Παρακολουθώντας αρκετές τηλεοπτικές,, πλέον μουσικές παραστάσεις, μου ήρθαν στο νου σκέψεις που έκανα όταν έβλεπα «ζωντανά προγράμματα» σχετικά με τον τρόπο και την αλήθεια των ερμηνευτών.
Δηλαδή την ουσιαστική προσέγγιση τραγουδιστών και μουσικών στο «νόημα», μουσικό και στιχουργικό, του τραγουδιού.
Όσοι «μεγαλοπιάστηκαν», άλλοι νωρίς και άλλοι αργότερα, και δεν «καταχώρησαν» τον εαυτό τους ως εκφραστή αλλά και «υπηρέτη» του έργου συνάμα, έχασαν και την ταυτότητά τους και μαζί την επαφή με τους αποδέκτες τους.
Όταν ο καλλιτέχνης δε σκέφτεται το πως θα «ταξιδέψει» το σώμα του τραγουδιού, ταξιδεύοντας κι αυτός μαζί του, αλλά νοιάζεται πρωτίστως για το «πως τα λέει», κι όταν καταλήξει να αυτοθαυμάζεται «τι ωραία που τα λέει(ω)» τότε το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι.
Άλλο έλεγχος των μέσων μου, κι άλλο καρικατούρα.
Ξέρετε πόσα αηδόνια, «τεχνικώς», δεν κατάφεραν ν’ αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων με το τραγούδισμά τους; Ατέλειωτα!
Κι ύστερα κάποιοι απορούν για την επιτυχία που έχουν ορισμένοι πετροκότσυφες!
Μα άλλο η επικοινωνία κι άλλο το «στημένο», έστω και περίτεχνα.
Δυστυχώς πολλοί σπουδαίοι την πατήσαν και την πατάνε στα χρόνια, κι από αληθινά αηδόνια κατάντησαν «βαλσαμωμένα πουλιά».
Δηλαδή την ουσιαστική προσέγγιση τραγουδιστών και μουσικών στο «νόημα», μουσικό και στιχουργικό, του τραγουδιού.
Όσοι «μεγαλοπιάστηκαν», άλλοι νωρίς και άλλοι αργότερα, και δεν «καταχώρησαν» τον εαυτό τους ως εκφραστή αλλά και «υπηρέτη» του έργου συνάμα, έχασαν και την ταυτότητά τους και μαζί την επαφή με τους αποδέκτες τους.
Όταν ο καλλιτέχνης δε σκέφτεται το πως θα «ταξιδέψει» το σώμα του τραγουδιού, ταξιδεύοντας κι αυτός μαζί του, αλλά νοιάζεται πρωτίστως για το «πως τα λέει», κι όταν καταλήξει να αυτοθαυμάζεται «τι ωραία που τα λέει(ω)» τότε το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι.
Άλλο έλεγχος των μέσων μου, κι άλλο καρικατούρα.
Ξέρετε πόσα αηδόνια, «τεχνικώς», δεν κατάφεραν ν’ αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων με το τραγούδισμά τους; Ατέλειωτα!
Κι ύστερα κάποιοι απορούν για την επιτυχία που έχουν ορισμένοι πετροκότσυφες!
Μα άλλο η επικοινωνία κι άλλο το «στημένο», έστω και περίτεχνα.
Δυστυχώς πολλοί σπουδαίοι την πατήσαν και την πατάνε στα χρόνια, κι από αληθινά αηδόνια κατάντησαν «βαλσαμωμένα πουλιά».
