Η Εύα, η Ελένη, η Μαγδαληνή, η Ισμήνη, η Ηλέκτρα, η Περσεφόνη, η Χτισμένη και η Πηνελόπη είναι τα κεντρικά πρόσωπα της νέας αυτής δουλειάς με τίτλο "Το πρώτο βλέμμα" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
Πως προέκυψε η δημιουργία αυτού του καθόλα γυναικείου υλικού το οποίο ακούγεται ευχάριστα από όλους;
Ήταν ένα... προξενιό της Φωτεινής Λαμπρίδη η συνάντησή μου με τη στιχουργό Νάντια Δουλαβέρα. Η γνωριμία μας αυτή έδωσε καρπούς - τα οχτώ νέα τραγούδια του album. Αφορμή στάθηκε, λοιπόν, το πρώτο τραγούδι που γράψαμε μαζί, όταν μου ζητήθηκε να γράψω μουσική πάνω σε στίχους νέων στιχουργών κι εγώ διάλεξα το στίχο της Νάντιας, την “Ηλέκτρα”. Η ιδέα ενός ολοκληρωμένου album γεννήθηκε στην πορεία. Μεσολάβησαν πολλές κουβέντες και μέσα από αυτές η θεματική των γυναικείων προσώπων - ηρωίδων προέκυψε, σχεδόν αυτονόητα, γιατί ο κόσμος από τον οποίο προέρχονται μας συγκινεί και τις δύο πολύ. Πάντα έβρισκα τρομερά ενδιαφέρουσες όλες τις ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουν οι πρωταγωνιστές μύθων τόσο αρχετυπικών, που συναντάμε είτε στο δημοτικό τραγούδι, είτε στην αρχαία ελληνική γραμματεία και στις Γραφές. Είναι σμιλευμένες οι ιστορίες αυτές με το ανθρώπινο γονίδιο, γι᾽αυτό και τα θέματα που θίγουν παραμένουν διαχρονικά.
Πως έγινε η επιλογή των συγκεκριμένων 8 γυναικών; Τι ξεχώρισες σε κάθε μία από αυτές;
Τα πρόσωπα που επιλέξαμε είναι η Εύα, η Ελένη, η Μαγδαληνή, η Ισμήνη, η Ηλέκτρα, η Περσεφόνη, η Χτισμένη, η Πηνελόπη, γνώριμες σε όλους μας. Το ίδιο και οι ιστορίες μέσα στις οποίες τις βρίσκουμε. Επομένως δε χρειαζόταν να τις συστήσουμε, αλλά να τις αφήσουμε να μιλήσουν μόνες τους, όπως τις “ακούσαμε” εμείς. Γι᾽ αυτό όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και αφήνουν μια αίσθηση εξομολόγησης στον ακροατή. Μπορεί εύκολα να φανταστεί πως είναι ένα δικό του, οικείο πρόσωπο, παρά το μυθολογικό πλαίσιο. Αναζητώντας τα πρόσωπα των γυναικών, πολλές φορές αναρωτηθήκαμε αν θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και ηρωίδες από την πιο σύγχρονη λογοτεχνία. Όμως όσο πιο πίσω πηγαίναμε στο χρόνο τόσο πιο ομόφωνη ήταν η επιλογή μας. Θέλαμε ο χρόνος και οι ρίζες να είναι ο ισχυρότερος δεσμός που θα ένωνε αυτές τις γυναίκες μέσα σε ένα ενιαίο έργο. Όλες κουβαλούν ένα φορτίο τραγικό, που κάθε μια το φωτίζει με την προσωπικότητα και τα εφόδια του χαρακτήρα της. Τις αγαπώ όλες και σε όλες υπάρχουν στοιχεία, θα έλεγα όχι μόνο της γυναικείας προσωπικότητας, αλλά της ανθρώπινης φύσης εν γένει, με τα οποία ταυτίζομαι.
Υπήρξε κάποιο τραγούδι το οποίο τελικά δεν μπήκε στο δίσκο;
Όχι. Και οι οχτώ γυναίκες ήταν πολύ συνειδητές επιλογές που ζυμώθηκαν μέσα από πολλές συζητήσεις. Είναι πολύ μεγάλη τύχη και ευτυχία να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που ταιριάζουν με τον κόσμο σου, την αισθητική σου, που τρέφεις θαυμασμό για το έργο τους και όλο αυτό με μια αμοιβαιότητα. Με τη Νάντια είχαμε μεγάλη σύνδεση από την αρχή. Το ίδιο αισθάνομαι και για όλους τους ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά και ιδιαίτερα για τον Γιώργο Καγιαλίκο που ενορχήστρωσε τα τραγούδια όπως τα φανταζόμουν και τα αντιμετώπισε με την ίδια αγάπη, σαν να ήταν δικά του.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και σε καλλιτεχνικό. Δεδομένων των τελευταίων γεγονότων που αφορούν τα πνευματικά δικαιώματα και το επίδομα των καλλιτεχνών, υπήρξαν σκέψεις για αναβολή της κυκλοφορίας;
Μετά την πρώτη αμηχανία με πείσμωσαν περισσότερο οι δυσκολίες και αποφάσισα να προχωρήσουμε στην έκδοση, γιατί η ζωή μας δεν μπορεί να μένει σε απόλυτη ακινησία. Ήταν και μια φωτεινή διέξοδος, μέσα στην καραντίνα, η επικοινωνία του δίσκου. Το μόνο για το οποίο λυπάμαι είναι η αναβολή των παραστάσεων που είχαμε προγραμματισμένες για τη ζωντανή παρουσίαση του υλικού. Μια πρόταση που δουλεύαμε καιρό, μαζί με εξαιρετικούς συνεργάτες. Όμως εδώ είμαστε και θα επανέλθουμε όταν οι συγκυρία το επιτρέψει. Πιστεύω το “κάθε εμπόδιο για καλό”, αρκεί να είμαστε όλοι σε θέση να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας και να μην εξαθλιωθεί ο χώρος. Ίσως είναι μια ευκαιρία να λυθούν προβλήματα χρόνια και να αναπτύξουμε ένα γόνιμο διάλογο μέσα από τις μαζικές, συντονισμένες κινητοποιήσεις. Ήδη ένα μέρος των διεκδικήσεων μας αρχίζει να εισακούεται.
Τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο στις μέρες που θα έρθουν;
Δε θα ήθελα όλη αυτή η πρωτόγνωρη κατάσταση να γίνει μαζικό εργαλείο για το χειρισμό ανθρώπινων συμπεριφορών, μέσα από τη διασπορά του φόβου και τον αργό, αλλά σταθερό αποπροσανατολισμό του κόσμου. Είναι πολύ εύκολο και βολικό για ορισμένα κέντρα εξουσίας να περιορίζουν το διάλογο στην καταστολή των συμπτωμάτων, σε οποιοδήποτε πεδίο και να αποφεύγουν να κοιτάξουν το μεγάλο κάδρο που είναι η σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη, η θέση του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Ζούμε μια περίοδο μεγάλης καμπής και οφείλουμε όλοι να είμαστε ενημερωμένοι από αξιόπιστες και ελεύθερες πηγές και να γίνουμε περισσότερο συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Οι καλλιτέχνες, όλων των ρεπερτορίων, είναι εκείνοι που τρέφουν την ψυχή μας στις χαρές και τις λύπες, κι όμως πολλοί που δεν ανήκουν σε αυτό τον χώρο φάνηκαν να αδιαφορούν επιδεικτικά. Πως βίωσες την περίοδο του εγκλεισμού παράλληλα με τα όσα έβλεπες να συμβαίνουν στον τομέα του πολιτισμού;
Αυτό που φάνηκε από την αρχική εκκωφαντική απουσία μέτρων στήριξης για τον πολιτισμό, είναι η άγνοια της πολιτείας για το μέγεθος του ανθρώπινου δυναμικού αυτής της χώρας που δραστηριοποιείται στο χώρο του πολιτισμού και των ιδιαίτερων εργασιακών σχέσεων που τον διέπουν ή ακόμα χειρότερα η αγνόηση των ανθρώπων αυτών ως ισότιμων μελών της κοινωνίας, που χρήζουν της ίδιας πρόνοιας, γιατί αντικειμενικά πλήττονται, και μάλιστα βαριά, από τις νέες περιοριστικές συνθήκες. Τα συλλογικά μας όργανα αντέδρασαν γρήγορα και μαζί με τη γενική κατακραυγή, έφεραν κάποια αποτελέσματα μετά και τις τελευταίες ανακοινώσεις της υπουργού. Όμως ακόμα το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει μέσα στο χειμώνα. Η στάση βέβαια που κρατούν οι αρχές απέναντι στον πολιτισμό και τα αγαθά του, φανερώνει πολλά για το είδος του πολιτεύματος, τα ιδεολογικά πρότυπα που περνούν και την πνευματική κατάσταση όλης της κοινωνίας. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο ακραίο παράδειγμα της γειτονικής Τουρκίας, με την φυλάκιση των μελών του συγκροτήματος Yorum, από την κυβέρνηση Erdogan, αλλά και στις ανήκουστες δηλώσεις του δημάρχου Βόλου για την κινητοποίηση της κοινωνίας των Σταγιατών με τη συμπαράσταση του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Κάθε πολιτική βούληση αντικατοπτρίζει συγκεκριμένες ιδεολογίες. Δε μπορούμε δηλαδή να μη δούμε πως η στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών ήταν εξαρχής πολύ πιο υποστηρικτική και μελετημένη στη διαχείριση των προβλημάτων που ανακύπτουν στον πολιτισμό. Στις κρίσεις αποκαλύπτονται όμως όλες οι παθογένειες. Ελπίζω τα αντανακλαστικά μας να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα.
Πες μας λίγα λόγια για τη στιχουργό του δίσκου Νάντια Δουλαβέρα.
Είναι νέα στο χώρο και χαίρομαι ιδιαίτερα που το “Πρώτο Βλέμμα” μας είναι η πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Με συγκινεί πολύ στη γραφή της. Έχει βραβευθεί πρόσφατα και σαν νέα ποιήτρια με το βραβείο “Γιάννη Βαρβέρη” για την ποιητική συλλογή της, “Μεσοτοιχία”. Σίγουρα η κινητήρια δύναμη γι᾽αυτή μας τη συνεργασία ήταν η δική μου συναισθηματική φόρτιση, αυτό που ένιωσα διαβάζοντας τους στίχους της Ηλέκτρας και όσους βέβαια ακολούθησαν μετά. Σκέφτηκα πως το αίσθημα αυτό που με κινητοποίησε να γράψω τη μουσική έχει μια δύναμη που μπορεί να αφορά κι άλλους. Πιστεύω πολύ στην κατάλληλη στιγμή. Νομίζω πως η συνάντησή μας ήταν ένα δώρο και για τις δυο μας.
Πως φαντάζεσαι την πρώτη σου επαφή με το κοινό σε μια παράσταση, όταν έρθει αυτή η στιγμή;
Πολύ φορτισμένη με όλα τα συναισθήματα. Και λίγο σαν επαναστατική πράξη.
