λίγες μόλις μέρες εξέδωσε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, «ξεκλειδώνοντας» την πόρτα της μουσικής του ταυτότητας κι ανάβοντας τη διαδρομή του με το φως, που ρίχνει το ανήσυχο του πνεύμα και η σταθερή βούληση του να δουλέψει, να αγωνιστεί και να ‘ρθει ολοένα και πιο κοντά στα όνειρα του… Όνειρα που ξεκινούν κάνοντας μια βόλτα στον παράδεισο, περπατώντας στα μονοπάτια του Νίκου Σαπουντζάκη!
Καταρχάς, καλωσόρισες Νίκο στην οικογένεια του ogdoo.gr! Είναι χαρά μας που είσαι εδώ να συζητήσουμε. Θα ξεκινήσω από έναν άνθρωπο, φίλο μας, που θαρρώ πως αποτελεί το «συνδετικό κρίκο» σε αρκετά πρόσωπα που έχουν βρεθεί απέναντι μου, στη δική σου «θέση συνέντευξης»… Μιλάω για τον φίλο Κωστή Τυμπακιανάκη!
Ο Κωστής είναι πολύ φίλος κι είναι εκείνος που μου έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσω να ασχολούμαι με τη μουσική! Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ ο Κωστής!
Από Κρήτη και η δική σου καταγωγή, έτσι;
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης, στα 5 μου χρόνια μετακομίσαμε στον Άγιο Νικόλαο και κατόπιν γύρισα και πάλι στο Ηράκλειο για σπουδές. Τα τελευταία δε 3 χρόνια μένω στην Αθήνα.
Τα ακούσματα σου ήταν ανέκαθεν στο ίδιο «δρόμο» με αυτόν που ακούμε στην πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;
Είχα πολλά ακούσματα και από την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης και έντεχνα και μπαλάντες και λαϊκά… Όλα αυτά τα ακούσματα έγιναν ένα «συνονθύλευμα» στον πρώτο μου δίσκο, δίνοντας του μια πολυμορφία…
Τα μουσικά σου πρότυπα ποιά ήταν;
Πάντοτε θαύμαζα τα «ιερά τέρατα» της μουσικής… Από γυναίκες, μου άρεσαν πολύ η Γαλάνη, η Τσανακλίδου, η Βιτάλη… από τις αντρικές φωνές, μου άρεσε αυτή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που συμμετέχει και στο δίσκο και είναι μεγάλη μου τιμή! Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου αρέσει πολύ, ο Ζερβουδάκης, ο Μητροπάνος από τα λαϊκά μου ακούσματα, ο Στέλιος Καζαντζίδης επίσης μεγάλη φωνή.
Πώς είναι το συναίσθημα, τα ακούσματα σου να μετουσιώνονται σε μουσικές, που πια είναι δικές σου; Πώς νιώθεις δηλαδή, να «πιάνεις» τον εαυτό σου να λέει «τώρα το κάνω κι εγώ αυτό, γράφω στίχους, μουσική»…
Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να κάνεις τη δική σου μουσική! Θεωρώ πως τα άτομα που ασχολούνται με τη μουσική και τραγουδάνε, παίζει σ’ αυτό ιδιαίτερο και ξεχωριστό ρόλο να μπορούν να γράψουν και τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια τους. Είναι μεγάλο πράγμα για μένα ο δίσκος αυτός, γιατί όπως ξέρεις σήμερα με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι επιτυχία να μπορείς να κάνεις ένα δίσκο, μιας και δε βγαίνουν πια εύκολα… Νιώθω περήφανος που τα κατάφερα, είναι δύσκολος όμως ο δρόμος!
Η ενασχόληση σου με τη μουσική ξεκινάει βάση και κάποιας μουσικής σου παιδείας; Είσαι κιθαρίστας…
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με ωδεία, ούτε στη φωνή, ούτε μαθαίνοντας κάποιο μουσικό όργανο. Μου «βγήκε» πριν 5 χρόνια η μουσική και το τραγούδι, από μόνα τους. Αυτοδίδακτος στην κιθάρα, προσπαθούσα να συνοδεύσω τον εαυτό μου, ενώ σιγά-σιγά έγραφα κάποια κομμάτια, στίχους και μουσική και κατέληξα έτσι να γράφω αρκετά κομμάτια και να τραγουδάω με τον καιρό σε μαγαζιά της Κρήτης αρχικά.
Έχεις ακόμα «μακριά» πορεία μπροστά σου, μιας που είσαι μόλις 25 χρονών Νίκο!
Ναι, έτσι πιστεύω! Εδώ και 5 χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική και θεωρώ πως έχω κάνει αρκετά πράγματα για τα χρόνια που ασχολούμαι, μακάρι να έκανα και περισσότερα!
Με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου πώς προέκυψε η γνωριμία και συνεργασία;
Με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου γνωριστήκαμε τα πρώτα χρόνια, που ξεκίνησα να παίζω σε μαγαζιά της Κρήτης. Στο Ηράκλειο συγκεκριμένα σ’ ένα μαγαζί που έκανα live μ’ ένα φίλο μου, είχε κατέβει ο Βασίλης με τον Μπάμπη τον Στόκα για συναυλία στο Παγκρήτιο Στάδιο (πρέπει να ήταν το 2011) και μετά τη συναυλία ήρθαν από το μαγαζί κι εκεί γνωριστήκαμε! Μετά, που ανέβηκα στην Αθήνα με πήρε σε 2-3 συναυλίες του μαζί του στην Κρήτη να τραγουδήσω… Σιγά-σιγά οι σχέσεις μας έγιναν πιο κοντινές και αποφάσισα να του προτείνω να κάνουμε μια συνεργασία στον πρώτο μου δίσκο. Μου είπε πως αν γράψω ένα κομμάτι, που του αρέσει, εννοείται πως θα το πει με μεγάλη χαρά μαζί μου! Κι έτσι έγινε!
«Στον παράδεισο μια βόλτα»!
Ναι! Που είναι και ο τίτλος του δίσκου!
Ο δίσκος σου περιλαμβάνει πολλά ακούσματα…
Ναι! Έχει 10 κομμάτια, τα 9 από τα 10 τα έχω γράψει εγώ, στίχους και μουσική. Το 10ο κομμάτι το έχει γράψει ο Αργύρης Λούλατζης, με τον οποίο το λέμε και μαζί! Ακούς μπαλάντες, ατμοσφαιρικά ζεϊμπέκικα μέχρι και ένα-δυο κομμάτια «βγαλμένα» από την Κρήτη, με ρυθμούς κι άρωμα Κρήτης!
Ήταν εύκολο να επιλέξεις τα κομμάτια, υπήρχαν και κάποια που έμειναν έξω;
Δεν ήταν εύκολο να επιλέξω τα κομμάτια, σίγουρα άφησα κομμάτια απέξω, μπορεί να ήταν και λάθος, που τα άφησα μπορεί και καλά, θα φανεί αυτό από την ανταπόκριση του κόσμου…
Στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, πόσο εύκολο ήταν να εκδοθεί η δουλειά σου σε cd;
Ευτυχώς στη δική μου περίπτωση έγινε αρκετά εύκολα, δεν το περίμενα κιόλας! Το όλο θέμα ξεκίνησε στην απονομή του πλατινένιου δίσκου του Νότη Σφακιανάκη, όπου είχα γράψει ένα τραγούδι, το οποίο τραγούδησε ο Νότης. Ο δίσκος του Νότη είχε εκδοθεί από την Cobalt, o Νότης μου γνώρισε την ιδιοκτήτρια της Cobalt, την Άννα-Μαρία Αντύπα κι έτσι έγινε η γνωριμία και η πρόταση, να εκδοθεί από την Cobalt o δίσκος μου.
Με το Νότη πως «έδεσε» η συνεργασία;
Ν. Είχα στείλει ένα δίσκο μου σε ένα μαγαζί που εμφανιζόταν στη Θεσσαλονίκη αρχές του 2013 ή τέλη του 2012…Στο δίσκο αυτό είχα γράψει 10 κομμάτια, τα έστειλα λοιπόν στο Νότη μήπως επιλέξει κάποιο και διάλεξε όντως ένα κομμάτι και το έβαλε στο δίσκο του, έτσι απλά έγινε! Απ’ ότι έχω καταλάβει ο Νότης ακούει ό,τι κομμάτια του στέλνουν, όποιος κι αν του τα στείλει!
Πέραν της έκδοσης του cd κάνεις και αρκετά live…
Ναι, τον τελευταίο καιρό κάνω live με τον Αργύρη Λούλατζη, που όπως σου είπα ότι έχει γράψει ένα κομμάτι στο δίσκο μου και ανέλαβε μάλιστα όλη την ενορχήστρωσή του δίσκου. Όλο το χειμώνα παίξαμε σε πολλά μαγαζιά μαζί στην Αθήνα και τώρα σε λίγες μέρες θα φύγουμε για Κρήτη, θα τη γυρίσουμε όλη από 19 μέχρι τέλη Ιουνίου! Το πρώτο τριήμερο θα είμαστε στα Χανιά, 19, 20, 21 Ιουνίου στην «Οδό Ονείρων», 22 στα Φαλάσαιρνα, 24 στο Ηράκλειο και μετά θα ‘ρθουν κι άλλες ημερομηνίες, που δεν έχουμε κλείσει ακόμα.
Σκέψεις σου και σχέδια για το «άμεσο παρόν»;
N. Είναι νωρίς ακόμα για να πω πως θα γράψω κομμάτια για τον επόμενο μου δίσκο. Προς το παρόν συγκεντρώνομαι στα live μου και στην προώθηση της δουλειάς μου της τωρινής, του πρώτου μου δίσκου.
Είναι όμοιες οι αφορμές και οι αισθήσεις ακροβατώντας μεταξύ ενός κομματιού που γράφεις για το Νότη Σφακιανάκη κι ενός που το γράφεις και το τραγουδάς μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου;
Είναι περίεργο, έχει και μια άγρια ομορφιά συνάμα! Εμένα μ’ αρέσει να αιωρούμαι λιγάκι στη μουσική, ταμπέλες δε μ’ αρέσει να βάζω. Από μικρός μου άρεσαν οι μεγάλοι τραγουδιστές και τα όμορφα τραγούδια, άσχετα που ανήκαν μουσικά, σε ποιο είδος… Έτσι το βλέπω κι έτσι προχωράω, δε θέλω να κλειστώ σε κάποιο είδος. Θέλω να κάνω όμορφα τραγούδια κι ο καθένας μπορεί να τα κατηγοριοποιήσει όπως εκείνος θέλει.
Θα μπορούσες δηλαδή να κάνεις στο μέλλον μια δουλειά που θα περιέχει και ελαφρολαϊκό είδος;
Δεν το γνωρίζω… Θα τραγουδάω κομμάτια που με εμπνέουν, δεν ξέρω αν μου βγει κάποια στιγμή το ελαφρολαϊκό. Είμαι λίγο πιο δεκτικός στο να δώσω κομμάτια σε άλλους, που θα μπορούσε να είναι και ελαφρολαϊκά, ναι! Αρκεί να μ’ αρέσει ο καλλιτέχνης, το θεωρώ δεδομένο αυτό! Όσον αφορά εμένα θέλω να λέω κομμάτια που μ’ αρέσουν, μπορώ να ασχοληθώ και μ’ άλλα είδη μουσικής πάντως, δεν έχω πρόβλημα, ως σου είπα!
Μια που λέμε για «καλλιτέχνες», με ποιούς θα ήθελες να συνεργαστείς, να τους έχεις στο «βιογραφικό» σου;
Με πάρα πολλούς… Από το Σωκράτη Μάλαμα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, μέχρι το Γιάννη Πάριο!
Θεωρείς πως το ελληνικό τραγούδι παραμένει σε σωστή βάση ακόμα σήμερα ή αντιμετωπίζει κάποια θέματα;
Το ελληνικό τραγούδι είναι σήμερα, όπως ήταν πάντοτε! Πάντοτε μας «πλάσαραν» κομμάτια που ήταν «κονσέρβες», δίπλα στις κονσέρβες όμως υπάρχουν και κάποια διαμάντια! Αυτά πρέπει να βγουν προς τα έξω! Πάντοτε υπήρχε το καλό και το κακό ελληνικό τραγούδι! Κάποια στιγμή νομίζω πως θα υπερισχύσει το καλό τραγούδι.
Επιρροές σου από τη διεθνή μουσική;
Οι Doors μου άρεσαν πάρα πολύ, οι Nirvana, o Johnny Cash, ο Ray Charles… Mου αρέσει να ακούω ξένη μουσική, δε νομίζω ότι θα ασχοληθώ ποτέ με τον ξένο στίχο.
Στο δικό σου το cd συμμετέχει κι ένας «εκτός Ελλάδος»!
Να πω καταρχάς πως στο δίσκο συμμετέχει όπως είπα πριν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κι ο Αργύρης Λούλατζης, συμμετέχει ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, φίλος μου από την Κρήτη και πολύ καλός καλλιτέχνης και ο Fabrizio Polenghi, ο οποίος είπε ένα τραγούδι μου σε ιταλικό στίχο, μια και κατάγεται από την Ιταλία.
Με τον Fabrizio πώς προέκυψε η συνεργασία;
O Κωστής ο Τυμπακιανάκης μου τον γνώρισε κι έτσι προέκυψε αυτό το μουσικό αποτέλεσμα! Τραγουδάει το «Μαύρο κρασί», στο οποίο έχω γράψει εγώ στίχους και μουσική και το κάναμε επανεκτέλεση με το Fabrizio, πάνω δηλαδή στην ίδια μουσική με ιταλικό στίχο! Είναι ένα παραδοσιακό κομμάτι στο οποίο παίζει λύρα ο φίλος σου ο Πάρις Περυσινάκης και το αποτέλεσμα ν’ ακούς λύρα με ιταλικό στίχο είναι πολύ ενδιαφέρον!
Πόσο ελκυστικό κι όμορφο νιώθεις πως είναι να ξεκινάς όντας κρητικός μ’ ένα cd που δεν έχει ως βάση του την Κρήτη;
Στην Κρήτη ως επί το πλείστον η μουσική που κυριαρχεί είναι η κρητική κι αυτό είναι πολύ καλό, αλλά πέραν της κρητικής μουσικής υπάρχουν κι άλλα είδη μουσικής με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί κανείς, ενώ μπορεί να κάνει και συνδυασμούς! Μου αρέσουν οι όμορφοι συνδυασμοί, όπως αυτός που σου είπα πριν, η κρητική λύρα με τον ιταλικό λόγο! Δεν είχα τόσο πολύ ακούσματα κρητικής μουσικής, είχα κάποια ακούσματα… Στα live λέω 2-3 κομμάτια παραδοσιακά, κυρίως του Ξυλούρη.
Όσον αφορά τώρα το «πέρασμα» των τραγουδιών από τα μέσα στον κόσμο, όπως είναι το ραδιόφωνο π.χ. θεωρείς πως υπάρχει κάποια δυσκολία, σ’ αυτόν τον τομέα;
Εννοείται πως υπάρχει δυσκολία… Κάποιοι ειδικότερα σταθμοί εδώ της πρωτεύουσας, θεωρώ πως είναι κατευθυνόμενοι, είναι δύσκολο να σε «παίξουν», έχουν μια συγκεκριμένη play list… Στην επαρχία όμως δεν είναι έτσι, επειδή το ζω και ασχολούμαι τις τελευταίες μέρες με αυτόν τον τομέα, βλέπω ότι οι επαρχιακοί σταθμοί είναι πολύ πιο δεκτικοί να παίξουν τα τραγούδια κάποιου, σε σχέση με της Αθήνας…
Υπάρχουν σήμερα περιθώρια να μπορέσει κανείς να έχει και κάποια έσοδα εκδίδοντας ένα δίσκο για να ζήσει; Το διαδίκτυο, το youtube, τα downloading αφήνουν περιθώρια;
Σίγουρα το youtube έχει βοηθήσει τον κόσμο που θέλει να ακούει μουσική, γιατί ό,τι θέλει το ακούει τη στιγμή που το θέλει, ενώ μπορεί να ακούσει καλλιτέχνες και ακούσματα που μπορεί να αγνοούσε, από το εξωτερικό π.χ. Το κακό βέβαια είναι ότι οι πωλήσεις των δίσκων έχουν πέσει πάρα πολύ, ο κόσμος δεν αγοράζει πια cd… Φταίνε σ’ αυτό λιγάκι και οι εταιρείες, σε σχέση με τις παλαιότερες τιμές των δίσκων… Από την άλλη είναι πιο εύκολο τώρα να σε μάθει τώρα ο κόσμος από το σπίτι του, μέσω του internet…
Θεωρείς ότι η γνωστή κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι υπεύθυνη για ό,τι κακό συμβαίνει και στο χώρο σας, ή μήπως ευθύνεται κάποια πολιτική, που ακολουθείται;
Ε, δε μπορεί να μη μας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση, έχει επηρεάσει τους πάντες…
Είναι δηλαδή η πρώτη σαν αιτία ή υπήρχε από παλαιότερα ένα «κύμα», με την απελευθέρωση των π.χ. δικαιωμάτων και γενικότερα τη χαλάρωση ή και κατάργηση των θεσμών που υπήρχαν;
Αυτό που λες υπήρχε και πριν την κρίση, ε μετά ήρθε και η κρίση και το αποτελείωσε! Είχαμε δηλαδή από πριν δείγματα πως κάποια στιγμή η μουσική θα απελευθερωθεί εντελώς. Δεν είναι αναγκαστικά κακό βέβαια, όπως σου είπα πριν, γιατί κάποιος π.χ. μπορεί να μην έχει χρήματα να αγοράσει ένα cd… Γιατί να του στερήσεις τη μουσική που του αρέσει;
Πριν το δίσκο σου που ακούμε τώρα, είχες κι άλλη δισκογραφική παρουσία;
Την πρώτη μου δισκογραφική συμμετοχή την έκανα το 2011, σ’ένα δίσκο που λέγεται «10 χρόνια ταξίδι», στον οποίο συμμετέχουν επίσης ο Παντελής Θαλασσινός, ο Ψαραντώνης, ο Πάρις Περυσινάκης, ο Κωστής Τυμπακιανάκης κ.ά. Το 2013 έγραψα το κομμάτι που έδωσα στο Νότη και φθάνουμε στην πρώτη μου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά το 2014, που κυκλοφόρησε τώρα, στις 20 Μαΐου από την Cobalt!
H μουσική είναι και η μόνη σου ενασχόληση;
Έχω σπουδάσει και κοινωνικός λειτουργός. Προσπαθώ να τα κάνω και τα δύο ταυτόχρονα, αλλά είναι δύσκολο! Ακόμα και κοινωνικός λειτουργός μόνο να ήμουν, πάλι δύσκολο θα ήταν να εργαστώ μόνο πάνω σ’ αυτό, αφού δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας.
Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές που ακούστηκε μια συγκεκριμένη «φωνή» απαξίωσης σημαντικών καλλιτεχνών, θέλοντας μάλιστα να θέσει νέους όρους στον όρο «τέχνη» και «πολιτισμός», ποια η γνώμη σου γι’ αυτό το φαινόμενο;
Δεν έχω να πω τίποτα γι’ αυτόν… Ούτε γι’ αυτόν, ούτε για τη ΧΑ, για κανέναν από αυτούς. Το μόνο που πιστεύω είναι ότι ο κόσμος ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές πρέπει να είναι ενωμένος, πάντοτε έπρεπε και πρέπει να είναι ενωμένος και στα εύκολα και στα δύσκολα ακόμα περισσότερο. Θέλω να προτείνω στον κόσμο όταν θέλει να ξεσπάσει μέσω της ψήφου του, να προσέχει που δίνει την ψήφο του και να μην ψηφίζει ένα κόμμα του οποίου δε γνωρίζει τη βάση του, τί μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό. Δεν υπάρχουν δύο επιλογές στην Ελλάδα, ή θα είμαστε φτωχοί, ή θα πάρουμε τα όπλα… Υπάρχουν και εναλλακτικές εκδοχές.
Θεωρείς πως κάποιοι συνθέτες που έχουν τραβήξει το δικό τους μοναχικό ή και «αποχικό» δρόμο, λείπουν σήμερα; Θα είχαν να δώσουν σημαντικά ακόμα πράγματα; Αναφέρω χαρακτηριστικά το Δήμο Μούτση…
Ναι, θα μπορούσε φυσικά! Αλλά πιστεύω πως πρέπει να βγουν νέα πράγματα και νέοι άνθρωποι. Βεβαίως και οι παλιοί να κάνουν αυτό, που ξέρουν καλά να κάνουν με νέους όμως τρόπους, να μη μένουν μόνο στο πίσω… Υπάρχουν και νέοι συνθέτες, τους οποίους δεν τους ξέρει κανένας κι είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η δουλειά τους. Πρέπει να δώσουμε βάση στους νέους, να τους ανοίξουμε το δρόμο, στη μουσική, μα και σε όλους τους τομείς!
Λείπει σήμερα το έντυπο μουσικό μέσο-περιοδικό, όπως είχαμε παλιά π.χ. το Δίφωνο;
Ναι, γιατί και οι εφημερίδες που βγάζουν κατά καιρούς cd, αφορούν συνήθως το λαϊκό ρεπερτόριο… Ναι, λείπει σήμερα ένα μουσικό περιοδικό, αλλά πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βγει κάτι παρόμοιο με το παλιό Δίφωνο.
Τα μουσικά sites, πώς τα βλέπεις σήμερα;
Σου είπα και πριν, ότι οτιδήποτε είναι κατευθυνόμενο δε μου αρέσει. Ό,τι είναι ελεύθερο κι ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη του και να ξεχωρίσει μουσικά το πιο άξιο, είναι καλοδεχούμενο! Καλή ώρα εδώ που είμαστε!
Για το τέλος Νίκο, αν σου έλεγα να κάνεις μια «δήλωση» γνωριμίας για τους αναγνώστες του ogdoo.gr, ποιά θα ήταν αυτή;
Είμαι ένα παιδί που ήρθε από την Κρήτη, για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, όποιο κι αν είναι αυτό, να το παλέψω με τη μουσική… Άφησα την Κρήτη, που δύσκολα την αφήνεις την Κρήτη και ήρθα στην Αθήνα. Σιγά-σιγά δημιουργώ πράγματα κι ελπίζω ο κόσμος να αγκαλιάσει τα τραγούδια μου, τα οποία μπορεί να τα βρει στο internet και στα ενημερωμένα δισκοπωλεία… Θέλω να προχωράω μπροστά και να μη μένω στάσιμος.
Ήταν χαρά μου, που σμίξαμε Νίκο και τα είπαμε, με χαρά να τα ξαναπούμε, με χαρά θα παρακολουθούμε τις δουλειές σου, τις «πράξεις» σου!
Εγώ ευχαριστώ πολύ Άρη μου! Καλή δύναμη σε όλο τον κόσμο και να είμαστε όλοι αγαπημένοι κι ενωμένοι όσο γίνεται!
Καταρχάς, καλωσόρισες Νίκο στην οικογένεια του ogdoo.gr! Είναι χαρά μας που είσαι εδώ να συζητήσουμε. Θα ξεκινήσω από έναν άνθρωπο, φίλο μας, που θαρρώ πως αποτελεί το «συνδετικό κρίκο» σε αρκετά πρόσωπα που έχουν βρεθεί απέναντι μου, στη δική σου «θέση συνέντευξης»… Μιλάω για τον φίλο Κωστή Τυμπακιανάκη!
Ο Κωστής είναι πολύ φίλος κι είναι εκείνος που μου έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσω να ασχολούμαι με τη μουσική! Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ ο Κωστής!
Από Κρήτη και η δική σου καταγωγή, έτσι;
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης, στα 5 μου χρόνια μετακομίσαμε στον Άγιο Νικόλαο και κατόπιν γύρισα και πάλι στο Ηράκλειο για σπουδές. Τα τελευταία δε 3 χρόνια μένω στην Αθήνα.
Τα ακούσματα σου ήταν ανέκαθεν στο ίδιο «δρόμο» με αυτόν που ακούμε στην πρώτη σου δισκογραφική δουλειά;
Είχα πολλά ακούσματα και από την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης και έντεχνα και μπαλάντες και λαϊκά… Όλα αυτά τα ακούσματα έγιναν ένα «συνονθύλευμα» στον πρώτο μου δίσκο, δίνοντας του μια πολυμορφία…
Τα μουσικά σου πρότυπα ποιά ήταν;
Πάντοτε θαύμαζα τα «ιερά τέρατα» της μουσικής… Από γυναίκες, μου άρεσαν πολύ η Γαλάνη, η Τσανακλίδου, η Βιτάλη… από τις αντρικές φωνές, μου άρεσε αυτή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που συμμετέχει και στο δίσκο και είναι μεγάλη μου τιμή! Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου αρέσει πολύ, ο Ζερβουδάκης, ο Μητροπάνος από τα λαϊκά μου ακούσματα, ο Στέλιος Καζαντζίδης επίσης μεγάλη φωνή.
Πώς είναι το συναίσθημα, τα ακούσματα σου να μετουσιώνονται σε μουσικές, που πια είναι δικές σου; Πώς νιώθεις δηλαδή, να «πιάνεις» τον εαυτό σου να λέει «τώρα το κάνω κι εγώ αυτό, γράφω στίχους, μουσική»…
Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να κάνεις τη δική σου μουσική! Θεωρώ πως τα άτομα που ασχολούνται με τη μουσική και τραγουδάνε, παίζει σ’ αυτό ιδιαίτερο και ξεχωριστό ρόλο να μπορούν να γράψουν και τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια τους. Είναι μεγάλο πράγμα για μένα ο δίσκος αυτός, γιατί όπως ξέρεις σήμερα με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι επιτυχία να μπορείς να κάνεις ένα δίσκο, μιας και δε βγαίνουν πια εύκολα… Νιώθω περήφανος που τα κατάφερα, είναι δύσκολος όμως ο δρόμος!
Η ενασχόληση σου με τη μουσική ξεκινάει βάση και κάποιας μουσικής σου παιδείας; Είσαι κιθαρίστας…
Να σου πω την αλήθεια, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με ωδεία, ούτε στη φωνή, ούτε μαθαίνοντας κάποιο μουσικό όργανο. Μου «βγήκε» πριν 5 χρόνια η μουσική και το τραγούδι, από μόνα τους. Αυτοδίδακτος στην κιθάρα, προσπαθούσα να συνοδεύσω τον εαυτό μου, ενώ σιγά-σιγά έγραφα κάποια κομμάτια, στίχους και μουσική και κατέληξα έτσι να γράφω αρκετά κομμάτια και να τραγουδάω με τον καιρό σε μαγαζιά της Κρήτης αρχικά.
Έχεις ακόμα «μακριά» πορεία μπροστά σου, μιας που είσαι μόλις 25 χρονών Νίκο!
Ναι, έτσι πιστεύω! Εδώ και 5 χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική και θεωρώ πως έχω κάνει αρκετά πράγματα για τα χρόνια που ασχολούμαι, μακάρι να έκανα και περισσότερα!
Με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου πώς προέκυψε η γνωριμία και συνεργασία;
Με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου γνωριστήκαμε τα πρώτα χρόνια, που ξεκίνησα να παίζω σε μαγαζιά της Κρήτης. Στο Ηράκλειο συγκεκριμένα σ’ ένα μαγαζί που έκανα live μ’ ένα φίλο μου, είχε κατέβει ο Βασίλης με τον Μπάμπη τον Στόκα για συναυλία στο Παγκρήτιο Στάδιο (πρέπει να ήταν το 2011) και μετά τη συναυλία ήρθαν από το μαγαζί κι εκεί γνωριστήκαμε! Μετά, που ανέβηκα στην Αθήνα με πήρε σε 2-3 συναυλίες του μαζί του στην Κρήτη να τραγουδήσω… Σιγά-σιγά οι σχέσεις μας έγιναν πιο κοντινές και αποφάσισα να του προτείνω να κάνουμε μια συνεργασία στον πρώτο μου δίσκο. Μου είπε πως αν γράψω ένα κομμάτι, που του αρέσει, εννοείται πως θα το πει με μεγάλη χαρά μαζί μου! Κι έτσι έγινε!
«Στον παράδεισο μια βόλτα»!
Ναι! Που είναι και ο τίτλος του δίσκου!
Ο δίσκος σου περιλαμβάνει πολλά ακούσματα…
Ναι! Έχει 10 κομμάτια, τα 9 από τα 10 τα έχω γράψει εγώ, στίχους και μουσική. Το 10ο κομμάτι το έχει γράψει ο Αργύρης Λούλατζης, με τον οποίο το λέμε και μαζί! Ακούς μπαλάντες, ατμοσφαιρικά ζεϊμπέκικα μέχρι και ένα-δυο κομμάτια «βγαλμένα» από την Κρήτη, με ρυθμούς κι άρωμα Κρήτης!
Ήταν εύκολο να επιλέξεις τα κομμάτια, υπήρχαν και κάποια που έμειναν έξω;
Δεν ήταν εύκολο να επιλέξω τα κομμάτια, σίγουρα άφησα κομμάτια απέξω, μπορεί να ήταν και λάθος, που τα άφησα μπορεί και καλά, θα φανεί αυτό από την ανταπόκριση του κόσμου…
Στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, πόσο εύκολο ήταν να εκδοθεί η δουλειά σου σε cd;
Ευτυχώς στη δική μου περίπτωση έγινε αρκετά εύκολα, δεν το περίμενα κιόλας! Το όλο θέμα ξεκίνησε στην απονομή του πλατινένιου δίσκου του Νότη Σφακιανάκη, όπου είχα γράψει ένα τραγούδι, το οποίο τραγούδησε ο Νότης. Ο δίσκος του Νότη είχε εκδοθεί από την Cobalt, o Νότης μου γνώρισε την ιδιοκτήτρια της Cobalt, την Άννα-Μαρία Αντύπα κι έτσι έγινε η γνωριμία και η πρόταση, να εκδοθεί από την Cobalt o δίσκος μου.
Με το Νότη πως «έδεσε» η συνεργασία;
Ν. Είχα στείλει ένα δίσκο μου σε ένα μαγαζί που εμφανιζόταν στη Θεσσαλονίκη αρχές του 2013 ή τέλη του 2012…Στο δίσκο αυτό είχα γράψει 10 κομμάτια, τα έστειλα λοιπόν στο Νότη μήπως επιλέξει κάποιο και διάλεξε όντως ένα κομμάτι και το έβαλε στο δίσκο του, έτσι απλά έγινε! Απ’ ότι έχω καταλάβει ο Νότης ακούει ό,τι κομμάτια του στέλνουν, όποιος κι αν του τα στείλει!
Πέραν της έκδοσης του cd κάνεις και αρκετά live…
Ναι, τον τελευταίο καιρό κάνω live με τον Αργύρη Λούλατζη, που όπως σου είπα ότι έχει γράψει ένα κομμάτι στο δίσκο μου και ανέλαβε μάλιστα όλη την ενορχήστρωσή του δίσκου. Όλο το χειμώνα παίξαμε σε πολλά μαγαζιά μαζί στην Αθήνα και τώρα σε λίγες μέρες θα φύγουμε για Κρήτη, θα τη γυρίσουμε όλη από 19 μέχρι τέλη Ιουνίου! Το πρώτο τριήμερο θα είμαστε στα Χανιά, 19, 20, 21 Ιουνίου στην «Οδό Ονείρων», 22 στα Φαλάσαιρνα, 24 στο Ηράκλειο και μετά θα ‘ρθουν κι άλλες ημερομηνίες, που δεν έχουμε κλείσει ακόμα.
Σκέψεις σου και σχέδια για το «άμεσο παρόν»;
N. Είναι νωρίς ακόμα για να πω πως θα γράψω κομμάτια για τον επόμενο μου δίσκο. Προς το παρόν συγκεντρώνομαι στα live μου και στην προώθηση της δουλειάς μου της τωρινής, του πρώτου μου δίσκου.
Είναι όμοιες οι αφορμές και οι αισθήσεις ακροβατώντας μεταξύ ενός κομματιού που γράφεις για το Νότη Σφακιανάκη κι ενός που το γράφεις και το τραγουδάς μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου;
Είναι περίεργο, έχει και μια άγρια ομορφιά συνάμα! Εμένα μ’ αρέσει να αιωρούμαι λιγάκι στη μουσική, ταμπέλες δε μ’ αρέσει να βάζω. Από μικρός μου άρεσαν οι μεγάλοι τραγουδιστές και τα όμορφα τραγούδια, άσχετα που ανήκαν μουσικά, σε ποιο είδος… Έτσι το βλέπω κι έτσι προχωράω, δε θέλω να κλειστώ σε κάποιο είδος. Θέλω να κάνω όμορφα τραγούδια κι ο καθένας μπορεί να τα κατηγοριοποιήσει όπως εκείνος θέλει.
Θα μπορούσες δηλαδή να κάνεις στο μέλλον μια δουλειά που θα περιέχει και ελαφρολαϊκό είδος;
Δεν το γνωρίζω… Θα τραγουδάω κομμάτια που με εμπνέουν, δεν ξέρω αν μου βγει κάποια στιγμή το ελαφρολαϊκό. Είμαι λίγο πιο δεκτικός στο να δώσω κομμάτια σε άλλους, που θα μπορούσε να είναι και ελαφρολαϊκά, ναι! Αρκεί να μ’ αρέσει ο καλλιτέχνης, το θεωρώ δεδομένο αυτό! Όσον αφορά εμένα θέλω να λέω κομμάτια που μ’ αρέσουν, μπορώ να ασχοληθώ και μ’ άλλα είδη μουσικής πάντως, δεν έχω πρόβλημα, ως σου είπα!
Μια που λέμε για «καλλιτέχνες», με ποιούς θα ήθελες να συνεργαστείς, να τους έχεις στο «βιογραφικό» σου;
Με πάρα πολλούς… Από το Σωκράτη Μάλαμα και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, μέχρι το Γιάννη Πάριο!
Θεωρείς πως το ελληνικό τραγούδι παραμένει σε σωστή βάση ακόμα σήμερα ή αντιμετωπίζει κάποια θέματα;
Το ελληνικό τραγούδι είναι σήμερα, όπως ήταν πάντοτε! Πάντοτε μας «πλάσαραν» κομμάτια που ήταν «κονσέρβες», δίπλα στις κονσέρβες όμως υπάρχουν και κάποια διαμάντια! Αυτά πρέπει να βγουν προς τα έξω! Πάντοτε υπήρχε το καλό και το κακό ελληνικό τραγούδι! Κάποια στιγμή νομίζω πως θα υπερισχύσει το καλό τραγούδι.
Επιρροές σου από τη διεθνή μουσική;
Οι Doors μου άρεσαν πάρα πολύ, οι Nirvana, o Johnny Cash, ο Ray Charles… Mου αρέσει να ακούω ξένη μουσική, δε νομίζω ότι θα ασχοληθώ ποτέ με τον ξένο στίχο.
Στο δικό σου το cd συμμετέχει κι ένας «εκτός Ελλάδος»!
Να πω καταρχάς πως στο δίσκο συμμετέχει όπως είπα πριν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κι ο Αργύρης Λούλατζης, συμμετέχει ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, φίλος μου από την Κρήτη και πολύ καλός καλλιτέχνης και ο Fabrizio Polenghi, ο οποίος είπε ένα τραγούδι μου σε ιταλικό στίχο, μια και κατάγεται από την Ιταλία.
Με τον Fabrizio πώς προέκυψε η συνεργασία;
O Κωστής ο Τυμπακιανάκης μου τον γνώρισε κι έτσι προέκυψε αυτό το μουσικό αποτέλεσμα! Τραγουδάει το «Μαύρο κρασί», στο οποίο έχω γράψει εγώ στίχους και μουσική και το κάναμε επανεκτέλεση με το Fabrizio, πάνω δηλαδή στην ίδια μουσική με ιταλικό στίχο! Είναι ένα παραδοσιακό κομμάτι στο οποίο παίζει λύρα ο φίλος σου ο Πάρις Περυσινάκης και το αποτέλεσμα ν’ ακούς λύρα με ιταλικό στίχο είναι πολύ ενδιαφέρον!
Πόσο ελκυστικό κι όμορφο νιώθεις πως είναι να ξεκινάς όντας κρητικός μ’ ένα cd που δεν έχει ως βάση του την Κρήτη;
Στην Κρήτη ως επί το πλείστον η μουσική που κυριαρχεί είναι η κρητική κι αυτό είναι πολύ καλό, αλλά πέραν της κρητικής μουσικής υπάρχουν κι άλλα είδη μουσικής με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί κανείς, ενώ μπορεί να κάνει και συνδυασμούς! Μου αρέσουν οι όμορφοι συνδυασμοί, όπως αυτός που σου είπα πριν, η κρητική λύρα με τον ιταλικό λόγο! Δεν είχα τόσο πολύ ακούσματα κρητικής μουσικής, είχα κάποια ακούσματα… Στα live λέω 2-3 κομμάτια παραδοσιακά, κυρίως του Ξυλούρη.
Όσον αφορά τώρα το «πέρασμα» των τραγουδιών από τα μέσα στον κόσμο, όπως είναι το ραδιόφωνο π.χ. θεωρείς πως υπάρχει κάποια δυσκολία, σ’ αυτόν τον τομέα;
Εννοείται πως υπάρχει δυσκολία… Κάποιοι ειδικότερα σταθμοί εδώ της πρωτεύουσας, θεωρώ πως είναι κατευθυνόμενοι, είναι δύσκολο να σε «παίξουν», έχουν μια συγκεκριμένη play list… Στην επαρχία όμως δεν είναι έτσι, επειδή το ζω και ασχολούμαι τις τελευταίες μέρες με αυτόν τον τομέα, βλέπω ότι οι επαρχιακοί σταθμοί είναι πολύ πιο δεκτικοί να παίξουν τα τραγούδια κάποιου, σε σχέση με της Αθήνας…
Υπάρχουν σήμερα περιθώρια να μπορέσει κανείς να έχει και κάποια έσοδα εκδίδοντας ένα δίσκο για να ζήσει; Το διαδίκτυο, το youtube, τα downloading αφήνουν περιθώρια;
Σίγουρα το youtube έχει βοηθήσει τον κόσμο που θέλει να ακούει μουσική, γιατί ό,τι θέλει το ακούει τη στιγμή που το θέλει, ενώ μπορεί να ακούσει καλλιτέχνες και ακούσματα που μπορεί να αγνοούσε, από το εξωτερικό π.χ. Το κακό βέβαια είναι ότι οι πωλήσεις των δίσκων έχουν πέσει πάρα πολύ, ο κόσμος δεν αγοράζει πια cd… Φταίνε σ’ αυτό λιγάκι και οι εταιρείες, σε σχέση με τις παλαιότερες τιμές των δίσκων… Από την άλλη είναι πιο εύκολο τώρα να σε μάθει τώρα ο κόσμος από το σπίτι του, μέσω του internet…
Θεωρείς ότι η γνωστή κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, είναι υπεύθυνη για ό,τι κακό συμβαίνει και στο χώρο σας, ή μήπως ευθύνεται κάποια πολιτική, που ακολουθείται;
Ε, δε μπορεί να μη μας έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση, έχει επηρεάσει τους πάντες…
Είναι δηλαδή η πρώτη σαν αιτία ή υπήρχε από παλαιότερα ένα «κύμα», με την απελευθέρωση των π.χ. δικαιωμάτων και γενικότερα τη χαλάρωση ή και κατάργηση των θεσμών που υπήρχαν;
Αυτό που λες υπήρχε και πριν την κρίση, ε μετά ήρθε και η κρίση και το αποτελείωσε! Είχαμε δηλαδή από πριν δείγματα πως κάποια στιγμή η μουσική θα απελευθερωθεί εντελώς. Δεν είναι αναγκαστικά κακό βέβαια, όπως σου είπα πριν, γιατί κάποιος π.χ. μπορεί να μην έχει χρήματα να αγοράσει ένα cd… Γιατί να του στερήσεις τη μουσική που του αρέσει;
Πριν το δίσκο σου που ακούμε τώρα, είχες κι άλλη δισκογραφική παρουσία;
Την πρώτη μου δισκογραφική συμμετοχή την έκανα το 2011, σ’ένα δίσκο που λέγεται «10 χρόνια ταξίδι», στον οποίο συμμετέχουν επίσης ο Παντελής Θαλασσινός, ο Ψαραντώνης, ο Πάρις Περυσινάκης, ο Κωστής Τυμπακιανάκης κ.ά. Το 2013 έγραψα το κομμάτι που έδωσα στο Νότη και φθάνουμε στην πρώτη μου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά το 2014, που κυκλοφόρησε τώρα, στις 20 Μαΐου από την Cobalt!
H μουσική είναι και η μόνη σου ενασχόληση;
Έχω σπουδάσει και κοινωνικός λειτουργός. Προσπαθώ να τα κάνω και τα δύο ταυτόχρονα, αλλά είναι δύσκολο! Ακόμα και κοινωνικός λειτουργός μόνο να ήμουν, πάλι δύσκολο θα ήταν να εργαστώ μόνο πάνω σ’ αυτό, αφού δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας.
Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές που ακούστηκε μια συγκεκριμένη «φωνή» απαξίωσης σημαντικών καλλιτεχνών, θέλοντας μάλιστα να θέσει νέους όρους στον όρο «τέχνη» και «πολιτισμός», ποια η γνώμη σου γι’ αυτό το φαινόμενο;
Δεν έχω να πω τίποτα γι’ αυτόν… Ούτε γι’ αυτόν, ούτε για τη ΧΑ, για κανέναν από αυτούς. Το μόνο που πιστεύω είναι ότι ο κόσμος ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές πρέπει να είναι ενωμένος, πάντοτε έπρεπε και πρέπει να είναι ενωμένος και στα εύκολα και στα δύσκολα ακόμα περισσότερο. Θέλω να προτείνω στον κόσμο όταν θέλει να ξεσπάσει μέσω της ψήφου του, να προσέχει που δίνει την ψήφο του και να μην ψηφίζει ένα κόμμα του οποίου δε γνωρίζει τη βάση του, τί μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό. Δεν υπάρχουν δύο επιλογές στην Ελλάδα, ή θα είμαστε φτωχοί, ή θα πάρουμε τα όπλα… Υπάρχουν και εναλλακτικές εκδοχές.
Θεωρείς πως κάποιοι συνθέτες που έχουν τραβήξει το δικό τους μοναχικό ή και «αποχικό» δρόμο, λείπουν σήμερα; Θα είχαν να δώσουν σημαντικά ακόμα πράγματα; Αναφέρω χαρακτηριστικά το Δήμο Μούτση…
Ναι, θα μπορούσε φυσικά! Αλλά πιστεύω πως πρέπει να βγουν νέα πράγματα και νέοι άνθρωποι. Βεβαίως και οι παλιοί να κάνουν αυτό, που ξέρουν καλά να κάνουν με νέους όμως τρόπους, να μη μένουν μόνο στο πίσω… Υπάρχουν και νέοι συνθέτες, τους οποίους δεν τους ξέρει κανένας κι είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η δουλειά τους. Πρέπει να δώσουμε βάση στους νέους, να τους ανοίξουμε το δρόμο, στη μουσική, μα και σε όλους τους τομείς!
Λείπει σήμερα το έντυπο μουσικό μέσο-περιοδικό, όπως είχαμε παλιά π.χ. το Δίφωνο;
Ναι, γιατί και οι εφημερίδες που βγάζουν κατά καιρούς cd, αφορούν συνήθως το λαϊκό ρεπερτόριο… Ναι, λείπει σήμερα ένα μουσικό περιοδικό, αλλά πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βγει κάτι παρόμοιο με το παλιό Δίφωνο.
Τα μουσικά sites, πώς τα βλέπεις σήμερα;
Σου είπα και πριν, ότι οτιδήποτε είναι κατευθυνόμενο δε μου αρέσει. Ό,τι είναι ελεύθερο κι ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη του και να ξεχωρίσει μουσικά το πιο άξιο, είναι καλοδεχούμενο! Καλή ώρα εδώ που είμαστε!
Για το τέλος Νίκο, αν σου έλεγα να κάνεις μια «δήλωση» γνωριμίας για τους αναγνώστες του ogdoo.gr, ποιά θα ήταν αυτή;
Είμαι ένα παιδί που ήρθε από την Κρήτη, για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα, όποιο κι αν είναι αυτό, να το παλέψω με τη μουσική… Άφησα την Κρήτη, που δύσκολα την αφήνεις την Κρήτη και ήρθα στην Αθήνα. Σιγά-σιγά δημιουργώ πράγματα κι ελπίζω ο κόσμος να αγκαλιάσει τα τραγούδια μου, τα οποία μπορεί να τα βρει στο internet και στα ενημερωμένα δισκοπωλεία… Θέλω να προχωράω μπροστά και να μη μένω στάσιμος.
Ήταν χαρά μου, που σμίξαμε Νίκο και τα είπαμε, με χαρά να τα ξαναπούμε, με χαρά θα παρακολουθούμε τις δουλειές σου, τις «πράξεις» σου!
Εγώ ευχαριστώ πολύ Άρη μου! Καλή δύναμη σε όλο τον κόσμο και να είμαστε όλοι αγαπημένοι κι ενωμένοι όσο γίνεται!
