Δυο χρόνια μετά παρουσιάζει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Με τη φόρα του ανέμου», που κυκλοφορεί από την WEA, με 10 πολύ ωραία λαϊκά τραγούδια, ενώ ξεκινά με έναν αμανέ, στον οποίο φαίνεται ξεκάθαρα πως ο τραγουδιστής θα μας απασχολούσε σοβαρά τα επόμενα χρόνια. Υπάρχει επίσης και μια δεύτερη εκτέλεση στα «Χαμοπούλια». Οι μουσικές είναι ενός νέου συνθέτη του Κώστα Φαλκώνη, τρία τραγούδια έχει γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος, ενώ υπάρχει και μια σύνθεση του Νεκτάριου Σφυράκη. Οι στίχοι του Χρίστου Παπαδόπουλου, του Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη και του Νεκτάριου Σφυράκη. Σε ένα τραγούδι συμμετέχει ο Μπάμπης Τσέρτος, τραγουδώντας και παίζοντας κομπολόι.
1) Εισαγωγή
2) Χαμοπούλια (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
3) Πώς να πορευτώ (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
4) Μένω εδώ (Χρήστος Νικολόπουλος-Χριστόφορος Μπαλαμπανίδης)
5) Άνοιξη μαύρη (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
6) Ταξίμι (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος) συμμετέχει ο Μπάμπης Τσέρτος
7) Αδυναμίες (Χρήστος Νικολόπουλος-Χριστόφορος Μπαλαμπανίδης)
8) Απορώ (Χρήστος Νικολόπουλος-Χριστόφορος Μπαλαμπανίδης)
9) Μέρες σκάρτες (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
10) Στον καθρέφτη (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
11) Αλεξάνδρεια (Νεκτάριος Σφυράκης)
12) Χαμοπούλια (Κ-1 Version) (Κώστας Φαλκώνης-Χρίστος Παπαδόπουλος)
H ενορχήστρωση είναι του Χρήστου Πάζιου, που έπαιξε ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρικό μπάσο στο «Χαμοπούλια Κ-1 version», ενώ εκλεκτοί μουσικοί συμμετείχαν στην ηχογράφηση, όπως: Χρήστος Νικολόπουλος (μπουζούκι στα δικά του τραγούδια), Σπύρος Γκούμας (μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά), Αντώνης Απέργης (κανονάκι), Ηλίας Αχλαδιώτης (τύμπανα), Θάνος Βασιλόπουλος (νέι στο «Χαμοπούλια Κ-1 version»), Αντώνης Γούναρης (ακουστική, 12χορδη, κλασική κιθάρα, ούτι), Ζήσης Κασιάρας (βιολί), Τόλης Κετσελίδης (ακουστική κιθάρα στο «Ταξίμι»), Ανδρέας Παπάς (κρουστά), Θανάσης Σοφράς (ακουστικό μπάσο). Φωνητικά κάνουν οι Μαριάννα Ζορμπά, Άννα Μελίτη, Σπύρος Χαλικιόπουλος και ο ίδιος ο Μπάσης.
Ο Δημήτρης Μπάσης σημειώνει στο ένθετο:
«Με την κυκλοφορία του πρώτου μου δίσκου θα ήθελα με σεβασμό να ευχαριστήσω τον μεγάλο δημιουργό Χρήστο Νικολόπουλο που μου εμπιστεύθηκε τα τραγούδια του. Επίσης τον Κώστα Φαλκώνη που με προέτρεψε να ασχοληθώ με το τραγούδι, τον Χριστόφορο Μπαλαμπανίδη, τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο και τον Νεκτάριο Σφυράκη. Ο άνεμος των τραγουδιών τους, δεν μου άφησε άλλη επιλογή από το να πάω με τη φόρα του. Επίσης ευχαριστώ τον Κώστα Ρεκουνιώτη, τον Σπύρο Πάζιο και τον Τόλη Κετσελίδη για ατέλειωτα ξενύχτια, αλλά και τους… εκλεκτούς μεζέδες στο στούντιο.
Υ.Γ: Μπάμπη Τσέρτο η συμμετοχή σου δεν θα ήταν ίδια χωρίς το «σόλο κομπολόι» σου…»
Θυμάμαι την έκπληξή που ένιωσα όταν, τελείως τυχαία, σε φιλικό σπίτι στην Αθήνα το καλοκαίρι του '97, πρωτοάκουσα αυτόν το δίσκο. Ενθουσιάστηκα με τη φωνή του Μπάση στην εισαγωγή και τα «Χαμοπούλια», αλλά και στη συνέχεια ακούγοντας το ένα τραγούδι να διαδέχεται το άλλο. Τα «Χαμοπούλια» ξεχώρισαν ασφαλώς από αυτή τη δουλειά και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ρεπερτορίου του τραγουδιστή. Ένα τσιφτετέλι, με βυζαντινό «αέρα», από τα ωραιότερα που γράφτηκαν τα τελευταία 15 χρόνια…
Το τραγούδι υπάρχει στο δίσκο και σε μια δεύτερη εκτέλεση, η οποία συμπεριλήφθηκε και στο πρώτο cd-single του ερμηνευτή με τίτλο «Χαμοπούλια» που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά. Σ' αυτό το δισκάκι υπάρχει επίσης μια ζωντανή ηχογράφηση του παραδοσιακού τραγουδιού «Τώρα τα πουλιά» από το κέντρο «Μέδουσα», στην οποία ο Μπάσης ξεδιπλώνει όλο το ερμηνευτικό του ταλέντο.
Θα έλεγα πως η συνέχεια, με εξαίρεση το μεγάλο «μπαμ» με τους «Ψίθυρους καρδιάς», αλλά και το δίσκο του Νικολόπουλου «Σ’ ανοιχτούς ουρανούς», δεν ήταν ανάλογη για τον Μπάση, τουλάχιστον σε επίπεδο νέου ρεπερτορίου. Τραγούδησε βεβαίως δυο δίσκους με επανεκτελέσεις τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη, ο ένας ήταν το «θρυλικό» «Τραγούδι του νεκρού αδελφού», αλλά σε επίπεδο νέου υλικού, νομίζω πως δεν έφτασε το επίπεδο αυτών των πρώτων δίσκων. Θα έλεγα πως επικράτησε γενικά μια αμηχανία. Και επειδή, κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες φωνές που έχουμε σήμερα και μετρά ήδη 15 χρόνια στη δισκογραφία, εύχομαι μετά από 15-20 χρόνια να μη λέμε και για τον Μπάση, ότι και για παλαιότερους κλασικούς πλέον τραγουδιστές με σπουδαίες φωνές, των οποίων το μεγαλύτερο μέρος του ρεπερτορίου τους, ήταν σαφώς κατώτερο της φωνής και των δυνατοτήτων τους, όπως η Μαρινέλλα, η Γλυκερία, ο Πασχάλης Τερζής, η Λίτσα Διαμάντη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου της τελευταίας 10ετίας, ακόμα και ο Γιάννης Πάριος των τελευταίων 20 χρόνων τουλάχιστον.
Η δουλειά αυτή κυκλοφόρησε μόνο σε cd.
