Linda Geyman – «Ρωσία – Ελλάδα: Σπίτι είναι όπου βρίσκεται η καρδιά!»

με καταγωγή από τη Μόσχα είναι μια καλλιτέχνιδα ιδιαίτερα γνωστή στη χώρα της με δισκογραφία που ξεκινά ήδη από το 1993 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της single. Tα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται και στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο, αφού η δουλειά της με τίτλο «AleAda» - μια παραγωγή του Στέφανου Κορκολή – κυκλοφόρησε και σε ελληνική έκδοση το 2007, ενώ η συνεργασία της με το συνθέτη συνεχίζεται σταθερά.

Η Linda Geyman είναι μια ξεχωριστή, πολυδιάστατη τραγουδοποιός, η οποία με το ταλέντο και τη σκηνική της παρουσία καταφέρνει να μαγνητίζει όσους την παρακολουθούν στη σκηνή. Σύντομα, θα βρεθεί επί σκηνής μαζί με το Στέφανο Κορκολή, προκειμένου να παρουσιάσει τέσσερις εικόνες από την επερχόμενη κοινή δουλειά τους, τα «Bloody Faeries», αλλά και για να τραγουδήσει κάποια από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Έλληνα συνθέτη. Η ημερομηνία και ο χώρος της συναυλίας αυτής θα ανακοινωθεί σύντομα.  Στην πρώτη της συνέντευξη για ελληνικό μέσο που ακολουθεί, η Linda μας μίλησε για το ξεκίνημα της καριέρας της και για άλλα πολλά.

Linda, νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη σου συνέντευξη για ελληνικό περιοδικό. Παρακολουθείς έστω και στο ελάχιστο την εγχώρια μουσική σκηνή; Αν ναι, ποιοι καλλιτέχνες σου αρέσουν;
Ναι, είναι η πρώτη! Γνωρίζω πολύ καλά το Στέφανο Κορκολή και το Μίκη Θεοδωράκη. Είναι η ιστορία της μουσικής και θα είναι για μια ζωή. Ήμουν συνέχεια στις πρόβες που έκαναν. Υπάρχει μεγάλη αγάπη, μεγάλη φιλία. Επίσης, μου αρέσει πολύ ο Μάνος Χατζιδάκις. Νομίζω ότι αν κάποιος ακούει αυτούς τους δύο συνθέτες, δε χρειάζεται κάτι παραπάνω! Επίσης, γνωρίζω την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, στην οποία έδωσα ένα τραγούδι μου στον τελευταίο της δίσκο, το «Κλειδί».

Σε ποιο μουσικό είδος θα τοποθετούσες τον εαυτό σου;
Κατά τη γνώμη μου, δεν έχω συγκεκριμένο στυλ. Η μουσική είναι μία. Το μόνο που πρέπει είναι αυτό που κάνεις, να προέρχεται από την καρδιά.

Όταν είσαι στο σπίτι και χαλαρώνεις, τι είδους μουσική ακούς;
Τίποτα. Μου αρέσει η ησυχία, το να μιλάω με τον εαυτό μου και είναι κάτι που απολαμβάνω. Είναι σαν να προσεύχομαι εκείνη την ώρα.

Μίλησέ μου λίγο για την πορεία της καριέρας σου.
Όταν ήμουν στο σχολείο, δημιούργησα ένα γκρουπ. Μια κινηματογραφική εταιρία παραγωγής επέλεξε ένα πολύ αστείο τραγούδι μας για να συμμετάσχει σε ένα φιλμ. Θυμάμαι ότι υποδύθηκα τον άνδρα… Μετά από αυτό, γνώρισα

έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο από το Θέατρο Ερμιτάζ της Μόσχας, ο οποίος ασχολούνταν με την ευρυθμία, δηλαδή με την τέχνη μέσω της κίνησης του σώματος. Αρχίσαμε να δουλεύουμε με αυτόν και σιγά σιγά πήρε κάποιους στίχους μου και δουλέψαμε πάνω σε αυτούς. Με γνώρισε με τον δάσκαλό μου, τον Χατζιτούροφ που δίδασκε σε ωδείο. Μου ζήτησε να πάω στην τάξη του, όπου με προετοίμασε για τις εξετάσεις μου. Παράλληλα, η οικογένειά μου με προετοίμαζε για να γίνω δικηγόρος. Στο ωδείο, επέλεξα να ασχοληθώ με την ποίηση της Αχμάτοβα που είναι μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες στη Ρωσία. Η ποίησή της αφορούσε το θέμα της προσευχής. Μια φορά, δεν ξέρω πως, η σκηνή ήταν πολύ παλιά. Εγώ φορούσα τεράστιες μπότες και οι κινήσεις μου ήταν πολύ δυνατές. Όταν, άρχισα, λοιπόν, να χορεύω, η σκηνή έσπασε κι εγώ έπεσα κλαίγοντας από τον πόνο, χωρίς, όμως, να σταματήσω να λέω το ποίημα… Εκείνοι πίστεψαν ότι έκλαιγα λόγω του ρόλου και ξετρελάθηκαν! Μετά γνώρισα τη γυναίκα του Ροστροπόβιτς, την Γκαλίνα Βισνιέφσκαγια που μου έδωσε εξαιρετικές συμβουλές για τη θέση του εαυτού μου στη δική μου παράσταση.

Η ζωή σου έχει συνεχείς εναλλαγές. Ρωσία, Ελλάδα, άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, γενικότερα, είναι πλέον σαν το δεύτερο σπίτι σου. Όλη αυτή η διαρκής κινητικότητα σε ευχαριστεί ή σε κουράζει;
Μεγάλωσα αλλάζοντας δεκαπέντε πόλεις. Άλλαζα σχολείο ακόμα και δυο ή τρεις φορές μέσα σε έναν χρόνο. Οπότε, για μένα όλες αυτές οι μετακινήσεις είναι πάρα πολύ συνηθισμένες. Είναι πολύ σημαντικό να έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και που με αγαπούν. Αν γίνεται αυτό, τότε όπου και να είμαι, είναι ο τόπος μου. Αν περνάς κάπου καλά και δεν τρέχεις για να ξεφύγεις από τον εαυτό σου, τότε εκεί είναι το σπίτι σου.

Σε ποια χώρα – πέρα από τη Ρωσία – θα μπορούσες να ζήσεις μόνιμα και γιατί;
Είναι σε μια μικρή πόλη κοντά στο Μόναχο, το Ερλάγκεν. Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ απλοί, πολύ ανοιχτοί. Η συμπεριφορά τους θυμίζει κάτι από ελληνική επαρχία.

Παρακολουθώντας κάποια βίντεο από τα «Bloody Faeries» στο ίντερνετ, διαπιστώνω ότι είσαι μια παρουσία που στη σκηνή κυριολεκτικά μεταμορφώνεται. Είσαι και στη ζωή σου έτσι πολυδιάστατη;
Όχι. Στη σκηνή βγάζω αυτά που ζω στη ζωή μου. Οποιαδήποτε κίνηση κι αν κάνω, όπως το να πάω να ψωνίσω κάτι, το εκφράζω μετά πάνω στη σκηνή. Όλα είναι μέρος της τέχνης, είναι ένα είδος προετοιμασίας. Όταν, λοιπόν, είμαι στη σκηνή, γιορτάζω όλα αυτά που έχω ζήσει.

Θα ήθελες να γίνεις πιο γνωστή στη χώρα μας, κάνοντας ίσως περισσότερες εμφανίσεις και τραγούδια;
Εννοείται! Όσο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει τι κάνεις, τόσο το καλύτερο. Δεν έχει νόημα αν αυτό που κάνεις μένει μόνο στο πλαίσιο του δωματίου σου. Είναι πολύ σημαντικό να το μοιράζεσαι με ανθρώπους, έστω κι αν δεν ξέρουν τη γλώσσα. Άλλωστε, η γλώσσα είναι η μουσική.

---