Η παραπάνω αφορμή αλλά και ένα τραγούδι που μας ενώνει έφερε το καταστάλαγμα της συνομιλίας μας με τη Βιολέτα Ίκαρη. Ερμηνεύτρια με ισχυρή ταυτότητα, την ακούς και αμέσως καταλαβαίνεις ποια τραγουδάει. Λατρεύει το τραγούδι, έχει συνέπεια στις επιλογές της, και μέσα από τη γνωριμία μας, διέκρινα μια προσωπικότητα με καίριες αγωνίες και ευαισθησίες και για την τέχνη της και για τα ανθρώπινα.
Μοιραία ίσως κάποιος σκεφτεί, «ευλογούμε τα γένια μας» όμως τα παραπάνω γλυκόπιοτα λόγια, τα υπογράφω και με… και χωρίς… «Γλυκάνισο».
Είναι η πρώτη φορά που ένα τραγούδι σου ντύνει τους τίτλους μιας τηλεοπτικής σειράς;
Έχω ξανατραγουδήσει για τους τίτλους της τηλεοπτικής σειράς «Το μυστικό της πεταλούδας» ήταν μία εξαιρετική σειρά που προβλήθηκε στην Κύπρο και μάλιστα ήταν πάλι σε σκηνοθεσία του Σταύρου Ποταμάρη. Το τραγούδι έχει τον τίτλο «Σπασμένη φτερούγα» και το οφείλω στον τραγουδοποιό Νικόλα Καραναστάση. Φέτος λοιπόν είναι η δεύτερη φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσω στους τίτλους σειράς και η χαρά είναι διπλή καθώς ήθελα πολύ να σε τραγουδήσω Κώστα μου, όπως και τον αγαπημένο Χρήστο Παπαδόπουλο. Ο συνδυασμός σας κάνει θαύματα!
Πιστεύεις πως τα τραγούδια που ακούγονται τηλεοπτικά έχουν μια επιπλέον δύναμη-πιθανότητα να ξεχωρίσουν;
Σίγουρα η τηλεόραση βοηθάει ως μέσο επικοινωνίας ώστε ένα τραγούδι να γνωστοποιηθεί γρηγορότερα αλλά πιστεύω ότι κάθε τραγούδι είναι αυτοδύναμο. Αν δηλαδή ένα τραγούδι έχει τη μαγική συνταγή, θα έχει μέλλον, ο κόσμος αργά ή γρήγορα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα το ακούσει και θα το αγκαλιάσει. Έχουμε παραδείγματα τραγουδιών που δεν είχαν στήριξη από κανένα μέσο για να ακουστούν, που ανακαλύφθηκαν και αγαπήθηκαν μετά από δέκα – είκοσι χρόνια, όπως υπάρχουν και παραδείγματα σειρών που δεν έχουν προχωρήσει αλλά έμειναν τα τραγούδια και αντίστοιχα έχουν αγαπηθεί σειρές όπου τα τραγούδια τους δεν μας έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση.
Τη φετινή σεζόν σημειώνεται ρεκόρ όσον αφορά τον αριθμό των σήριαλ και κατά συνέπεια των τραγουδιών που ακούγονται σε αυτά. Πιστεύεις πως θα ξεχωρίσει ο «Γλυκάνισος» και αν ναι γιατί;
Ο «Γλυκάνισος» θεωρώ πως είναι πολύ δυνατό και ιδιαίτερο τραγούδι, από το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνει κανείς ότι γράφτηκε με οίστρο και μεράκι. Το πιστεύω πολύ και ακούω πως ήδη ξεχωρίζει, παρόλα αυτά ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να συγκρίνω τραγούδια, τα μόνα που εξετάζω πριν επιλέξω να τραγουδήσω ένα κομμάτι είναι: αν μπορώ να ταυτιστώ με το στίχο, aν με συγκινεί η μελωδία του και φυσικά αν ταιριάζει η φωνή μου στο «σύμπαν» του συγκεκριμένου τραγουδιού.
Η σειρά έχει σαν σημείο αναφοράς τον έρωτα ανάμεσα σε ένα Έλληνα και μια προσφυγοπούλα που προσπαθεί να ενταχθεί στην καθημερινότητα-πραγματικότητα της Μυτιλήνης και βέβαια στις αντιξοότητες που συναντούν οι δυο τους. Πόσο έχει αλλάξει η νέα αυτή προσφυγιά που βιώνουμε στους καιρούς μας τις ζωές μας με τον ερχομό προσφύγων αλλά και τη μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό που αναζητούν με τη σειρά τους μια καλύτερη μοίρα;
Η ζωή μας βρίσκεται σε διαρκή αέναη αλλαγή και κίνηση. «Για να είναι πάντα ίδια, αλλάζουν όλα» όπως γράφει και η Λίνα Νικολακοπούλου. Πάντα οι λαοί που υποφέρουν είτε απ’ τον πόλεμο είτε από την φτώχεια, είτε από την κρίση, προσπαθούν να βρουν μια καλύτερη ζωή και θαλασσοπνίγονται στις θάλασσες του κόσμου... Όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόσο οι λαοί θα αφήνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, τους φίλους και τις γειτονιές τους για να ζήσουν. Στη χώρα μας πάντα υποδεχόμασταν πρόσφυγες με αλληλεγγύη, με προσφορά στον συνάνθρωπο, με το χέρι πάντα σηκωμένο για βοήθεια, γιατί έχουμε βιώσει και βιώνουμε τη μετανάστευση των δικών μας ανθρώπων. Παλιά έφευγε από τη χώρα το εργατικό δυναμικό, τώρα μεταναστεύουν οι νέοι επιστήμονες που ψάχνουν για μια θέση στ’ όνειρο. Όλοι θύματα αυτού του συστήματος που φτηναίνει την ανθρώπινη ζωή.
Το σύγχρονο τραγούδι έχει μεστό κοινωνικό χαρακτήρα; Θίγει τα ζόρια που τραβάμε; Κι αν το κάνει γιατί τα τραγούδια αυτά δεν καταφέρνουν να αγκαλιαστούν απ’ το ευρύ κοινό όπως συνέβαινε στις παλαιότερες δεκαετίες;
Υπάρχουν τραγούδια που μιλάνε για τα ζόρια μας και έχουν αναγνωριστεί και αγαπηθεί από το ευρύ κοινό όπως το τραγούδι του Οδυσσέα Ιωάννου και του Θέμη Καραμουρατίδη με τίτλο «Το δίκιο μου» που ερμήνευσε μοναδικά η Γιώτα Νέγκα. Όταν κάτι είναι αληθινό και εκφράζεται ευθέως, έχει μεγάλη δύναμη και δε νομίζω ότι υπάρχουν εμπόδια που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη όταν υπάρχει ανάγκη για να εκφράσουμε μία πραγματικότητα.
Τα επόμενα σχέδια σου;
Φέτος η σεζόν μου ξεκινάει από το Σταυρό του Νότου. Παρέα με τον αγαπημένο Θοδωρή Κοτονιά και με μία μεγάλη μπάντα αξιόλογων μουσικών, σας ετοιμάζουμε την παράσταση «Εκτός Χρόνου» τις παρασκευές 18-25 Νοέμβρη και 2-9 Δεκέμβρη και στη συνέχεια έχουμε ως στόχο να πάμε την παράσταση αυτή και έξω από την Αθήνα.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Στους ανθρώπους που μου χάρισαν τη ζωή. Τους γονείς μου.
Το τελευταίο, όχι δικό σου, τραγούδι που άκουσες και το ζήλεψες;
Δεν θυμάμαι να έχω ζηλέψει ποτέ τραγούδι. Τα καλά τραγούδια είναι δώρα για όλους μας.
Με ποια τραγούδια μεγάλωσες;
Με λαϊκά τραγούδια κυρίως και ό,τι άκουγα από τα πανηγύρια μας. Ερωτεύτηκα πολλές φωνές και ήχους και πρέπει να έχω ακούσει τα παρακάτω δέκα τραγούδια όσο όλα τα υπόλοιπα μαζί: Έπεφτε βαθιά σιωπή – Γιάννης Πουλόπουλος, Ξημερώνει – Χαρούλα Αλεξίου, Κάπου νυχτώνει – Γιώργος Νταλάρας, Ο κήπος – Σωκράτης Μάλαμας, Δρόμοι που αγάπησα – Ελένη Βιτάλη, Φεϊρούζ – Μελίνα Κανά, Γιουσουρούμ – Άσιμος, Βρέξε θεέ μου – Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Καρδερίνα – Περίδης, Νίκος Παπάζογλου – Απόψε σιωπηλοί.
Μια ευχή ή ένα όνειρο;
Εύχομαι τα ευγενικά όνειρα όλου του κόσμου να γίνονται πραγματικότητα.
Μοιραία ίσως κάποιος σκεφτεί, «ευλογούμε τα γένια μας» όμως τα παραπάνω γλυκόπιοτα λόγια, τα υπογράφω και με… και χωρίς… «Γλυκάνισο».
Είναι η πρώτη φορά που ένα τραγούδι σου ντύνει τους τίτλους μιας τηλεοπτικής σειράς;
Έχω ξανατραγουδήσει για τους τίτλους της τηλεοπτικής σειράς «Το μυστικό της πεταλούδας» ήταν μία εξαιρετική σειρά που προβλήθηκε στην Κύπρο και μάλιστα ήταν πάλι σε σκηνοθεσία του Σταύρου Ποταμάρη. Το τραγούδι έχει τον τίτλο «Σπασμένη φτερούγα» και το οφείλω στον τραγουδοποιό Νικόλα Καραναστάση. Φέτος λοιπόν είναι η δεύτερη φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσω στους τίτλους σειράς και η χαρά είναι διπλή καθώς ήθελα πολύ να σε τραγουδήσω Κώστα μου, όπως και τον αγαπημένο Χρήστο Παπαδόπουλο. Ο συνδυασμός σας κάνει θαύματα!
Πιστεύεις πως τα τραγούδια που ακούγονται τηλεοπτικά έχουν μια επιπλέον δύναμη-πιθανότητα να ξεχωρίσουν;
Σίγουρα η τηλεόραση βοηθάει ως μέσο επικοινωνίας ώστε ένα τραγούδι να γνωστοποιηθεί γρηγορότερα αλλά πιστεύω ότι κάθε τραγούδι είναι αυτοδύναμο. Αν δηλαδή ένα τραγούδι έχει τη μαγική συνταγή, θα έχει μέλλον, ο κόσμος αργά ή γρήγορα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα το ακούσει και θα το αγκαλιάσει. Έχουμε παραδείγματα τραγουδιών που δεν είχαν στήριξη από κανένα μέσο για να ακουστούν, που ανακαλύφθηκαν και αγαπήθηκαν μετά από δέκα – είκοσι χρόνια, όπως υπάρχουν και παραδείγματα σειρών που δεν έχουν προχωρήσει αλλά έμειναν τα τραγούδια και αντίστοιχα έχουν αγαπηθεί σειρές όπου τα τραγούδια τους δεν μας έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση.
Τη φετινή σεζόν σημειώνεται ρεκόρ όσον αφορά τον αριθμό των σήριαλ και κατά συνέπεια των τραγουδιών που ακούγονται σε αυτά. Πιστεύεις πως θα ξεχωρίσει ο «Γλυκάνισος» και αν ναι γιατί;
Ο «Γλυκάνισος» θεωρώ πως είναι πολύ δυνατό και ιδιαίτερο τραγούδι, από το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνει κανείς ότι γράφτηκε με οίστρο και μεράκι. Το πιστεύω πολύ και ακούω πως ήδη ξεχωρίζει, παρόλα αυτά ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να συγκρίνω τραγούδια, τα μόνα που εξετάζω πριν επιλέξω να τραγουδήσω ένα κομμάτι είναι: αν μπορώ να ταυτιστώ με το στίχο, aν με συγκινεί η μελωδία του και φυσικά αν ταιριάζει η φωνή μου στο «σύμπαν» του συγκεκριμένου τραγουδιού.
Η σειρά έχει σαν σημείο αναφοράς τον έρωτα ανάμεσα σε ένα Έλληνα και μια προσφυγοπούλα που προσπαθεί να ενταχθεί στην καθημερινότητα-πραγματικότητα της Μυτιλήνης και βέβαια στις αντιξοότητες που συναντούν οι δυο τους. Πόσο έχει αλλάξει η νέα αυτή προσφυγιά που βιώνουμε στους καιρούς μας τις ζωές μας με τον ερχομό προσφύγων αλλά και τη μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό που αναζητούν με τη σειρά τους μια καλύτερη μοίρα;
Η ζωή μας βρίσκεται σε διαρκή αέναη αλλαγή και κίνηση. «Για να είναι πάντα ίδια, αλλάζουν όλα» όπως γράφει και η Λίνα Νικολακοπούλου. Πάντα οι λαοί που υποφέρουν είτε απ’ τον πόλεμο είτε από την φτώχεια, είτε από την κρίση, προσπαθούν να βρουν μια καλύτερη ζωή και θαλασσοπνίγονται στις θάλασσες του κόσμου... Όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόσο οι λαοί θα αφήνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, τους φίλους και τις γειτονιές τους για να ζήσουν. Στη χώρα μας πάντα υποδεχόμασταν πρόσφυγες με αλληλεγγύη, με προσφορά στον συνάνθρωπο, με το χέρι πάντα σηκωμένο για βοήθεια, γιατί έχουμε βιώσει και βιώνουμε τη μετανάστευση των δικών μας ανθρώπων. Παλιά έφευγε από τη χώρα το εργατικό δυναμικό, τώρα μεταναστεύουν οι νέοι επιστήμονες που ψάχνουν για μια θέση στ’ όνειρο. Όλοι θύματα αυτού του συστήματος που φτηναίνει την ανθρώπινη ζωή.
Το σύγχρονο τραγούδι έχει μεστό κοινωνικό χαρακτήρα; Θίγει τα ζόρια που τραβάμε; Κι αν το κάνει γιατί τα τραγούδια αυτά δεν καταφέρνουν να αγκαλιαστούν απ’ το ευρύ κοινό όπως συνέβαινε στις παλαιότερες δεκαετίες;
Υπάρχουν τραγούδια που μιλάνε για τα ζόρια μας και έχουν αναγνωριστεί και αγαπηθεί από το ευρύ κοινό όπως το τραγούδι του Οδυσσέα Ιωάννου και του Θέμη Καραμουρατίδη με τίτλο «Το δίκιο μου» που ερμήνευσε μοναδικά η Γιώτα Νέγκα. Όταν κάτι είναι αληθινό και εκφράζεται ευθέως, έχει μεγάλη δύναμη και δε νομίζω ότι υπάρχουν εμπόδια που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη όταν υπάρχει ανάγκη για να εκφράσουμε μία πραγματικότητα.
Τα επόμενα σχέδια σου;
Φέτος η σεζόν μου ξεκινάει από το Σταυρό του Νότου. Παρέα με τον αγαπημένο Θοδωρή Κοτονιά και με μία μεγάλη μπάντα αξιόλογων μουσικών, σας ετοιμάζουμε την παράσταση «Εκτός Χρόνου» τις παρασκευές 18-25 Νοέμβρη και 2-9 Δεκέμβρη και στη συνέχεια έχουμε ως στόχο να πάμε την παράσταση αυτή και έξω από την Αθήνα.
Βαριά ευχαριστώ που χρωστάς;
Στους ανθρώπους που μου χάρισαν τη ζωή. Τους γονείς μου.
Το τελευταίο, όχι δικό σου, τραγούδι που άκουσες και το ζήλεψες;
Δεν θυμάμαι να έχω ζηλέψει ποτέ τραγούδι. Τα καλά τραγούδια είναι δώρα για όλους μας.
Με ποια τραγούδια μεγάλωσες;
Με λαϊκά τραγούδια κυρίως και ό,τι άκουγα από τα πανηγύρια μας. Ερωτεύτηκα πολλές φωνές και ήχους και πρέπει να έχω ακούσει τα παρακάτω δέκα τραγούδια όσο όλα τα υπόλοιπα μαζί: Έπεφτε βαθιά σιωπή – Γιάννης Πουλόπουλος, Ξημερώνει – Χαρούλα Αλεξίου, Κάπου νυχτώνει – Γιώργος Νταλάρας, Ο κήπος – Σωκράτης Μάλαμας, Δρόμοι που αγάπησα – Ελένη Βιτάλη, Φεϊρούζ – Μελίνα Κανά, Γιουσουρούμ – Άσιμος, Βρέξε θεέ μου – Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Καρδερίνα – Περίδης, Νίκος Παπάζογλου – Απόψε σιωπηλοί.
Μια ευχή ή ένα όνειρο;
Εύχομαι τα ευγενικά όνειρα όλου του κόσμου να γίνονται πραγματικότητα.
