν υποφέρουμε από φοβερό πονοκέφαλο».
«Αλλά υπάρχει κι άλλη μία παράδοση, πιο Ανατολίτικη, που λέει ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να καθίσεις δίπλα στον τάφο και να θρηνείς, να καθίσεις δίπλα στην καταστροφή και να οδύρεσαι. Η έννοια του θρήνου μου φάνηκε ο τρόπος να το κάνω, χωρίς να αποφεύγω την κατάσταση αλλά με τόλμη να ρίχνω τον εαυτό μου σε αυτή».
Ο Cohen εκείνη την περίοδο είχε κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ κι ένα τέταρτο το «New Skin For The Old Ceremony» κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα. Τα επόμενα 40 χρόνια, μέχρι το «Old Ideas» του 2012, ακολούθησαν μόνο οκτώ άλμπουμ, τα οποία όμως ξεχωρίζουν για την βαθιά συναισθηματική ευαισθησία του καλλιτέχνη που εκφράζεται μέσα από την θλίψη και την απογοήτευση.
Το τελευταίο αυτό άλμπουμ του, το «Popular Problems» είναι ένα πραγματικό σκοτεινό αριστούργημα, που με τραγούδια όπως το «Samson In New Orleans» και το «Nevermind» νιώθεις ότι σου προσφέρει μία θέση στα μπροστινά καθίσματα ενός θεατρικού δράματος…
Πηγή: uncut.co.uk
