τραγουδάει στην αρχή με το Ελληνοσουηδικό συγκρότημα της, τους Αντίκ (Antique) και στην συνέχεια μόνη της, σε κέρδιζε με την αμεσότητα της και την αυθεντικότητά της. Με την τραγουδιστική της πίστη κατάφερε να μας «περάσει» πολλά κομμάτια και ανάμεσά τους μερικά ξεχωριστά και όμορφα. Τα περισσότερα όμως τραγούδια που είπε δεν αγαπήθηκαν όσο η ίδια. Απλά υπήρξαν ένα φόντο, ένα ντεκόρ στην έντονη προσωπικότητά της, αλλά δεν είχαν ούτε διαχρονικότητα,
ούτε ειδικό καλλιτεχνικό βάρος. Στο νέο της ξεκίνημα στην νέα εταιρεία της, μια από τις πρώτες παραγωγές που ξεκίνησαν την συνύπαρξη 2 ιστορικών εταιρειών ΕΜΙ και Universal, ανακαλύπτουμε πως βρισκόμαστε σε έναν ανεύμπνευστο καλλιτεχνικό μεσαίωνα. Ένα συνονθύλευμα τραγουδιών όπου συνυπάρχουν μεταφρασμένα κομμάτια, ποπ δημιουργοί όπως ο Νίκος Αντύπας, ο Δημητρης Κοντόπουλος, ο ανερχόμενος τραγουδοποιός Γιώργος Παπαδόπουλος (που υπογράφει τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του δίσκου), ο πολυγράφος στιχουργός Νίκος Μωραΐτης και μερικοί ακόμα συντελεστές.
Κατά τα άλλα όμορφες φωτογραφίες στο εξώφυλλο φωτίζουν θετικά την Έλενα αλλά δυστυχώς όχι και τα τραγούδια.
