Οι άνθρωποι που αρέσκονται στα χειροποίητα πράγματα που κάτι συμβολίζουν, αν τυγχάνουν καλλιτέχνες γράφουν χειροποίητα τραγούδια, δηλαδή με ψυχή. Αυτή είναι και η ιστορία του Παντελή Αμπαζή σε μια πρόταση. Τραγουδοποιός με αστείρευτο ταλέντο και χιούμορ που σκαρώνει τραγούδια στο πιτς και φι γιατί όπως λέει και ο τίτλος του βιβλίου του «Ένας αγάπησε μία» (εκδόσεις 24 γράμματα) και τότε όλα μπορούν να συμβούν με όλο το ρίσκο επάνω του καθώς η θετική αύρα που διαθέτει πάντα μετράει όταν γράφεις ένα τραγούδι ή φλερτάρεις.
Ο τραγουδοποιός εκ Χίου που μεγάλωσε στο έγκριτο διδασκαλείο της Φωκίωνος Νέγρη και απόφοιτος της «Ανωτάτης Ζαμπετικής» έκανε μια σούμα της 25χρονης καλλιτεχνικής του πορείας και κυκλοφόρησε μια έκδοση με όλα τα τραγούδια του από το 1996 που εμφανίστηκε στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Παντελώς Χειροποίητα» έως το πρόσφατο «Τραγούδια Περιωπής» με ωμέγα κεφαλαίο!
Ο ίδιος τα χαρακτηρίζει «ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη». Σίγουρα ο υπότιτλος του βιβλίου του που κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις 24 γράμματα» είναι γαργαλιστικός, αλλά σίγουρα αυτοβιογραφικός γιατί αυτός είναι ο Παντελής Αμπαζής.
Ορκισμένος Ζαμπετικός, έγινε ευρύτερα γνωστός με το άλμπουμ που αφιέρωσε στον μέντορά του Γιώργο Ζαμπέτα που τον φώτισε στην καλλιτεχνική του πορεία η οποία περιλαμβάνει έως τώρα 9 προσωπικούς δίσκους, αλλά και μουσική που έγραψε για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και 8 μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Σημαντική στιγμή στην πορεία του «Μαντάμ» τραγουδοποιού, όπως διαφημίστηκε τότε, η περσινή συνεργασία του με τον Σταμάτη Κόκοτα σε μια σειρά εμφανίσεων.
Ένας εραστής της τέχνης και της ζωής ανοίγει τα καρδιά του και απαντά…
-Γιατί ένοιωσες την ανάγκη να καταγράψεις τους στίχους των τραγουδιών της συνολικής έως τώρα δισκογραφίας σου σε αυτή την έκδοση;
Τώρα με την καραντίνα, είχα άφθονο χρόνο, ηρεμία και συγκέντρωση, να ξαναδώ ψύχραιμα όλο μου το υλικό. Από τα πρώτα μου δισκογραφημένα τραγούδια μέχρι καινούργια, ημιτελή και ακυκλοφόρητα. Τα χτένισα και τα διόρθωσα με πολύ αγάπη και προσοχή. Άλλα τα ολοκλήρωσα κι άλλα τα πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων. Μαζεύτηκαν τελικά 120 τραγούδια. Πρόσφατα μέσω του φίλτατου Κώστα Παπασπήλιου, μου έγινε η πρόταση από τις εκδόσεις 24 γράμματα και συγκεκριμένα από τον Γιώργο Δαμιανό να τα τυπώσουμε σαν μια ποιητική στιχουργική ανθολογία. Χωρίς cd. Σκέτο το ψαχνό των τραγουδιών μου. Να υπάρχει μόνο ο γυμνός λόγος που είναι και το δυνατό χαρτί μου στην σύνθετη τέχνη της τραγουδοποιίας που είκοσι πέντε χρόνια τώρα υπηρετώ. Χωρίς την ωραιοποίηση της μουσικής. Δέχτηκα με μεγάλη χαρά και μόλις πήρα σε λίγο καιρό στα χέρια φρεσκοτυπωμένο το βιβλίο η χαρά μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα που ακόμα δεν το έχω καλά καλά συνειδητοποιήσει...
-Στο βιβλίο σου κάνεις μια σούμα των τραγουδιών σου με τα οποία μπήκες στη δισκογραφία πριν 25 χρόνια. Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψες και πώς γεννήθηκε αυτό;
Το πρώτο τραγούδι που έγραψα ήταν το "αγαπάμε μιά φορά" Ήμουν πολύ ερωτευμένος αλλά μόλις έκλεισαν τα σχολεία, μοιραία φύγαμε για διακοπές ο καθένας με τους γονείς του. Τον Σεπτέμβρη που επιστρέψαμε μου είπε ψυχρά μόλις πήγα να την φιλήσω: ξέρεις στο νησί γνώρισα ένα αγόρι. Έκατσα στο γραφείο της, πήρα χαρτί και μολύβι, έγραψα το "αγαπάμε μια φορά" το υπέγραψα με ημερομηνία και έφυγα ανεπιστρεπτί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μουσική έβαλα μόλις γύρισα σπίτι και είχα επιτέλους μπροστά μου το πρώτο ολοκληρωμένο μου τραγούδι. Το τραγούδησε δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Παντελής Θαλασσινός στα "Παντελώς χειροποίητα" (1996)
-Έχεις γράψει κι ένα τραγούδι για με τίτλο «Μικ Τζάγκερ» για τον μεγάλο Μικ. Τι συμβαίνει σε αυτό το τραγούδι είναι έτσι τα πράγματα ή είσαι Μπητλάκιας;
Μα το λέει ξεκάθαρα το τραγούδι. Το κορίτσι που μου άρεσε ήταν Τζαγκεράκι, φανατική θαυμάστρια του Μικ. Εγώ για κακή μου τύχη Μπητλομανής, ακόμα και στην εξωτερική εμφάνιση, στο κούρεμα, στα γυαλιά και στα ρούχα. Οπότε η χυλόπιτα ήταν όλη δική μου!
-Δεν έκρυψες ποτέ τον θαυμασμό σου για τον Γιώργο Ζαμπέτα μέχρι που έφθασες στην Ανωτάτη Ζαμπετική! Το άλμπουμ αυτό τι ρόλο έπαιξε στην πορεία σου, αλλά και πόσο την επηρέασε ο Ζαμπέτας; Είχε τύχει να τον δεις ποτέ;
Μου φτάνει και μου περισσεύει να είμαι ο πιο καλός ο μαθητής του Γιώργου του Ζαμπέτα, αυτού του τεράστιου Αριστοφανικού καλλιτέχνη, με το αστείρευτο χιούμορ και την παντελή έλλειψη σοβαροφάνειας. Ήταν μεγάλη τιμή να βάλω στίχους το 2001 σε έντεκα ανέκδοτες μελωδίες ενός από τους κορυφαίους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες. Με γοήτευε ο ήχος του μπουζουκιού του και η πληθωρική σκηνική του παρουσία. Ευτυχώς δεν έπεσα στην εύκολη μίμηση αφού εγώ δεν παίζω καθόλου μπουζούκι και ο Ζαμπέτας έφτιαχνε μεν υπέροχες μελωδίες αλλά δεν έγραφε στίχους. Μουσικά ασφαλώς και ήταν πρότυπο, τουλάχιστον στα πρώτα μου βήματα. Ο Ζαμπέτας έφυγε νωρίς σε ηλικία 67 ετών πριν από τριάντα χρόνια. Ελάχιστα τον γνώρισα από κοντά. Ήμουν πολύ φίλος με τον γιό του τον Μιχάλη Ζαμπέτα που κι αυτόν τον χάσαμε πρόωρα σε ηλικία 51 ετών.
Με τα «Λαϊκά Κορίτσια» στην πετυχημένη μουσικοθεατρική παράσταση «Ζήτω τα Λαϊκά Κορίτσια!» το 2008
-Νομίζω είχες πάντα μια αδυναμία επίσης στα Λαϊκά Κορίτσια, τόσο μεγάλη που τους αφιέρωσες ένα άλμπουμ σου! Και όχι μόνο αυτό αλλά έγινε και μια πετυχημένη μουσικοθεατρική παράσταση που παιζόταν επί αρκετό καιρό. Τι έχουν αυτά τα κορίτσια και κάνουν τη διαφορά;
Αλήθεια έχουν. Κέφι για ζωή. Ορμή και δύναμη. Ζουν, γελάνε, δουλεύουν, παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν, ερωτεύονται. Είναι τα κορίτσια της διπλανής πόρτας. Τα κορίτσια μας, οι φίλες μας, οι κόρες μας, οι αδερφές μας. Έχουν ότι δεν έχουν οι δήθεν, οι τάχα ποιοτικές, οι κουλτουριάρες. Ερωτισμό. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Γι' αυτό τους αφιέρωσα το τραγούδι και ολόκληρο άλμπουμ, γι' αυτό έφτιαξα τον ομώνυμο θρυλικό θηλυκό θίασο, γι' αυτό έσκισε η παράσταση για μια ολόκληρη δεκαετία. Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!
Με τον Σταμάτη Κόκοτα
-Έχεις αναμνήσεις από τα μαγαζιά «υψηλής λαϊκής τέχνης»; Ποιους μνημονεύεις;
Γρηγόρη Μπιθικώτση, Σταμάτη Κόκοτα, Βίκυ Μοσχολιού, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Τόλη Βοσκόπουλο, Στράτο Διονυσίου, στα Δειλινά, στη Νεράιδα, στα Ξημερώματα. Τσιτσάνη στο Χάραμα. Αντώνη Ρεπάνη στην Αστροφεγγιά. Παιδιά από την Πάτρα στην Οδό Αχαρνών. Γιάννη Βογιατζή, Κοινούση, Θέμη Ανδρεάδη, Πασχάλη, Τουρνά στο αναψυκτήριο ΑΚΡΟΝ και στο Άλσος του Οικονομίδη.
-Ο αυτοσαρκασμός, το χιούμορ και η βιωματική στιχουργία χαρακτηρίζουν νομίζω το έργο σου. Το «Ζωή μου αυτοσχέδια» νομίζω τα λέει όλα. Όλο αυτό το μουσικό ταξίδι πώς ξεκίνησε; Ποια ήταν η αφορμή και η αιτία;
Το "ζωή μου αυτοσχέδια" είναι ένα τραγούδι που έγραψα για την Ρίτα Σακελλαρίου. Την χάσαμε πρόωρα και έμεινε το τραγούδι ορφανό. Ίσως το πει η Μελίνα Ασλανίδου. Είναι ένας ύμνος στη ζωή, στους μαχητές της ζωής. Στην Αφροδίτη και τον Άρη, τους θεούς του έρωτα και του πολέμου. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω και δεν τα παρατά. Που αγωνίζεται μέχρι εσχάτων.
-Πρόσφατα παρουσίασες ένα άλμπουμ τα «Τραγούδια Περιωπής» με ωμέγα κεφαλαίο! Τι τραγούδια παρουσιάζεις εδώ τα οποία επίσης καταγράφονται στο βιβλίο σου;
Τραγούδια περιωπής και περί οπής. Με ωμέγα και με όμικρον. Γι' αυτό αν το προσέξεις, επέλεξα ένα κεφαλαίο υπογραμμισμένο όμικρον! Είναι τραγούδια πικάντικα και νόστιμα. Σαν φρέσκα ώριμα φρούτα. Ταυτόχρονη κυκλοφορία μαζί με τα "τραγούδια περιΩΠΗΣ" και το άλμπουμ "παντεΛΑΚΗΣ" που τραγουδάω ντουέτο με τον Λάκη Παπαδόπουλο. Σε υπέροχες μουσικές του Λάκη και δικούς μου στίχους.
Στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στην Αυλή των Χρωμάτων»|
-Στον υπότιτλο αναφέρεις ότι η σούμα αυτή αποτελείται από «ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη». Για κάντο μας λιανά αυτό ώστε να καταλάβουμε και το περιεχόμενό τους ως ένα βαθμό…
Τα πάντα όλα που έλεγε και ο Αλέφαντος! Παντελώς ντεΜΟΝΤΕΡΝΑ. Και μπουζουκοτράγουδα και πιο μοντέρνα. Παντελώς χειροποίητα και εντελώς τζαζεμένα. Με ροκ άποψη. Με απλό δυνατό στίχο. Το απόσταγμα της ψυχής μου. Εύχομαι να σας αρέσουν!
-Τελικά υπάρχει κράτος ή «Δεν υπάρχει κράτος μαντάμ !». Αυτό το βασανιστικό ρητορικό ερώτημα σε ποια φάση της ζωής σου το απάντησες στον εαυτό σου, σε τι ηλικία και τι σε έκανε να το απαντήσεις;
Υπάρχει κράτος και μάλιστα αυστηρό, όταν είναι να δώσεις. Να πληρώσεις τους φόρους, τα τέλη κυκλοφορίας, τα πρόστιμα της Τροχαίας. Δεν υπάρχει κράτος μαντάμ, όταν είναι να πάρεις. Στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια. Όταν πας σε μια δημόσια υπηρεσία, για μια υπόθεση που σε αφορά. Όταν ζητάς το δίκιο σου απέναντι στον πιο ισχυρό. Τότε πιασ' το αυγό και κούρεφτο! Άρα το ερώτημα δεν είναι διόλου ρητορικό και απάντηση δεν πρόκειται να πάρω ποτέ...
Με τον Γεράσιμο Γεννατά στο…ντεμοντέρνο θέατρο τραγουδιών «Δεν Υπάρχει Κράτος Μαντάμ»
-Πες μου μια φάση που σε έσωσε σε κάποια στιγμή της ζωής σου το χιούμορ σου, αλλιώς δεν θα την έβγαζες καθαρή…
Μια φορά σε μια διασταύρωση αφηρημένος πέρασα με STOP. Ένας θεόρατος τύπος με μηχανή που παραλίγο να τρακάρουμε μου φώναξε: "γαμώ τη μάνα σου πούστη!" Σταμάτησα τον κοίταξα χαμογελαστά και του είπα: "γαμώ το γούστο σου!" Βάλαμε κι οι δύο τα γέλια και συνεχίσαμε…
-Πριν το μεγάλο φινάλε να απαντήσεις σε μερικά καίρια ερωτήματα: Που γεννήθηκες; Τι παιδί ήσουν; Τι ομάδα έγινες; Σε τι θέση έπαιζες μπάλα στις αλάνες; Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα στην Ελλάδα; Ποιους θαύμαζες από το μουσικό στερέωμα ελληνικό και ξένο. Ποιο όργανο πρωτοέπιασες στα χέρια και πού πρωτοτραγούδησες επαγγελματικά. Ποιος σε έβαλε στη δισκογραφία; Ποιος σε βοήθησε στο ξεκίνημά σου;
Γεννήθηκα στη Χίο. Γέννημα Χιώτης θρέμμα Κυψελιώτης. Φώκα Νέγρα. Ήμουν ένα χαρούμενο ζωηρό παιδί. Άριστος μαθητής. Ολυμπιακός εξ απαλών ονύχων. Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα, αναμφισβήτητα ο Χατζηπαναγής. Θαύμαζα τον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη. Από ξένους τους Beatles και τους Pink Floyd. Το πρώτο μου όργανο ήταν μια φτηνή κιθάρα από το Μοναστηράκι. Μόλις την έπιασα στα χέρια μου μαγεύτηκα. Στην δισκογραφία με έβαλε ο ακριβός μου φίλος και ποιητής, ο Άκος Δασκαλόπουλος. Στο ξεκίνημα μου με βοήθησε ο αδερφικός μου φίλος Παντελής Θαλασσινός.
Με τον «Σερ»
-Ποιον καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, γνώρισες στη ζωή σου μέσα από τις συνεργασίες σου ή τις ζωντανές εμφανίσεις σου και σου έκανες την μεγαλύτερη εντύπωση; (εντάξει ο Ζαμπέτας είναι εκτός συναγωνισμού)
Αναμφίβολα τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Με τίμησε με την φιλία του δέκα ολόκληρα χρόνια, μου έμαθε πολλά. Ήταν εκτός από μεγάλος συνθέτης και τραγουδιστής ένας υπέροχος αγράμματος σοφός. Ένας θυμόσοφος λαϊκός άνθρωπος που με δύο κουβέντες, έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Γκουρού. Μεγάλος μάγκας. Προσωπικότητα. Τον ευχαριστώ για όλα!
-Ποια είναι η αποτίμησή σου μετά από 25 χρόνια στη δισκογραφία στα οποία έζησες τα σκαμπανεβάσματά της και τώρα βιώνεις τη νέα εποχή
Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Τώρα βέβαια είναι καμένη γη. Θέλει υπομονή και επιμονή. Σουξέ είναι να βάλεις το χέρι σου σε ένα σακί φασόλια και να βγάλεις ένα ρεβύθι! Οι σοφοί Κινέζοι γράφουν τη λέξη κρίση με δύο ιδεογράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία...
-Όταν Ένας αγαπήσει Μία τι πιθανότητες υπάρχουν;
Και μια στο εκατομμύριο να υπάρχει, αξίζει τον κόπο να το ρισκάρεις. Να κυνηγήσεις τ' όνειρο. Την ουτοπία του έρωτα. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Γνώμη μου. Διαμορφωμένη μετά από πολύχρονη παρατήρηση και μελέτη των ανθρωπίνων συμπεριφορών. Γιατί η χαρά της ζωής και η προσωπική ευτυχία, ήταν πάντα κόντρα στο νόμο των πιθανοτήτων. Υπόθεση των λίγων και καλών. Των εραστών της Τέχνης της ζωής.
Ο τραγουδοποιός εκ Χίου που μεγάλωσε στο έγκριτο διδασκαλείο της Φωκίωνος Νέγρη και απόφοιτος της «Ανωτάτης Ζαμπετικής» έκανε μια σούμα της 25χρονης καλλιτεχνικής του πορείας και κυκλοφόρησε μια έκδοση με όλα τα τραγούδια του από το 1996 που εμφανίστηκε στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Παντελώς Χειροποίητα» έως το πρόσφατο «Τραγούδια Περιωπής» με ωμέγα κεφαλαίο!
Ο ίδιος τα χαρακτηρίζει «ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη». Σίγουρα ο υπότιτλος του βιβλίου του που κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις 24 γράμματα» είναι γαργαλιστικός, αλλά σίγουρα αυτοβιογραφικός γιατί αυτός είναι ο Παντελής Αμπαζής.
Ορκισμένος Ζαμπετικός, έγινε ευρύτερα γνωστός με το άλμπουμ που αφιέρωσε στον μέντορά του Γιώργο Ζαμπέτα που τον φώτισε στην καλλιτεχνική του πορεία η οποία περιλαμβάνει έως τώρα 9 προσωπικούς δίσκους, αλλά και μουσική που έγραψε για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και 8 μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Σημαντική στιγμή στην πορεία του «Μαντάμ» τραγουδοποιού, όπως διαφημίστηκε τότε, η περσινή συνεργασία του με τον Σταμάτη Κόκοτα σε μια σειρά εμφανίσεων.
Ένας εραστής της τέχνης και της ζωής ανοίγει τα καρδιά του και απαντά…
-Γιατί ένοιωσες την ανάγκη να καταγράψεις τους στίχους των τραγουδιών της συνολικής έως τώρα δισκογραφίας σου σε αυτή την έκδοση;
Τώρα με την καραντίνα, είχα άφθονο χρόνο, ηρεμία και συγκέντρωση, να ξαναδώ ψύχραιμα όλο μου το υλικό. Από τα πρώτα μου δισκογραφημένα τραγούδια μέχρι καινούργια, ημιτελή και ακυκλοφόρητα. Τα χτένισα και τα διόρθωσα με πολύ αγάπη και προσοχή. Άλλα τα ολοκλήρωσα κι άλλα τα πέταξα στον κάλαθο των αχρήστων. Μαζεύτηκαν τελικά 120 τραγούδια. Πρόσφατα μέσω του φίλτατου Κώστα Παπασπήλιου, μου έγινε η πρόταση από τις εκδόσεις 24 γράμματα και συγκεκριμένα από τον Γιώργο Δαμιανό να τα τυπώσουμε σαν μια ποιητική στιχουργική ανθολογία. Χωρίς cd. Σκέτο το ψαχνό των τραγουδιών μου. Να υπάρχει μόνο ο γυμνός λόγος που είναι και το δυνατό χαρτί μου στην σύνθετη τέχνη της τραγουδοποιίας που είκοσι πέντε χρόνια τώρα υπηρετώ. Χωρίς την ωραιοποίηση της μουσικής. Δέχτηκα με μεγάλη χαρά και μόλις πήρα σε λίγο καιρό στα χέρια φρεσκοτυπωμένο το βιβλίο η χαρά μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα που ακόμα δεν το έχω καλά καλά συνειδητοποιήσει...
-Στο βιβλίο σου κάνεις μια σούμα των τραγουδιών σου με τα οποία μπήκες στη δισκογραφία πριν 25 χρόνια. Ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψες και πώς γεννήθηκε αυτό;
Το πρώτο τραγούδι που έγραψα ήταν το "αγαπάμε μιά φορά" Ήμουν πολύ ερωτευμένος αλλά μόλις έκλεισαν τα σχολεία, μοιραία φύγαμε για διακοπές ο καθένας με τους γονείς του. Τον Σεπτέμβρη που επιστρέψαμε μου είπε ψυχρά μόλις πήγα να την φιλήσω: ξέρεις στο νησί γνώρισα ένα αγόρι. Έκατσα στο γραφείο της, πήρα χαρτί και μολύβι, έγραψα το "αγαπάμε μια φορά" το υπέγραψα με ημερομηνία και έφυγα ανεπιστρεπτί χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μουσική έβαλα μόλις γύρισα σπίτι και είχα επιτέλους μπροστά μου το πρώτο ολοκληρωμένο μου τραγούδι. Το τραγούδησε δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Παντελής Θαλασσινός στα "Παντελώς χειροποίητα" (1996)
-Έχεις γράψει κι ένα τραγούδι για με τίτλο «Μικ Τζάγκερ» για τον μεγάλο Μικ. Τι συμβαίνει σε αυτό το τραγούδι είναι έτσι τα πράγματα ή είσαι Μπητλάκιας;
Μα το λέει ξεκάθαρα το τραγούδι. Το κορίτσι που μου άρεσε ήταν Τζαγκεράκι, φανατική θαυμάστρια του Μικ. Εγώ για κακή μου τύχη Μπητλομανής, ακόμα και στην εξωτερική εμφάνιση, στο κούρεμα, στα γυαλιά και στα ρούχα. Οπότε η χυλόπιτα ήταν όλη δική μου!
-Δεν έκρυψες ποτέ τον θαυμασμό σου για τον Γιώργο Ζαμπέτα μέχρι που έφθασες στην Ανωτάτη Ζαμπετική! Το άλμπουμ αυτό τι ρόλο έπαιξε στην πορεία σου, αλλά και πόσο την επηρέασε ο Ζαμπέτας; Είχε τύχει να τον δεις ποτέ;
Μου φτάνει και μου περισσεύει να είμαι ο πιο καλός ο μαθητής του Γιώργου του Ζαμπέτα, αυτού του τεράστιου Αριστοφανικού καλλιτέχνη, με το αστείρευτο χιούμορ και την παντελή έλλειψη σοβαροφάνειας. Ήταν μεγάλη τιμή να βάλω στίχους το 2001 σε έντεκα ανέκδοτες μελωδίες ενός από τους κορυφαίους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες. Με γοήτευε ο ήχος του μπουζουκιού του και η πληθωρική σκηνική του παρουσία. Ευτυχώς δεν έπεσα στην εύκολη μίμηση αφού εγώ δεν παίζω καθόλου μπουζούκι και ο Ζαμπέτας έφτιαχνε μεν υπέροχες μελωδίες αλλά δεν έγραφε στίχους. Μουσικά ασφαλώς και ήταν πρότυπο, τουλάχιστον στα πρώτα μου βήματα. Ο Ζαμπέτας έφυγε νωρίς σε ηλικία 67 ετών πριν από τριάντα χρόνια. Ελάχιστα τον γνώρισα από κοντά. Ήμουν πολύ φίλος με τον γιό του τον Μιχάλη Ζαμπέτα που κι αυτόν τον χάσαμε πρόωρα σε ηλικία 51 ετών.
Με τα «Λαϊκά Κορίτσια» στην πετυχημένη μουσικοθεατρική παράσταση «Ζήτω τα Λαϊκά Κορίτσια!» το 2008
-Νομίζω είχες πάντα μια αδυναμία επίσης στα Λαϊκά Κορίτσια, τόσο μεγάλη που τους αφιέρωσες ένα άλμπουμ σου! Και όχι μόνο αυτό αλλά έγινε και μια πετυχημένη μουσικοθεατρική παράσταση που παιζόταν επί αρκετό καιρό. Τι έχουν αυτά τα κορίτσια και κάνουν τη διαφορά;
Αλήθεια έχουν. Κέφι για ζωή. Ορμή και δύναμη. Ζουν, γελάνε, δουλεύουν, παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν, ερωτεύονται. Είναι τα κορίτσια της διπλανής πόρτας. Τα κορίτσια μας, οι φίλες μας, οι κόρες μας, οι αδερφές μας. Έχουν ότι δεν έχουν οι δήθεν, οι τάχα ποιοτικές, οι κουλτουριάρες. Ερωτισμό. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Γι' αυτό τους αφιέρωσα το τραγούδι και ολόκληρο άλμπουμ, γι' αυτό έφτιαξα τον ομώνυμο θρυλικό θηλυκό θίασο, γι' αυτό έσκισε η παράσταση για μια ολόκληρη δεκαετία. Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια!
Με τον Σταμάτη Κόκοτα
-Έχεις αναμνήσεις από τα μαγαζιά «υψηλής λαϊκής τέχνης»; Ποιους μνημονεύεις;
Γρηγόρη Μπιθικώτση, Σταμάτη Κόκοτα, Βίκυ Μοσχολιού, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Ρίτα Σακελλαρίου, Τόλη Βοσκόπουλο, Στράτο Διονυσίου, στα Δειλινά, στη Νεράιδα, στα Ξημερώματα. Τσιτσάνη στο Χάραμα. Αντώνη Ρεπάνη στην Αστροφεγγιά. Παιδιά από την Πάτρα στην Οδό Αχαρνών. Γιάννη Βογιατζή, Κοινούση, Θέμη Ανδρεάδη, Πασχάλη, Τουρνά στο αναψυκτήριο ΑΚΡΟΝ και στο Άλσος του Οικονομίδη.
-Ο αυτοσαρκασμός, το χιούμορ και η βιωματική στιχουργία χαρακτηρίζουν νομίζω το έργο σου. Το «Ζωή μου αυτοσχέδια» νομίζω τα λέει όλα. Όλο αυτό το μουσικό ταξίδι πώς ξεκίνησε; Ποια ήταν η αφορμή και η αιτία;
Το "ζωή μου αυτοσχέδια" είναι ένα τραγούδι που έγραψα για την Ρίτα Σακελλαρίου. Την χάσαμε πρόωρα και έμεινε το τραγούδι ορφανό. Ίσως το πει η Μελίνα Ασλανίδου. Είναι ένας ύμνος στη ζωή, στους μαχητές της ζωής. Στην Αφροδίτη και τον Άρη, τους θεούς του έρωτα και του πολέμου. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω και δεν τα παρατά. Που αγωνίζεται μέχρι εσχάτων.
-Πρόσφατα παρουσίασες ένα άλμπουμ τα «Τραγούδια Περιωπής» με ωμέγα κεφαλαίο! Τι τραγούδια παρουσιάζεις εδώ τα οποία επίσης καταγράφονται στο βιβλίο σου;
Τραγούδια περιωπής και περί οπής. Με ωμέγα και με όμικρον. Γι' αυτό αν το προσέξεις, επέλεξα ένα κεφαλαίο υπογραμμισμένο όμικρον! Είναι τραγούδια πικάντικα και νόστιμα. Σαν φρέσκα ώριμα φρούτα. Ταυτόχρονη κυκλοφορία μαζί με τα "τραγούδια περιΩΠΗΣ" και το άλμπουμ "παντεΛΑΚΗΣ" που τραγουδάω ντουέτο με τον Λάκη Παπαδόπουλο. Σε υπέροχες μουσικές του Λάκη και δικούς μου στίχους.
Στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στην Αυλή των Χρωμάτων»|
-Στον υπότιτλο αναφέρεις ότι η σούμα αυτή αποτελείται από «ελαφρά τραγούδια και βαριά λαϊκά με jazz διάθεση και rock άποψη». Για κάντο μας λιανά αυτό ώστε να καταλάβουμε και το περιεχόμενό τους ως ένα βαθμό…
Τα πάντα όλα που έλεγε και ο Αλέφαντος! Παντελώς ντεΜΟΝΤΕΡΝΑ. Και μπουζουκοτράγουδα και πιο μοντέρνα. Παντελώς χειροποίητα και εντελώς τζαζεμένα. Με ροκ άποψη. Με απλό δυνατό στίχο. Το απόσταγμα της ψυχής μου. Εύχομαι να σας αρέσουν!
-Τελικά υπάρχει κράτος ή «Δεν υπάρχει κράτος μαντάμ !». Αυτό το βασανιστικό ρητορικό ερώτημα σε ποια φάση της ζωής σου το απάντησες στον εαυτό σου, σε τι ηλικία και τι σε έκανε να το απαντήσεις;
Υπάρχει κράτος και μάλιστα αυστηρό, όταν είναι να δώσεις. Να πληρώσεις τους φόρους, τα τέλη κυκλοφορίας, τα πρόστιμα της Τροχαίας. Δεν υπάρχει κράτος μαντάμ, όταν είναι να πάρεις. Στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στα δικαστήρια. Όταν πας σε μια δημόσια υπηρεσία, για μια υπόθεση που σε αφορά. Όταν ζητάς το δίκιο σου απέναντι στον πιο ισχυρό. Τότε πιασ' το αυγό και κούρεφτο! Άρα το ερώτημα δεν είναι διόλου ρητορικό και απάντηση δεν πρόκειται να πάρω ποτέ...
Με τον Γεράσιμο Γεννατά στο…ντεμοντέρνο θέατρο τραγουδιών «Δεν Υπάρχει Κράτος Μαντάμ»
-Πες μου μια φάση που σε έσωσε σε κάποια στιγμή της ζωής σου το χιούμορ σου, αλλιώς δεν θα την έβγαζες καθαρή…
Μια φορά σε μια διασταύρωση αφηρημένος πέρασα με STOP. Ένας θεόρατος τύπος με μηχανή που παραλίγο να τρακάρουμε μου φώναξε: "γαμώ τη μάνα σου πούστη!" Σταμάτησα τον κοίταξα χαμογελαστά και του είπα: "γαμώ το γούστο σου!" Βάλαμε κι οι δύο τα γέλια και συνεχίσαμε…
-Πριν το μεγάλο φινάλε να απαντήσεις σε μερικά καίρια ερωτήματα: Που γεννήθηκες; Τι παιδί ήσουν; Τι ομάδα έγινες; Σε τι θέση έπαιζες μπάλα στις αλάνες; Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα στην Ελλάδα; Ποιους θαύμαζες από το μουσικό στερέωμα ελληνικό και ξένο. Ποιο όργανο πρωτοέπιασες στα χέρια και πού πρωτοτραγούδησες επαγγελματικά. Ποιος σε έβαλε στη δισκογραφία; Ποιος σε βοήθησε στο ξεκίνημά σου;
Γεννήθηκα στη Χίο. Γέννημα Χιώτης θρέμμα Κυψελιώτης. Φώκα Νέγρα. Ήμουν ένα χαρούμενο ζωηρό παιδί. Άριστος μαθητής. Ολυμπιακός εξ απαλών ονύχων. Ποδοσφαιρικό ίνδαλμα, αναμφισβήτητα ο Χατζηπαναγής. Θαύμαζα τον Χατζιδάκι και τον Τσιτσάνη. Από ξένους τους Beatles και τους Pink Floyd. Το πρώτο μου όργανο ήταν μια φτηνή κιθάρα από το Μοναστηράκι. Μόλις την έπιασα στα χέρια μου μαγεύτηκα. Στην δισκογραφία με έβαλε ο ακριβός μου φίλος και ποιητής, ο Άκος Δασκαλόπουλος. Στο ξεκίνημα μου με βοήθησε ο αδερφικός μου φίλος Παντελής Θαλασσινός.
Με τον «Σερ»
-Ποιον καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, γνώρισες στη ζωή σου μέσα από τις συνεργασίες σου ή τις ζωντανές εμφανίσεις σου και σου έκανες την μεγαλύτερη εντύπωση; (εντάξει ο Ζαμπέτας είναι εκτός συναγωνισμού)
Αναμφίβολα τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Με τίμησε με την φιλία του δέκα ολόκληρα χρόνια, μου έμαθε πολλά. Ήταν εκτός από μεγάλος συνθέτης και τραγουδιστής ένας υπέροχος αγράμματος σοφός. Ένας θυμόσοφος λαϊκός άνθρωπος που με δύο κουβέντες, έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Γκουρού. Μεγάλος μάγκας. Προσωπικότητα. Τον ευχαριστώ για όλα!
-Ποια είναι η αποτίμησή σου μετά από 25 χρόνια στη δισκογραφία στα οποία έζησες τα σκαμπανεβάσματά της και τώρα βιώνεις τη νέα εποχή
Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Τώρα βέβαια είναι καμένη γη. Θέλει υπομονή και επιμονή. Σουξέ είναι να βάλεις το χέρι σου σε ένα σακί φασόλια και να βγάλεις ένα ρεβύθι! Οι σοφοί Κινέζοι γράφουν τη λέξη κρίση με δύο ιδεογράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία...
-Όταν Ένας αγαπήσει Μία τι πιθανότητες υπάρχουν;
Και μια στο εκατομμύριο να υπάρχει, αξίζει τον κόπο να το ρισκάρεις. Να κυνηγήσεις τ' όνειρο. Την ουτοπία του έρωτα. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Γνώμη μου. Διαμορφωμένη μετά από πολύχρονη παρατήρηση και μελέτη των ανθρωπίνων συμπεριφορών. Γιατί η χαρά της ζωής και η προσωπική ευτυχία, ήταν πάντα κόντρα στο νόμο των πιθανοτήτων. Υπόθεση των λίγων και καλών. Των εραστών της Τέχνης της ζωής.
