Στα νότια προάστεια την αποκαλούν «Κοκό Σανέλ» λόγω της απαράμιλλης δεξιότητάς της στην επιδιόρθωση των ρούχων. Έχει πελάτες όμως από όλη την Αθήνα.
Είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις που τον επάγγελμά της πήρε την κατιούσα στην οικονομική κρίση και προσάρμοσε τα υψηλά στάνταρντ της στα νέα δεδομένα διατηρώντας την ποιότητα και το μεράκι της για το ρούχο.
Είναι μια μοδίστρα επιπέδου με πλούσια παρελθόν σχεδιάστριας που αλώνιζε όλη την Ελλάδα και την εμπιστεύονταν πολλά από τα πιο γνωστά ονόματα πάσης φύσεως καλλιτεχνικής κλίσης, από τους Prodigy και τα Ημισκούμπρια μέχρι την Καριοφυλλιά Καραμπέτη και τον Κώστα Μαρτάκη. Στο vintage ατελιέ της «Νότας», στην οδό Φρύνης 10, στο Παλαιό Φάληρο, κάθεται πίσω από ένα μαρμάρινο τραπεζάκι, συνήθως καπνίζοντας και περιμένει πάντα με καλή διάθεση σε φιλική ατμόσφαιρα τους πελάτες της που οι περισσότεροι έχουν μια σχέση ζωής μαζί της, έτοιμη να πιεί καφέ τους και να πουν τα νέα τους.
Το βράδυ κατεβαίνοντας ή ανεβαίνοντας την Ελ. Βενιζέλου μπορείς να διακρίνεις ένα όμορφο σημείο με φωτισμό που μοιάζει περισσότερο με μπαράκι παρά με ατελιέ.
Η Νότα Παναγοπούλου μας είπε η ίδια την ιστορία της που ξεκινά εκεί γύρω από το ονομαστό ατελιέ της, στο Φάληρο το Παλιό..
Η Νότα Παναγοπούλου στο ατελιέ της
«Γεννήθηκα στο Παλαιό Φάληρο και τελείωσα το 2ο Δημοτικό και 2ο Γυμνάσιο, εξατάξιο, στην Παναγίτσα, Αιόλου και Ναϊάδων. Εντάχθηκα στο Λύκειο Ελληνίδων που ίδρυσε η Καλλιρόη Παρρέν και χόρευα παραδοσιακούς χορούς. Η μάνα μου με ήθελε μοδίστρα, με παρακαλάγανε τότε. Είχε πέραση αυτό.
Μετά από 5 χρόνια φοίτησης, αποφοίτησα με βραβείο πρακτικής από την σχολή της Καλλιρόης Παρρέν το 1974. Σχολή εσωτερικής και εξωτερικής αμφίεσης (τώρα λέγονται σχολές patronist, stylist). Πατρόν, ραφή, μουσική, γαλλικά, σαβουά βιβρ..Η σχολή ήταν κληροδότημα της Ρεθυμνιώτισας συγγραφέως και δημοσιογράφου Κ. Παρέν (1861-1940), από τις πρώτες φεμινίστριες, που στην εποχή της εξέδιδε την Εφημερίδα των Κυριών (1887 – 1917) με θέματα όπως αν πρέπει να καπνίζουν οι γυναίκες ή να ψηφίζουν. Η προτομή της υπάρχει στο Α Νεκροταφείο Αθηνών, όπου κηδεύτηκε. Έτσι βγήκα με το πτυχίο στα χέρια στην παραγωγή ρούχων.
Με το βραβευμένο αυτό σχέδιο της πήρε το πτυχίο στις απολυτήριες εξετάσεις
Στην αρχή δούλεψα στον Τσιτσόπουλο που είχε εργοστάσιο όλων των ενδυμάτων στην Καλλιθέα, από εσώρουχα έως παλτό. Μετά από ένα χρόνο μεταπήδησα σε βιοτεχνία ρούχων που από εσωτερικής αμφίεσης εξελίχθηκε σε εξωτερικής αμφίεσης δηλαδή μακό, φούτερ και άλλα ρούχα, ως προϊστάμενη.
Οι μεγάλες δουλειές ήρθαν μετά όταν πήγα σε βιοτεχνία που είχαν κάποιοι Εβραίοι με νυφικά και βαφτιστικά και ασχολήθηκα με το εμπόριο. Ήμουν επικοινωνιακή και με έσπρωξαν στην πώληση στον ιστορικό δακτύλιο της Αθήνας. Τότε υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός και μέσα σε δύο-τρία χρόνια βγήκαν πολλοί που έκαναν αυτή τη δουλειά.
Ήμαστε στη δεκαετία του ’80. Υπήρχε μεγάλη άνθηση τότε, δούλευα με όλη την Ελλάδα. Να φανταστείς δίναμε φασόν για ραψίματα. Τότε δούλεψα με τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Χάρις Αλεξίου και την Καριοφυλλιά Καραμπέτη, χαιρόμουν πολύ να δουλεύω ιδιαίτερα μαζί της. Ωραία χρόνια ΠΑΣΟΚ ! Κλεμμένο αυτό από την “Τούρτα της Μαμάς”. Το λέω όχι από πολιτικής άποψης, αλλά λόγω οικονομικής άνθησης. Έφθασα από κάτι νησιά που πήγαινα στην αρχή, να κάνω δειγματισμό σε όλη την Ελλάδα.
Έχω δουλέψει με Prodigy, d.j. Morales, Ημισκούμπρια, d.j. Sasha και πολλούς άλλους, όταν έπιασα μετά δουλειά στην βιοτεχνία Front. To όνομά της είναι αναγραμματισμός της λέξης “εμπρός”. Από το 1990 έως το 1995. Η έδρα της ήταν στην Καλλιθέα και αφορούσε ravers και μουσική trance. Εκεί ήμουν στον τομέα κατασκευής. Από σχέδιο μέχρι ολόκληρο ρούχο. Υπήρχε τότε το κλαμπ “Άλσος” στο Πεδίον του Άρεως που κανονικά λεγόταν “Front Άλσος” κι έπαιζε μουσική για ravers.
Ήταν “ο ναός των Ρεηβάδων”. Όλοι όσοι έπαιζαν εκεί φορούσαν ρούχα της Front. Μέσα στο κλαμπ είχε μπουτίκ με ρούχα μας που πωλούνταν όπως “δράκουλες” και ανακλαστικά (ρούχα με στάμπες που φωσφορίζουν). Τότε βγήκε η διαφήμιση : “Τι φοράνε οι άνθρωποι της νύχτας ; Ρούχα Front”.
Η θρυλική ραπτομηχανή Singer
Οι Prodigy στην επεισοδιακή συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων το Μάιο του 1995 φορούσαν τα ρούχα μας ! Είχα σχεδιάσει τα ρούχα των περισσοτέρων μελών τους και του τραγουδιστή τους Keith Flint – η συναυλία τους διακόπηκε τρία τραγούδια πριν το τέλος όταν κάποιος άρχισε να πετάει πέτρες στην σκηνή κι ενώ ο χώρος ήταν φίσκα από 5.000 άτομα.
Ιστορική έμεινε η ατάκα του Flint που σε απόγνωση ανέβηκε πάλι στο stage λίγο μετά και φώναξε δυνατά στο μικρόφωνο “Ποιος μαλάκας πετάει πέτρες; Αν τον πιάσω θα τον σκοτώσω”. Ήταν η συναυλία – ορόσημο της δεκαετίας του 1990.
Prodigy - No Good (Start the Dance) - Athens 1995 live
H πρώτη φωτογράφηση της Βίκυς Καγιά ως νέο μοντέλο τότε έγινε στη Front με ρούχα δικά μου και φωτογράφηση του Τάσου Σωφρονίου που ζει στην Αμερική. Η Βίκυ πρέπει να ήταν πάνω-κάτω 16 χρόνων. Είχα πολλές ιδέες τότε. Η μία έφερνε την άλλη. Η δουλειά σε αδειάζει. Στερεύεις…
To 1995 τελειώνει η καριέρα μου ως σχεδιάστρια γιατί άρχισε να πέφτει η δουλειά. Όλες οι βιοτεχνίες σιγά – σιγά έφυγαν και πήγαν έξω, σε Βουλγαρία, Τουρκία, Αλβανία και άλλες βαλκανικές χώρες για φθηνό εργατικό δυναμικό και για λόγους εφορίας. Τότε άρχισα να δουλεύω part-time σε φίλους σχεδιαστές όπως ο Γιώργος Ελευθεριάδης.
Το 2004 άνοιξα αυτό το ατελιέ στο Παλαιό Φάληρο, στην οδό Φρύνης 10, όπου λόγω των γνωριμιών που έκανα στη δουλειά γνώριζα κάποιους επώνυμους που συνέχισαν να είναι πελάτες μου κι εδώ ή έφερναν ο ένας τον άλλο.
Μεταξύ άλλων είχα πελάτες τον Αλέξανδρο Παρθένη το μοντέλο, την τραγουδίστρια Μαρίνα Ιακώβου, τον τραγουδιστή Παναγιώτη Ραφαηλίδη, την Βίκυ Κουλιανού και τον συγχωρεμένο Αντώνη Παραρά από τους Ράδιο Αρβύλα. Ο τραγουδιστής Κώστας Μαρτάκης ερχόταν 15χρονος να του κοντύνω τα παντελόνια και συνέχισα να του φτιάχνω τα ρούχα που φορούσε στα μπουζούκια.
Επίσης είχα πελάτες μπασκετμπολίστες, όπως τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο του Ολυμπιακού, τον Κώστα Πασχάλη της ΑΕΚ, τον Τάσο Κανταρτζή του Πανελληνίου και τον Νίκο Οικονόμου όταν έπαιζε στον Πανιώνιο. Ο Φραγκούλης, ο φροντιστής του Πανιωνίου στο μπάσκετ μου μάζεψε όλους τους παίκτες της ομάδας εδώ. Επίσης συνεργάστηκα με τις στυλίστριες του Λάκη Λαζόπουλου, του Νίκου Βέρτη. Υπάρχουν πολλοί που με στήριξαν !
Σταδιακά εδώ άλλαξε η ζωή μου και η δουλειά μου. Αλλιώς είναι να αρχίζεις τα ρούχα απ’ την αρχή αυτοσχεδιάζοντας εσύ και η ομάδα σου και αλλιώς να επιδιορθώνει ένα ρούχο για ένα άτομο που έχει το δικό του ψυχισμό. Έχω γνωρίσει τόσους δύσκολους ανθρώπους που με έκαναν να παίρνω ζάναξ. Πώς παρομοιάζω τη ζωή μου; Σαν τη Ρένα Βλαχοπούλου στην “Παριζιάνα” που είπε: “Σούζη τρως και ψεύδεσαι” !
Με κρίνουν, με επικρίνουν ή με συγχαίρουν και με αποθεώνουν. Καθημερινά δίνω εξετάσεις για το ποια είμαι επαγγελματικά. Φέτος κλείνω 20 χρόνια εδώ. Είκοσι χρόνια στα ύψη και είκοσι χρόνια σε αυτό το μικρό χώρο. Δεν έχω όμως παράπονο.
Τώρα ξεκινούν νέες βιοτεχνίες από νέα παιδιά, νέοι σχεδιαστές με νέα ρούχα και δημιουργούν. Με κάποια από τα παιδιά αυτά έχω συνεργαστεί».
*Το ατελιέ της Νότας Παναγοπούλου είναι στην οδό Φρύνης 10 στο Π. Φάληρο, τηλ.: 210-9848020
Είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις που τον επάγγελμά της πήρε την κατιούσα στην οικονομική κρίση και προσάρμοσε τα υψηλά στάνταρντ της στα νέα δεδομένα διατηρώντας την ποιότητα και το μεράκι της για το ρούχο.
Είναι μια μοδίστρα επιπέδου με πλούσια παρελθόν σχεδιάστριας που αλώνιζε όλη την Ελλάδα και την εμπιστεύονταν πολλά από τα πιο γνωστά ονόματα πάσης φύσεως καλλιτεχνικής κλίσης, από τους Prodigy και τα Ημισκούμπρια μέχρι την Καριοφυλλιά Καραμπέτη και τον Κώστα Μαρτάκη. Στο vintage ατελιέ της «Νότας», στην οδό Φρύνης 10, στο Παλαιό Φάληρο, κάθεται πίσω από ένα μαρμάρινο τραπεζάκι, συνήθως καπνίζοντας και περιμένει πάντα με καλή διάθεση σε φιλική ατμόσφαιρα τους πελάτες της που οι περισσότεροι έχουν μια σχέση ζωής μαζί της, έτοιμη να πιεί καφέ τους και να πουν τα νέα τους.
Το βράδυ κατεβαίνοντας ή ανεβαίνοντας την Ελ. Βενιζέλου μπορείς να διακρίνεις ένα όμορφο σημείο με φωτισμό που μοιάζει περισσότερο με μπαράκι παρά με ατελιέ.
Η Νότα Παναγοπούλου μας είπε η ίδια την ιστορία της που ξεκινά εκεί γύρω από το ονομαστό ατελιέ της, στο Φάληρο το Παλιό..
Η Νότα Παναγοπούλου στο ατελιέ της «Γεννήθηκα στο Παλαιό Φάληρο και τελείωσα το 2ο Δημοτικό και 2ο Γυμνάσιο, εξατάξιο, στην Παναγίτσα, Αιόλου και Ναϊάδων. Εντάχθηκα στο Λύκειο Ελληνίδων που ίδρυσε η Καλλιρόη Παρρέν και χόρευα παραδοσιακούς χορούς. Η μάνα μου με ήθελε μοδίστρα, με παρακαλάγανε τότε. Είχε πέραση αυτό.
Μετά από 5 χρόνια φοίτησης, αποφοίτησα με βραβείο πρακτικής από την σχολή της Καλλιρόης Παρρέν το 1974. Σχολή εσωτερικής και εξωτερικής αμφίεσης (τώρα λέγονται σχολές patronist, stylist). Πατρόν, ραφή, μουσική, γαλλικά, σαβουά βιβρ..Η σχολή ήταν κληροδότημα της Ρεθυμνιώτισας συγγραφέως και δημοσιογράφου Κ. Παρέν (1861-1940), από τις πρώτες φεμινίστριες, που στην εποχή της εξέδιδε την Εφημερίδα των Κυριών (1887 – 1917) με θέματα όπως αν πρέπει να καπνίζουν οι γυναίκες ή να ψηφίζουν. Η προτομή της υπάρχει στο Α Νεκροταφείο Αθηνών, όπου κηδεύτηκε. Έτσι βγήκα με το πτυχίο στα χέρια στην παραγωγή ρούχων.
Με το βραβευμένο αυτό σχέδιο της πήρε το πτυχίο στις απολυτήριες εξετάσειςΣτην αρχή δούλεψα στον Τσιτσόπουλο που είχε εργοστάσιο όλων των ενδυμάτων στην Καλλιθέα, από εσώρουχα έως παλτό. Μετά από ένα χρόνο μεταπήδησα σε βιοτεχνία ρούχων που από εσωτερικής αμφίεσης εξελίχθηκε σε εξωτερικής αμφίεσης δηλαδή μακό, φούτερ και άλλα ρούχα, ως προϊστάμενη.
Οι μεγάλες δουλειές ήρθαν μετά όταν πήγα σε βιοτεχνία που είχαν κάποιοι Εβραίοι με νυφικά και βαφτιστικά και ασχολήθηκα με το εμπόριο. Ήμουν επικοινωνιακή και με έσπρωξαν στην πώληση στον ιστορικό δακτύλιο της Αθήνας. Τότε υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός και μέσα σε δύο-τρία χρόνια βγήκαν πολλοί που έκαναν αυτή τη δουλειά.
Ήμαστε στη δεκαετία του ’80. Υπήρχε μεγάλη άνθηση τότε, δούλευα με όλη την Ελλάδα. Να φανταστείς δίναμε φασόν για ραψίματα. Τότε δούλεψα με τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Χάρις Αλεξίου και την Καριοφυλλιά Καραμπέτη, χαιρόμουν πολύ να δουλεύω ιδιαίτερα μαζί της. Ωραία χρόνια ΠΑΣΟΚ ! Κλεμμένο αυτό από την “Τούρτα της Μαμάς”. Το λέω όχι από πολιτικής άποψης, αλλά λόγω οικονομικής άνθησης. Έφθασα από κάτι νησιά που πήγαινα στην αρχή, να κάνω δειγματισμό σε όλη την Ελλάδα.
Έχω δουλέψει με Prodigy, d.j. Morales, Ημισκούμπρια, d.j. Sasha και πολλούς άλλους, όταν έπιασα μετά δουλειά στην βιοτεχνία Front. To όνομά της είναι αναγραμματισμός της λέξης “εμπρός”. Από το 1990 έως το 1995. Η έδρα της ήταν στην Καλλιθέα και αφορούσε ravers και μουσική trance. Εκεί ήμουν στον τομέα κατασκευής. Από σχέδιο μέχρι ολόκληρο ρούχο. Υπήρχε τότε το κλαμπ “Άλσος” στο Πεδίον του Άρεως που κανονικά λεγόταν “Front Άλσος” κι έπαιζε μουσική για ravers.
Ήταν “ο ναός των Ρεηβάδων”. Όλοι όσοι έπαιζαν εκεί φορούσαν ρούχα της Front. Μέσα στο κλαμπ είχε μπουτίκ με ρούχα μας που πωλούνταν όπως “δράκουλες” και ανακλαστικά (ρούχα με στάμπες που φωσφορίζουν). Τότε βγήκε η διαφήμιση : “Τι φοράνε οι άνθρωποι της νύχτας ; Ρούχα Front”.
Η θρυλική ραπτομηχανή Singer
Οι Prodigy στην επεισοδιακή συναυλία τους στο Θέατρο Βράχων το Μάιο του 1995 φορούσαν τα ρούχα μας ! Είχα σχεδιάσει τα ρούχα των περισσοτέρων μελών τους και του τραγουδιστή τους Keith Flint – η συναυλία τους διακόπηκε τρία τραγούδια πριν το τέλος όταν κάποιος άρχισε να πετάει πέτρες στην σκηνή κι ενώ ο χώρος ήταν φίσκα από 5.000 άτομα.
Ιστορική έμεινε η ατάκα του Flint που σε απόγνωση ανέβηκε πάλι στο stage λίγο μετά και φώναξε δυνατά στο μικρόφωνο “Ποιος μαλάκας πετάει πέτρες; Αν τον πιάσω θα τον σκοτώσω”. Ήταν η συναυλία – ορόσημο της δεκαετίας του 1990.
Prodigy - No Good (Start the Dance) - Athens 1995 live
H πρώτη φωτογράφηση της Βίκυς Καγιά ως νέο μοντέλο τότε έγινε στη Front με ρούχα δικά μου και φωτογράφηση του Τάσου Σωφρονίου που ζει στην Αμερική. Η Βίκυ πρέπει να ήταν πάνω-κάτω 16 χρόνων. Είχα πολλές ιδέες τότε. Η μία έφερνε την άλλη. Η δουλειά σε αδειάζει. Στερεύεις…
To 1995 τελειώνει η καριέρα μου ως σχεδιάστρια γιατί άρχισε να πέφτει η δουλειά. Όλες οι βιοτεχνίες σιγά – σιγά έφυγαν και πήγαν έξω, σε Βουλγαρία, Τουρκία, Αλβανία και άλλες βαλκανικές χώρες για φθηνό εργατικό δυναμικό και για λόγους εφορίας. Τότε άρχισα να δουλεύω part-time σε φίλους σχεδιαστές όπως ο Γιώργος Ελευθεριάδης.
Το 2004 άνοιξα αυτό το ατελιέ στο Παλαιό Φάληρο, στην οδό Φρύνης 10, όπου λόγω των γνωριμιών που έκανα στη δουλειά γνώριζα κάποιους επώνυμους που συνέχισαν να είναι πελάτες μου κι εδώ ή έφερναν ο ένας τον άλλο.
Μεταξύ άλλων είχα πελάτες τον Αλέξανδρο Παρθένη το μοντέλο, την τραγουδίστρια Μαρίνα Ιακώβου, τον τραγουδιστή Παναγιώτη Ραφαηλίδη, την Βίκυ Κουλιανού και τον συγχωρεμένο Αντώνη Παραρά από τους Ράδιο Αρβύλα. Ο τραγουδιστής Κώστας Μαρτάκης ερχόταν 15χρονος να του κοντύνω τα παντελόνια και συνέχισα να του φτιάχνω τα ρούχα που φορούσε στα μπουζούκια.
Επίσης είχα πελάτες μπασκετμπολίστες, όπως τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο του Ολυμπιακού, τον Κώστα Πασχάλη της ΑΕΚ, τον Τάσο Κανταρτζή του Πανελληνίου και τον Νίκο Οικονόμου όταν έπαιζε στον Πανιώνιο. Ο Φραγκούλης, ο φροντιστής του Πανιωνίου στο μπάσκετ μου μάζεψε όλους τους παίκτες της ομάδας εδώ. Επίσης συνεργάστηκα με τις στυλίστριες του Λάκη Λαζόπουλου, του Νίκου Βέρτη. Υπάρχουν πολλοί που με στήριξαν !
Σταδιακά εδώ άλλαξε η ζωή μου και η δουλειά μου. Αλλιώς είναι να αρχίζεις τα ρούχα απ’ την αρχή αυτοσχεδιάζοντας εσύ και η ομάδα σου και αλλιώς να επιδιορθώνει ένα ρούχο για ένα άτομο που έχει το δικό του ψυχισμό. Έχω γνωρίσει τόσους δύσκολους ανθρώπους που με έκαναν να παίρνω ζάναξ. Πώς παρομοιάζω τη ζωή μου; Σαν τη Ρένα Βλαχοπούλου στην “Παριζιάνα” που είπε: “Σούζη τρως και ψεύδεσαι” !
Με κρίνουν, με επικρίνουν ή με συγχαίρουν και με αποθεώνουν. Καθημερινά δίνω εξετάσεις για το ποια είμαι επαγγελματικά. Φέτος κλείνω 20 χρόνια εδώ. Είκοσι χρόνια στα ύψη και είκοσι χρόνια σε αυτό το μικρό χώρο. Δεν έχω όμως παράπονο.
Τώρα ξεκινούν νέες βιοτεχνίες από νέα παιδιά, νέοι σχεδιαστές με νέα ρούχα και δημιουργούν. Με κάποια από τα παιδιά αυτά έχω συνεργαστεί».
*Το ατελιέ της Νότας Παναγοπούλου είναι στην οδό Φρύνης 10 στο Π. Φάληρο, τηλ.: 210-9848020
