Μανώλης Λιδάκης - «Καράβι απόψε το φιλί»

Μετά από μια σειρά από δισκογραφικές δουλειές, στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, στις οποίες μάλλον αμηχανία επικρατεί, το 1990 έρχεται για το Μανώλη Λιδάκη η μεγάλη επιτυχία, όταν με την επιμέλεια του Κώστα Χατζηδουλή ηχογραφεί στη Sony το δίσκο «Ούτε που ρώτησα».

Η επιτυχία αυτής της δουλειάς είχε σαν αποτέλεσμα, να ακολουθήσει, στα ίδια πρότυπα, ο δίσκος «Καράβι απόψε το φιλί» και πάλι με την επιμέλεια του Χατζηδουλή, με δέκα τραγούδια:

1) Στον Μπάρμπα Γιάννη (Κώστας Ερνάνης-Τάκης Μπίνης) «Χασάπικο του Τάκη Μπίνη με στίχους του Κ. Ερνάνη, γραμμένο και συνθεμένο για το σεβαστό δάσκαλο και πανάκριβο φίλο Γιάννη Π. Παπαϊωάννου, το 1991 μ.Χ. (Ο στιχογράφος εδώ ακολούθησε πιστά την τεχνική και την αγωγή εκείνων των -τυραννισμένων- ανθρώπων που καθιέρωσαν το λόγο στο ελληνικό δισκογραφικό τραγούδι: του Τσιτσάνη, του Μπαγιαντέρα, του Γ. Λελάκη, του Κ. Κοφινιώτη, του Γ. Φωτίδα, του Κ. Βίρβου, του Χρ. Κολοκοτρώνη, της Ευτυχίας, του Α. Πάνου, του Ν. Γκάτσου, του Λ. Παπαδόπουλου, του Μ. Ελευθερίου, του Μ. Ρασούλη… Για το Μάρκο δεν υπάρχει υπόμνηση. Είναι το σπέρμα…)»

2) Μάτια παλάτια (Βασίλης Τσιτσάνης) «Μπολερό του Βασίλη Τσιτσάνη. Είναι από τα τελευταία τραγούδια που έγραψε (1983 μ.Χ)»

3) Και καρτερώ (Μπαγιαντέρας) «Ζεϊμπέκικο του Δημήτρη Γκόγκου ή Μπαγιαντέρα, γραμμένο μετά την απελευθέρωση. (Υπάρχει και νεώτερη εκτέλεση - 1982 μ.Χ)»

4) Χαλκίδα (Ηλίας Κατσούλης-Τάσος Γκρους) «Γράφτηκε το 1989 μ.Χ. (Υπάρχει και νεώτερη εκτέλεση- ΣΕΙΡΙΟΣ, 1990)»

5) Χωρίς τίτλο (Βασίλης Τσιτσάνης) «Ζεϊμπέκικο του Βασίλη Τσιτσάνη. Είναι άγνωστο το πότε το ‘γραψε. Το τραγούδι δεν είχε τίτλο»

6) Δυο φεγγάρια (Δημήτρης Χριστοδούλου-Τάσος Γκρους) «Μπαλάντα γραμμένη και συνθεμένη το 1989 μ.Χ. (Το τραγούδι μπήκε στο δίσκο με την ευγενική άδεια της συντρόφου του Δημήτρη Μαρίας Κανδρεβιώτου- Χριστοδούλου. Την ευχαριστούμε)»

7) Αγαπάτε αλλήλους (Μπαγιαντέρας) «Γρήγορο ζεϊμπέκικο του Μπαγιαντέρα. Γράφτηκε το 1971 μ.Χ»

8) Τι καλά που θα 'μουνα (Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου-Γιάννης Παπαϊωάννου) «Χασάπικο του Γιάννη Π. Παπαϊωάννου με στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. (Η μελωδία υπήρχε- τη θυμάται καλά ο γράφων σχολιαστής- από το 1968 μ.Χ. Τη φύλαγε, μαζί με 14 ακόμα ανέκδοτα τραγούδια του -όπου τα μισά δεν έχουν ακόμα στίχους- η κόρη του Χρύσα. Στις 26 Μαρτίου 1992, ψάχνοντας για στιχογράφο, θυμηθήκαμε το ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ’ΜΟΥΝΑ, γραμμένο γύρω στο 1952 μ.Χ. Δεν αλλάξαμε ούτε μία λέξη! Λες και περίμεναν το ένα το άλλο 40 ολόκληρα χρόνια)».

9) Μωρό μου! (Βασίλης Τσιτσάνης) «Ρούμπα του Βασίλη Τσιτσάνη. Γράφτηκε το 1978 μ.Χ. Ο τίτλος είναι του Βασίλη…»

10) Αφιερωμένο στον Αττίκ (Μπαγιαντέρας) «Μπαλάντα του Μπαγιαντέρα γραμμένη (στο σπίτι του γράφοντος σχολιαστή) το 1977 μ.Χ. Ο τίτλος έμεινε όπως τον ήθελε ο ίδιος ο μπαρμπα-Μήτσος…» Όπως αναφέρεται στο σημείωμα του οπισθόφυλλου: "ΚΑΡΑΒΙ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΙΛΙ. ΔΙΣΚΟΣ-ΧΡΕΟΣ στον Πανάγιο του τραγουδιού μας Γιάννη Π. Παπαϊωάννου (Κίος 18.1.1913-Πειραιάς 3.8.1972)... Σεργιάνι δέκα τραγουδιών στο μαγικό κάστρο της πάναγνης αγάπης, εκεί όπου η ψυχή κάθε κουρασμένου ρακοσυλλέκτη (και συνοδοιπόρου...) σίγουρα θα βρει λιμανάκι για να ξαποστάσει, γαλήνη για να προσευχηθεί, ελπίδα για αθόλωτη πίστη σε ιδανικά... Μπάρμπα-Γιάννη, καράβι απόψε το φιλί..." 

Υπεύθυνος της ορχήστρας ήταν ο Θύμιος Παπαδόπουλος, ο οποίος έπαιξε πνευστά. Μαζί του συμμετείχαν οι μουσικοί: Στέλιος Καρύδας (κιθάρα ακουστική, δωδεκάχορδη, μπαγλαμά), Σταύρος Αραπίδης (κιθάρα ακουστική, κλασική), Παναγιώτης Σαμαράς (κιθάρα ακουστική), Δημήτρης Μαργιολάς (μπουζούκι, τζουρά, μαντολίνο), Σπύρος Ιωαννίδης (μπουζούκι, τζουρά), Λάζαρος Κουλαξίζης (ακορντεόν), Νίκος Τσεσμελής (κοντραμπάσο), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί), Πλούταρχος Ρεμπούτσικας (βιολοντσέλο), Παντελής Μπενετάτος (πιάνο), Σπύρος Παναγιωτόπουλος (ντραμς, κρουστά), Σωτήρης Παπαδόπουλος (ντέφι). Στο τραγούδι «Χωρίς τίτλο» πιάνο έπαιξε ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος. Στο «Καράβι απόψε το φιλί» συμμετείχε κάνοντας φωνητικά η Άλκηστις Αρώνη. 

Η ηχογράφηση έγινε στο studio Sierra από τον Άκη Γκολφίδη. Με λίγα λόγια πρόκειται για μια σειρά εξαιρετικών τραγουδιών που ανασύρθηκαν από το συρτάρι του «ρακοσυλλέκτη» Κώστα Χατζηδουλή, ο οποίος υπογράφει και τους στίχους του πρώτου τραγουδιού με το ψευδώνυμο Κώστας Ερνάνης. Έντεκα κομμάτια που γράφτηκαν χρόνια πριν και παρέμεναν μέχρι τότε ανέκδοτα ή κάποια που είχαν δισκογραφηθεί αλλά πέρασαν απαρατήρητα, όπως η «Χαλκίδα» που ηχογραφήθηκε το 1991 από τον Κωνσταντίνο Χατζημιχάλη στο δίσκο «Λέξεις μυστικές» ή το «Και καρτερώ», που είχε τραγουδήσει η Ελένη Γεράνη στο δίσκο «Ρεμπέτικη ανθολογία Νο 1» το 1983. Έκπληξη αποτελούν βεβαίως, λόγω του μουσικού τους ύφους, τόσο το «Χωρίς τίτλο» του Τσιτσάνη, όσο και το τραγούδι του Μπαγιαντέρα για τον Αττίκ. Ξεχώρισαν και ακούγονται μέχρι σήμερα τα «Μάτια παλάτια» και το «Μωρό μου» του Τσιτσάνη, το «Και καρτερώ» του Μπαγιαντέρα αλλά και το ταξίδι στην όμορφη πόλη της Χαλκίδας, με την αναφορές στον ποιητή της πόλης Γιάννη Σκαρίμπα…

Υ.Γ: Οι σημειώσεις στους τίτλους των τραγουδιών προέρχονται από το ένθετο του δίσκου.