Η Αρετή Κετιμέ εξηγεί και εξηγείται:
Πριν την πανδημία αναρωτιόμουν τι «πρέπει» να κάνω και τι περιμένει να ακούσει ο κόσμος, ποιο θα είναι το επόμενο δισκογραφικό μου βήμα!
Ένα απόγευμα σε μια φιλική κουβέντα συνειδητοποίησα πως η δισκογραφία μου δεν έχει πολλά από αυτά τα όμορφα τραγούδια! Και πως ο κόσμος τα θυμάται και μου τα ζητάει.
Ακούγαμε τον «Κοκαϊνοπότη» και τότε ένας φίλος είπε: Αρετή αυτό το τραγούδι νομίζω θα σου πήγαινε τέλεια! Τότε λοιπόν μου ήρθε όλη η ιδέα. Απάντησα πως αυτό το τραγούδι το λέω αλλά δεν το τραγούδησα ποτέ σε εκπομπή ή σε κάποιον δίσκο.
Τόσα χρόνια που είμαι στην μουσική, αρκετές φορές έφαγα ,εντός εισαγωγικών, ψωμάκι από αυτήν την μουσική. Ζωντανές εμφανίσεις, σε χαρές, γιορτές, γλέντια και σε ταβέρνες. Παλαιότερα όμως, αν ήθελα να τραγουδήσω κάποιο από αυτά τα τραγούδια, ίσως τα πιο «σκοτεινά» οι συνεργάτες μου, μου λέγανε πως είμαι μικρή ακόμα για να λέω τέτοια οπότε τώρα νιώθω ότι μπορώ να τα τραγουδήσω και ακόμα καλύτερα απ’ ό,τι τότε.
Φέτος κλείνω 20 χρόνια στην δισκογραφία. Ένιωσα την ανάγκη να τραγουδήσω την μουσική αυτή που πότισε την καρδιά μου με έθρεψε και με έκανε κομμάτι της. Κι έτσι να γιορτάσω τα μουσικά μου γενέθλια.
Ξεκίνησα να μελετάω μαζί με τα δημοτική παράδοση αυτά τα τραγούδια πριν αρκετά χρόνια κοντά στο δάσκαλο μου Αριστείδη Μόσχο, παρέα με το σαντούρι μου στο λαϊκό σχολείο παραδοσιακής μουσικής. Το ταξίδι άρχισε με ορχήστρες όπως η Εστουδιαντίνα, το συγκρότημα του Γιώργου Κωτσίνη, οι αδερφοί Παπαεμανουήλ και κορυφώθηκε με την ορχήστρα ΤΑΚΙΜ. Τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας η Γλυκερία ο Νίκος Σαραγούδας αποτέλεσαν δάσκαλοι που δίπλα τους έκανα την μαθητεία μου.
Μέσα από τις πρόβες, την μελέτη και φυσικά στο πατάρι, ένα μοναδικό σχολείο, μαγεύτηκα έμαθα και μεγάλωσα όμορφα μέσα στην μουσική αυτή. Τώρα ήρθε η στιγμή να επιστρέψω δίνοντας κι εγώ με τη σειρά μου ως αντίδωρο την ταπεινή μου αγάπη και το μεράκι μου.
Θα παρουσιάζω λοιπόν ανά 15 μέρες, ένα καινούργιο τραγούδι. 8 κάθε φορά σε κάθε στυλ με τέσσερις διαφορετικές ορχήστρες αυτής της μουσικής Όλα αυτά στο κανάλι μου στο youtube και στο spotify. Είναι ένα project το οποίο ξεκίνησε και θα τελειώσει αν όλα πάνε καλά τον Φλεβάρη προς Μάρτη του 2023.
Αλά τούρκα: Έτσι συνήθως αποκαλούμε το μουσικό σύνολο που αποτελείται από βιολί ή πολιτική λύρα, κανονάκι, ούτι. Υπήρχε κυρίως στα καφέ Αμάν και στα μεϊχανέ μαγαζια. Χαρακτηριστικοί καλλιτέχνε ης Ρόζα Εσκενάζυ και η Μαρίκα η Πολίτισσά
Σαντουροβιόλι: Είναι η ορχήστρα που έχει σαντούρι, βιολί καθώς και άλλα όργανα της ευρωπαϊκής ορχήστρας όπως βιολαντσέλο μαντολίνο, πιάνο
Κιθάρες: Είναι η ορχήστρα που επισφράγισε ένα πολύ σημαντικό ρεπερτόριο και που έχει τις ρίζες του στα «Μουρμούρικα» της Αθήνας.
Κιθαρομπούζουκο: Είναι η ορχήστρα που πατριάρχης της είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης που επισφράγισε και καθόρισε τον νέο ελληνικό ήχο στα μετέπειτα χρόνια.
Συνάμα φέτος κλείνουν 100 χρόνια από Μικρασιατική καταστροφή. Και είναι ένα θαύμα το πως αυτή η μουσική παραμένει ζωντανή, γοητευτική και ανανεώνεται στο πέρασμα των καιρών.
Η μουσική παρέα: Η καλύτερη!
Ευχαριστώ όλους τους εξαιρετικούς συναδέλφους και τον καθένα ξεχωριστά για την ψυχούλα του και για το ότι πίστεψαν σε αυτό το μουσικό εγχείρημα.
*Δύο μέχρι στιγμής τα «κεράσματα» της Αρετής Κετιμέ… Περιμένουμε και τα επόμενα!
Πριν την πανδημία αναρωτιόμουν τι «πρέπει» να κάνω και τι περιμένει να ακούσει ο κόσμος, ποιο θα είναι το επόμενο δισκογραφικό μου βήμα!
Ένα απόγευμα σε μια φιλική κουβέντα συνειδητοποίησα πως η δισκογραφία μου δεν έχει πολλά από αυτά τα όμορφα τραγούδια! Και πως ο κόσμος τα θυμάται και μου τα ζητάει.
Ακούγαμε τον «Κοκαϊνοπότη» και τότε ένας φίλος είπε: Αρετή αυτό το τραγούδι νομίζω θα σου πήγαινε τέλεια! Τότε λοιπόν μου ήρθε όλη η ιδέα. Απάντησα πως αυτό το τραγούδι το λέω αλλά δεν το τραγούδησα ποτέ σε εκπομπή ή σε κάποιον δίσκο.
Τόσα χρόνια που είμαι στην μουσική, αρκετές φορές έφαγα ,εντός εισαγωγικών, ψωμάκι από αυτήν την μουσική. Ζωντανές εμφανίσεις, σε χαρές, γιορτές, γλέντια και σε ταβέρνες. Παλαιότερα όμως, αν ήθελα να τραγουδήσω κάποιο από αυτά τα τραγούδια, ίσως τα πιο «σκοτεινά» οι συνεργάτες μου, μου λέγανε πως είμαι μικρή ακόμα για να λέω τέτοια οπότε τώρα νιώθω ότι μπορώ να τα τραγουδήσω και ακόμα καλύτερα απ’ ό,τι τότε.
Φέτος κλείνω 20 χρόνια στην δισκογραφία. Ένιωσα την ανάγκη να τραγουδήσω την μουσική αυτή που πότισε την καρδιά μου με έθρεψε και με έκανε κομμάτι της. Κι έτσι να γιορτάσω τα μουσικά μου γενέθλια.
Ξεκίνησα να μελετάω μαζί με τα δημοτική παράδοση αυτά τα τραγούδια πριν αρκετά χρόνια κοντά στο δάσκαλο μου Αριστείδη Μόσχο, παρέα με το σαντούρι μου στο λαϊκό σχολείο παραδοσιακής μουσικής. Το ταξίδι άρχισε με ορχήστρες όπως η Εστουδιαντίνα, το συγκρότημα του Γιώργου Κωτσίνη, οι αδερφοί Παπαεμανουήλ και κορυφώθηκε με την ορχήστρα ΤΑΚΙΜ. Τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας η Γλυκερία ο Νίκος Σαραγούδας αποτέλεσαν δάσκαλοι που δίπλα τους έκανα την μαθητεία μου.
Μέσα από τις πρόβες, την μελέτη και φυσικά στο πατάρι, ένα μοναδικό σχολείο, μαγεύτηκα έμαθα και μεγάλωσα όμορφα μέσα στην μουσική αυτή. Τώρα ήρθε η στιγμή να επιστρέψω δίνοντας κι εγώ με τη σειρά μου ως αντίδωρο την ταπεινή μου αγάπη και το μεράκι μου.
Θα παρουσιάζω λοιπόν ανά 15 μέρες, ένα καινούργιο τραγούδι. 8 κάθε φορά σε κάθε στυλ με τέσσερις διαφορετικές ορχήστρες αυτής της μουσικής Όλα αυτά στο κανάλι μου στο youtube και στο spotify. Είναι ένα project το οποίο ξεκίνησε και θα τελειώσει αν όλα πάνε καλά τον Φλεβάρη προς Μάρτη του 2023.
Αλά τούρκα: Έτσι συνήθως αποκαλούμε το μουσικό σύνολο που αποτελείται από βιολί ή πολιτική λύρα, κανονάκι, ούτι. Υπήρχε κυρίως στα καφέ Αμάν και στα μεϊχανέ μαγαζια. Χαρακτηριστικοί καλλιτέχνε ης Ρόζα Εσκενάζυ και η Μαρίκα η Πολίτισσά
Σαντουροβιόλι: Είναι η ορχήστρα που έχει σαντούρι, βιολί καθώς και άλλα όργανα της ευρωπαϊκής ορχήστρας όπως βιολαντσέλο μαντολίνο, πιάνο
Κιθάρες: Είναι η ορχήστρα που επισφράγισε ένα πολύ σημαντικό ρεπερτόριο και που έχει τις ρίζες του στα «Μουρμούρικα» της Αθήνας.
Κιθαρομπούζουκο: Είναι η ορχήστρα που πατριάρχης της είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης που επισφράγισε και καθόρισε τον νέο ελληνικό ήχο στα μετέπειτα χρόνια.
Συνάμα φέτος κλείνουν 100 χρόνια από Μικρασιατική καταστροφή. Και είναι ένα θαύμα το πως αυτή η μουσική παραμένει ζωντανή, γοητευτική και ανανεώνεται στο πέρασμα των καιρών.
Η μουσική παρέα: Η καλύτερη!
Ευχαριστώ όλους τους εξαιρετικούς συναδέλφους και τον καθένα ξεχωριστά για την ψυχούλα του και για το ότι πίστεψαν σε αυτό το μουσικό εγχείρημα.
*Δύο μέχρι στιγμής τα «κεράσματα» της Αρετής Κετιμέ… Περιμένουμε και τα επόμενα!
