Σαν σήμερα...
Στις 29 Μαρτίου 2011 ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Ιάκωβος Καμπανέλλης ξεκίνησε το τελευταίο ταξίδι του, με προορισμό τη «γειτονιά των αγγέλων»…
«Γυμνοί στο δρόμο»
Στις 24 Μαρτίου 1969 έγινε η πρεμιέρα της δραματικής ταινίας της «Φίνος Φιλμ» «Γυμνοί στο δρόμο», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη, με τους Νίκο Κούρκουλο, Ζωή Λάσκαρη, Βαγγέλη Σειληνό, Χρόνη Εξαρχάκο και άλλους ηθοποιούς. Η ταινία ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που είχε ανέβει τον Οκτώβρη του 1963 στο θέατρο «Κοτοπούλη – Rex» με την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο και τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Η φωτογραφία της ταινίας ήταν του Ντίνου Δημόπουλου, η σκηνογραφία του Μάρκου Ζέρβα, οι χορογραφίες του Βαγγέλη Σειληνού και η μουσική και τα τέσσερα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου. Η Μαρινέλλα και ο Νίκος Κούρκουλος ερμήνευσαν από δυο τραγούδια («Αστέρι στο παράθυρο», «Δυο αδέλφια», «Μην πιείς νερό», «Τα ρολόγια»). Η ταινία έκοψε 335.054 εισιτήρια κατακτώντας τη 17η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες.
Δυστυχώς, το soundtrack της ταινίας δεν κυκλοφόρησε αυτούσιο σε δίσκο, εκτός από τα δυο τραγούδια με τον Νίκο Κούρκουλο («Μην πιείς νερό» και «Τα ρολόγια»), που «διέρρευσαν» τα νεότερα χρόνια σε συλλογές με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο.
Βέβαια, ακόμα κι αν το soundtrack της ταινίας παρέμεινε ανέκδοτο, ο Σταύρος Ξαρχάκος ηχογράφησε τα τραγούδια που ακούστηκαν στην ταινία με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Βίκυ Μοσχολιού και μαζί με πέντε ακόμη τραγούδια με στίχους του Καμπανέλλη, τη συμμετοχή του Σταμάτη Κόκοτα και την οργανική εκδοχή των «Ρολογιών», ολοκλήρωσε το υλικό του δίσκου «Κόσμε αγάπη μου», που κυκλοφόρησε το 1969 από την Columbia. Μπουζούκια έπαιξαν ο Κώστας Παπαδόπουλος με τον Λάκη Καρνέζη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μην πιείς νερό – Βίκυ Μοσχολιού
2) Τα ρολόγια – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
3) Τ’ απόγευμα – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
4) Μη γυρίσεις πίσω – Βίκυ Μοσχολιού
5) Αφιέρωμα στο Μάνο – Σταμάτης Κόκοτας
6) Δυο αδέλφια – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
7) Αστέρι στο παράθυρο – Βίκυ Μοσχολιού
8) Άσπρος τοίχος – Σταμάτης Κόκοτας
9) Νανούρισμα – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
10) Τα ρολόγια – Οργανικό
Το «Κόσμε αγάπη μου» ήταν ένας από τους έξι καινούργιους δίσκους, που συνυπήρξαν ο Μπιθικώτσης με τη Μοσχολιού και τον Κόκοτα από το 1966 μέχρι το 1969. Χωρίς διάθεση υποτίμησης του υπόλοιπου υλικού, νομίζω πως αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά και ακρόαση ενός από τα σπουδαία τραγούδια του, που δεν ακούστηκαν ιδιαίτερα. Αναφέρομαι στο θαυμάσιο «Απόγευμα» με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Στα πρώτα χρόνια του ’90 ο δίσκος επανεκδόθηκε σε βινύλιο και cd με διαφορετικό εξώφυλλο, ένα έργο του Μανώλη Χάρου.
«Οι εικόνες ζωντανεύουν με τα πιο έντονα, αληθινά χρώματα»
«Αν κοιτάξεις την Αθήνα από ψηλά, απ’το Λυκαβηττό ή απ’του Φιλοπάππου θα δεις μια μεγαλούπολη. Βλέποντας αυτήν την τεράστια χτισμένη έκταση, το πιο φυσικό είναι να σκεφθείς, πως μέσα σ’αυτή την μαζικά κουρδισμένη κοινωνία, η ζωή μας έχει χάσει τα χαρακτηριστικά της και οι άνθρωποι έχουνε ξεθυμάνει.
Αν όμως πάρεις τους δρόμους και σεργιανίσεις από κοντά ανάμεσα στους ανθρώπους μας θα δεις όλα όσα ξέραμε έχουν μείνει ζεστά, δυνατά, αξεθύμαστα. Η ζωή έχει διατηρήσει τις χθεσινές της αξίες. Στο νέο μας δίσκο “Κόσμε αγάπη μου”, όλες αυτές οι εικόνες ζωντανεύουν με τα πιο έντονα, αληθινά χρώματα, που χαρίζει η γνωστή ευαισθησία του Σταύρου Ξαρχάκου, με τη μουσική και τα τραγούδια του.
Σ’ένα χαμηλό σπίτι απ’όπου κάποιος φεύγει για πάντα μια κοπέλα σπάει ένα κανάτι κρύο νερό. Στο σκοινί της αυλής κρέμεται ένα πουκάμισο και μια κουβέντα πάει κι έρχεται “Μην πιείς νερό και με ξεχάσεις”.
Σε μια κάμαρα δεν έχουν ανάψει καθόλου φως, όλη τη νύχτα. Ζούνε μια ώρα σε κάθε λεπτό. Αλλά ο χρόνος δε σταματά με τίποτα. “Τα ρολόγια” δουλεύουνε αλύπητα και κανένας έρωτας δεν τα γυρίζει πίσω.
Στο καφενείο της γωνίας κουβεντιάζουν για κάτι που έγινε τις προάλλες στα σκαλοπάτια του δρόμου που ανηφορίζει. “Το απόγευμα” εκείνο η ήλιος κι ο έρωτας άφησαν ένα σημάδι στο σκαλωτό δρόμο.
Μια Κυριακή απόγευμα κοντά σ’ένα περίπτερο. Κάποιος νέος φεύγει αλλοπαρμένος και μια κοπέλα λέει σε μιαν άλλη… άστον να φύγει… “Μην γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις”.
Το φεγγάρι βγαίνει. Κάπου μακριά ακούγεται ένα τραγούδι του Χατζιδάκι… Στο φωτισμένο σταυροδρόμι ζωντανεύει η μυθολογία μιας λαϊκής ζωγραφιάς. Ένα κομμάτι ζωής γεμάτης νοσταλγία, ένα ζωντανό “Αφιέρωμα στο Μάνο”.
Η μικρή πλατεία αναταράζεται, στην ταβέρνα της γειτονιάς τα όργανα σταματούν… “Δυο αδέρφια αγαπημένα” χτυπιούνται. Τι φταίει;
Ένα κορίτσι ξεχασμένο σ’ένα παράθυρο χτενίζεται με τις ώρες. Έρχεται το βράδυ. Έρχεται η νύχτα. Το πρωί – πρωί ξαναβγαίνει στο παράθυρο… “Αστέρι στο παράθυρο να βγεις”… Η αυγή έχει δακρύσει και τα δάκρυά της έχουν μείνει στα λουλούδια του κήπου.
Ο ήλιος μας καίει πολύ το καλοκαίρι. Ο Αύγουστος μυρίζει ασβέστη και θάλασσα. “Ο άσπρος τοίχος” κι οι νέοι με τα μαύρα μαλλιά και τα ματόφρυδα που στέκονται κοντά του ρίχνουν ένα δυνατό τραγούδι μέσα στη ζέστη.
Ένα παιδί ξυπνάει με τις φωνές. Κάτω απ’τα καλοκαιρινά άστρα ή μάνα κουνάει την κούνια. “Κοιμήσου τώρα. Νανούρισμα». Και ο δίσκος κλείνει με μια εξαίρετη εκτέλεση των “Ρολογιών”».
(To σημείωμα στο οπισθόφυλλο του δίσκου).
To 2011 το «Κόσμε αγάπη μου» διανεμήθηκε από την «Καθημερινή της Κυριακής», με το δεύτερο εξώφυλλο και γραφιστική επιμέλεια του Πέτρου Παράσχη.
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο.
Στις 29 Μαρτίου 2011 ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός Ιάκωβος Καμπανέλλης ξεκίνησε το τελευταίο ταξίδι του, με προορισμό τη «γειτονιά των αγγέλων»…
«Γυμνοί στο δρόμο»
Στις 24 Μαρτίου 1969 έγινε η πρεμιέρα της δραματικής ταινίας της «Φίνος Φιλμ» «Γυμνοί στο δρόμο», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιάννη Δαλιανίδη, με τους Νίκο Κούρκουλο, Ζωή Λάσκαρη, Βαγγέλη Σειληνό, Χρόνη Εξαρχάκο και άλλους ηθοποιούς. Η ταινία ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που είχε ανέβει τον Οκτώβρη του 1963 στο θέατρο «Κοτοπούλη – Rex» με την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο και τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Η φωτογραφία της ταινίας ήταν του Ντίνου Δημόπουλου, η σκηνογραφία του Μάρκου Ζέρβα, οι χορογραφίες του Βαγγέλη Σειληνού και η μουσική και τα τέσσερα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου. Η Μαρινέλλα και ο Νίκος Κούρκουλος ερμήνευσαν από δυο τραγούδια («Αστέρι στο παράθυρο», «Δυο αδέλφια», «Μην πιείς νερό», «Τα ρολόγια»). Η ταινία έκοψε 335.054 εισιτήρια κατακτώντας τη 17η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες.
Δυστυχώς, το soundtrack της ταινίας δεν κυκλοφόρησε αυτούσιο σε δίσκο, εκτός από τα δυο τραγούδια με τον Νίκο Κούρκουλο («Μην πιείς νερό» και «Τα ρολόγια»), που «διέρρευσαν» τα νεότερα χρόνια σε συλλογές με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο.
Βέβαια, ακόμα κι αν το soundtrack της ταινίας παρέμεινε ανέκδοτο, ο Σταύρος Ξαρχάκος ηχογράφησε τα τραγούδια που ακούστηκαν στην ταινία με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Βίκυ Μοσχολιού και μαζί με πέντε ακόμη τραγούδια με στίχους του Καμπανέλλη, τη συμμετοχή του Σταμάτη Κόκοτα και την οργανική εκδοχή των «Ρολογιών», ολοκλήρωσε το υλικό του δίσκου «Κόσμε αγάπη μου», που κυκλοφόρησε το 1969 από την Columbia. Μπουζούκια έπαιξαν ο Κώστας Παπαδόπουλος με τον Λάκη Καρνέζη.
Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μην πιείς νερό – Βίκυ Μοσχολιού
2) Τα ρολόγια – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
3) Τ’ απόγευμα – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
4) Μη γυρίσεις πίσω – Βίκυ Μοσχολιού
5) Αφιέρωμα στο Μάνο – Σταμάτης Κόκοτας
6) Δυο αδέλφια – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
7) Αστέρι στο παράθυρο – Βίκυ Μοσχολιού
8) Άσπρος τοίχος – Σταμάτης Κόκοτας
9) Νανούρισμα – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
10) Τα ρολόγια – Οργανικό
Το «Κόσμε αγάπη μου» ήταν ένας από τους έξι καινούργιους δίσκους, που συνυπήρξαν ο Μπιθικώτσης με τη Μοσχολιού και τον Κόκοτα από το 1966 μέχρι το 1969. Χωρίς διάθεση υποτίμησης του υπόλοιπου υλικού, νομίζω πως αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά και ακρόαση ενός από τα σπουδαία τραγούδια του, που δεν ακούστηκαν ιδιαίτερα. Αναφέρομαι στο θαυμάσιο «Απόγευμα» με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Στα πρώτα χρόνια του ’90 ο δίσκος επανεκδόθηκε σε βινύλιο και cd με διαφορετικό εξώφυλλο, ένα έργο του Μανώλη Χάρου.
«Οι εικόνες ζωντανεύουν με τα πιο έντονα, αληθινά χρώματα»
«Αν κοιτάξεις την Αθήνα από ψηλά, απ’το Λυκαβηττό ή απ’του Φιλοπάππου θα δεις μια μεγαλούπολη. Βλέποντας αυτήν την τεράστια χτισμένη έκταση, το πιο φυσικό είναι να σκεφθείς, πως μέσα σ’αυτή την μαζικά κουρδισμένη κοινωνία, η ζωή μας έχει χάσει τα χαρακτηριστικά της και οι άνθρωποι έχουνε ξεθυμάνει.
Αν όμως πάρεις τους δρόμους και σεργιανίσεις από κοντά ανάμεσα στους ανθρώπους μας θα δεις όλα όσα ξέραμε έχουν μείνει ζεστά, δυνατά, αξεθύμαστα. Η ζωή έχει διατηρήσει τις χθεσινές της αξίες. Στο νέο μας δίσκο “Κόσμε αγάπη μου”, όλες αυτές οι εικόνες ζωντανεύουν με τα πιο έντονα, αληθινά χρώματα, που χαρίζει η γνωστή ευαισθησία του Σταύρου Ξαρχάκου, με τη μουσική και τα τραγούδια του.
Σ’ένα χαμηλό σπίτι απ’όπου κάποιος φεύγει για πάντα μια κοπέλα σπάει ένα κανάτι κρύο νερό. Στο σκοινί της αυλής κρέμεται ένα πουκάμισο και μια κουβέντα πάει κι έρχεται “Μην πιείς νερό και με ξεχάσεις”.
Σε μια κάμαρα δεν έχουν ανάψει καθόλου φως, όλη τη νύχτα. Ζούνε μια ώρα σε κάθε λεπτό. Αλλά ο χρόνος δε σταματά με τίποτα. “Τα ρολόγια” δουλεύουνε αλύπητα και κανένας έρωτας δεν τα γυρίζει πίσω.
Στο καφενείο της γωνίας κουβεντιάζουν για κάτι που έγινε τις προάλλες στα σκαλοπάτια του δρόμου που ανηφορίζει. “Το απόγευμα” εκείνο η ήλιος κι ο έρωτας άφησαν ένα σημάδι στο σκαλωτό δρόμο.
Μια Κυριακή απόγευμα κοντά σ’ένα περίπτερο. Κάποιος νέος φεύγει αλλοπαρμένος και μια κοπέλα λέει σε μιαν άλλη… άστον να φύγει… “Μην γυρίσεις πίσω να κοιτάξεις”.
Το φεγγάρι βγαίνει. Κάπου μακριά ακούγεται ένα τραγούδι του Χατζιδάκι… Στο φωτισμένο σταυροδρόμι ζωντανεύει η μυθολογία μιας λαϊκής ζωγραφιάς. Ένα κομμάτι ζωής γεμάτης νοσταλγία, ένα ζωντανό “Αφιέρωμα στο Μάνο”.
Η μικρή πλατεία αναταράζεται, στην ταβέρνα της γειτονιάς τα όργανα σταματούν… “Δυο αδέρφια αγαπημένα” χτυπιούνται. Τι φταίει;
Ένα κορίτσι ξεχασμένο σ’ένα παράθυρο χτενίζεται με τις ώρες. Έρχεται το βράδυ. Έρχεται η νύχτα. Το πρωί – πρωί ξαναβγαίνει στο παράθυρο… “Αστέρι στο παράθυρο να βγεις”… Η αυγή έχει δακρύσει και τα δάκρυά της έχουν μείνει στα λουλούδια του κήπου.
Ο ήλιος μας καίει πολύ το καλοκαίρι. Ο Αύγουστος μυρίζει ασβέστη και θάλασσα. “Ο άσπρος τοίχος” κι οι νέοι με τα μαύρα μαλλιά και τα ματόφρυδα που στέκονται κοντά του ρίχνουν ένα δυνατό τραγούδι μέσα στη ζέστη.
Ένα παιδί ξυπνάει με τις φωνές. Κάτω απ’τα καλοκαιρινά άστρα ή μάνα κουνάει την κούνια. “Κοιμήσου τώρα. Νανούρισμα». Και ο δίσκος κλείνει με μια εξαίρετη εκτέλεση των “Ρολογιών”».
(To σημείωμα στο οπισθόφυλλο του δίσκου).
To 2011 το «Κόσμε αγάπη μου» διανεμήθηκε από την «Καθημερινή της Κυριακής», με το δεύτερο εξώφυλλο και γραφιστική επιμέλεια του Πέτρου Παράσχη.
Στο video μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο.
