Ο Tony Lakatos είναι ένας Ούγγρος σαξοφωνίστας της τζαζ που θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της τζαζ της γενιάς του. Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1958 και άρχισε να παίζει σαξόφωνο σε νεαρή ηλικία. Συνέχισε να σπουδάζει μουσική στο Ωδείο Béla Bartók στη Βουδαπέστη (1975-80), όπου τον καθοδηγούσαν μερικοί από τους πιο σεβαστούς τζαζίστες της Ουγγαρίας. Στη συνέχεια, το 1982, μετακόμισε στη Γερμανία.
Ο Λάκατος κέρδισε για πρώτη φορά διεθνή αναγνώριση τη δεκαετία του ’80 όταν έπαιξε με το συγκρότημα Passport του θρυλικού Γερμανού πιανίστα της τζαζ Klaus Doldinger. Συνέχισε να παίζει με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ, όπως οι Herbie Hancock, Randy Brecker και John McLaughlin.
Εκτός από τη δουλειά του ως ερμηνευτής, ο Λάκατος ήταν επίσης ένας σεβαστός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Κυκλοφόρησε πολλά άλμπουμ με το δικό του όνομα, συμπεριλαμβανομένων των "Tribute to Coltrane" και "Live in Budapest", και είναι γνωστός για τις δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις του.
Επίσης κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας του, μεταξύ των οποίων το Μουσικό Βραβείο Artisjus, το Βραβείο Τζαζ Μουσικός της Χρονιάς της Ουγγρικής Ομοσπονδίας Τζαζ και τον Σταυρό Ιπποτών του Τάγματος Αξίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας.
Παρά τα πολλά επιτεύγματά του, ο Λάκατος παραμένει ταπεινός και αφοσιωμένος στην τέχνη του. Συνεχίζει να δημιουργεί και παίζει σε συναυλίες και να συμμετέχει σε διεθνή φεστιβάλ με το κουαρτέτο του, το κουιντέτο του και άλλους σπουδαίους μουσικούς.
Η συζήτηση με τον “Coltrane της ευρωπαϊκής jazz” όπως τον αποκαλεί ο φίλος και κατά καιρούς συμπαίκτης του Γιώργος Τρανταλίδης έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
-Σε τι φάση είστε τώρα;
Πιθανότατα διανύω το τελευταίο τρίτο της ζωής μου, μετά από πολύ καιρό 30 χρόνια υπηρεσίας στη μεγάλη μπάντα του Ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης. Αλλά ευτυχώς, παίζω και ταξιδεύω περισσότερο από ποτέ στη ζωή μου. Έλαβα πολλές προσφορές από διαφορετικά πρότζεκτ σε όλο τον κόσμο για να παίξω και να διδάξω. Είμαι χαρούμενος γι' αυτό και νιώθω ακόμα αρκετά δυνατός για να το κάνω.
-Πάμε πίσω στο χρόνο στα παιδικά σας χρόνια. Πώς ήταν να μεγαλώνει ένα παιδί με μουσικές ανησυχίες στην Βουδαπέστη. Πώς ήταν αυτά τα χρόνια;
Λοιπόν.. Γεννήθηκα σε οικογένεια μουσικών, όλοι οι δικοί μου εκατοντάδες χρόνια πίσω ήταν μουσικοί και όλοι βιολιστές, όπως και ο αδερφός μου ο Roby. Κυρίως ουγγρική τσιγγάνικη μουσική. Είμαι το μαύρο πρόβατο στην οικογένεια που παίζω σαξόφωνο και τζαζ. Ξεκίνησα φυσικά στο βιολί και έμαθα κλασικό και τσιγγάνικο στυλ ταυτόχρονα. Αλλά για κάποιο λόγο δεν μου άρεσε το όργανο και επίσης όχι η μουσική αυτό που συνόδευε. Διαφορετικά τώρα, καταλαβαίνω περισσότερο τη τσιγγάνικη μουσική και άρχισα να την αγαπώ και να την ακούω. Έτρεφα πολλά συναισθήματα και καρδιά σε αυτή τη μουσική, ήμουν πολύ μικρός.
Attila Lazlo - Tony Lakatos - Juhasz Endre: Attila Lazlo - Tony Lakatos - Juhasz Endre
-Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα να ασχοληθείτε με την μουσική και να επιλέξετε το σαξόφωνο σαν τρόπο έκφρασης;
Ο αδερφός του φίλου μου στο σχολείο, είχε alto σαξόφωνο στο σπίτι τους, κι εμείς οι δυο πάντα προσπαθούσαμε να βγάλουμε έναν ήχο από αυτό, χωρίς να το ξέρει ο αδερφός του, διαφορετικά θα είχαμε πρόβλημα… αυτή ήταν η πρώτη μου συνάντηση με σαξόφωνο
-Από πού βρίσκατε τότε μουσικό υλικό να ακούσετε ; Αγοράζατε δίσκους; Υπήρχαν δισκάδικα; Κυκλοφορούσαν δίσκοι χέρι με χέρι στις παρέες σας;
Ο πατέρας μου είχε μια ωραία συλλογή δίσκων και πολλά άλμπουμ τζαζ και ήμουν χαρούμενος που άκουσα αυτούς τους δίσκους γιατί μου άρεσε ο ήχος της τζαζ και του σουίνγκ. Αργότερα, όταν ο πατέρας μου μού αγόρασε ένα σαξόφωνο, το πρώτο τραγούδι που έμαθα από τους δίσκους του ήταν το Good Bait που έπαιξε ο John Coltrane, μου αρέσει ακόμα να παίζω αυτό το τραγούδι.
-Μετά τις μουσικές σας σπουδές πώς πήρατε την απόφαση να μετακινηθείτε στην Γερμανία ; Ήταν δύσκολο για εσάς;
Λοιπόν… εκείνη η εποχή δεν ήταν τίποτα εύκολο στην Ουγγαρία υπό την κομμουνιστική κυβέρνηση. Ήμουν τυχερός που σπούδασα στο ωδείο τζαζ, στη Βουδαπέστη, αλλά δεν τελείωσα ποτέ τις σπουδές μου, σταμάτησα μετά από 2 χρόνια γιατί ήμουν πολύ απασχολημένος με το παίξιμο… χαχαχα. Τέλη του ’70 γνώρισα τον Toto Blanke τον σπουδαίο Γερμανό κιθαρίστα που με κάλεσε να παίξω στο ομαδικό ηλεκτρικό του τσίρκο. Αυτός ήταν ο τρόπος μου να μετακομίσω στη Γερμανία στις αρχές του ’80 όπου μένω ακόμα. Πρώτη πόλη ήταν το Paderborn λόγω του Toto, αλλά λίγα χρόνια αργότερα πήγα στο Μόναχο όπου πέρασα καλά 10 χρόνια και από το 1992 στη Φρανκφούρτη.
Photo: Tony Lakatos - George Benson: George Benson - Tony Lakatos
-Τι βοήθησε την προσαρμογή σας εκεί ; Υπήρχαν οι συνθήκες που θα βοηθούσαν την εξέλιξή σας;
Έπαιξα με όλη τη γερμανική τζαζ σκηνή, πολύ σύντομα βρίσκομαι στο κέντρο της τζαζ στη Γερμανία. Ήμουν αρκετά καλός και επίσης τυχερός που γνώρισα μουσικούς όπως ο Dusko Goykovich, ο Charlie Antolini και πολλοί άλλοι. Ήμουν νέος και έμαθα πολλά από τη μεγαλύτερη γενιά.
-Ο πρώτος δίσκος σας, το “One, Two, Three, Four” που ηχογραφήθηκε; Τι θυμάστε ; Ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες; Βρήκατε κάποιο χώρο να παίζετε εκεί live;
Αυτός ο δίσκος βγήκε στο όνομά μου, αλλά ο Γιώργος Τρανταλίδης ήταν η σημαντική φιγούρα που πήρε τη συμφωνία με αυτήν την τεράστια δισκογραφική εταιρεία (Columbia, EMI). Αλλά ηχογραφήσαμε κυρίως τη μουσική μου.
Tony Lakatos – Γιώργος Τρανταλίδης, μισός αιώνας φιλίας
-H γνωριμία σας με τον Γιώργο Τρανταλίδη πώς έγινε ; Είναι μια φιλία και συνεργασία που κρατά έως σήμερα;
- Λέμε ο ένας τον άλλον Αδέρφια πολλά χρόνια. Γνωριστήκαμε στα μέσα του ’70 στο τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου όπου ερχόμουν πολλές φορές εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Το κλαμπ ήταν στην Ακρόπολη στην Πλάκα και είχα τις καλύτερες αναμνήσεις σε αυτό το μέρος. Έπαιξα εκεί με πολλά διαφορετικά συγκροτήματα.
-Έχετε αναμνήσεις από την Ελλάδα; Το όνομά σας έχει κάτι ελληνικό. Υπάρχουν κάποιες ρίζες;
Έχω μόνο ωραίες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή, παίζοντας με τον Τρανταλίδη, τον Λάκη Ζώη, τον Γιώργο Φιλιππίδη και πολλούς άλλους πρωτοπόρους της ελληνικής τζαζ, γιατί αυτό το μικρό κλαμπ στην Πλάκα ήταν το μοναδικό μέρος της τζαζ στη χώρα. Χωρίς σχολές τζαζ, χωρίς άλλα κλαμπ μερικές φορές κάποιοι Αμερικανοί σταρ ταξιδεύουν στην Ελλάδα για συναυλίες, έτσι ανοίξαμε για τον Dizzy Gillespie, ή τον Stan Getz… Λίγο βλέπω τον εαυτό μου και πρωτοπόρο της ελληνικής τζαζ γιατί ήμουν εκεί στην αρχή. Αλλά όχι, το όνομά μου ακούγεται ελληνικό τώρα, αλλά δεν έχω ρίζες εκεί.
Ο Lakatos με φίλους του το 1983. Διακρίνεται στο μέσον με τα παράξενα γυαλιά
-Πώς κύλησε για εσάς η δεκαετία του ’80; Πολλοί σήμερα αναφέρονται με νοσταλγία για την εποχή αυτή, νομίζεται ήταν μια ωραία εποχή για τον κόσμο;
Ω ναι, το 80 ήταν καλό για μένα και τη μουσική. Πολλά καλά πράγματα συνέβαιναν μουσικά, αν σκεφτώ μόνο την Ποπ Μουσική δίπλα στην Τζαζ…η καλύτερη Ποπ γεννήθηκε εκείνη την περίοδο στο R&B για παράδειγμα.
-Στη δεκαετία του ’90 κάνατε πολλές ηχογραφήσεις και συνεργασίες. Τι θυμάστε; Η ζωή σας έγινε καλύτερη όταν ήρθε η αναγνώριση ;
Το ’90 έκανα την πρώτη μου ηχογράφηση στις ΗΠΑ με το όνομά μου και ήταν πολύ σημαντική για μένα, και σήμερα έχω 450 άλμπουμ στην καριέρα μου. Επίσης το έτος 1992, άρχισα να είμαι μέλος του ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης, Bigband, και ήταν φανταστική εμπειρία να παίξω τόσες πολλές διαφορετικές μουσικές και να γνωρίσω σπουδαίους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Photo: Tony with Tatrai Tibor guitar 1991: O Lakatos με τον κιθαρίστα Tatrai Tibor το 1991
-Αμερική και τζαζ. Ποια είναι η δική σας εμπειρία σε αυτή τη χώρα;
Η τζαζ είναι μια αμερικανική μορφή τέχνης! Προέρχεται από εκεί, γεννήθηκε εκεί αυτό είναι γεγονός για μένα. Εν τω μεταξύ σε όλο τον κόσμο ακούς σπουδαίους μουσικούς της τζαζ, μπορούν να παίξουν φανταστικά, όχι πάντα πρωτότυπα. Υπάρχουν πολλά αντίγραφα Αμερικανού καλλιτέχνη και ήχων, όμως πολύ λίγα είναι πρωτότυπα. Είναι αστείο όταν ήμουν νέος, πάντα ήθελα να ακούγομαι σαν τους μεγάλους Αμερικανούς, να μάθω αυτή τη γλώσσα της τζαζ και του μπλουζ. Τώρα, οι νεαροί Αμερικανοί μου ακούγονται σαν Ευρωπαίοι… σχεδόν καθόλου μπλουζ, και η ευρωπαϊκή σχεδόν κλασική γλώσσα στη μουσική… πολύ ακαδημαϊκό και μαθηματικό ύφος. Λυπάμαι που χάνεται η παράδοση.
-Στο εξώφυλλο του άλμπουμ σας Move It του 2002 τι ακριβώς δείχνει η φωτογραφία; (τρία παιδάκια παίζουν ένα παιχνίδι)
Το Move it είναι ένα από τα λίγα Funky στιλ άλμπουμ μου, δεν έκανα πολλά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά μου αρέσει να το παίζω. Γιατί 3 παιδιά; Πιθανώς λόγω της αθώας ευτυχίας του παιχνιδιού
-Παραμείνατε σεμνός μουσικός παρά την αξία σας, αφοσιωμένος στην μουσική σας; Πώς βλέπετε όλο αυτό το ταξίδι της ζωής σας;
Είχα πολλές επιρροές από πολλούς μεγάλους σαξοφωνίστες στην ιστορία της τζαζ, όλοι με βοήθησαν να βρω τη δική μου φωνή. Αλλά η μάθηση είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ, αν φτάσετε στην κορυφή ενός βουνού μόνο τότε θα δείτε το επόμενο βουνό όπου θέλετε να πάτε και αυτό είναι μακρύς δρόμος και σκληρή δουλειά.
Με την WDR Big Band
-Ένα άλλο μουσικό όργανο που είστε σπεσιαλίστας είναι το φλάουτο. Αυτό πότε μπήκε στη ζωή σας και πόσο σας έχει βοηθήσει και εμπνεύσει στην σύνθεση;
Ω, όχι, δεν είμαι καθόλου ειδικός στο φλάουτο… Άρχισα να παίζω φλάουτο στην καθημερινή μου δουλειά στο Bigband ως ένα δεύτερο όργανο και άρχισα να το λατρεύω. αφιερώνω λίγο χρόνο για να εξασκηθώ στο φλάουτο και παίζω πολύ πρόσφατα με το συγκρότημα WebWeb, αλλά η αγάπη μου είναι το άλτο φλάουτο. Απλά αγαπώ αυτή τη ζεστασιά.
- Σε ποια πόλη ζείτε τώρα και πού ηχογραφείτε;
Ζω 75% στη Φρανκφούρτη στη Γερμανία το υπόλοιπο στην Ισπανία σε ένα μικρό μέρος κοντά στο Αλικάντε. Ηχογραφώ παντού εξαρτάται από το έργο και την τοποθεσία.
Tony Lakatos Quintet
-Τι είναι το νέο πρότζεκτ σας My Reel Club από το οποίο προέκυψε το άλμπουμ Planets ; Έχει μέλλον στις ηχογραφήσεις υψηλής ποιότητας;
Δεν είναι δικό μου έργο…είναι του κιθαρίστα Gabor Juhasz's Child, και μου άρεσε πολύ η ηχογράφηση γιατί δεν υπήρχαν δυνατότητες για διορθώσεις. Πρέπει να παίξεις ολόκληρο το τραγούδι πολύ συγκεντρωμένο και πιθανώς χωρίς λάθη, δεν είναι εύκολο! Αλλά η ποιότητα του ήχου είναι καταπληκτική… Ελπίζω να ηχογραφήσουμε περισσότερα με αυτόν τον τρόπο.
-Πώς βλέπετε την jazz σήμερα και αν έχει εξελιχθεί σε σχέση με την εποχή που κάνατε τα πρώτα σας επαγγελματικά βήματα
Δεν είναι εύκολο… Οι ακροατές μεγαλώνουν και δεν βλέπω πραγματικά ενδιαφέρον για τη τζαζ από νέους εκτός από φοιτητές της τζαζ. Όλοι θέλουν να μάθουν τζαζ αλλά κανείς δεν θέλει να την ακούει ..χαχαχα ούτως ή άλλως...Χαίρομαι που δεν είμαι νέος μουσικός σήμερα για να ξεκινήσω από την αρχή, είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα απ’ όσο ήταν στην εποχή μου.
-Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές ; Ακούτε σήμερα μουσική και με τι τρόπο;
Όλα τα είδη μουσικής είναι οι επιρροές μου, ποπ-κλασική-τζαζ-φολκ… ακούγοντας όλο και πιο παλιά πράγματα, μου λείπουν λίγο οι μελωδίες και η καρδιά από τη μουσική σήμερα… είναι κυρίως μπιτ για χορό και όχι για άκουσμα.
-Πώς είσαι ενεργός σήμερα; Έχετε σχήμα;
Είμαι πολύ δραστήριος….χαχαχα. Χρειάζομαι διάλειμμα μερικές φορές, βρίσκομαι στο δρόμο ασταμάτητα από τις αρχές Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους…. Είμαι σε καλή κατάσταση και χαρούμενος που μπορώ ακόμα να παίξω.
-Άμεσα σχέδια;
Παίξιμο, παίξιμο, παίξιμο
-Σας ευχαριστώ πολύ!
Ελπίζω να ήταν ικανοποιητικά όσα σας είπα
-Ναι με το παραπάνω!
Χαίρομαι !
Ο Λάκατος κέρδισε για πρώτη φορά διεθνή αναγνώριση τη δεκαετία του ’80 όταν έπαιξε με το συγκρότημα Passport του θρυλικού Γερμανού πιανίστα της τζαζ Klaus Doldinger. Συνέχισε να παίζει με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ, όπως οι Herbie Hancock, Randy Brecker και John McLaughlin.
Εκτός από τη δουλειά του ως ερμηνευτής, ο Λάκατος ήταν επίσης ένας σεβαστός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Κυκλοφόρησε πολλά άλμπουμ με το δικό του όνομα, συμπεριλαμβανομένων των "Tribute to Coltrane" και "Live in Budapest", και είναι γνωστός για τις δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις του.
Επίσης κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας του, μεταξύ των οποίων το Μουσικό Βραβείο Artisjus, το Βραβείο Τζαζ Μουσικός της Χρονιάς της Ουγγρικής Ομοσπονδίας Τζαζ και τον Σταυρό Ιπποτών του Τάγματος Αξίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας.
Παρά τα πολλά επιτεύγματά του, ο Λάκατος παραμένει ταπεινός και αφοσιωμένος στην τέχνη του. Συνεχίζει να δημιουργεί και παίζει σε συναυλίες και να συμμετέχει σε διεθνή φεστιβάλ με το κουαρτέτο του, το κουιντέτο του και άλλους σπουδαίους μουσικούς.
Η συζήτηση με τον “Coltrane της ευρωπαϊκής jazz” όπως τον αποκαλεί ο φίλος και κατά καιρούς συμπαίκτης του Γιώργος Τρανταλίδης έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
-Σε τι φάση είστε τώρα;
Πιθανότατα διανύω το τελευταίο τρίτο της ζωής μου, μετά από πολύ καιρό 30 χρόνια υπηρεσίας στη μεγάλη μπάντα του Ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης. Αλλά ευτυχώς, παίζω και ταξιδεύω περισσότερο από ποτέ στη ζωή μου. Έλαβα πολλές προσφορές από διαφορετικά πρότζεκτ σε όλο τον κόσμο για να παίξω και να διδάξω. Είμαι χαρούμενος γι' αυτό και νιώθω ακόμα αρκετά δυνατός για να το κάνω.
-Πάμε πίσω στο χρόνο στα παιδικά σας χρόνια. Πώς ήταν να μεγαλώνει ένα παιδί με μουσικές ανησυχίες στην Βουδαπέστη. Πώς ήταν αυτά τα χρόνια;
Λοιπόν.. Γεννήθηκα σε οικογένεια μουσικών, όλοι οι δικοί μου εκατοντάδες χρόνια πίσω ήταν μουσικοί και όλοι βιολιστές, όπως και ο αδερφός μου ο Roby. Κυρίως ουγγρική τσιγγάνικη μουσική. Είμαι το μαύρο πρόβατο στην οικογένεια που παίζω σαξόφωνο και τζαζ. Ξεκίνησα φυσικά στο βιολί και έμαθα κλασικό και τσιγγάνικο στυλ ταυτόχρονα. Αλλά για κάποιο λόγο δεν μου άρεσε το όργανο και επίσης όχι η μουσική αυτό που συνόδευε. Διαφορετικά τώρα, καταλαβαίνω περισσότερο τη τσιγγάνικη μουσική και άρχισα να την αγαπώ και να την ακούω. Έτρεφα πολλά συναισθήματα και καρδιά σε αυτή τη μουσική, ήμουν πολύ μικρός.
Attila Lazlo - Tony Lakatos - Juhasz Endre: Attila Lazlo - Tony Lakatos - Juhasz Endre
-Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα να ασχοληθείτε με την μουσική και να επιλέξετε το σαξόφωνο σαν τρόπο έκφρασης;
Ο αδερφός του φίλου μου στο σχολείο, είχε alto σαξόφωνο στο σπίτι τους, κι εμείς οι δυο πάντα προσπαθούσαμε να βγάλουμε έναν ήχο από αυτό, χωρίς να το ξέρει ο αδερφός του, διαφορετικά θα είχαμε πρόβλημα… αυτή ήταν η πρώτη μου συνάντηση με σαξόφωνο
-Από πού βρίσκατε τότε μουσικό υλικό να ακούσετε ; Αγοράζατε δίσκους; Υπήρχαν δισκάδικα; Κυκλοφορούσαν δίσκοι χέρι με χέρι στις παρέες σας;
Ο πατέρας μου είχε μια ωραία συλλογή δίσκων και πολλά άλμπουμ τζαζ και ήμουν χαρούμενος που άκουσα αυτούς τους δίσκους γιατί μου άρεσε ο ήχος της τζαζ και του σουίνγκ. Αργότερα, όταν ο πατέρας μου μού αγόρασε ένα σαξόφωνο, το πρώτο τραγούδι που έμαθα από τους δίσκους του ήταν το Good Bait που έπαιξε ο John Coltrane, μου αρέσει ακόμα να παίζω αυτό το τραγούδι.
-Μετά τις μουσικές σας σπουδές πώς πήρατε την απόφαση να μετακινηθείτε στην Γερμανία ; Ήταν δύσκολο για εσάς;
Λοιπόν… εκείνη η εποχή δεν ήταν τίποτα εύκολο στην Ουγγαρία υπό την κομμουνιστική κυβέρνηση. Ήμουν τυχερός που σπούδασα στο ωδείο τζαζ, στη Βουδαπέστη, αλλά δεν τελείωσα ποτέ τις σπουδές μου, σταμάτησα μετά από 2 χρόνια γιατί ήμουν πολύ απασχολημένος με το παίξιμο… χαχαχα. Τέλη του ’70 γνώρισα τον Toto Blanke τον σπουδαίο Γερμανό κιθαρίστα που με κάλεσε να παίξω στο ομαδικό ηλεκτρικό του τσίρκο. Αυτός ήταν ο τρόπος μου να μετακομίσω στη Γερμανία στις αρχές του ’80 όπου μένω ακόμα. Πρώτη πόλη ήταν το Paderborn λόγω του Toto, αλλά λίγα χρόνια αργότερα πήγα στο Μόναχο όπου πέρασα καλά 10 χρόνια και από το 1992 στη Φρανκφούρτη.
Photo: Tony Lakatos - George Benson: George Benson - Tony Lakatos
-Τι βοήθησε την προσαρμογή σας εκεί ; Υπήρχαν οι συνθήκες που θα βοηθούσαν την εξέλιξή σας;
Έπαιξα με όλη τη γερμανική τζαζ σκηνή, πολύ σύντομα βρίσκομαι στο κέντρο της τζαζ στη Γερμανία. Ήμουν αρκετά καλός και επίσης τυχερός που γνώρισα μουσικούς όπως ο Dusko Goykovich, ο Charlie Antolini και πολλοί άλλοι. Ήμουν νέος και έμαθα πολλά από τη μεγαλύτερη γενιά.
-Ο πρώτος δίσκος σας, το “One, Two, Three, Four” που ηχογραφήθηκε; Τι θυμάστε ; Ήταν ευνοϊκές οι συνθήκες; Βρήκατε κάποιο χώρο να παίζετε εκεί live;
Αυτός ο δίσκος βγήκε στο όνομά μου, αλλά ο Γιώργος Τρανταλίδης ήταν η σημαντική φιγούρα που πήρε τη συμφωνία με αυτήν την τεράστια δισκογραφική εταιρεία (Columbia, EMI). Αλλά ηχογραφήσαμε κυρίως τη μουσική μου.
Tony Lakatos – Γιώργος Τρανταλίδης, μισός αιώνας φιλίας
-H γνωριμία σας με τον Γιώργο Τρανταλίδη πώς έγινε ; Είναι μια φιλία και συνεργασία που κρατά έως σήμερα;
- Λέμε ο ένας τον άλλον Αδέρφια πολλά χρόνια. Γνωριστήκαμε στα μέσα του ’70 στο τζαζ κλαμπ του Γιώργου Μπαράκου όπου ερχόμουν πολλές φορές εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Το κλαμπ ήταν στην Ακρόπολη στην Πλάκα και είχα τις καλύτερες αναμνήσεις σε αυτό το μέρος. Έπαιξα εκεί με πολλά διαφορετικά συγκροτήματα.
-Έχετε αναμνήσεις από την Ελλάδα; Το όνομά σας έχει κάτι ελληνικό. Υπάρχουν κάποιες ρίζες;
Έχω μόνο ωραίες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή, παίζοντας με τον Τρανταλίδη, τον Λάκη Ζώη, τον Γιώργο Φιλιππίδη και πολλούς άλλους πρωτοπόρους της ελληνικής τζαζ, γιατί αυτό το μικρό κλαμπ στην Πλάκα ήταν το μοναδικό μέρος της τζαζ στη χώρα. Χωρίς σχολές τζαζ, χωρίς άλλα κλαμπ μερικές φορές κάποιοι Αμερικανοί σταρ ταξιδεύουν στην Ελλάδα για συναυλίες, έτσι ανοίξαμε για τον Dizzy Gillespie, ή τον Stan Getz… Λίγο βλέπω τον εαυτό μου και πρωτοπόρο της ελληνικής τζαζ γιατί ήμουν εκεί στην αρχή. Αλλά όχι, το όνομά μου ακούγεται ελληνικό τώρα, αλλά δεν έχω ρίζες εκεί.
Ο Lakatos με φίλους του το 1983. Διακρίνεται στο μέσον με τα παράξενα γυαλιά
-Πώς κύλησε για εσάς η δεκαετία του ’80; Πολλοί σήμερα αναφέρονται με νοσταλγία για την εποχή αυτή, νομίζεται ήταν μια ωραία εποχή για τον κόσμο;
Ω ναι, το 80 ήταν καλό για μένα και τη μουσική. Πολλά καλά πράγματα συνέβαιναν μουσικά, αν σκεφτώ μόνο την Ποπ Μουσική δίπλα στην Τζαζ…η καλύτερη Ποπ γεννήθηκε εκείνη την περίοδο στο R&B για παράδειγμα.
-Στη δεκαετία του ’90 κάνατε πολλές ηχογραφήσεις και συνεργασίες. Τι θυμάστε; Η ζωή σας έγινε καλύτερη όταν ήρθε η αναγνώριση ;
Το ’90 έκανα την πρώτη μου ηχογράφηση στις ΗΠΑ με το όνομά μου και ήταν πολύ σημαντική για μένα, και σήμερα έχω 450 άλμπουμ στην καριέρα μου. Επίσης το έτος 1992, άρχισα να είμαι μέλος του ραδιοφώνου της Φρανκφούρτης, Bigband, και ήταν φανταστική εμπειρία να παίξω τόσες πολλές διαφορετικές μουσικές και να γνωρίσω σπουδαίους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Photo: Tony with Tatrai Tibor guitar 1991: O Lakatos με τον κιθαρίστα Tatrai Tibor το 1991
-Αμερική και τζαζ. Ποια είναι η δική σας εμπειρία σε αυτή τη χώρα;
Η τζαζ είναι μια αμερικανική μορφή τέχνης! Προέρχεται από εκεί, γεννήθηκε εκεί αυτό είναι γεγονός για μένα. Εν τω μεταξύ σε όλο τον κόσμο ακούς σπουδαίους μουσικούς της τζαζ, μπορούν να παίξουν φανταστικά, όχι πάντα πρωτότυπα. Υπάρχουν πολλά αντίγραφα Αμερικανού καλλιτέχνη και ήχων, όμως πολύ λίγα είναι πρωτότυπα. Είναι αστείο όταν ήμουν νέος, πάντα ήθελα να ακούγομαι σαν τους μεγάλους Αμερικανούς, να μάθω αυτή τη γλώσσα της τζαζ και του μπλουζ. Τώρα, οι νεαροί Αμερικανοί μου ακούγονται σαν Ευρωπαίοι… σχεδόν καθόλου μπλουζ, και η ευρωπαϊκή σχεδόν κλασική γλώσσα στη μουσική… πολύ ακαδημαϊκό και μαθηματικό ύφος. Λυπάμαι που χάνεται η παράδοση.
-Στο εξώφυλλο του άλμπουμ σας Move It του 2002 τι ακριβώς δείχνει η φωτογραφία; (τρία παιδάκια παίζουν ένα παιχνίδι)
Το Move it είναι ένα από τα λίγα Funky στιλ άλμπουμ μου, δεν έκανα πολλά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά μου αρέσει να το παίζω. Γιατί 3 παιδιά; Πιθανώς λόγω της αθώας ευτυχίας του παιχνιδιού
-Παραμείνατε σεμνός μουσικός παρά την αξία σας, αφοσιωμένος στην μουσική σας; Πώς βλέπετε όλο αυτό το ταξίδι της ζωής σας;
Είχα πολλές επιρροές από πολλούς μεγάλους σαξοφωνίστες στην ιστορία της τζαζ, όλοι με βοήθησαν να βρω τη δική μου φωνή. Αλλά η μάθηση είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ, αν φτάσετε στην κορυφή ενός βουνού μόνο τότε θα δείτε το επόμενο βουνό όπου θέλετε να πάτε και αυτό είναι μακρύς δρόμος και σκληρή δουλειά.
Με την WDR Big Band
-Ένα άλλο μουσικό όργανο που είστε σπεσιαλίστας είναι το φλάουτο. Αυτό πότε μπήκε στη ζωή σας και πόσο σας έχει βοηθήσει και εμπνεύσει στην σύνθεση;
Ω, όχι, δεν είμαι καθόλου ειδικός στο φλάουτο… Άρχισα να παίζω φλάουτο στην καθημερινή μου δουλειά στο Bigband ως ένα δεύτερο όργανο και άρχισα να το λατρεύω. αφιερώνω λίγο χρόνο για να εξασκηθώ στο φλάουτο και παίζω πολύ πρόσφατα με το συγκρότημα WebWeb, αλλά η αγάπη μου είναι το άλτο φλάουτο. Απλά αγαπώ αυτή τη ζεστασιά.
- Σε ποια πόλη ζείτε τώρα και πού ηχογραφείτε;
Ζω 75% στη Φρανκφούρτη στη Γερμανία το υπόλοιπο στην Ισπανία σε ένα μικρό μέρος κοντά στο Αλικάντε. Ηχογραφώ παντού εξαρτάται από το έργο και την τοποθεσία.
Tony Lakatos Quintet
-Τι είναι το νέο πρότζεκτ σας My Reel Club από το οποίο προέκυψε το άλμπουμ Planets ; Έχει μέλλον στις ηχογραφήσεις υψηλής ποιότητας;
Δεν είναι δικό μου έργο…είναι του κιθαρίστα Gabor Juhasz's Child, και μου άρεσε πολύ η ηχογράφηση γιατί δεν υπήρχαν δυνατότητες για διορθώσεις. Πρέπει να παίξεις ολόκληρο το τραγούδι πολύ συγκεντρωμένο και πιθανώς χωρίς λάθη, δεν είναι εύκολο! Αλλά η ποιότητα του ήχου είναι καταπληκτική… Ελπίζω να ηχογραφήσουμε περισσότερα με αυτόν τον τρόπο.
-Πώς βλέπετε την jazz σήμερα και αν έχει εξελιχθεί σε σχέση με την εποχή που κάνατε τα πρώτα σας επαγγελματικά βήματα
Δεν είναι εύκολο… Οι ακροατές μεγαλώνουν και δεν βλέπω πραγματικά ενδιαφέρον για τη τζαζ από νέους εκτός από φοιτητές της τζαζ. Όλοι θέλουν να μάθουν τζαζ αλλά κανείς δεν θέλει να την ακούει ..χαχαχα ούτως ή άλλως...Χαίρομαι που δεν είμαι νέος μουσικός σήμερα για να ξεκινήσω από την αρχή, είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα απ’ όσο ήταν στην εποχή μου.
-Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές ; Ακούτε σήμερα μουσική και με τι τρόπο;
Όλα τα είδη μουσικής είναι οι επιρροές μου, ποπ-κλασική-τζαζ-φολκ… ακούγοντας όλο και πιο παλιά πράγματα, μου λείπουν λίγο οι μελωδίες και η καρδιά από τη μουσική σήμερα… είναι κυρίως μπιτ για χορό και όχι για άκουσμα.
-Πώς είσαι ενεργός σήμερα; Έχετε σχήμα;
Είμαι πολύ δραστήριος….χαχαχα. Χρειάζομαι διάλειμμα μερικές φορές, βρίσκομαι στο δρόμο ασταμάτητα από τις αρχές Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους…. Είμαι σε καλή κατάσταση και χαρούμενος που μπορώ ακόμα να παίξω.
-Άμεσα σχέδια;
Παίξιμο, παίξιμο, παίξιμο
-Σας ευχαριστώ πολύ!
Ελπίζω να ήταν ικανοποιητικά όσα σας είπα
-Ναι με το παραπάνω!
Χαίρομαι !
