Το «Άσπρο πουκάμισο φορώ» αποτελεί εμβληματικό κομμάτι της συνεργασίας του Μεγάλου Τρικαλινού με τον Καζαντζίδη.
Στους στίχους, έχει βάλει το χεράκι της η Ευτυχία με τη σοφία της…και ακολούθησε το «χτένισμα» του Τσίλα.
Παντοτινό διαμάντι της δεκαετίας του ’50 που χαρακτήρισε την εποχή του κι εξακολουθεί να αποτελεί ορόσημο, σε όλους τις παραμέτρους του, για αυτό που λέμε, κατ’ ουσία, λαϊκό τραγούδι.
Για την ιστορία του κομματιού -που είχε σαν αρχικό τίτλο «Το πουκάμισο»- και τις λεπτομέρειές του, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
Για «Τα Σκέτα» του Μάλαμα, που πλέον έχουν περάσει στην ενότητα «Τσιτσάνης» και την απολαυστική πολυτιμότητά τους στις μέρες μας έχω τοποθετηθεί πολλές φορές.
Ο Μάλαμας πετυχαίνει τόσο για τη μεστή λιτότητα της προσέγγισης, δυο κιθάρες μαζί με το γεμάτο και βιρτουοζέ, όπου χρειάζεται, «κέντημα» του Δημήτρη Λάππα, και γιατί δεν προσπαθεί να κάνει τον… Καζαντζίδη!
Το ερμηνεύει με τα δικά του όρια, και τη δική του αλήθεια.
Στους στίχους, έχει βάλει το χεράκι της η Ευτυχία με τη σοφία της…και ακολούθησε το «χτένισμα» του Τσίλα.
Παντοτινό διαμάντι της δεκαετίας του ’50 που χαρακτήρισε την εποχή του κι εξακολουθεί να αποτελεί ορόσημο, σε όλους τις παραμέτρους του, για αυτό που λέμε, κατ’ ουσία, λαϊκό τραγούδι.
Για την ιστορία του κομματιού -που είχε σαν αρχικό τίτλο «Το πουκάμισο»- και τις λεπτομέρειές του, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.
Για «Τα Σκέτα» του Μάλαμα, που πλέον έχουν περάσει στην ενότητα «Τσιτσάνης» και την απολαυστική πολυτιμότητά τους στις μέρες μας έχω τοποθετηθεί πολλές φορές.
Ο Μάλαμας πετυχαίνει τόσο για τη μεστή λιτότητα της προσέγγισης, δυο κιθάρες μαζί με το γεμάτο και βιρτουοζέ, όπου χρειάζεται, «κέντημα» του Δημήτρη Λάππα, και γιατί δεν προσπαθεί να κάνει τον… Καζαντζίδη!
Το ερμηνεύει με τα δικά του όρια, και τη δική του αλήθεια.
