Ο Σφακιανάκης στάθηκε στη «μέρα» και τη «νύχτα»: «Τα χειρότερα τελικά γίνονται την ημέρα, εννοείται! Οι άνθρωποι της ημέρας είναι αυτοί που διαχειρίζονται τη ζωή, ως επί το πλείστον. Τη νύχτα που έχει χαρακτηριστεί ως η μητέρα του κακού, τι συμβαίνει; Έχει τράπεζες, βουλή και κρατικούς οργανισμούς που γίνονται 1002 αλισβερίσια; Έχει πέντε – δέκα ανθρώπους που είναι ανόητοι, ψιλοεπικίνδυνοι, σαχλοί και ματαιόδοξοι… Υπάρχουν κι αυτοί, αλλά κινούνται κάτω από ανθρώπους της μέρας, όπως δηλαδή κι ορισμένοι επιχειρηματίες της νύχτας, που κάνουν ξέπλυμα ανθρώπων της μέρας. Ελάχιστες περιπτώσεις, αλλά γεγονός είναι ότι η νύχτα είναι το εξιλαστήριο θύμα. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για τη σχέση της «νύχτας» με τις ναρκωτικές ουσίες, ο Σφακιανάκης για μια ακόμη φορά ήταν ξεκάθαρος: «Απ’ όλα παίζουν. Και την ημέρα και τη νύχτα. Στην Ομόνοια, δηλαδή, μόνο τη νύχτα βλέπεις ναρκομανείς; Όπως προείπα, την έχουμε κάνει εξιλαστήριο θύμα τη νύχτα. Κι αυτό που λένε, sex drugs and rock n ’ roll , ήταν απόφθεγμα που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα. Είναι αντιπροσωπευτικό της Βρετανίας και της Αμερικής, αυτοί οι άνθρωποι είχαν αυτό τον τρόπο ζωής, όχι οι Έλληνες». Επίσης ο Σφακιανάκης θυμήθηκε ιδιαίτερα περιστατικά που του έχουν συμβεί πάνω στην πίστα: « Το 1999 τραγουδάω στη Θεσσαλονίκη και κατεβαίνω από μια γέφυρα που ξεκινάει από ύψος περίπου 13 μέτρων. Για να πάω εκεί, όμως, έχω ανέβει από σκάλα χωρίς προστατευτικά περιμετρικά, μες το απόλυτο σκοτάδι, σε υπαίθριο καλοκαιρινό χώρο. Δηλαδή, κατάσταση που… σκοτώνεσαι κάθε βράδυ – είσαι έτοιμος να την κάνεις… Αυτή η γέφυρα, λοιπόν, ενώ έχει κατέβει τρία μέτρα, σε κάποια φάση στα 10 μέτρα κάνει μια… τακ και γέρνει! Κι είμαι εγώ εκείνη την ώρα ως… ακροβάτης να διακωμωδώ τη μοίρα μας… Εκεί κινδύνεψα να σκοτωθώ πολλές φορές.
Όπως επίσης και το 2000 στην Ιερά Οδό, όπου έχουμε κάνει μια κατασκευή, μια πυραμίδα των Μάγια και, στο κέντρο, υπάρχει μια σκάλα ηλεκτρική που με κατεβάζει εμένα κάτω. Αυτή, λοιπόν, έχει φύγει προς τα πάνω. Κάτι μου λέει, όμως, ότι δεν είναι στερεωμένη καλά… Έχει έρθει μια κοπέλα για να μου φέρει λουλούδια και βλέποντάς την, την πιάνω και τη βάζω λίγο πιο μπροστά. Μόλις γίνεται αυτό, πέφτει κάτω η σκάλα! Αν είχαμε μείνει ακίνητοι, θα μας έκοβε και τους δυο στη μέση.
Επίσης στην Ιερά Οδό, έχει ένα αναβατόριο που με παίρνει από κάτω για να με ανεβάσει στο δεύτερο όροφο, στη γέφυρα. Και είμαι σε ένα σημείο που περιμένω το αναβατόριο και καθώς κοιτάζω πάνω, βλέπω ότι είχε μαγκώσει και κατεβαίνει ξαφνικά! Για δευτερόλεπτα δε με έκοψε εκεί, πέρασε σύριζα… Και είναι πολλά ακόμη τέτοια περιστατικά». Στην ερώτηση ποια είναι τα μεγαλύτερα πάθη του, ο Νότης δε «τσίμπησε» και απάντησε: «Τα μεγαλύτερα πάθη μου; Να τα κρατήσω για μένα;»
