Σε τι διαφέρει η νέα σου πρόταση «Crossovers: από την παράδοση στη σύγχρονη φόρμα» από όλες τις προηγούμενες που έχεις παρουσιάσει ως τώρα στο κοινό;
Crossovers είναι ο τίτλος που χρησιμοποιώ αυτό το χρόνο για τις εμφανίσεις μου στο εξωτερικό, οι οποίες ξεκίνησαν τον Νοέμβριο από το Άμστερνταμ και το Λονδίνο, και συνεχίζουν, από το καινούργιο έτος, και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.
Crossovers λοιπόν είναι τα σταυροδρόμια μου. Εκεί συναντιόνται μουσικές, άνθρωποι, ιστορίες, εκεί θυμάσαι, ξεχνάς, επιλέγεις, επικοινωνείς, ξεκουράζεσαι, μοιράζεσαι, εκτινάσσεσαι, ανιχνεύεις, ενώνεσαι. Είναι για μένα το σημείο επαναπροσδιορισμού και εξέλιξης μουσικά και πνευματικά. Ο δρόμος αυτός με μαγεύει, αυτός ο τρόπος σκέψης πράξης με κάνει ελεύθερη. Ωστόσο, οι φόρμες μουσικής συμπεριφοράς που υπηρετώ είναι πάντα ίδιες. Από το 2003 μελετώ, συστηματικά, παραδοσιακούς ήχους, ρυθμούς, μουσικά ιδιώματα και φωνήματα, και παράλληλα jazz αυτοσχεδιασμό, ενώ από το 2005 στήνω μουσικές παρέες κολεκτίβες. Αυτή μου η ανάγκη έχει δημιουργήσει ένα ζωντανό κύτταρο με δύναμη και δυναμική που μεταλλάσσεται, ανανεώνεται, μεταμορφώνεται και συνεχώς να δημιουργεί μια νέα μουσική γεωγραφία.
Αυτόν λοιπόν τον μαγικό μουσικό χάρτη θα παρουσιάσουμε για Τρεις Πέμπτες στον αγαπημένο club του Σταυρού του Νότου. Με σπουδαίους μουσικούς- φίλους παλιούς και νέους, θα οδηγήσουμε ένα φιλόξενο πολυσυλλεκτικό μουσικό όχημα , θα συνδεθούμε με μουσικές που αγαπάμε, παλιές και καινούργιες, θα υπάρξουμε στις παραδόσεις με το δικό μας ήχο και παράλληλα θα μοιραστούμε τις πρωτότυπες συνθέσεις από́ το ξεχωριστό world jazz δίσκο “Toubanaki & the Buzz Bastardz” και τις ηχητικές δημιουργίες του πρωτοποριακού ηλεκτρονικού jazz ντουέτου μας με τον Ηλία Δουμάνη, «Drums & Voice Jazztronica Duet».
Ο αυτοσχεδιασμός επί σκηνής πως λειτουργεί για εσένα;
Ο αυτοσχεδιασμός είναι η απόλυτη παρουσία του μουσικού στη στιγμή. Προϋποθέτει βαθιά γνώση και ήθος. Είναι πρόκληση, είναι πρόσκληση, είναι ελευθερία έκφρασης και δια δραστικής επικοινωνίας. Είναι η αποδόμηση με απόλυτο σεβασμό στην δομή. Και κάθε φορά η μουσική ανάγνωση είναι διαφορετική. Ο αυτοσχεδιασμός για μένα είναι κατάθεση προσωπικότητας και μέσον ένωσης .
Στα διάφορα projects που μας έχεις παρουσιάσει κατά καιρούς το κλίμα που δημιουργείς παρέα με τη μπάντα σου, είναι εντυπωσιακά διαφορετικό από τις περισσότερες μουσικές παραστάσεις. Είχες ποτέ δεύτερες σκέψεις σχετικά με το πως θα λάβει ο κόσμος όσα εσύ προσπαθείς να επικοινωνήσεις μέσα από την τέχνη σου;
Αυτό που προσπαθώ πάντα, είναι να είμαι ευθυγραμμισμένη με την ψυχή, και την αλήθεια μου για να μπορώ να υπηρετήσω την μουσική με ειλικρίνεια, υπευθυνότητα και δημιουργικότητα. Σε αυτό θέλω να είμαι «κουρδισμένη» και το θεωρώ πολύτιμο δώρο και για μένα και για το κοινό.
Αυτό σημαίνει ότι αρχικά πιστεύω στην έννοια της ομάδας και της συλλογικής έκφρασης κάτω και πάνω στην σκηνή και επιλέγω θεματολογικά μουσικές που συνδέομαι ψυχικά, βιωματικά. Αποφεύγω τους τίτλους, δεν μπορώ να στηρίξω τα στολίσματα και μια σοβαροφανής παρουσίαση ενός καλλιτεχνικού προφίλ. Θέλω να εργάζομαι, και να προσπαθώ να είμαι ακριβής. Η μόνη μου σκέψη είναι να εξασφαλίσω ένα ασφαλές υγιές μουσικό περιβάλλον και για μας τους μουσικούς και για τον κόσμο. Διαφορετικά νιώθω αμηχανία και δυσφορία.
Από το 2003 μέχρι σήμερα τι έχει μείνει ίδιο και τι έχει αλλάξει στις σκέψεις σου πάνω σε όσα δημιουργείς και παρουσιάζεις;
Αρχικά έχω οργανώσει περισσότερο τις σκέψεις μου και έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πως μπορώ να είμαι χρήσιμη. Με ενδιαφέρει η έρευνα στο πεδίο τη φώνησης (είμαι μέλος της «Διεπιστημονικής Ομάδας Φωνής» με σκοπό́ τον σχεδιασμό́ θεραπείας και την αποκατάσταση ασθενών με φωνητικές διαταραχές) και η διδασκαλία που αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο τα τελευταία χρόνια.
Από το 2003 έχει μείνει ολόιδια η ανάγκη μου να παίζω και να βιώνω στην σκηνή ακούραστα την αγάπη μου για την μουσική. Έχω ωστόσο περισσότερο γνώση και εμπειρία στο να εκφράζομαι μουσικά ελεύθερα και να πειραματίζομαι φωνητικά, έχω περισσότερο εμπιστοσύνη στο ένστικτό μου και αναγνωρίζω την σημαντικότητα της απλότητας. Και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο αντιλαμβάνομαι πόσο ζωτικά σημαντική είναι η μουσική για την ολότητα και την ηρεμία μας.
Πριν περίπου 4 χρόνια κυκλοφόρησε ο δίσκος «Toubanaki & the Buzz Bastardz». Ετοιμάζεις κάτι άλλο δισκογραφικά αυτή την περίοδο;
Ολοκληρώνουμε με τον ντράμερ και sound designer Ηλία Δουμάνη το ηχογράφημα του πρωτοποριακού́ ντουέτου τυμπάνων φωνής «Drums Voice Jazztronica Duet», που θα περιλαμβάνει προσωπικές μας συνθέσεις και θα κυκλοφορήσει στο εξωτερικό. Το project ξεκίνησε από την ανάγκη μας να ερευνήσουμε και να πειραματιστούμε πάνω στα όρια του φυσικού ήχου των οργάνων και από την επιθυμία μας να σχεδιάσουν ένα πολυσύνθετο ηχητικό περιβάλλον με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων και προγραμμάτων.
Παράλληλα ονειρεύομαι και σκιαγραφώ την ιστορία του επόμενου δίσκου που πραγματικά θεωρώ ότι θα είναι μια ιδιαίτερη και δυναμική μουσική πρόταση και μια επάξια συνέχεια του δίσκου «Toubanaki & the Buzz Bastardz.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη δομή της ελληνικής δισκογραφίας και της ραδιοφωνίας σήμερα;
Οι δικές μου οι μουσικές παρέες είναι από το χώρο της jazz, της παραδοσιακής και της πειραματικής σκηνής. Τα περισσότερα ηχογραφήματα αποτελούν ανεξάρτητες παραγωγές οι οποίες είναι εξαιρετικές και κινούνται χρόνια χωρίς μεσάζοντες και κατά την διάρκεια των συναυλιών.
Γενικότερα όμως τα δεδομένα όσον αφορά στο φυσικό προϊόν (CD) έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Από τη δεκαετία του 2000, παρατηρείται η συρρίκνωση της δισκογραφικής βιομηχανίας και η κυριαρχία του διαδικτυακής πληροφορίας και προϊόντος. Ως πλεονέκτημα φυσικά θεωρείται η εύκολη πρόσβαση στη μουσική και διάφοροι τρόποι προώθησης του υλικού σου χωρίς την παρέμβαση κάποιας εταιρείας. Από την άλλη όμως βιώνουμε την επικράτηση ενός παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού, που κυριαρχεί η εικόνα και εφαρμόζονται στρατηγικές μάρκετινγκ. Μεμονωμένα τραγούδια προωθούνται, τα οποία δεν αποτελούν πια μέρος ενός συνολικού έργου, έχουν χάσει την αφηγηματική τους θέση και είναι αποκομμένα από τα ονόματα των συντελεστών ή άλλων σημαντικών πληροφορίων και ταυτίζονται στη συνείδηση του κοινού μόνο με τον ερμηνευτή.
Όλο αυτό το θεωρώ χαοτικό, χωρίς μεράκι και κάπως ευτελές. Όσους ραδιοφωνικούς παραγωγούς έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια θεωρώ ότι μελετάνε, έχουν γνώση στο αντικείμενο τους, ψάχνουν καινούργιες προτάσεις και είναι εμπνευσμένοι στην παρουσιάσεις τους. Ευτυχώς που υπάρχουν!
Εκτός από τους πολύ ταλαντούχους μουσικούς και συντελεστές αυτών των παραστάσεων ποιους άλλους θα δούμε επί σκηνής τις Πέμπτες 19, 26 Δεκεμβρίου και 2 Ιανουαρίου;
Ωπ, Δεν αποκαλύπτω! Έχουμε σχεδιάσει διαφορά δρώμενα-εκπλήξεις… που θα αποτελέσουν ιδιαίτερο συστατικό του μουσικού οδοιπορικού μας. Πάντως στα «Crossovers» μας θα συναντηθούμε με πολλούς εκλεκτούς φίλους, αυθόρμητα, ανατρεπτικά, αυθεντικά.
Καλή αντάμωση!
