Οι δύο βραδιές στο Ηρώδειο, τρεις μαζί με τη γενική πρόβα, κύλησαν (όπως είπε και η Αλεξάνδρα) σαν μια ταινία με διαφορετική πλoκή για τον κάθε θεατή αλλά με το ίδιο soundtrack, τον ήχο των «Λύκων» να συνοδεύει τις εικόνες της.
Αναμφισβήτητα η παρουσία Γιάννη Αγγελάκα στο ιστορικό θέατρο ήταν από μόνη της σημαντική είδηση και αρκούντως «παράξενη» για να καταστεί η παράσταση «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» το συναυλιακό γεγονός του καλοκαιριού πριν ακόμη πραγματοποιηθεί η εμφάνιση του με τον Νίκο Βελιώτη επί σκηνής.
Η πρώτη ζωντανή παρουσίαση ενός δίσκου στο Ηρώδειο με τη σειρά των τραγουδιών ανέπαφη είναι από μόνη της μια πρόκληση για το κοινό που δεν έχει εξοικείωση με αυτή τη σπάνια συνθήκη.
Ωστόσο οι εμφανίσεις των δύο φίλων ξεπέρασαν κάθε προσδοκία (τουλάχιστον δική μου) κι αυτό έγινε αρχικά γιατί η αλληλουχία των τραγουδιών στον δίσκο «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» από ότι αποδείχτηκε είχε από την αρχή σχεδιαστεί σοφά, για να λειτουργήσει στη ζωντανή παρουσίασή τους στο κοινό.
Η επιλογή του αρχαίου θεάτρου ήταν επίσης καθοριστική. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δύο καλλιτέχνες είχαν επιλέξει έναν τέτοιο χώρο για να παρουσιάσουν παράσταση των «Λύκων» γι’ αυτό άλλωστε έγινε η πρόταση στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου για την παραχώρηση του Ηρωδείου.
Έπειτα ήρθε η προσθήκη των έξοχων μουσικών που πλαισίωσαν τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Νίκο Βελιώτη: Φώτης Σιώτας βιόλα, Σοφία Ευκλείδου τσέλο, Ηλίας Μπαγλάνης πλήκτρα, Λαμπρινή Γρηγοριάδου φωνητικά και φυσικά η εξαιρετική επιμέλεια του φωτισμού από τον Νίκο Κεχαγιά και του ήχου από τους: Γιώργο Ταχτσίδη, Μίμη Κωνσταντινίδη και Coti K.
Αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία που είχαν να κάνουν με τον σχεδιασμό των παραστάσεων ήρθαν να αναμειχθούν με κάτι αδιόρατο, απροσδιόριστο και άπιαστο, κάτι που δεν έχει σχέση με τον ρεαλισμό αλλά με το όραμα και την εξ’ ορισμού ανατρεπτική μαγεία, που μόνο η τέχνη μπορεί να ενσαρκώσει.
Η μουσική των «Λύκων» δραπέτευσε από τα αυλάκια του βινυλίου που την περιόριζαν και άρχισε να κυλά και να εκβάλλει σε μια θάλασσα αγριεμένη, να διαχέεται στον ιερό χώρο, να αναμειγνύεται με τις ανάσες των θεατών, να ζει στα μάτια τους, στα μελλοντικά τους όνειρα και να ξυπνά μνήμες και συναισθήματα για χρόνια παραμελημένα.
Κατέβηκε από τη σκηνή με την ορμή ενός περήφανου άγριου ζώου που απελευθερώνεται αίφνης από τα δεσμά του και ορίζει και πάλι με έναν απόκοσμο βρυχηθμό τη φυσική επικράτεια που του στέρησαν.
Ο άνεμος φύσηξε δυνατά σε μια νύχτα απόλυτης άπνοιας, όταν ακούστηκε η φωνή του Ναύτη να τραγουδά το «Μπιραλάχ» και η ιαχή του Αγγελάκα αντήχησε στο Ηρώδειο σαν απόκριση στο σημάδι που έστειλε ο φίλος από τη χώρα της σιωπής.
Το φως έκανε τη σκηνή να σαλπάρει πλησίστια ώσπου σχεδόν χάθηκε μαζί με την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Το Ηρώδειο διαλύθηκε για μια στιγμή στα εξ’ ων συνετέθη και προσγειώθηκε συναρμολογημένο πάλι στη θέση του, ακμαίο και νεανικό με μάρμαρα άφθαρτα μα όχι λιγότερο σοφά.
Το θέατρο συμμετείχε ως καταλύτης με την ακατάβλητη ενέργειά του, σε αυτή την τελετουργική μετάβαση των παλαιών τραγουδιών σε μία νέα εποχή εφηβείας, απρόβλεπτης μα όχι επιπόλαιας.
Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης δεν είναι «κανονικά παιδιά», είναι από αυτούς τους λίγους ανατροπείς, που με την τέχνη τους κρατούν την αόρατη τραμπάλα του κόσμου σε ισορροπία.
Τι ζήσαμε πάλι!
Υ.Γ.1. Εμείς όλοι στο Όγδοο έχουμε ένα λόγο να παραπάνω να είμαστε συγκινημένοι και υπερήφανοι από το γεγονός ότι ο δίσκος «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» που κυκλοφορήσαμε σε συνεργασία με την All Together Now παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ζωντανά στο Ηρώδειο και να αισθανόμαστε τυχεροί που συμπορευόμαστε δισκογραφικά με αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους και καλλιτέχνες.
Υ.Γ.2 Αξιοσημείωτη η ευγένεια και η αποτελεσματικότητα των ανθρώπων του Φεστιβάλ.
Υ.Γ.3 Αξιοσημείωτη επίσης η στιγμή που η «Μπασταρδοκρατία» αντήχησε στο Ηρώδειο.
Υ.Γ.4 Μπορείτε να ακούσετε το δίσκο μέσα από το επίσημο κανάλι του Γιάννη Αγγελάκα και να τον προμηθευτείτε σε όλα τα δισκοπωλεία σε διπλό LP και cd.
Αναμφισβήτητα η παρουσία Γιάννη Αγγελάκα στο ιστορικό θέατρο ήταν από μόνη της σημαντική είδηση και αρκούντως «παράξενη» για να καταστεί η παράσταση «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» το συναυλιακό γεγονός του καλοκαιριού πριν ακόμη πραγματοποιηθεί η εμφάνιση του με τον Νίκο Βελιώτη επί σκηνής.
Η πρώτη ζωντανή παρουσίαση ενός δίσκου στο Ηρώδειο με τη σειρά των τραγουδιών ανέπαφη είναι από μόνη της μια πρόκληση για το κοινό που δεν έχει εξοικείωση με αυτή τη σπάνια συνθήκη.
Ωστόσο οι εμφανίσεις των δύο φίλων ξεπέρασαν κάθε προσδοκία (τουλάχιστον δική μου) κι αυτό έγινε αρχικά γιατί η αλληλουχία των τραγουδιών στον δίσκο «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» από ότι αποδείχτηκε είχε από την αρχή σχεδιαστεί σοφά, για να λειτουργήσει στη ζωντανή παρουσίασή τους στο κοινό.
Η επιλογή του αρχαίου θεάτρου ήταν επίσης καθοριστική. Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δύο καλλιτέχνες είχαν επιλέξει έναν τέτοιο χώρο για να παρουσιάσουν παράσταση των «Λύκων» γι’ αυτό άλλωστε έγινε η πρόταση στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου για την παραχώρηση του Ηρωδείου.
Έπειτα ήρθε η προσθήκη των έξοχων μουσικών που πλαισίωσαν τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Νίκο Βελιώτη: Φώτης Σιώτας βιόλα, Σοφία Ευκλείδου τσέλο, Ηλίας Μπαγλάνης πλήκτρα, Λαμπρινή Γρηγοριάδου φωνητικά και φυσικά η εξαιρετική επιμέλεια του φωτισμού από τον Νίκο Κεχαγιά και του ήχου από τους: Γιώργο Ταχτσίδη, Μίμη Κωνσταντινίδη και Coti K.
Αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία που είχαν να κάνουν με τον σχεδιασμό των παραστάσεων ήρθαν να αναμειχθούν με κάτι αδιόρατο, απροσδιόριστο και άπιαστο, κάτι που δεν έχει σχέση με τον ρεαλισμό αλλά με το όραμα και την εξ’ ορισμού ανατρεπτική μαγεία, που μόνο η τέχνη μπορεί να ενσαρκώσει.
Η μουσική των «Λύκων» δραπέτευσε από τα αυλάκια του βινυλίου που την περιόριζαν και άρχισε να κυλά και να εκβάλλει σε μια θάλασσα αγριεμένη, να διαχέεται στον ιερό χώρο, να αναμειγνύεται με τις ανάσες των θεατών, να ζει στα μάτια τους, στα μελλοντικά τους όνειρα και να ξυπνά μνήμες και συναισθήματα για χρόνια παραμελημένα.
Κατέβηκε από τη σκηνή με την ορμή ενός περήφανου άγριου ζώου που απελευθερώνεται αίφνης από τα δεσμά του και ορίζει και πάλι με έναν απόκοσμο βρυχηθμό τη φυσική επικράτεια που του στέρησαν.
Ο άνεμος φύσηξε δυνατά σε μια νύχτα απόλυτης άπνοιας, όταν ακούστηκε η φωνή του Ναύτη να τραγουδά το «Μπιραλάχ» και η ιαχή του Αγγελάκα αντήχησε στο Ηρώδειο σαν απόκριση στο σημάδι που έστειλε ο φίλος από τη χώρα της σιωπής.
Το φως έκανε τη σκηνή να σαλπάρει πλησίστια ώσπου σχεδόν χάθηκε μαζί με την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Το Ηρώδειο διαλύθηκε για μια στιγμή στα εξ’ ων συνετέθη και προσγειώθηκε συναρμολογημένο πάλι στη θέση του, ακμαίο και νεανικό με μάρμαρα άφθαρτα μα όχι λιγότερο σοφά.
Το θέατρο συμμετείχε ως καταλύτης με την ακατάβλητη ενέργειά του, σε αυτή την τελετουργική μετάβαση των παλαιών τραγουδιών σε μία νέα εποχή εφηβείας, απρόβλεπτης μα όχι επιπόλαιας.
Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης δεν είναι «κανονικά παιδιά», είναι από αυτούς τους λίγους ανατροπείς, που με την τέχνη τους κρατούν την αόρατη τραμπάλα του κόσμου σε ισορροπία.
Τι ζήσαμε πάλι!
Υ.Γ.1. Εμείς όλοι στο Όγδοο έχουμε ένα λόγο να παραπάνω να είμαστε συγκινημένοι και υπερήφανοι από το γεγονός ότι ο δίσκος «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» που κυκλοφορήσαμε σε συνεργασία με την All Together Now παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ζωντανά στο Ηρώδειο και να αισθανόμαστε τυχεροί που συμπορευόμαστε δισκογραφικά με αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους και καλλιτέχνες.
Υ.Γ.2 Αξιοσημείωτη η ευγένεια και η αποτελεσματικότητα των ανθρώπων του Φεστιβάλ.
Υ.Γ.3 Αξιοσημείωτη επίσης η στιγμή που η «Μπασταρδοκρατία» αντήχησε στο Ηρώδειο.
Υ.Γ.4 Μπορείτε να ακούσετε το δίσκο μέσα από το επίσημο κανάλι του Γιάννη Αγγελάκα και να τον προμηθευτείτε σε όλα τα δισκοπωλεία σε διπλό LP και cd.
