Με τη μοναδική φρεσκάδα της, η Μυρτώ Βασιλείου, επιστρέφει δισκογραφικά και μας παρουσιάζει το “Μυθιστόρημα”, το πρώτο τραγούδι απ’ τον επερχόμενο δίσκο της που θα κυκλοφορήσει μέσα στο έτος. Τη μουσική υπογράφει ο Κώστας Τσίρκας, ο σταθερός μουσικός της συνοδοιπόρος από το 2016 έως και σήμερα, και τους στίχους η Νάντια Δουλαβέρα, η οποία συμμετέχει με 4 ακόμη τραγούδια στο δίσκο αυτόν.Την παραγωγή του δίσκου καθώς και την καλλιτεχνική επιμέλεια υπογράφουν δύο καταξιωμένοι καλλιτέχνες, ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής, ενώ την ενοχρήστρωση έχει αναλάβει ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, ενώνοντας το λαϊκό στοιχείο με την ποπ αισθητική.
Με αφορμή το νέο της τραγούδι αλλά και την επερχόμενη εμφάνισή της στο Club του Σταυρού του Νότου, την Παρασκευή, 15 Απριλίου, η Μυρτώ Βασιλείου μιλάει στο Ogdoo.gr.
Από το «Καταφύγιο» στο πρώτο τραγούδι της νέας σου δισκογραφικής δουλειάς. Υπό ποιες συνθήκες ξεκίνησε η δημιουργία του νέου σου δίσκου που πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2022;
Τον δίσκο αυτόν τον επεξεργαζόμαστε και τον δουλεύουμε λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου lockdown. Ο Κώστας Τσίρκας είχε ήδη γνωρίσει τη στιχουργό Νάντια Δουλαβέρα, είχαν γράψει κάποια απ’ τα τραγούδια που θα υπάρχουν μέσα στο album και είχαμε φτιάξει τα πρώτα μας demo. Το γεγονός ότι -μέσα στους περιορισμούς και τις καραντίνες- εμείς ανταλλάσσαμε τραγούδια και ιδέες, ήταν ο λόγος που κατάφερα να “κρατηθώ” και να ανταπεξέλθω σε όλη αυτή τη σκοτεινιά που έπεσε στον πλανήτη. Η μουσική μας, για μια ακόμη φορά, ήταν το καταφύγιό μου και κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα στην κυκλοφορία του πρώτου μας single με τίτλο “Μυθιστόρημα”.
Φωτογραφία : Φίλιππος Παλληκαράς
Ποιες θα είναι οι θεματικές ενότητες του επερχόμενου δίσκου;
Θα έλεγα πως κάθε τραγούδι του δίσκου “κρύβει” και μία πλευρά μου, κάτι που έχω νιώσει ή κάτι που θα ‘θελα να πω. Δε θα τα χώριζα τόσο σε θεματικές ενότητες αλλά σε μικρές ιστορίες, που ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί και να βρεί κάτι δικό του μέσα στην καθεμιά. Κάθε τραγούδι έχει τον χαρακτήρα του, άλλο είναι πιο τρυφερό κι άλλο πιο “επιθετικό”, άλλο πιο χαρούμενο κι άλλο με παράπονο. Όλες αυτές οι διαθέσεις και τα συναισθήματα είναι ό,τι ακριβώς νιώθουμε κι εμείς οι ίδιοι και θελήσαμε να τα μοιραστούμε με τον κόσμο.
Με το «Μυθιστόρημα» μας παρουσιάζεις έναν άλλο ήχο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει από προηγούμενες δουλειές σου. Ήταν κάτι, που ως ομάδα το είχατε αποφασίσει εξ’αρχής;
Από το “Καταφύγιο” , το τελευταίο μας mini album, είχαμε ήδη ξεκινήσει να πειραματιζόμαστε με έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο, ο οποίος μας ταίριαξε και θέλαμε να τον χρησιμοποιήσουμε και στην επόμενη δουλειά που ετοιμάζαμε. Βάζοντας κάτω τα νέα μας τραγούδια, όμως, είδαμε πως ο Κώστας τα είχε προσεγγίσει με έναν τρόπο διαφορετικό. Είχε γράψει -θα έλεγα- και κάποιες πιο λαϊκές μελωδίες, οπότε αυτομάτως είχαμε να κάνουμε με δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο αγαπημένος μου φίλος και ενορχηστρωτής, Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, ύστερα από αρκετές συζητήσεις για το τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, κατάφερε να ενώσει τον Pop και μοντέρνο ήχο με κάποια πιο έθνικ και λαϊκά στοιχεία, δημιουργώντας -κατά την άποψή μου- κάτι πολύ ενδιαφέρον!
Στην παραγωγή βρίσκονται δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες, ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής. Πώς νιώθεις για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη τους;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι παραπάνω απ’ την ευγνωμοσύνη αλλά το νιώθω. Ό,τι και να πω για τον Μάριο Φραγκούλη και τον Γιώργο Περρή θα είναι λίγο και δεν το λέω έτσι. Είναι απ’ τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει από τα πρώτα μου βήματα. Η εμπειρία και η έμπνευση που μου έχουν δώσει, παίζοντας δίπλα τους στα πιο μεγάλα θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι δώρα μονάκριβα! Πιστέψτε με, από τη μικρή εμπειρία που έχω όσα χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική, η δισκογραφία είναι ένα κομμάτι αρκετά δύσκολο και περίπλοκο. Δε γίνονται εύκολα παραγωγές, ειδικά αν είσαι και τόσο νέος στον χώρο. Αν δεν ήταν ο Μάριος και ο Γιώργος, δεν ξέρω αν εμείς αυτή τη στιγμή θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τη μουσική μας όπως ακριβώς τη θελουμε.
Πρόσφατα συμμετείχες στον δίσκο «Παγωμένη θεατρίνα» με μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Ποιες οι εντυπώσεις σου από αυτή τη συμμετοχή και από τη συνεργασία με τον Νίκο Χιώτογλου και την Αγαθή Δημητρούκα;
Το να είμαι κομμάτι μιας τέτοιας δουλειάς που συμμετέχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω χρόνια, να ερμηνεύω σε πρώτη εκτέλεση Νίκο Γκάτσο, να μου έχει χαρίσει ένα τόσο ευαίσθητο τραγούδι, τη “Φυλακή Της Αντιγόνης”, ο Νίκος Χιώτογλου, είναι για ‘μένα ένας παραπάνω λόγος, που έχω την ανάγκη να βρίσκω, για να συνεχίζω να τραγουδώ. Τη γνωριμία μου με την Αγαθή Δημητρούκα τη χρωστάω στους συνεργάτες μου από τη Menta Art Events, το Δημήτρη Συρεγγέλα και τη Μαρία Ιωάννου. Από την πρώτη στιγμή με είχε συγκινήσει η ευλάβεια της Αγαθής προς το έργο του Νίκου Γκάτσου κι η θέλησή της να συνεχίσει το έργο του, δίνοντας την ευκαιρία σε νεότερους καλλιτέχνες να τον “συναντήσουν” μέσα από τους στίχους του.
Επιστροφή και στις ζωντανές εμφανίσεις. Τι σου έχει λείψει περισσότερο στις παραστάσεις από την περίοδο πριν την πανδημία;
Ομολογώ ότι παρ’ όλη τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία δύο χρόνια, νιώθω αρκετά τυχερή που κατάφερα να είμαι μέρος κάποιων παραστάσεων που πραγματοποιήθηκαν, ειδικά τα καλοκαίρια. Συγκρίνοντας αυτές τις δύο περιόδους, θα έλεγα ότι επικρατεί ένα γενικό μούδιασμα και από την πλευρά των θεατών αλλά και από την πλευρά των συντελεστών. Και μόνο που υπάρχει μια μάσκα στα πρόσωπα των ανθρώπων είναι αρκετό για να αλλάξει όλη η ενέργεια της παράστασης. Παρ’ όλα αυτά, επειδή όλοι μας έχουμε ανάγκη την τέχνη, θέλω να ελπίζω ότι σιγά σιγά οι συνθήκες θα αλλάξουν, οι άνθρωποι θα παρακολουθούν χωρίς φόβο τις παραστάσεις και η ξεγνοιασιά θα επιστρέψει.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου : Πάνος Γεωργίου
Με αφορμή το νέο της τραγούδι αλλά και την επερχόμενη εμφάνισή της στο Club του Σταυρού του Νότου, την Παρασκευή, 15 Απριλίου, η Μυρτώ Βασιλείου μιλάει στο Ogdoo.gr.
Από το «Καταφύγιο» στο πρώτο τραγούδι της νέας σου δισκογραφικής δουλειάς. Υπό ποιες συνθήκες ξεκίνησε η δημιουργία του νέου σου δίσκου που πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2022;
Τον δίσκο αυτόν τον επεξεργαζόμαστε και τον δουλεύουμε λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου lockdown. Ο Κώστας Τσίρκας είχε ήδη γνωρίσει τη στιχουργό Νάντια Δουλαβέρα, είχαν γράψει κάποια απ’ τα τραγούδια που θα υπάρχουν μέσα στο album και είχαμε φτιάξει τα πρώτα μας demo. Το γεγονός ότι -μέσα στους περιορισμούς και τις καραντίνες- εμείς ανταλλάσσαμε τραγούδια και ιδέες, ήταν ο λόγος που κατάφερα να “κρατηθώ” και να ανταπεξέλθω σε όλη αυτή τη σκοτεινιά που έπεσε στον πλανήτη. Η μουσική μας, για μια ακόμη φορά, ήταν το καταφύγιό μου και κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα στην κυκλοφορία του πρώτου μας single με τίτλο “Μυθιστόρημα”.
Φωτογραφία : Φίλιππος Παλληκαράς
Ποιες θα είναι οι θεματικές ενότητες του επερχόμενου δίσκου;
Θα έλεγα πως κάθε τραγούδι του δίσκου “κρύβει” και μία πλευρά μου, κάτι που έχω νιώσει ή κάτι που θα ‘θελα να πω. Δε θα τα χώριζα τόσο σε θεματικές ενότητες αλλά σε μικρές ιστορίες, που ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί και να βρεί κάτι δικό του μέσα στην καθεμιά. Κάθε τραγούδι έχει τον χαρακτήρα του, άλλο είναι πιο τρυφερό κι άλλο πιο “επιθετικό”, άλλο πιο χαρούμενο κι άλλο με παράπονο. Όλες αυτές οι διαθέσεις και τα συναισθήματα είναι ό,τι ακριβώς νιώθουμε κι εμείς οι ίδιοι και θελήσαμε να τα μοιραστούμε με τον κόσμο.
Με το «Μυθιστόρημα» μας παρουσιάζεις έναν άλλο ήχο από αυτόν που έχουμε συνηθίσει από προηγούμενες δουλειές σου. Ήταν κάτι, που ως ομάδα το είχατε αποφασίσει εξ’αρχής;
Από το “Καταφύγιο” , το τελευταίο μας mini album, είχαμε ήδη ξεκινήσει να πειραματιζόμαστε με έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο, ο οποίος μας ταίριαξε και θέλαμε να τον χρησιμοποιήσουμε και στην επόμενη δουλειά που ετοιμάζαμε. Βάζοντας κάτω τα νέα μας τραγούδια, όμως, είδαμε πως ο Κώστας τα είχε προσεγγίσει με έναν τρόπο διαφορετικό. Είχε γράψει -θα έλεγα- και κάποιες πιο λαϊκές μελωδίες, οπότε αυτομάτως είχαμε να κάνουμε με δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο αγαπημένος μου φίλος και ενορχηστρωτής, Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, ύστερα από αρκετές συζητήσεις για το τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, κατάφερε να ενώσει τον Pop και μοντέρνο ήχο με κάποια πιο έθνικ και λαϊκά στοιχεία, δημιουργώντας -κατά την άποψή μου- κάτι πολύ ενδιαφέρον!
Στην παραγωγή βρίσκονται δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες, ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής. Πώς νιώθεις για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη τους;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι παραπάνω απ’ την ευγνωμοσύνη αλλά το νιώθω. Ό,τι και να πω για τον Μάριο Φραγκούλη και τον Γιώργο Περρή θα είναι λίγο και δεν το λέω έτσι. Είναι απ’ τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει από τα πρώτα μου βήματα. Η εμπειρία και η έμπνευση που μου έχουν δώσει, παίζοντας δίπλα τους στα πιο μεγάλα θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι δώρα μονάκριβα! Πιστέψτε με, από τη μικρή εμπειρία που έχω όσα χρόνια ασχολούμαι με τη μουσική, η δισκογραφία είναι ένα κομμάτι αρκετά δύσκολο και περίπλοκο. Δε γίνονται εύκολα παραγωγές, ειδικά αν είσαι και τόσο νέος στον χώρο. Αν δεν ήταν ο Μάριος και ο Γιώργος, δεν ξέρω αν εμείς αυτή τη στιγμή θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τη μουσική μας όπως ακριβώς τη θελουμε.
Πρόσφατα συμμετείχες στον δίσκο «Παγωμένη θεατρίνα» με μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Γκάτσου. Ποιες οι εντυπώσεις σου από αυτή τη συμμετοχή και από τη συνεργασία με τον Νίκο Χιώτογλου και την Αγαθή Δημητρούκα;
Το να είμαι κομμάτι μιας τέτοιας δουλειάς που συμμετέχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω χρόνια, να ερμηνεύω σε πρώτη εκτέλεση Νίκο Γκάτσο, να μου έχει χαρίσει ένα τόσο ευαίσθητο τραγούδι, τη “Φυλακή Της Αντιγόνης”, ο Νίκος Χιώτογλου, είναι για ‘μένα ένας παραπάνω λόγος, που έχω την ανάγκη να βρίσκω, για να συνεχίζω να τραγουδώ. Τη γνωριμία μου με την Αγαθή Δημητρούκα τη χρωστάω στους συνεργάτες μου από τη Menta Art Events, το Δημήτρη Συρεγγέλα και τη Μαρία Ιωάννου. Από την πρώτη στιγμή με είχε συγκινήσει η ευλάβεια της Αγαθής προς το έργο του Νίκου Γκάτσου κι η θέλησή της να συνεχίσει το έργο του, δίνοντας την ευκαιρία σε νεότερους καλλιτέχνες να τον “συναντήσουν” μέσα από τους στίχους του.
Επιστροφή και στις ζωντανές εμφανίσεις. Τι σου έχει λείψει περισσότερο στις παραστάσεις από την περίοδο πριν την πανδημία;
Ομολογώ ότι παρ’ όλη τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία δύο χρόνια, νιώθω αρκετά τυχερή που κατάφερα να είμαι μέρος κάποιων παραστάσεων που πραγματοποιήθηκαν, ειδικά τα καλοκαίρια. Συγκρίνοντας αυτές τις δύο περιόδους, θα έλεγα ότι επικρατεί ένα γενικό μούδιασμα και από την πλευρά των θεατών αλλά και από την πλευρά των συντελεστών. Και μόνο που υπάρχει μια μάσκα στα πρόσωπα των ανθρώπων είναι αρκετό για να αλλάξει όλη η ενέργεια της παράστασης. Παρ’ όλα αυτά, επειδή όλοι μας έχουμε ανάγκη την τέχνη, θέλω να ελπίζω ότι σιγά σιγά οι συνθήκες θα αλλάξουν, οι άνθρωποι θα παρακολουθούν χωρίς φόβο τις παραστάσεις και η ξεγνοιασιά θα επιστρέψει.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου : Πάνος Γεωργίου
