«Τα παιδιά στην κερκίδα η μόνη ελπίδα»
Μια ομάδα από φιλάθλους του ΠΑΟΚ, του Άρη, της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Ηρακλή και του Παναθηναϊκού μπήκαν στο studio και, μαζί με το μελοδραματικό hip hop συγκρότημα των Soul Destiny και τον ράπερ Meshaya δημιούργησαν, ως ελάχιστο φόρο μνήμης και τιμής, το κομμάτι «Συγνώμη Άλκη».
«Τα παιδιά στην κερκίδα η μόνη ελπίδα», λέει ο στίχος. Στίχος που μας θυμίζει την Πέμπτη του μπάσκετ, το Παλαί ντε Σπορ, τον Γκάλη, τον Μπάνε, τον Κόρφα, τον Γιαννάκη, στίχος που μιλά για τις φωνές των φιλάθλων, τη γιορτή, την ομορφιά που έχει η αγνή αγάπη για την ομάδα…
Ο Αθλητισμός είναι γιορτή και φωτίζει τα σκοτάδια της κάθε εποχής. Η αναφορά στην τραγωδία της Θύρας 7 με την προσωπική μαρτυρία «είδα τον πατέρα μου με μάτια δακρυσμένα», κλείνει μέσα της όλο τον πόνο και την τραγωδία που οδηγεί σε ημέρες δόξας, μνήμης και τιμής.
Διαβάζοντας τα ονόματα όλων των φιλάθλων που έπεσαν θύματα της τυφλής βίας, η σκέψη πάει σε μια «ΣΥΓΝΩΜΗ». Ο Άλκης Καμπανός, ο Νάσος Κωνσταντίνου, ο Αριστείδης Δημητριάδης, ο Χαράλαμπος Μπλιώνας, ο Γιώργος Παναγιώτου, ο Κώστας Ντόλιας, ο Ευθύμιος Λιάκας, ο Γιώργος Καρνέζης, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, ο Γιάννης Ρουσάκης, ο Κώστας Κατσούλης, ο Τόσκο Μπογιατζίσκι…
Σαράντα χρόνια… Τα γεγονότα που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα πρέπει και είναι ανάγκη να τελειώσουν. Ο Αθλητισμός είναι στα μάτια των μικρών παιδιών. Ας πάρουμε λίγο χρώμα από εκείνα να φωτίσουμε αυτό το σκοτάδι. Ένα συγνώμη για τον ΑΛΚΗ… για τον κάθε ΑΛΚΗ...για τον φίλο, τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδερφό που έχασαν την ζωή τους...
Με τιμή και σεβασμό Soul Destiny & Μeshaya…
Μια ομάδα από φιλάθλους του ΠΑΟΚ, του Άρη, της ΑΕΚ, του Ολυμπιακού, του Ηρακλή και του Παναθηναϊκού μπήκαν στο studio και, μαζί με το μελοδραματικό hip hop συγκρότημα των Soul Destiny και τον ράπερ Meshaya δημιούργησαν, ως ελάχιστο φόρο μνήμης και τιμής, το κομμάτι «Συγνώμη Άλκη».
«Τα παιδιά στην κερκίδα η μόνη ελπίδα», λέει ο στίχος. Στίχος που μας θυμίζει την Πέμπτη του μπάσκετ, το Παλαί ντε Σπορ, τον Γκάλη, τον Μπάνε, τον Κόρφα, τον Γιαννάκη, στίχος που μιλά για τις φωνές των φιλάθλων, τη γιορτή, την ομορφιά που έχει η αγνή αγάπη για την ομάδα…
Ο Αθλητισμός είναι γιορτή και φωτίζει τα σκοτάδια της κάθε εποχής. Η αναφορά στην τραγωδία της Θύρας 7 με την προσωπική μαρτυρία «είδα τον πατέρα μου με μάτια δακρυσμένα», κλείνει μέσα της όλο τον πόνο και την τραγωδία που οδηγεί σε ημέρες δόξας, μνήμης και τιμής.
Διαβάζοντας τα ονόματα όλων των φιλάθλων που έπεσαν θύματα της τυφλής βίας, η σκέψη πάει σε μια «ΣΥΓΝΩΜΗ». Ο Άλκης Καμπανός, ο Νάσος Κωνσταντίνου, ο Αριστείδης Δημητριάδης, ο Χαράλαμπος Μπλιώνας, ο Γιώργος Παναγιώτου, ο Κώστας Ντόλιας, ο Ευθύμιος Λιάκας, ο Γιώργος Καρνέζης, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, ο Γιάννης Ρουσάκης, ο Κώστας Κατσούλης, ο Τόσκο Μπογιατζίσκι…
Σαράντα χρόνια… Τα γεγονότα που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα πρέπει και είναι ανάγκη να τελειώσουν. Ο Αθλητισμός είναι στα μάτια των μικρών παιδιών. Ας πάρουμε λίγο χρώμα από εκείνα να φωτίσουμε αυτό το σκοτάδι. Ένα συγνώμη για τον ΑΛΚΗ… για τον κάθε ΑΛΚΗ...για τον φίλο, τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδερφό που έχασαν την ζωή τους...
Με τιμή και σεβασμό Soul Destiny & Μeshaya…
