Του αρέσει να τριγυρνά στο κέντρο της Αθήνας. Η μορφή του θυμίζει όλα εκείνα τα ταραγμένα φοιτητικά χρόνια και τις πολιτικές ανησυχίες της δεκαετίας του ’80 και ’90 με όλη την κουλτούρα που μπορεί να κουβαλά ένας ανήσυχος νέος που εκφράζεται μέσα από την μουσική και τους κοινωνικούς αγώνες. Ως φοιτητής στην Κομοτηνή έκανε τα πρώτα του μουσικά σκιρτήματα και στην πορεία μετά από τα πρώτα συγκροτήματα καθιερώθηκε ως τραγουδιστής των Magic de Spell για κάποια χρόνια.
Η γόνιμη αυτή συνεργασία έκλεισε στην εποχή του covid και τώρα ένα νέο κεφάλαιο ξεκινά για τον ίδιο μέσα από την συνεργασία του με φίλους μουσικούς.
Η γενική πρόβα της παράστασης «Τραγούδια της Οδού Στουρνάρη» έγινε πριν λίγες μέρες και είναι όλα έτοιμα για την πρεμιέρα σε ένα τζαμάρισμα με χαλαρή διάθεση και αυτοσχεδιαστικές τάσεις. Με αφορμή το νέο μουσικό κεφάλαιο που ανοίγει ο τραγουδιστής και μουσικός Γιώργος Λαγγουρέτος κάνουμε μια βόλτα στην Αθήνα, στη ζωή του και στην μουσική του πορεία με φόντο το κέντρο με τον τρόπο και τις μνήμες που συγκινεί πάντα κάποιους ανυπότακτους. Και όπως λένε οι συντελεστές του διήμερου live project: Καθώς τα περισσότερα πράγματα στο χώρο της κοινωνικής σκέψης και της αισθητικής κλυδωνίζονται, ας γυρίσουμε, με το δικό μας τρόπο, στα βασικά.
Σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα; Πώς σε βρίσκει η επόμενη μέρα μετά το κεφάλαιο Magic de Spell;
Σε δημιουργική! Μετά από μια σύντομη περίοδο αναζήτησης, διαβάσματος, μουσικών ακουσμάτων και συζητήσεων διαμορφώνουμε μαζί με τον Αντώνη Νομικό (κρουστά, ηχητικά εφέ) και το Βασίλη Καζή (ηλεκτρική κιθάρα, λούπες, φωνή) ένα νέο μουσικό project με τίτλο «Τραγούδια της οδού Στουρνάρη». Η πρεμιέρα θα γίνει το διήμερο Παρασκευή 12 και Σάββατο 13 Μάη στο Poetry Bar στα Εξάρχεια.
Από την πρόβα τζενεράλε στο Olvio theater
Από πότε ξεκίνησε η ζωή σου στο κέντρο της Αθήνας και κάτω από ποιες συνθήκες; Πού έμενες και πώς επιβίωνες;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα, εργάζομαι και συχνάζω στο κέντρο της Αθήνας. Εδώ είναι οι φίλοι μου, τα ενδιαφέροντά μου. Μ’ αρέσουν τα στενά, η πολυκοσμία αλλά και η ερημιά τις πρώτες πρωινές ώρες, οι ιδιαίτερες γωνιές, οι ευκαιρίες για συζήτηση, ένα καλό βιβλίο, ένας τυχαίος καφές που θα προκύψει απρογραμμάτιστα με φίλους. Με έλκουν οι άνθρωποι περισσότερο από τα τοπία. Από μικρό παιδί ανέβαινα τα βράδια στην κορυφή του Λόφου Στρέφη, καθόμουν με την πλάτη στον τσιμεντένιο οβελίσκο της κορυφής, άκουγα μουσική στο walkman και έβλεπα ολόγυρα τα αναρίθμητα μικρά - μικρά φώτα. Κάθε ένα φως και μια ανθρώπινη ιστορία.
Πώς είναι να ζεις σήμερα στο κέντρο και τι σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση που έχει αλλάξει;
Τα τελευταία χρόνια το κέντρο της Αθήνας επιχειρείται να αλλάξει μορφή. Παλιότερα μεγάλο τμήμα του αστικού πληθυσμού έφυγε από το κέντρο και μετακόμισε στα προάστια. Πρόσφατα με τη συστηματική ανάπτυξη επιχειρηματικών συμφερόντων, ολόκληρες πολυκατοικίες έχουν εξαγοραστεί για εκμετάλλευση, πολλά σπίτια χρησιμοποιούνται για βραχυχρόνια μίσθωση (airbnb κλπ), τα νοίκια έχουν ακριβύνει πάρα πολύ και σιγά σιγά οι κάτοικοι εξοβελίζονται από τη περιοχή.
Το σύστημα επιδιώκει να μετατραπεί το κέντρο σε απρόσωπο τοπίο, με ομογενοποιημένα καταστήματα εστίασης πολυεθνικών εταιρειών, εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία. Αυτή τη λογική και μόνο εξυπηρετεί η χωροθέτηση του σταθμού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων.
Ενάντια στη θέληση και τις ανάγκες των κατοίκων, η περίφραξη της πλατείας με λαμαρίνες και η μόνιμη αστυνομική δύναμη διαμορφώνουν εικόνα κατεχόμενης περιοχής.
Με τον Δημήτρη Πουλικάκο στο Κύτταρο, Ιανουάριος 2016. Φωτο: Ηλίας Μωραΐτης
Ποια καλή ιστορία της οδού Στουρνάρη σου έρχεται πρώτα στο μυαλό που να σχετίζεται με την μουσική;
Θυμάμαι μικρός, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 να γίνονται επεισόδια πάνω στην οδό Στουρνάρη, να έχουν στηθεί οδοφράγματα, από τη πλευρά της πλατείας ο αγωνιζόμενος κόσμος και από την πλευρά του Πολυτεχνείου η αστυνομία. Κλείναμε τα φώτα και βγαίναμε στο μπαλκόνι να δούμε τι γίνεται. Κι όταν πια η μυρωδιά από τα δακρυγόνα γινόταν ανυπόφορη ξαναμπαίναμε μέσα. Από τότε τα ζήσαμε πολλές φορές αυτά. Επέτειοι Πολυτεχνείου, δολοφονία Γρηγορόπουλου, πλατείες. Η πολιτική δεν κατάφερε να δώσει απαντήσεις στην οργή και τις ανάγκες της κοινωνίας. Γι αυτό συνεχίζουμε να είμαστε ενεργοί στη μουσική, ψάχνοντας τουλάχιστον τις προσωπικές μας απαντήσεις.
Η ζωή στο κέντρο και στην οδό Στουρνάρη σχετίζεται με κοινωνικούς αγώνες ιστορικά. Σήμερα υπάρχει η αντίδραση που υπήρχε παλιότερα;
Ζούμε σε περίοδο με ταχύτατα μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες. Τα κινητά τηλέφωνα ήταν από μόνα τους ριζική αλλαγή στην καθημερινότητά μας. Πλέον έχουμε πρακτικά όλοι ένα smartphone πάνω μας και μ’ αυτό επικοινωνούμε, αλληλεπιδρούμε μέσω των κοινωνικών δικτύων, ψυχαγωγούμαστε, ενημερωνόμαστε, αγοράζουμε υπηρεσίες και προϊόντα, πληρώνουμε λογαριασμούς. Στην on line εποχή οι απόψεις, οι καταναλωτικές συνήθειες, τα πιστεύω και οι προτιμήσεις μας είναι δεδομένα που αποτελούν εμπορεύσιμο προϊόν για τις εταιρείες. Οι αλγόριθμοι έχουν τον πρώτο λόγο στο τι βλέπουμε, τι μαθαίνουμε, τι ακούμε, τι μας αρέσει, σε τι και πώς αντιδρούμε, εκτός αν «παραβιάζουμε τους όρους της κοινότητας».
Μόνη πραγματική αντίσταση είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι, για να μπορούν αυτές να εξελίσσονται.
Οι συντελεστές της μουσικής παράστασης «Τραγούδια της Οδού Στουρνάρη»
Πώς η ζωή στο κέντρο έγινε μουσική παράσταση; Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ερέθισμα; Πώς στήθηκε;Τι είναι ακριβώς;
Ήμασταν εδώ όταν τον Αύγουστο του 2022 περιφράχθηκε η πλατεία και εγκαταστάθηκαν σε μόνιμη βάση οι «φρουροί της λαμαρίνας» περιμετρικά της. Αυτή η βίαιη και αχρείαστη παρέμβαση προσβάλει την ιστορία, την αισθητική και την προοπτική της περιοχής. Πιστεύουμε ότι ο αντίλογος σ’ αυτό που επιχειρείται, πέρα από τις αναγκαίες κινητοποιήσεις, πρέπει να είναι πρωτίστως πολιτιστικός. Θέλουμε με όσες δυνάμεις έχουμε να ενώσουμε τη φωνή μας με την κοινωνία ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την «απροσωποποίηση» των πάντων. Σκεφτήκαμε λοιπόν να στήσουμε μια μουσική παράσταση, στηριγμένη στο δικό μας ήχο και σε υλικό που νιώθαμε ότι σχετίζεται με την περιοχή αλλά και τη συγκυρία.
Σ' αυτό μας βοήθησε καθοριστικά ο Φώτης Κοκαβέσης, φίλος και συνεργάτης από τα παλιά, που επιμελείται τον ήχο και γενικά την ατμόσφαιρα της παράστασης και βέβαια ο Αντώνης από το Poetry Bar που μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε το project σ’ ένα ζεστό χώρο τέχνης, που φιλοξενεί καθημερινά live και βρίσκεται ένα οικοδομικό τετράγωνο από την οδό Στουρνάρη!
Στον «Μικρόκοσμο» 1.6.2022. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Τους στίχους των τραγουδιών ποιος τους έγραψε;Την μουσική;
Είναι ένα μωσαϊκό γνωστών και λιγότερο γνωστών τραγουδιών καθώς και κάποια δικά μας, παιγμένα με το δικό μας τρόπο. Όλα έχουν γίνει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αναζητούμε τα πατήματά μας μέσα από ένα νέο δρόμο, που ωστόσο τον πιστεύουμε πολύ και βλέπουμε ότι καλλιτεχνικά μας εκφράζει και ως τώρα λειτουργεί πολύ καλά. Ξεκινάμε!
Τι σημαίνει για σένα ένα νέο μουσικό πρότζεκτ και τι προοπτική μπορεί να έχει το συγκεκριμένο;
Έχουμε καλλιτεχνικά ανάγκη να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, να δημιουργούμε. Πιστεύουμε απόλυτα ότι όλα αυτά είναι συλλογική και όχι ατομική υπόθεση. Θέλουμε, λοιπόν, να δημιουργήσουμε ένα κοινό τρόπο σύμπραξης και θεώρησης των πραγμάτων, ώστε να γεννιέται μουσική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σημαντικό ότι ο Αντώνης προέρχεται από το χώρο των εικαστικών και ο Βασίλης είναι εκτός από μουσικός δρόμου και ηθοποιός. Τα εκφραστικά μας μέσα νιώθουμε ότι συνεχώς διευρύνονται. Ραντεβού στις προσεχείς ζωντανές μας εμφανίσεις!
Ο Γιώργος Λαγγουρέτος στο φινάλε της συναυλίας στην Τεχνόπολη, μαζί με Γρηγόρη Κλιούμη, Δημήτρη Μητσοτάκη και Δημήτρη Μποτή. 25 Ιουλίου 2020. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Επιστροφή στα βασικά. Θα μας θυμίσεις ποια είναι κατά τη γνώμη σου;
Τα βασικά είναι αυτά στα οποία επιστρέφουμε κάθε φορά που νιώθουμε να κλυδωνίζεται ο κόσμος μας. Τα βιβλία, τα τραγούδια, οι ιδέες.
Δίσκους έχεις; Πρώτα βινύλια; Αγαπημένο δισκάδικο; Σήμερα με τι τρόπο ακούς μουσική;
Ναι έχω αρκετούς δίσκους. Αγαπημένο δισκάδικο ωστόσο θα πω το «Κύτταρο» του Θανάση Γκαϊφύλια στην Κομοτηνή στη δεκαετία του ’90. Από κει περνούσαν όλοι οι φοιτητές που αγαπούσαν την ελληνόφωνη και όχι μόνο μουσική. Ακούγαμε, συζητούσαμε. Ο Γκαϊφύλιας μου άνοιξε την πόρτα για τις πρώτες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της πόλης, αλλά και στη δισκογραφία.
Έχω μάλιστα και πολλές κασέτες εταιρειών, αγορασμένες από ένα πρώην δισκάδικο και μετέπειτα επιπλάδικο της εποχής κοντά στην περιοχή του ΚΤΕΛ Κομοτηνής, που είχε στοκ σε προσφορά. Λένα Πλατωνος, Χατζιδάκις, Μαρκόπουλος και πολλά άλλα. Κάθε φορά που ερχόταν το μηνιάτικο από το σπίτι, πέρναγα να κάνω την … κατάθεσή μου!
Επιρροές;
Αγαπώ τα ανήσυχα πνεύματα. Μ’ αρέσουν αυτοί που έχουν τρόπο να φωτίζουν διαφορετικές όψεις της πραγματικότητας, απ’ αυτές που πιθανόν έχω σκεφτεί. Πολλές φορές προέρχονται από διάφορα πεδία, κοινωνικές επιστήμες, τέχνη, καθημερινότητα. Υπάρχουν μικρές ανθρώπινες ιστορίες που μπορούν να σε κάνουν να ριγήσεις.
Ο Γιώργος Λαγγουρέτος σε sυναυλία με τους Magic de Spell, Ιούλιος 2020. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Η περίοδος που σε διαμόρφωσε;
Καθοριστικός για μένα ήταν ο καιρός που πέρασα ως φοιτητής στην Κομοτηνή. Εκεί μέσα από το φοιτητικό πολιτιστικό σύλλογο «Κοινότητα Νέων» και μια σειρά δραστηριοτήτων (μουσικές, λογοτεχνικές και ποιητικές βραδιές στο Στέκι μας, κινηματογραφικές προβολές, θεατρική ομάδα, ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑ Κομοτηνής, εκδρομές, ετήσιες εκδηλώσεις με το όνομα «Πολιτιστικές Αλκυονίδες» κλπ) πολλοί από μας διαμορφώσαμε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Μάθαμε να θέλουμε να είμαστε πρώτα άνθρωποι και πολίτες και στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα. Βρήκαμε τρόπους έκφρασης που διατηρούμε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια.
Πού έκανες τις πρώτες πρόβες; Με ποιούς; Σήμερα πού κάνεις;
Γύρω στο 1996 -1997 με το ντράμερ (και σημερινό μας ηχολήπτη) Φώτη Κοκαβέση και τον απίστευτο περφόρμερ Νικόλα Γερβάση πήγαμε στο τότε Studio Voices στην οδό Θήρας, στην πλατεία Αμερικής να ηχογραφήσουμε κάποια κομμάτια που είχαμε γράψει. 1-2 απ’ αυτά, τα έχουμε συμπεριλάβει και στο τωρινό πρόγραμμά μας. Ηχολήπτης ήταν ο Γιώργος Πρινιωτάκης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι! Οι πρώτες πρόβες με το σημερινό σχήμα έγιναν φιλοξενούμενοι του συγκροτήματος Προφίλ στο στούντιό τους στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων, στην οδό Ευρυπίδου, σε ένα παλιό κτίριο γραφείων. Δυστυχώς κι αυτό πρόσφατα πουλήθηκε και ήδη ανακαινίζεται για να γίνει ένα ακόμα ξενοδοχείο…
GIORGOS LAGOURETOS - VOICE OF MAGIC DE SPELL - kyttaro 2.11.19: Στο Κύτταρο, 2.11.2019. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Προσεχή σχέδια;
Να μη σταματάμε να ονειρευόμαστε. Να σκάβουμε μέσα μας για να ανακαλύψουμε τη δική μας αλήθεια. Να συνεχίζουμε να παίζουμε και να δημιουργούμε μουσική.
*Την Παρασκευή 12/5 και το Σαββατο 13/5 ώρα 10μμ στο Poetry Bar, Σουλτάνη 4 Εξάρχεια ο Γιώργος Λαγγουρέτος (φωνή, ακουστική κιθάρα), ο Αντώνης Νομικός (κρουστά, ηχητικά εφέ) και ο Βασίλης Καζής (φωνή, ηλεκτρική κιθάρα, λούπες) θα παρουσιάσουν το διήμερο live project «Τραγούδια της οδού Στουρνάρη».
Η γόνιμη αυτή συνεργασία έκλεισε στην εποχή του covid και τώρα ένα νέο κεφάλαιο ξεκινά για τον ίδιο μέσα από την συνεργασία του με φίλους μουσικούς.
Η γενική πρόβα της παράστασης «Τραγούδια της Οδού Στουρνάρη» έγινε πριν λίγες μέρες και είναι όλα έτοιμα για την πρεμιέρα σε ένα τζαμάρισμα με χαλαρή διάθεση και αυτοσχεδιαστικές τάσεις. Με αφορμή το νέο μουσικό κεφάλαιο που ανοίγει ο τραγουδιστής και μουσικός Γιώργος Λαγγουρέτος κάνουμε μια βόλτα στην Αθήνα, στη ζωή του και στην μουσική του πορεία με φόντο το κέντρο με τον τρόπο και τις μνήμες που συγκινεί πάντα κάποιους ανυπότακτους. Και όπως λένε οι συντελεστές του διήμερου live project: Καθώς τα περισσότερα πράγματα στο χώρο της κοινωνικής σκέψης και της αισθητικής κλυδωνίζονται, ας γυρίσουμε, με το δικό μας τρόπο, στα βασικά.
Σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα; Πώς σε βρίσκει η επόμενη μέρα μετά το κεφάλαιο Magic de Spell;
Σε δημιουργική! Μετά από μια σύντομη περίοδο αναζήτησης, διαβάσματος, μουσικών ακουσμάτων και συζητήσεων διαμορφώνουμε μαζί με τον Αντώνη Νομικό (κρουστά, ηχητικά εφέ) και το Βασίλη Καζή (ηλεκτρική κιθάρα, λούπες, φωνή) ένα νέο μουσικό project με τίτλο «Τραγούδια της οδού Στουρνάρη». Η πρεμιέρα θα γίνει το διήμερο Παρασκευή 12 και Σάββατο 13 Μάη στο Poetry Bar στα Εξάρχεια.
Από την πρόβα τζενεράλε στο Olvio theater
Από πότε ξεκίνησε η ζωή σου στο κέντρο της Αθήνας και κάτω από ποιες συνθήκες; Πού έμενες και πώς επιβίωνες;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα, εργάζομαι και συχνάζω στο κέντρο της Αθήνας. Εδώ είναι οι φίλοι μου, τα ενδιαφέροντά μου. Μ’ αρέσουν τα στενά, η πολυκοσμία αλλά και η ερημιά τις πρώτες πρωινές ώρες, οι ιδιαίτερες γωνιές, οι ευκαιρίες για συζήτηση, ένα καλό βιβλίο, ένας τυχαίος καφές που θα προκύψει απρογραμμάτιστα με φίλους. Με έλκουν οι άνθρωποι περισσότερο από τα τοπία. Από μικρό παιδί ανέβαινα τα βράδια στην κορυφή του Λόφου Στρέφη, καθόμουν με την πλάτη στον τσιμεντένιο οβελίσκο της κορυφής, άκουγα μουσική στο walkman και έβλεπα ολόγυρα τα αναρίθμητα μικρά - μικρά φώτα. Κάθε ένα φως και μια ανθρώπινη ιστορία.
Πώς είναι να ζεις σήμερα στο κέντρο και τι σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση που έχει αλλάξει;
Τα τελευταία χρόνια το κέντρο της Αθήνας επιχειρείται να αλλάξει μορφή. Παλιότερα μεγάλο τμήμα του αστικού πληθυσμού έφυγε από το κέντρο και μετακόμισε στα προάστια. Πρόσφατα με τη συστηματική ανάπτυξη επιχειρηματικών συμφερόντων, ολόκληρες πολυκατοικίες έχουν εξαγοραστεί για εκμετάλλευση, πολλά σπίτια χρησιμοποιούνται για βραχυχρόνια μίσθωση (airbnb κλπ), τα νοίκια έχουν ακριβύνει πάρα πολύ και σιγά σιγά οι κάτοικοι εξοβελίζονται από τη περιοχή.
Το σύστημα επιδιώκει να μετατραπεί το κέντρο σε απρόσωπο τοπίο, με ομογενοποιημένα καταστήματα εστίασης πολυεθνικών εταιρειών, εμπορικά κέντρα και ξενοδοχεία. Αυτή τη λογική και μόνο εξυπηρετεί η χωροθέτηση του σταθμού μετρό στην πλατεία Εξαρχείων.
Ενάντια στη θέληση και τις ανάγκες των κατοίκων, η περίφραξη της πλατείας με λαμαρίνες και η μόνιμη αστυνομική δύναμη διαμορφώνουν εικόνα κατεχόμενης περιοχής.
Με τον Δημήτρη Πουλικάκο στο Κύτταρο, Ιανουάριος 2016. Φωτο: Ηλίας Μωραΐτης
Ποια καλή ιστορία της οδού Στουρνάρη σου έρχεται πρώτα στο μυαλό που να σχετίζεται με την μουσική;
Θυμάμαι μικρός, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 να γίνονται επεισόδια πάνω στην οδό Στουρνάρη, να έχουν στηθεί οδοφράγματα, από τη πλευρά της πλατείας ο αγωνιζόμενος κόσμος και από την πλευρά του Πολυτεχνείου η αστυνομία. Κλείναμε τα φώτα και βγαίναμε στο μπαλκόνι να δούμε τι γίνεται. Κι όταν πια η μυρωδιά από τα δακρυγόνα γινόταν ανυπόφορη ξαναμπαίναμε μέσα. Από τότε τα ζήσαμε πολλές φορές αυτά. Επέτειοι Πολυτεχνείου, δολοφονία Γρηγορόπουλου, πλατείες. Η πολιτική δεν κατάφερε να δώσει απαντήσεις στην οργή και τις ανάγκες της κοινωνίας. Γι αυτό συνεχίζουμε να είμαστε ενεργοί στη μουσική, ψάχνοντας τουλάχιστον τις προσωπικές μας απαντήσεις.
Η ζωή στο κέντρο και στην οδό Στουρνάρη σχετίζεται με κοινωνικούς αγώνες ιστορικά. Σήμερα υπάρχει η αντίδραση που υπήρχε παλιότερα;
Ζούμε σε περίοδο με ταχύτατα μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες. Τα κινητά τηλέφωνα ήταν από μόνα τους ριζική αλλαγή στην καθημερινότητά μας. Πλέον έχουμε πρακτικά όλοι ένα smartphone πάνω μας και μ’ αυτό επικοινωνούμε, αλληλεπιδρούμε μέσω των κοινωνικών δικτύων, ψυχαγωγούμαστε, ενημερωνόμαστε, αγοράζουμε υπηρεσίες και προϊόντα, πληρώνουμε λογαριασμούς. Στην on line εποχή οι απόψεις, οι καταναλωτικές συνήθειες, τα πιστεύω και οι προτιμήσεις μας είναι δεδομένα που αποτελούν εμπορεύσιμο προϊόν για τις εταιρείες. Οι αλγόριθμοι έχουν τον πρώτο λόγο στο τι βλέπουμε, τι μαθαίνουμε, τι ακούμε, τι μας αρέσει, σε τι και πώς αντιδρούμε, εκτός αν «παραβιάζουμε τους όρους της κοινότητας».
Μόνη πραγματική αντίσταση είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι, για να μπορούν αυτές να εξελίσσονται.
Οι συντελεστές της μουσικής παράστασης «Τραγούδια της Οδού Στουρνάρη»
Πώς η ζωή στο κέντρο έγινε μουσική παράσταση; Ποιο ήταν το μεγαλύτερο ερέθισμα; Πώς στήθηκε;Τι είναι ακριβώς;
Ήμασταν εδώ όταν τον Αύγουστο του 2022 περιφράχθηκε η πλατεία και εγκαταστάθηκαν σε μόνιμη βάση οι «φρουροί της λαμαρίνας» περιμετρικά της. Αυτή η βίαιη και αχρείαστη παρέμβαση προσβάλει την ιστορία, την αισθητική και την προοπτική της περιοχής. Πιστεύουμε ότι ο αντίλογος σ’ αυτό που επιχειρείται, πέρα από τις αναγκαίες κινητοποιήσεις, πρέπει να είναι πρωτίστως πολιτιστικός. Θέλουμε με όσες δυνάμεις έχουμε να ενώσουμε τη φωνή μας με την κοινωνία ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την «απροσωποποίηση» των πάντων. Σκεφτήκαμε λοιπόν να στήσουμε μια μουσική παράσταση, στηριγμένη στο δικό μας ήχο και σε υλικό που νιώθαμε ότι σχετίζεται με την περιοχή αλλά και τη συγκυρία.
Σ' αυτό μας βοήθησε καθοριστικά ο Φώτης Κοκαβέσης, φίλος και συνεργάτης από τα παλιά, που επιμελείται τον ήχο και γενικά την ατμόσφαιρα της παράστασης και βέβαια ο Αντώνης από το Poetry Bar που μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε το project σ’ ένα ζεστό χώρο τέχνης, που φιλοξενεί καθημερινά live και βρίσκεται ένα οικοδομικό τετράγωνο από την οδό Στουρνάρη!
Στον «Μικρόκοσμο» 1.6.2022. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Τους στίχους των τραγουδιών ποιος τους έγραψε;Την μουσική;
Είναι ένα μωσαϊκό γνωστών και λιγότερο γνωστών τραγουδιών καθώς και κάποια δικά μας, παιγμένα με το δικό μας τρόπο. Όλα έχουν γίνει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αναζητούμε τα πατήματά μας μέσα από ένα νέο δρόμο, που ωστόσο τον πιστεύουμε πολύ και βλέπουμε ότι καλλιτεχνικά μας εκφράζει και ως τώρα λειτουργεί πολύ καλά. Ξεκινάμε!
Τι σημαίνει για σένα ένα νέο μουσικό πρότζεκτ και τι προοπτική μπορεί να έχει το συγκεκριμένο;
Έχουμε καλλιτεχνικά ανάγκη να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας, να δημιουργούμε. Πιστεύουμε απόλυτα ότι όλα αυτά είναι συλλογική και όχι ατομική υπόθεση. Θέλουμε, λοιπόν, να δημιουργήσουμε ένα κοινό τρόπο σύμπραξης και θεώρησης των πραγμάτων, ώστε να γεννιέται μουσική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σημαντικό ότι ο Αντώνης προέρχεται από το χώρο των εικαστικών και ο Βασίλης είναι εκτός από μουσικός δρόμου και ηθοποιός. Τα εκφραστικά μας μέσα νιώθουμε ότι συνεχώς διευρύνονται. Ραντεβού στις προσεχείς ζωντανές μας εμφανίσεις!
Ο Γιώργος Λαγγουρέτος στο φινάλε της συναυλίας στην Τεχνόπολη, μαζί με Γρηγόρη Κλιούμη, Δημήτρη Μητσοτάκη και Δημήτρη Μποτή. 25 Ιουλίου 2020. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Επιστροφή στα βασικά. Θα μας θυμίσεις ποια είναι κατά τη γνώμη σου;
Τα βασικά είναι αυτά στα οποία επιστρέφουμε κάθε φορά που νιώθουμε να κλυδωνίζεται ο κόσμος μας. Τα βιβλία, τα τραγούδια, οι ιδέες.
Δίσκους έχεις; Πρώτα βινύλια; Αγαπημένο δισκάδικο; Σήμερα με τι τρόπο ακούς μουσική;
Ναι έχω αρκετούς δίσκους. Αγαπημένο δισκάδικο ωστόσο θα πω το «Κύτταρο» του Θανάση Γκαϊφύλια στην Κομοτηνή στη δεκαετία του ’90. Από κει περνούσαν όλοι οι φοιτητές που αγαπούσαν την ελληνόφωνη και όχι μόνο μουσική. Ακούγαμε, συζητούσαμε. Ο Γκαϊφύλιας μου άνοιξε την πόρτα για τις πρώτες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της πόλης, αλλά και στη δισκογραφία.
Έχω μάλιστα και πολλές κασέτες εταιρειών, αγορασμένες από ένα πρώην δισκάδικο και μετέπειτα επιπλάδικο της εποχής κοντά στην περιοχή του ΚΤΕΛ Κομοτηνής, που είχε στοκ σε προσφορά. Λένα Πλατωνος, Χατζιδάκις, Μαρκόπουλος και πολλά άλλα. Κάθε φορά που ερχόταν το μηνιάτικο από το σπίτι, πέρναγα να κάνω την … κατάθεσή μου!
Επιρροές;
Αγαπώ τα ανήσυχα πνεύματα. Μ’ αρέσουν αυτοί που έχουν τρόπο να φωτίζουν διαφορετικές όψεις της πραγματικότητας, απ’ αυτές που πιθανόν έχω σκεφτεί. Πολλές φορές προέρχονται από διάφορα πεδία, κοινωνικές επιστήμες, τέχνη, καθημερινότητα. Υπάρχουν μικρές ανθρώπινες ιστορίες που μπορούν να σε κάνουν να ριγήσεις.
Ο Γιώργος Λαγγουρέτος σε sυναυλία με τους Magic de Spell, Ιούλιος 2020. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Η περίοδος που σε διαμόρφωσε;
Καθοριστικός για μένα ήταν ο καιρός που πέρασα ως φοιτητής στην Κομοτηνή. Εκεί μέσα από το φοιτητικό πολιτιστικό σύλλογο «Κοινότητα Νέων» και μια σειρά δραστηριοτήτων (μουσικές, λογοτεχνικές και ποιητικές βραδιές στο Στέκι μας, κινηματογραφικές προβολές, θεατρική ομάδα, ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΑ Κομοτηνής, εκδρομές, ετήσιες εκδηλώσεις με το όνομα «Πολιτιστικές Αλκυονίδες» κλπ) πολλοί από μας διαμορφώσαμε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Μάθαμε να θέλουμε να είμαστε πρώτα άνθρωποι και πολίτες και στη συνέχεια όλα τα υπόλοιπα. Βρήκαμε τρόπους έκφρασης που διατηρούμε σταθερά όλα αυτά τα χρόνια.
Πού έκανες τις πρώτες πρόβες; Με ποιούς; Σήμερα πού κάνεις;
Γύρω στο 1996 -1997 με το ντράμερ (και σημερινό μας ηχολήπτη) Φώτη Κοκαβέση και τον απίστευτο περφόρμερ Νικόλα Γερβάση πήγαμε στο τότε Studio Voices στην οδό Θήρας, στην πλατεία Αμερικής να ηχογραφήσουμε κάποια κομμάτια που είχαμε γράψει. 1-2 απ’ αυτά, τα έχουμε συμπεριλάβει και στο τωρινό πρόγραμμά μας. Ηχολήπτης ήταν ο Γιώργος Πρινιωτάκης. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι! Οι πρώτες πρόβες με το σημερινό σχήμα έγιναν φιλοξενούμενοι του συγκροτήματος Προφίλ στο στούντιό τους στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων, στην οδό Ευρυπίδου, σε ένα παλιό κτίριο γραφείων. Δυστυχώς κι αυτό πρόσφατα πουλήθηκε και ήδη ανακαινίζεται για να γίνει ένα ακόμα ξενοδοχείο…
GIORGOS LAGOURETOS - VOICE OF MAGIC DE SPELL - kyttaro 2.11.19: Στο Κύτταρο, 2.11.2019. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Προσεχή σχέδια;
Να μη σταματάμε να ονειρευόμαστε. Να σκάβουμε μέσα μας για να ανακαλύψουμε τη δική μας αλήθεια. Να συνεχίζουμε να παίζουμε και να δημιουργούμε μουσική.
*Την Παρασκευή 12/5 και το Σαββατο 13/5 ώρα 10μμ στο Poetry Bar, Σουλτάνη 4 Εξάρχεια ο Γιώργος Λαγγουρέτος (φωνή, ακουστική κιθάρα), ο Αντώνης Νομικός (κρουστά, ηχητικά εφέ) και ο Βασίλης Καζής (φωνή, ηλεκτρική κιθάρα, λούπες) θα παρουσιάσουν το διήμερο live project «Τραγούδια της οδού Στουρνάρη».
