Ζώντας σε μιά εποχή που ελάχιστη σχέση έχει με την καλλιτεχνία, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμασταν παλιότερα, όταν βλέπεις και ακούς νέους ανθρώπους που προσπαθούν να αρθρώσουν τον δικό τους τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης, φυσικό είναι να τους ξεχωρίζεις.
Η Βιολέτα Ικαρη μπήκε στη ζωή μας δειλά και συνεσταλμένα πρίν από μερικά χρόνια, και, θα έλεγε κανείς, από ένστικτο, έκανε αργά και προσεκτικά βήματα, όπως ακριβώς έκαναν και οι παλιότεροι τραγουδιστές. Δεν έκανε μεγαλόστομες δηλώσεις για να τραβήξει την προσοχή, δεν εκτέθηκε σε προβολείς που θα μπορούσαν να την κάψουν, επέλεξε να τραγουδήσει τραγούδια που ήταν τραγούδια και δεν βασίζονταν σε συνταγές επιτυχίας. Βήμα με το βήμα ξεχώρισε, ήρθαν στον χρόνο τους και οι συνεργασίες που την σύστησαν στο ευρύτερο κοινό. Η ίδια παραμένει χαμηλών τόνων, άνθρωπος της ουσίας και όχι του φαίνεσθαι, προτιμώντας να αφήσει να μιλήσουν γι’ αυτήν οι επιλογές της. Πρίν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το ΄΄Πορτοκάλι΄΄, ο καινούργιος της δίσκος, που περιέχει τραγούδια του τραγουδοποιού Νίκου Ξύδη. Τραγούδια ιδιαίτερα,που δεν βασίζονται σε συνταγές, τραγούδια που έχουν λόγο για την εποχή μας και αυτά που ζούμε. Είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτά θα γίνουν κλασικά, θα τα ακούμε και μετά από πολλά χρόνια. Και το σίγουρο είναι πως η Βιολέτα, κουβαλώντας στη φωνή και την παρουσία της αυτή την χαρακτηριστική Αιγιοπελαγίτικη αύρα, ήρθε για να μείνει.
-Παρακολουθώντας σε από κοντά τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα ότι έχεις ανεβάσει πολύ τον πήχυ. Τι εννοώ; Εχεις γίνει καλύτερη και φωνητικά, και σαν σκηνική παρουσία, και σαν επιλογή ρεπερτορίου. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο: μιά νέα τραγουδίστρια , με το που αρχίζει να αναγνωρίζεται, συνήθως επαναπαύεται σε αυτά που έχει ήδη κατακτήσει. Αυτό, στην περίπτωσή σου, σημαίνει, κατά την γνώμη μου, δουλειά. Εσύ από την δική σου μεριά, πώς το βλέπεις; Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δε νομίζω ότι έχω κατακτήσει κάτι. Νιώθω καλά με όλα αυτά που έχω κάνει μέχρι στιγμής αλλά ως εκεί. Κάθε άνθρωπος οφείλει στον εαυτό του να προσπαθεί για την εξέλιξή του και να ψάχνει για να βρει την καλύτερη εκδοχή του όσο κι αν έχει εξελιχθεί. Ένα δικό μου ζητούμενο είναι να μπορώ να ταξιδεύω μέσα από τα τραγούδια που επιλέγω στους τόπους της καρδιάς μου. Δεν κυνηγάω την αναγνώριση, κυνηγάω τη συγκίνηση.
- Πριν από λίγες εβδομάδες, κυκλοφόρησε η καινούργια σου δισκογραφική δουλειά με τίτλο ΄΄Πορτοκάλι΄΄. Τα τραγούδια είναι του Νίκου Ξύδη. Πώς βρεθήκατε; Ποια είναι η χημεία που σας ένωσε; Τι έψαχνες να βρεις στα καινούργια τραγούδια που ήθελες να τραγουδήσεις και, προφανώς, το βρήκες στα τραγούδια του Νίκου;
Με το Νίκο γνωριστήκαμε στην παράσταση της Ελένης Βιτάλη ¨Η βεγγέρα της Ελένης¨ όπου εκεί ήταν μαέστρος της μπάντας ΤΖΟΥΜ και εγώ τραγουδούσα στο πλευρό της Ελένης. Κάποια στιγμή μου πρότεινε να ακούσω κάποια τραγούδια του, μήπως έπαιρνα ένα-δύο για την επερχόμενη δισκογραφική μου δουλειά. Άκουσα τόσο υπέροχα τραγούδια που δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω, οπότε πολύ γρήγορα αποφασίσαμε να κάνουμε έναν ολόκληρο δίσκο μαζί. Το ίδιο του το υλικό μου έδειξε πόσο κοντά είναι οι ψυχές μας και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και εφόσον ταυτίστηκα με τα τραγούδια του, η συνεργασία αυτή ήταν μονόδρομος.
-Θα σταθώ σε δύο από τα καινούργια σας τραγούδια. Το ένα είναι η ΄΄Καμμένη γή΄΄ και το άλλο αυτό που λέει για την ρουφιάνα την Ευρώπη. Αφ΄ενός μεν μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα, σε σχέση με την επικρατούσα διεθνή κατάσταση, αφ’ ετέρου είναι, με την ευρεία έννοια , πολιτικά τραγούδια. Σε μια εποχή που δεν κουνιέται φύλλο και στην ελληνική δισκογραφία και στο τι μεταδίδουν τα ελληνικά ραδιόφωνα, πόσο εύκολο ήταν για σένα, αλλά και για τον Νίκο Ξύδη, να αποφασίστε να βάλετε και αυτά τα τραγούδια στον δίσκο; Δεν φοβηθήκατε μήπως δεν γίνετε ΄΄αρεστοί΄΄;
Αυτά τα δύο τραγούδια αρέσουν σε όλα τα ¨στρατόπεδα¨ και δεν έχουν πρόθεση να ενοχλήσουν. Είναι απλώς οι σκέψεις μας, αυτά που μας απασχολούν πέρα από τους έρωτες. Η ζωή είναι έρωτας αλλά δεν είναι μόνο αυτό και δε βρίσκω λόγο για να κρυβόμαστε. Η ¨καμένη γη¨ περιγράφει το κακό που κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο και σε ό, τι τον περιβάλει και η ¨Ρουφιάνα¨ μιλάει για την απαξίωση και την εκμετάλλευση του Έλληνα με την συγκατάθεση του ίδιου. Πόσα από τα αρχαία μας βρίσκονται σε άλλες χώρες; Πουλήσαμε λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, δικαιώματα. Φτώχυνε μια πλούσια χώρα καιτο πρόβλημα μας σίγουρα δεν είναι που αυτό έγινε τραγούδι.
- Τα τελευταία χρόνια έχεις συνεργαστεί με αρκετούς από τους κορυφαίους Ελληνες τραγουδιστές. Τι σου άφησαν αυτές οι συνεργασίες; Με τον καθένα ξεχωριστά.
Όλοι όσοι έχω συνεργαστεί μαζί τους, είναι καλλιτέχνες που θαυμάζω και αγαπώ.
Η Ελένη Βιτάλη είναι η φωνή της καρδιάς μου, την ακούω και νιώθω σαν να βρίσκομαι στον αμνιακό μου σάκο, τέτοια ζεστασιά, τέτοια ασφάλεια και τόσο οικεία νιώθω μαζί της. Είναι σαν δεύτερη μάνα μου, μία υπέροχη γυναίκα και όταν τραγουδάει την ακούω με ευλάβεια, έχει κάτι το θείο αυτή η φωνή. Η Ελένη είναι αγάπη στο άπειρο, αυτό δίνει στον κόσμο, αυτό έδωσε και σε μένα.
Άλλος ένας καλλιτέχνης που του χρωστάω πολλά είναι ο Νίκος Ζιώγαλας! Ο Νίκος είναι από τους πιο καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Πάντα ευγενικός, ταπεινός, γλυκός άνθρωπος, αξιαγάπητος. Του οφείλω το τραγούδι ¨Η αλήθεια πονά¨ που βρίσκεται στο album ¨Έλα και ράγισε τον κόσμο μου¨
Ο Γιάννης Κότσιρας ήταν επίσης από τους πρώτους που με αγκάλιασαν στο ξεκίνημά μου. Κάναμε μαζί μια μικρή περιοδεία. Μου έκανε εντύπωση που ενώ ήμουν ακόμα μαθητούδι, ζητούσε τη γνώμη μου και τη σεβόταν, ήταν πάντα με το χαμόγελο και στο λίγο που συνεργαστήκαμε πέρασα υπέροχα.
Συνεργάστηκα και με τον Γιάννη Μηλιώκα ο οποίος, από την αρχή της συνεργασίας μας, μου έδωσε ένα υπέροχο τραγούδι που επίσης βρίσκεται στον δίσκο ¨Έλα και ράγισε τον κόσμο μου¨ με τίτλο ¨Με ένα χρώμα¨. Του χρωστάω κυρίως το ότι μου έμαθε να τραγουδάω αφηγηματικά και ήταν μία συνεργασία που έμοιαζε με εκδρομή.
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι μεγάλος δάσκαλος, ο θείος των καλλιτεχνών, που μας προικίζει με γνώσεις, είναι παράδειγμα υπηρέτη του καλού τραγουδιού, αγαπά τους καλούς τραγουδιστές, τους σέβεται και τους δίνει βήμα απλόχερα. Μου έμαθε πολλά και με επηρέασε ως προς την εργατικότητα και την επιμονή για να βρίσκω καλά τραγούδια, έχουμε άψογη συνεργασία και του έχω βαθιά αγάπη για όλα όσα είναι.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι μια αγκαλιά, αγνός άνθρωπος, βοηθάει πολύ τους νέους καλλιτέχνες, δε θα ξεχάσω το ότι μοιράστηκε μαζί μου ένα πρόγραμμα λες και έχουμε κάψει τα ίδια χιλιόμετρα, αυτό που έκανε ήταν θυσία, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθός του.Με τίμησε με τη συμμετοχή του στο τραγούδι που έγραψα παρέα με την Σμαρώ Παπαδοπούλου ¨Απέραντη Ερημιά¨ αλλά και με την πρότασή του να συμμετέχω στον δίσκο του ¨Μπλέξαμε¨ στο τραγούδι ¨Αμαρτωλό¨ σε στίχους της Γαλάτειας Καζαντζάκη και μουσική δική του.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μου έδωσε το πρώτο μου μεγάλο βήμα, σε μια μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και μετά κάναμε μαζί περιοδεία με την Μαρία Φαραντούρη και τον Δημήτρη Μυστακίδη, αυτό κι αν ήταν εμπειρία ζωής, να βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτά τα μεγαθήρια του Ελληνικού τραγουδιού.
Χρωστάω σε όλους τους ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγκαλιά που μου έκανανστα πρώτα μου βήματα αλλά και για όλα όσα με δίδαξαν χωρίς ποτέ να μου κουνήσουν το δάχτυλο.
Και θα κλείσω με την πρόσφατη συνεργασία που είχα με τον Χρήστο Θηβαίο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη στην μουσικοθεατρική παράσταση ¨Πώς να σωπάσω¨ που σκηνοθέτησε η Τζένη Κόλλια και στην οποία ήταν αφηγητής ο μοναδικός Κώστας Καζάκος, για να πω ότι αυτή η υπέροχη παρέα με βοήθησε να ξεπεράσω τον εαυτό μου χωρίς να το καταλάβω. Ταλέντο, καλλιτεχνία, ομαδικότητα και αγάπη, ξεχείλιζαν στη σκηνή του θεάτρου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της παράστασης και εγώ ανάμεσα στους καλύτερους να δίνω το καλύτερό μου αβίαστα, για την ομάδα. Έμαθα με αυτή τη συνεργασία τι σημαίνει να είσαι ένα σώμα, μια ψυχή, ένας νους. Υπέροχο συναίσθημα.
- Λένε ότι στην εποχή μας λείπουν οι σπουδαίοι δημιουργοί. Συνθέτες και στιχουργοί, οι άνθρωποι που καθόρισαν το ρεπερτόριο όλων των τραγουδιστών των αμέσως προηγούμενων γενιών. Εσύ, σαν τραγουδίστρια, πώς το εισπράττεις αυτό; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρείς καλά τραγούδια, έτσι ώστε να ΄΄χτίσεις΄΄ ένα διαχρονικό ρεπερτόριο;
Καλά τραγούδια γράφονται και τώρα. Έχουμε σπουδαίους νέους δημιουργούς και εγώ νιώθω πολύ τυχερή και υπερήφανη για τα τραγούδια που μου έχουν δοθεί μέχρι σήμερα. Η δυσκολία σήμερα είναι στο να επικοινωνήσεις κάτι καινούργιο ενώ τα τραγούδια των παλιότερων δημιουργών βασιλεύουν. Έχουμε μάθει να δείχνουμε το σεβασμό μας στους μεγάλους με το να δίνουμε προτεραιότητα και πολύ καλά κάνουμε αλλά πιστεύω ότι στη δύσκολη εποχή που διανύουμε οι νέοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για να ακουστούν, οπότε θα έπρεπε να ισομοιραστεί η προσοχή από τα μέσα γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα αλλά να προλάβει να ζήσει και ως ενήλικας με αξιοπρέπεια. Τι λες κι εσύ;
-Συμφωνώ απολύτως, αλλά από την άλλη μεριά βλέπουμε αρκετές τραγουδίστριες του ΄΄έντεχνου΄΄ ελληνικού τραγουδιοά, αλλά και κάποιους τραγουδοποιούς, να συμμετάσχουν σε διάφορα φωνητικά ΄΄ριάλιτυ΄΄ και να συνυπάρχουν με τραγουδιστές του λεγόμενου ΄΄εμπορικού ΄΄ ρεπερτορίου, με στόχο, φαντάζομαι, να γίνουν πιό γνωστοί στο μεγάλο κοινό. Θα έκανες κάτι τέτοιο για να γίνεις γρηγορότερα γνωστή;
Υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία χρόνων που μπορούν να κρίνουν μέχρι ενός σημείου, την ποιότητα μιας φωνής αλλά σίγουρα δεν είμαι εγώ από αυτούς. Αν αναγκαζόμουν για οποιονδήποτε λόγο να γίνω κριτής σε κάποιο διαγωνισμό φωνής, μάλλον θα έβρισκα λόγους για να βάζω σε όλους άριστα και θα με έδιωχναν από την παραγωγή πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων (γέλια). Επίσης δεν καίγομαι για να γίνω τόσο γνωστή αλλά αν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να επιλέξω έναν τρόπο για να γίνω, δε θα ήταν αυτός. Το δικό μου ¨ψώνιο¨ (αν μου επιτρέπεις τη λέξη) είναι να βρίσκω ωραία τραγούδια, αυτά μπορεί να με κάνουν και γνωστή όμως το ¨να γίνω γνωστή¨ δεν είναι αυτοσκοπός.
- Λένε ότι οιάνθρωποι, και οι καλλιτέχνες φυσικά, κρίνονται από τα ναι και τα όχι που λένε. Εσύ ποια ναι και ποια όχι που έχεις πεί, θα ξαναέλεγες;
Λέω ¨ναι¨ σε ό,τι περιέχει αγάπη, σε ό, τι μας ενώνει, λέω ¨ναι¨ στο μαζί, στη αλληλεγγύη, στην ελευθερία, στην ισότητα, στο διαφορετικό, στο μοναδικό, στην ομάδα, σε κάθε τι ωραίο και αγνό.
Λέω ¨όχι¨ στη βία από όπου κι αν προέρχεται, στον πόλεμο, στην εκμετάλλευση του ανθρώπου στον άνθρωπο και στα ζώα, όχι στην απληστία και στη ματαιοδοξία.
- Πώς βλέπεις την κατάσταση στο σημερινό ελληνικό τραγούδι; Προς τα πού πάει; Εχουμε καινούργια πρόσωπα ελπιδοφόρα, που θα το ανανεώσουν, και εάν ναι, ποιους θα έλεγες;
Έχουμε πολλούς νέους, αξιόλογους και ταλαντούχους καλλιτέχνες, με διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις, άξιους συνεχιστές των προηγούμενων γενιών όπωςοι: Μυρτώ Βασιλείου, Γιάννης Διονυσίου, Ιουλία Καραπατάκη, Βασίλης Κορακάκης, Ανατολή Μαργιόλα, Δημήτρης Μπάκουλης, Σεμέλη Παπαβασιλείου, Κατερίνα Πολέμη, Γιάννης Παπαγεωργίου, Μαρία Παπαγεωργίου, Νίκος Σαμαράς, Δημήτρης Σίντος, Ασπασία Στρατηγού, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Νεφέλη Φασουλή, Νίκος Ξύδης κ.α.
-Είσαι μιά τραγουδίστρια με έντονη σχέση με την ελληνική μουσική παράδοση. Θα έλεγε κανείς ότι είναι στοιχείο της μουσικής σου προσωπικότητας. Πόσο σε έχει βοηθήσει αυτό στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Η ρίζα μας είναι σαν να λέμε ¨η μάνα μας¨, η καταγωγή μας. Η παράδοση είναι στο αίμα μας, είναι η αρχή μας. Η φωνή μου αλλά και οι επιλογές μου μαρτυρούν τη σχέση μου με την παράδοση. Σίγουρα αυτό έχει βοηθήσει στο να γίνω περισσότερο ¨φιλική¨ στα αυτιά μίας μερίδας κόσμου που αγαπά το παραδοσιακό τραγούδι αλλά αυτό από μόνο του δεν με ολοκληρώνει καλλιτεχνικά γιατί μου αρέσει να πειραματίζομαι και να σμίγω ήχους διαφορετικής προέλευσης, πράγμα που σε κάποιους μπορεί να αρέσει και σε άλλους όχι. Σίγουρα όμως η ενασχόλησή μου με το παραδοσιακό τραγούδι, έχει βοηθήσει στην εξέλιξη της φωνής μου.
-Πώς βιώνεις την σημερινή κοινωνική κατάσταση που ζούμε; Αναφέρομαι στον πόλεμο και στις επιπτώσεις του στις ζωές μας. Πολλοί λένε ότι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι πολύ κοντά. Η Βιολέτα, κάτω από τη σκηνή, τι νοιώθει για όλα αυτά που μας περικυκλώνουν;
Σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαϊ αυτό γίνεται. Ανεβαίνουν στις κυβερνήσεις άπληστα πλάσματα και αχόρταγα που δεν καταλαβαίνουν τον πόνο που προκαλούν γιατί δεν νιώθουν και δεν έχουν ούτε την ικανότητα να κατανοήσουν την προσωρινότητά τους στον κόσμο. Όλα τα περιμένω πια, ακόμα και τον τρίτο παγκόσμιο.
-Αν σου ζητούσα να μας πεις πέντε ελληνικά τραγούδια που θα ήθελες να έχεις πάντα στο ρεπερτόριό σου, ποια θα διάλεγες;
Χρόνια σαν τριαντάφυλλα - Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Από το παράθυρό σου - Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Φάτα Μοργκάνα - Στίχοι: Νίκος Καβαδίας, Μουσική: Μαρίζα Κωχ
Φλέρτ - Στίχοι: Αντώνης Κηπουρός, Μουσική: Δημήτρης Σίντος
Και καρτερώ: Στίχοι- Μουσική: Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας)
Η Βιολέτα Ικαρη μπήκε στη ζωή μας δειλά και συνεσταλμένα πρίν από μερικά χρόνια, και, θα έλεγε κανείς, από ένστικτο, έκανε αργά και προσεκτικά βήματα, όπως ακριβώς έκαναν και οι παλιότεροι τραγουδιστές. Δεν έκανε μεγαλόστομες δηλώσεις για να τραβήξει την προσοχή, δεν εκτέθηκε σε προβολείς που θα μπορούσαν να την κάψουν, επέλεξε να τραγουδήσει τραγούδια που ήταν τραγούδια και δεν βασίζονταν σε συνταγές επιτυχίας. Βήμα με το βήμα ξεχώρισε, ήρθαν στον χρόνο τους και οι συνεργασίες που την σύστησαν στο ευρύτερο κοινό. Η ίδια παραμένει χαμηλών τόνων, άνθρωπος της ουσίας και όχι του φαίνεσθαι, προτιμώντας να αφήσει να μιλήσουν γι’ αυτήν οι επιλογές της. Πρίν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε το ΄΄Πορτοκάλι΄΄, ο καινούργιος της δίσκος, που περιέχει τραγούδια του τραγουδοποιού Νίκου Ξύδη. Τραγούδια ιδιαίτερα,που δεν βασίζονται σε συνταγές, τραγούδια που έχουν λόγο για την εποχή μας και αυτά που ζούμε. Είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτά θα γίνουν κλασικά, θα τα ακούμε και μετά από πολλά χρόνια. Και το σίγουρο είναι πως η Βιολέτα, κουβαλώντας στη φωνή και την παρουσία της αυτή την χαρακτηριστική Αιγιοπελαγίτικη αύρα, ήρθε για να μείνει.
-Παρακολουθώντας σε από κοντά τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα ότι έχεις ανεβάσει πολύ τον πήχυ. Τι εννοώ; Εχεις γίνει καλύτερη και φωνητικά, και σαν σκηνική παρουσία, και σαν επιλογή ρεπερτορίου. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο: μιά νέα τραγουδίστρια , με το που αρχίζει να αναγνωρίζεται, συνήθως επαναπαύεται σε αυτά που έχει ήδη κατακτήσει. Αυτό, στην περίπτωσή σου, σημαίνει, κατά την γνώμη μου, δουλειά. Εσύ από την δική σου μεριά, πώς το βλέπεις; Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δε νομίζω ότι έχω κατακτήσει κάτι. Νιώθω καλά με όλα αυτά που έχω κάνει μέχρι στιγμής αλλά ως εκεί. Κάθε άνθρωπος οφείλει στον εαυτό του να προσπαθεί για την εξέλιξή του και να ψάχνει για να βρει την καλύτερη εκδοχή του όσο κι αν έχει εξελιχθεί. Ένα δικό μου ζητούμενο είναι να μπορώ να ταξιδεύω μέσα από τα τραγούδια που επιλέγω στους τόπους της καρδιάς μου. Δεν κυνηγάω την αναγνώριση, κυνηγάω τη συγκίνηση.
- Πριν από λίγες εβδομάδες, κυκλοφόρησε η καινούργια σου δισκογραφική δουλειά με τίτλο ΄΄Πορτοκάλι΄΄. Τα τραγούδια είναι του Νίκου Ξύδη. Πώς βρεθήκατε; Ποια είναι η χημεία που σας ένωσε; Τι έψαχνες να βρεις στα καινούργια τραγούδια που ήθελες να τραγουδήσεις και, προφανώς, το βρήκες στα τραγούδια του Νίκου;
Με το Νίκο γνωριστήκαμε στην παράσταση της Ελένης Βιτάλη ¨Η βεγγέρα της Ελένης¨ όπου εκεί ήταν μαέστρος της μπάντας ΤΖΟΥΜ και εγώ τραγουδούσα στο πλευρό της Ελένης. Κάποια στιγμή μου πρότεινε να ακούσω κάποια τραγούδια του, μήπως έπαιρνα ένα-δύο για την επερχόμενη δισκογραφική μου δουλειά. Άκουσα τόσο υπέροχα τραγούδια που δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω, οπότε πολύ γρήγορα αποφασίσαμε να κάνουμε έναν ολόκληρο δίσκο μαζί. Το ίδιο του το υλικό μου έδειξε πόσο κοντά είναι οι ψυχές μας και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και εφόσον ταυτίστηκα με τα τραγούδια του, η συνεργασία αυτή ήταν μονόδρομος.
-Θα σταθώ σε δύο από τα καινούργια σας τραγούδια. Το ένα είναι η ΄΄Καμμένη γή΄΄ και το άλλο αυτό που λέει για την ρουφιάνα την Ευρώπη. Αφ΄ενός μεν μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα, σε σχέση με την επικρατούσα διεθνή κατάσταση, αφ’ ετέρου είναι, με την ευρεία έννοια , πολιτικά τραγούδια. Σε μια εποχή που δεν κουνιέται φύλλο και στην ελληνική δισκογραφία και στο τι μεταδίδουν τα ελληνικά ραδιόφωνα, πόσο εύκολο ήταν για σένα, αλλά και για τον Νίκο Ξύδη, να αποφασίστε να βάλετε και αυτά τα τραγούδια στον δίσκο; Δεν φοβηθήκατε μήπως δεν γίνετε ΄΄αρεστοί΄΄;
Αυτά τα δύο τραγούδια αρέσουν σε όλα τα ¨στρατόπεδα¨ και δεν έχουν πρόθεση να ενοχλήσουν. Είναι απλώς οι σκέψεις μας, αυτά που μας απασχολούν πέρα από τους έρωτες. Η ζωή είναι έρωτας αλλά δεν είναι μόνο αυτό και δε βρίσκω λόγο για να κρυβόμαστε. Η ¨καμένη γη¨ περιγράφει το κακό που κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο και σε ό, τι τον περιβάλει και η ¨Ρουφιάνα¨ μιλάει για την απαξίωση και την εκμετάλλευση του Έλληνα με την συγκατάθεση του ίδιου. Πόσα από τα αρχαία μας βρίσκονται σε άλλες χώρες; Πουλήσαμε λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, δικαιώματα. Φτώχυνε μια πλούσια χώρα καιτο πρόβλημα μας σίγουρα δεν είναι που αυτό έγινε τραγούδι.
- Τα τελευταία χρόνια έχεις συνεργαστεί με αρκετούς από τους κορυφαίους Ελληνες τραγουδιστές. Τι σου άφησαν αυτές οι συνεργασίες; Με τον καθένα ξεχωριστά.
Όλοι όσοι έχω συνεργαστεί μαζί τους, είναι καλλιτέχνες που θαυμάζω και αγαπώ.
Η Ελένη Βιτάλη είναι η φωνή της καρδιάς μου, την ακούω και νιώθω σαν να βρίσκομαι στον αμνιακό μου σάκο, τέτοια ζεστασιά, τέτοια ασφάλεια και τόσο οικεία νιώθω μαζί της. Είναι σαν δεύτερη μάνα μου, μία υπέροχη γυναίκα και όταν τραγουδάει την ακούω με ευλάβεια, έχει κάτι το θείο αυτή η φωνή. Η Ελένη είναι αγάπη στο άπειρο, αυτό δίνει στον κόσμο, αυτό έδωσε και σε μένα.
Άλλος ένας καλλιτέχνης που του χρωστάω πολλά είναι ο Νίκος Ζιώγαλας! Ο Νίκος είναι από τους πιο καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Πάντα ευγενικός, ταπεινός, γλυκός άνθρωπος, αξιαγάπητος. Του οφείλω το τραγούδι ¨Η αλήθεια πονά¨ που βρίσκεται στο album ¨Έλα και ράγισε τον κόσμο μου¨
Ο Γιάννης Κότσιρας ήταν επίσης από τους πρώτους που με αγκάλιασαν στο ξεκίνημά μου. Κάναμε μαζί μια μικρή περιοδεία. Μου έκανε εντύπωση που ενώ ήμουν ακόμα μαθητούδι, ζητούσε τη γνώμη μου και τη σεβόταν, ήταν πάντα με το χαμόγελο και στο λίγο που συνεργαστήκαμε πέρασα υπέροχα.
Συνεργάστηκα και με τον Γιάννη Μηλιώκα ο οποίος, από την αρχή της συνεργασίας μας, μου έδωσε ένα υπέροχο τραγούδι που επίσης βρίσκεται στον δίσκο ¨Έλα και ράγισε τον κόσμο μου¨ με τίτλο ¨Με ένα χρώμα¨. Του χρωστάω κυρίως το ότι μου έμαθε να τραγουδάω αφηγηματικά και ήταν μία συνεργασία που έμοιαζε με εκδρομή.
Ο Γιώργος Νταλάρας είναι μεγάλος δάσκαλος, ο θείος των καλλιτεχνών, που μας προικίζει με γνώσεις, είναι παράδειγμα υπηρέτη του καλού τραγουδιού, αγαπά τους καλούς τραγουδιστές, τους σέβεται και τους δίνει βήμα απλόχερα. Μου έμαθε πολλά και με επηρέασε ως προς την εργατικότητα και την επιμονή για να βρίσκω καλά τραγούδια, έχουμε άψογη συνεργασία και του έχω βαθιά αγάπη για όλα όσα είναι.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι μια αγκαλιά, αγνός άνθρωπος, βοηθάει πολύ τους νέους καλλιτέχνες, δε θα ξεχάσω το ότι μοιράστηκε μαζί μου ένα πρόγραμμα λες και έχουμε κάψει τα ίδια χιλιόμετρα, αυτό που έκανε ήταν θυσία, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθός του.Με τίμησε με τη συμμετοχή του στο τραγούδι που έγραψα παρέα με την Σμαρώ Παπαδοπούλου ¨Απέραντη Ερημιά¨ αλλά και με την πρότασή του να συμμετέχω στον δίσκο του ¨Μπλέξαμε¨ στο τραγούδι ¨Αμαρτωλό¨ σε στίχους της Γαλάτειας Καζαντζάκη και μουσική δική του.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μου έδωσε το πρώτο μου μεγάλο βήμα, σε μια μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και μετά κάναμε μαζί περιοδεία με την Μαρία Φαραντούρη και τον Δημήτρη Μυστακίδη, αυτό κι αν ήταν εμπειρία ζωής, να βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτά τα μεγαθήρια του Ελληνικού τραγουδιού.
Χρωστάω σε όλους τους ένα τεράστιο ευχαριστώ για την αγκαλιά που μου έκανανστα πρώτα μου βήματα αλλά και για όλα όσα με δίδαξαν χωρίς ποτέ να μου κουνήσουν το δάχτυλο.
Και θα κλείσω με την πρόσφατη συνεργασία που είχα με τον Χρήστο Θηβαίο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη στην μουσικοθεατρική παράσταση ¨Πώς να σωπάσω¨ που σκηνοθέτησε η Τζένη Κόλλια και στην οποία ήταν αφηγητής ο μοναδικός Κώστας Καζάκος, για να πω ότι αυτή η υπέροχη παρέα με βοήθησε να ξεπεράσω τον εαυτό μου χωρίς να το καταλάβω. Ταλέντο, καλλιτεχνία, ομαδικότητα και αγάπη, ξεχείλιζαν στη σκηνή του θεάτρου από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της παράστασης και εγώ ανάμεσα στους καλύτερους να δίνω το καλύτερό μου αβίαστα, για την ομάδα. Έμαθα με αυτή τη συνεργασία τι σημαίνει να είσαι ένα σώμα, μια ψυχή, ένας νους. Υπέροχο συναίσθημα.
- Λένε ότι στην εποχή μας λείπουν οι σπουδαίοι δημιουργοί. Συνθέτες και στιχουργοί, οι άνθρωποι που καθόρισαν το ρεπερτόριο όλων των τραγουδιστών των αμέσως προηγούμενων γενιών. Εσύ, σαν τραγουδίστρια, πώς το εισπράττεις αυτό; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρείς καλά τραγούδια, έτσι ώστε να ΄΄χτίσεις΄΄ ένα διαχρονικό ρεπερτόριο;
Καλά τραγούδια γράφονται και τώρα. Έχουμε σπουδαίους νέους δημιουργούς και εγώ νιώθω πολύ τυχερή και υπερήφανη για τα τραγούδια που μου έχουν δοθεί μέχρι σήμερα. Η δυσκολία σήμερα είναι στο να επικοινωνήσεις κάτι καινούργιο ενώ τα τραγούδια των παλιότερων δημιουργών βασιλεύουν. Έχουμε μάθει να δείχνουμε το σεβασμό μας στους μεγάλους με το να δίνουμε προτεραιότητα και πολύ καλά κάνουμε αλλά πιστεύω ότι στη δύσκολη εποχή που διανύουμε οι νέοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για να ακουστούν, οπότε θα έπρεπε να ισομοιραστεί η προσοχή από τα μέσα γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα αλλά να προλάβει να ζήσει και ως ενήλικας με αξιοπρέπεια. Τι λες κι εσύ;
-Συμφωνώ απολύτως, αλλά από την άλλη μεριά βλέπουμε αρκετές τραγουδίστριες του ΄΄έντεχνου΄΄ ελληνικού τραγουδιοά, αλλά και κάποιους τραγουδοποιούς, να συμμετάσχουν σε διάφορα φωνητικά ΄΄ριάλιτυ΄΄ και να συνυπάρχουν με τραγουδιστές του λεγόμενου ΄΄εμπορικού ΄΄ ρεπερτορίου, με στόχο, φαντάζομαι, να γίνουν πιό γνωστοί στο μεγάλο κοινό. Θα έκανες κάτι τέτοιο για να γίνεις γρηγορότερα γνωστή;
Υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία χρόνων που μπορούν να κρίνουν μέχρι ενός σημείου, την ποιότητα μιας φωνής αλλά σίγουρα δεν είμαι εγώ από αυτούς. Αν αναγκαζόμουν για οποιονδήποτε λόγο να γίνω κριτής σε κάποιο διαγωνισμό φωνής, μάλλον θα έβρισκα λόγους για να βάζω σε όλους άριστα και θα με έδιωχναν από την παραγωγή πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων (γέλια). Επίσης δεν καίγομαι για να γίνω τόσο γνωστή αλλά αν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να επιλέξω έναν τρόπο για να γίνω, δε θα ήταν αυτός. Το δικό μου ¨ψώνιο¨ (αν μου επιτρέπεις τη λέξη) είναι να βρίσκω ωραία τραγούδια, αυτά μπορεί να με κάνουν και γνωστή όμως το ¨να γίνω γνωστή¨ δεν είναι αυτοσκοπός.
- Λένε ότι οιάνθρωποι, και οι καλλιτέχνες φυσικά, κρίνονται από τα ναι και τα όχι που λένε. Εσύ ποια ναι και ποια όχι που έχεις πεί, θα ξαναέλεγες;
Λέω ¨ναι¨ σε ό,τι περιέχει αγάπη, σε ό, τι μας ενώνει, λέω ¨ναι¨ στο μαζί, στη αλληλεγγύη, στην ελευθερία, στην ισότητα, στο διαφορετικό, στο μοναδικό, στην ομάδα, σε κάθε τι ωραίο και αγνό.
Λέω ¨όχι¨ στη βία από όπου κι αν προέρχεται, στον πόλεμο, στην εκμετάλλευση του ανθρώπου στον άνθρωπο και στα ζώα, όχι στην απληστία και στη ματαιοδοξία.
- Πώς βλέπεις την κατάσταση στο σημερινό ελληνικό τραγούδι; Προς τα πού πάει; Εχουμε καινούργια πρόσωπα ελπιδοφόρα, που θα το ανανεώσουν, και εάν ναι, ποιους θα έλεγες;
Έχουμε πολλούς νέους, αξιόλογους και ταλαντούχους καλλιτέχνες, με διαφορετικές μουσικές κατευθύνσεις, άξιους συνεχιστές των προηγούμενων γενιών όπωςοι: Μυρτώ Βασιλείου, Γιάννης Διονυσίου, Ιουλία Καραπατάκη, Βασίλης Κορακάκης, Ανατολή Μαργιόλα, Δημήτρης Μπάκουλης, Σεμέλη Παπαβασιλείου, Κατερίνα Πολέμη, Γιάννης Παπαγεωργίου, Μαρία Παπαγεωργίου, Νίκος Σαμαράς, Δημήτρης Σίντος, Ασπασία Στρατηγού, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Νεφέλη Φασουλή, Νίκος Ξύδης κ.α.
-Είσαι μιά τραγουδίστρια με έντονη σχέση με την ελληνική μουσική παράδοση. Θα έλεγε κανείς ότι είναι στοιχείο της μουσικής σου προσωπικότητας. Πόσο σε έχει βοηθήσει αυτό στην μέχρι τώρα πορεία σου;
Η ρίζα μας είναι σαν να λέμε ¨η μάνα μας¨, η καταγωγή μας. Η παράδοση είναι στο αίμα μας, είναι η αρχή μας. Η φωνή μου αλλά και οι επιλογές μου μαρτυρούν τη σχέση μου με την παράδοση. Σίγουρα αυτό έχει βοηθήσει στο να γίνω περισσότερο ¨φιλική¨ στα αυτιά μίας μερίδας κόσμου που αγαπά το παραδοσιακό τραγούδι αλλά αυτό από μόνο του δεν με ολοκληρώνει καλλιτεχνικά γιατί μου αρέσει να πειραματίζομαι και να σμίγω ήχους διαφορετικής προέλευσης, πράγμα που σε κάποιους μπορεί να αρέσει και σε άλλους όχι. Σίγουρα όμως η ενασχόλησή μου με το παραδοσιακό τραγούδι, έχει βοηθήσει στην εξέλιξη της φωνής μου.
-Πώς βιώνεις την σημερινή κοινωνική κατάσταση που ζούμε; Αναφέρομαι στον πόλεμο και στις επιπτώσεις του στις ζωές μας. Πολλοί λένε ότι ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι πολύ κοντά. Η Βιολέτα, κάτω από τη σκηνή, τι νοιώθει για όλα αυτά που μας περικυκλώνουν;
Σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαϊ αυτό γίνεται. Ανεβαίνουν στις κυβερνήσεις άπληστα πλάσματα και αχόρταγα που δεν καταλαβαίνουν τον πόνο που προκαλούν γιατί δεν νιώθουν και δεν έχουν ούτε την ικανότητα να κατανοήσουν την προσωρινότητά τους στον κόσμο. Όλα τα περιμένω πια, ακόμα και τον τρίτο παγκόσμιο.
-Αν σου ζητούσα να μας πεις πέντε ελληνικά τραγούδια που θα ήθελες να έχεις πάντα στο ρεπερτόριό σου, ποια θα διάλεγες;
Χρόνια σαν τριαντάφυλλα - Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Από το παράθυρό σου - Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Φάτα Μοργκάνα - Στίχοι: Νίκος Καβαδίας, Μουσική: Μαρίζα Κωχ
Φλέρτ - Στίχοι: Αντώνης Κηπουρός, Μουσική: Δημήτρης Σίντος
Και καρτερώ: Στίχοι- Μουσική: Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας)
