O Γιώργος Δημητριάδης με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του album, τομή στην ελληνική pop-rock σκηνή, με τίτλο «Οδός Ριανκούρ» μίλησε στον Θάνο Μαντζάνα και το ogdoo.gr.
Ο τίτλος «Οδός Ριανκούρ» έχει να κάνει μόνο με το που βρίσκεται το στούντιο όπου ηχογραφήθηκε ο δίσκος ή έχει και μια άλλη σημασία, σε ένα δεύτερο επίπεδο; Κατοικείς σχετικά κοντά σε αυτή την περιοχή ή όχι;
Σαφώς και έχει να κάνει με την τοποθεσία απλούστατα γιατί εκεί διαβιεί και εργάζεται ο ενορχηστρωτής/παραγωγός o Κώστας Μπουντούρης και εκεί ακριβώς πέρασα δύο ολόκληρα χρόνια μαζί του ετοιμάζοντας το νέο μου album. Στην καρδιά της Αθήνας.
Ο τίτλος μού προέκυψε στο τέλος της παραγωγής και είναι μία αναφορά κι ένας φόρος τιμής στο αγαπημένο μου Abbey Road των Beatles. Η αναφορά είναι σαφέστατη και στην φωτογραφία του εξωφύλλου που τράβηξε ο Νίκος Γώγος. Άρα κανένα άλλο δεύτερο ή τρίτο επίπεδο πολλώ δε μάλλον σε όσα αφορούν σε κάποιες σκοτεινές περιόδους και εποχές.
Ο Κώστας Μπουντούρης έπαιξε έναν ρόλο ανάλογο με εκείνον που έπαιζε πολλά χρόνια πριν στην μπάντα σου ο Κώστας Λειβαδάς ή ήταν εντελώς διαφορετικός σε μια άλλη εποχή και για ένα εντελώς διαφορετικό project;
Με τον πρώτο Κώστα είχαμε ένα τραγουδοποιητικό αλισβερίσι εκείνα τα χρόνια που ξεκινούσε κι εξελίχτηκε μετά σε έναν λαμπρό συνθέτη που χαίρομαι που πέρασε από τις τάξεις της μπάντας μου τότε.
Με ενέπνεε και τον ενέπνεα. Με τον δεύτερο Κώστα όπως σωστά το διατυπώνεις η συνεργασία μας προέκυψε έπειτα από μία γνωριμία κάποιων χρόνων. Η προσέγγιση ήταν σταδιακή αρχικά μέσα από μία φιλική σχέση που τελικά αναπόφευκτα μας οδήγησε σε αυτή την
συνεργασία. Εμπιστεύτηκα το νέο μου album σε ένα νέο ορεξάτο, με μεράκι μουσικό που εξάλλου ήταν fan της μουσικής μου από πολλά χρόνια πριν.
Πέρα από τη φιλία και την παρέα, πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του σε καθαρά μουσικό επίπεδο και γιατί;
Πρώτη μου φορά έκατσα και δούλεψα μαζί του με αυτόν τον τρόπο. Όλα τα τραγούδια μου γραμμένα πάνω στις 6 χορδές της κιθάρας μου είχα αρχίσει να τα βλέπω να αναπτύσσονται επάνω στα πλήκτρα του πιάνου. Κάποιες φορές του έλεγα «μα εγώ το έγραψα αυτό;» εννοείται με θαυμασμό και χαρά. Ένας σωστός παραγωγός όπως ο Κώστας π.χ βλέπει τι πρέπει να γίνει ούτως ώστε μουσικές όπως οι δικές μου να απεικονιστούν σωστά μέσα στα 3 ή 4 λεπτά ενός τραγουδιού.
Ήξερε τον τρόπο μου, τον καταλάβαινε, έχουμε τα ίδια ακούσματα όμως ο στόχος του ήταν να κάνουμε έναν δίσκο ανοιχτό μουσικά, ένα album που θα μπορεί να το ακούσει και να το χαρεί ο οποιοσδήποτε έξω από κλειστά ακροατήρια.
Με ποιο κριτήριο αποφασίζεις αν ένα τραγούδι θα παραμείνει single ή θα γίνει τμήμα ενός album;
Καταλαβαίνω γιατί με ρωτάς. Την περίοδο 2019/2022 μετά από το προηγούμενο album «Η ΣΚΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ» είχα αποφασίσει να ξεκινήσω κυκλοφορίες με μοναχικά κομμάτια σε τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι να ερχόταν η στιγμή που θα έγραφα κάποια τραγούδια που θα είχαν αυτή την συνοχή μεταξύ τους για έναν νέο μεγάλο δίσκο. Ίσως οφειλόταν και στην προσωρινή από ό,τι απεδείχθη απογοήτευσή μου σχετικά με albums κτλ. Αλλά επειδή ήμουν και θα είμαι ένας καλλιτέχνης των albums υπερίσχυσε η ανάγκη μου να συμπεριφέρομαι δισκογραφικά με ολοκληρωμένο τρόπο.
Πώς, πόσο και με ποιο τρόπο επηρέασαν η πανδημία και η καραντίνα τόσο το γράψιμο όσο και κυρίως το περιεχόμενο των τραγουδιών του δίσκου;
Βαθύτατα, πάρα πολύ. Ναι, φαίνεται μέσα στα 11 νέα τραγούδια του album όπως τα «Μου Λείπεις Τόσο», «Ανοίγω Τα Πανιά», «Θα Μονολογώ», «Πάντα Μπροστά», «Ο Κόσμος Αυτός», «Άδειο Μου Πρωί», «Μια Ανάσα», «Δίχως Χέρια».
Τι θα είχες να πεις συγκρίνοντας μουσικά τον δίσκο με τον αμέσως προηγούμενο σου; Είναι περισσότερο, λιγότερο , το ίδιο rock; Λίγο περισσότερο ποπ ίσως;
Όπως είπα παραπάνω είναι ένας δίσκος ανοιχτός. Περνάει από πολλές διαθέσεις και μοτίβα. Εγώ και ο Κώστας είμαστε δύο μουσικάνθρωποι, αγαπούμε τις ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις, είμαστε γεμάτοι από ακούσματα και οι δύο και θα ήταν αδιανόητο όλα αυτά να μην περνούν μέσα στα τραγούδια μου, στις μουσικές που γράφω όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ νομίζω πως ακόμα και οι ετικέτες πια χάνουν το νόημα τους. Είναι ένα πλούσιο σε μουσική album. Κάναμε μία πανέμορφη δουλειά που της αξίζουν τα καλύτερα.
Και στιχουργικά; Είναι πιο σκληρός από εκείνον, πιο τρυφερός, πιο ήρεμος, πιο οργισμένος, πιο ρεαλιστικός ίσως, κάτι άλλο;
Οι αναφορές είναι όσα είχαν να κάνουν με όλα αυτά που σκεφτόμουν, ένιωθα, θυμόμουν, θύμωνα, μονολογούσα, χαιρόμουν, ακόμα και έκλαιγα, γελούσα και ήλπιζα αυτά τα προηγούμενα δύο-τρία δύσκολα χρόνια. Ευτυχώς που μέσα στον ζόφο της πανδημίας άρπαξα την ευκαιρία από τα μαλλιά κι έκατσα και δούλεψα με τον εαυτό μου και στον κατόπιν με όλα αυτά τα τραγούδια.
Το ότι στην εισαγωγή του πρώτου τραγουδιού ακούγεσαι να τραγουδάς τους πρώτους στίχους του «Σα Να Μη Πέρασε Μια Μέρα» είναι απλά υπενθύμιση μιας από τις επιτυχίες σου ή δομικό στοιχείο του τραγουδιού; Αν ισχύει το δεύτερο, γιατί, ποιος είναι ο λόγος που το τοποθέτησες εκεί;
Αναφέρεσαι μάλλον στο video clip του «Ανοίγω Τα Πανιά» και όχι στην βερσιόν του album. Ναι, ήταν μία πολύ όμορφη ιδέα του Νίκου Γώγου που φαντάζομαι ήθελε να δείξει μία ολόκληρη πορεία μου από το πολύ πλέον χτες στο πολύ σήμερα. Μάλιστα είχε και πλάκα. Γελάσαμε πολύ εκείνο το βράδυ στο γύρισμα.
Ποιο (ή ποια, το πολύ δύο) είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τον δίσκο και γιατί;
Όταν κάνω ένα album δεν συνηθίζω να ξεχωρίζω με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο ας κάνω μίαν εξαίρεση εδώ λέγοντας πως έχω μία αδυναμία στα «ΘΑ ΜΟΝΟΛΟΓΩ», «ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ», «ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ». Ορίστε έβαλα τρία!
Θα έλεγες ότι με το πέρασμα του χρόνου τα τραγούδια και συνολικά οι δίσκοι σου γίνονται όλο και περισσότερο «αστικοί»; Αν ναι, η πόλη που τα σηματοδοτεί και τα σφραγίζει είναι η Αθήνα και με ποιο τρόπο;
Αρχικά αυτό αποτυπώνεται και όχι τυχαία στον τίτλο του album, ΟΔΟΣ ΡΙΑΝΚΟΥΡ. Μία οδός μέσα στο κέντρο, την καρδιά της πόλης.
Σε αυτή την πόλη ζω μαζί με τόσα άλλα εκατομμύρια ανθρώπους μέσα της, οι ρυθμοί της βρίσκουν διόδους και μπαίνουν στους ήχους μου, στα λόγια, στον ρυθμό. Δεν με φαντάζομαι να τραγουδώ για ξερολιθιές και λόγγους. Δεν ζω εκεί. Ζω εδώ και ναι μου αρέσει.
Ποιο είναι το ελληνικό και ποιο το ξένο τραγούδι που έχεις ζηλέψει και θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ Γιώργο; (μόνο ένα για κάθε περίπτωση)
Εξαιρετική ερώτηση που χρειάζεται και μία ειλικρινή απάντηση. Το Ταξίδι του Νίκου Πορτοκάλογλου και το “Won’t Get Fooled Again” των Who. Αυτά με μία πρώτη γρήγορη σκέψη. Φυσικά καταλαβαίνεις πως πίσω από αυτές τις σκέψεις θα έλεγα το “Maybe I Am Amazed” του McCartney, το «Αν Θυμηθείς Το Όνειρο Μου» του μέγιστου Μίκη Θεοδωράκη, το «Μια Πόλη Μαγική» του Απόλλωνα Μάνου Χατζιδάκι.
Προγραμματίζεις κάποια περιοδεία ή απλά μεμονωμένες εμφανίσεις; Υπάρχουν σχέδια για την χειμερινή σεζόν ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Αυτές τις ημέρες ξεκινήσαμε πρόβες με τον Κώστα και τον Βαγγέλη Καλαμάρα στα τύμπανα με στόχο εμφανίσεις στη νέα σεζόν. Χτίζεται τώρα μία εξαιρετική μπάντα, ένα δημιουργικό, πανέξυπνο rock combo που θα παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος του νέου album μαζί με παλιότερα δικά μου, τραγούδια του Κώστα από τις πρόσφατες του κυκλοφορίες και κάποια αγαπημένα covers όλα όμως αυτά σε μία εξαιρετική μουσική πρόταση για live. Σύντομα θα είμαστε διαθέσιμοι.
Tα τραγούδια του album «Οδός Ριανκούρ» κυκλοφορούν ψηφιακά από το Ogdoo Music Group, είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, ενώ προσεχώς θα κυκλοφορήσουν και σε αριθμημένα συλλεκτικά Lps.
Ο τίτλος «Οδός Ριανκούρ» έχει να κάνει μόνο με το που βρίσκεται το στούντιο όπου ηχογραφήθηκε ο δίσκος ή έχει και μια άλλη σημασία, σε ένα δεύτερο επίπεδο; Κατοικείς σχετικά κοντά σε αυτή την περιοχή ή όχι;
Σαφώς και έχει να κάνει με την τοποθεσία απλούστατα γιατί εκεί διαβιεί και εργάζεται ο ενορχηστρωτής/παραγωγός o Κώστας Μπουντούρης και εκεί ακριβώς πέρασα δύο ολόκληρα χρόνια μαζί του ετοιμάζοντας το νέο μου album. Στην καρδιά της Αθήνας.
Ο τίτλος μού προέκυψε στο τέλος της παραγωγής και είναι μία αναφορά κι ένας φόρος τιμής στο αγαπημένο μου Abbey Road των Beatles. Η αναφορά είναι σαφέστατη και στην φωτογραφία του εξωφύλλου που τράβηξε ο Νίκος Γώγος. Άρα κανένα άλλο δεύτερο ή τρίτο επίπεδο πολλώ δε μάλλον σε όσα αφορούν σε κάποιες σκοτεινές περιόδους και εποχές.
Ο Κώστας Μπουντούρης έπαιξε έναν ρόλο ανάλογο με εκείνον που έπαιζε πολλά χρόνια πριν στην μπάντα σου ο Κώστας Λειβαδάς ή ήταν εντελώς διαφορετικός σε μια άλλη εποχή και για ένα εντελώς διαφορετικό project;
Με τον πρώτο Κώστα είχαμε ένα τραγουδοποιητικό αλισβερίσι εκείνα τα χρόνια που ξεκινούσε κι εξελίχτηκε μετά σε έναν λαμπρό συνθέτη που χαίρομαι που πέρασε από τις τάξεις της μπάντας μου τότε.
Με ενέπνεε και τον ενέπνεα. Με τον δεύτερο Κώστα όπως σωστά το διατυπώνεις η συνεργασία μας προέκυψε έπειτα από μία γνωριμία κάποιων χρόνων. Η προσέγγιση ήταν σταδιακή αρχικά μέσα από μία φιλική σχέση που τελικά αναπόφευκτα μας οδήγησε σε αυτή την
συνεργασία. Εμπιστεύτηκα το νέο μου album σε ένα νέο ορεξάτο, με μεράκι μουσικό που εξάλλου ήταν fan της μουσικής μου από πολλά χρόνια πριν.
Πέρα από τη φιλία και την παρέα, πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του σε καθαρά μουσικό επίπεδο και γιατί;
Πρώτη μου φορά έκατσα και δούλεψα μαζί του με αυτόν τον τρόπο. Όλα τα τραγούδια μου γραμμένα πάνω στις 6 χορδές της κιθάρας μου είχα αρχίσει να τα βλέπω να αναπτύσσονται επάνω στα πλήκτρα του πιάνου. Κάποιες φορές του έλεγα «μα εγώ το έγραψα αυτό;» εννοείται με θαυμασμό και χαρά. Ένας σωστός παραγωγός όπως ο Κώστας π.χ βλέπει τι πρέπει να γίνει ούτως ώστε μουσικές όπως οι δικές μου να απεικονιστούν σωστά μέσα στα 3 ή 4 λεπτά ενός τραγουδιού.
Ήξερε τον τρόπο μου, τον καταλάβαινε, έχουμε τα ίδια ακούσματα όμως ο στόχος του ήταν να κάνουμε έναν δίσκο ανοιχτό μουσικά, ένα album που θα μπορεί να το ακούσει και να το χαρεί ο οποιοσδήποτε έξω από κλειστά ακροατήρια.
Με ποιο κριτήριο αποφασίζεις αν ένα τραγούδι θα παραμείνει single ή θα γίνει τμήμα ενός album;
Καταλαβαίνω γιατί με ρωτάς. Την περίοδο 2019/2022 μετά από το προηγούμενο album «Η ΣΚΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ» είχα αποφασίσει να ξεκινήσω κυκλοφορίες με μοναχικά κομμάτια σε τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι να ερχόταν η στιγμή που θα έγραφα κάποια τραγούδια που θα είχαν αυτή την συνοχή μεταξύ τους για έναν νέο μεγάλο δίσκο. Ίσως οφειλόταν και στην προσωρινή από ό,τι απεδείχθη απογοήτευσή μου σχετικά με albums κτλ. Αλλά επειδή ήμουν και θα είμαι ένας καλλιτέχνης των albums υπερίσχυσε η ανάγκη μου να συμπεριφέρομαι δισκογραφικά με ολοκληρωμένο τρόπο.
Πώς, πόσο και με ποιο τρόπο επηρέασαν η πανδημία και η καραντίνα τόσο το γράψιμο όσο και κυρίως το περιεχόμενο των τραγουδιών του δίσκου;
Βαθύτατα, πάρα πολύ. Ναι, φαίνεται μέσα στα 11 νέα τραγούδια του album όπως τα «Μου Λείπεις Τόσο», «Ανοίγω Τα Πανιά», «Θα Μονολογώ», «Πάντα Μπροστά», «Ο Κόσμος Αυτός», «Άδειο Μου Πρωί», «Μια Ανάσα», «Δίχως Χέρια».
Τι θα είχες να πεις συγκρίνοντας μουσικά τον δίσκο με τον αμέσως προηγούμενο σου; Είναι περισσότερο, λιγότερο , το ίδιο rock; Λίγο περισσότερο ποπ ίσως;
Όπως είπα παραπάνω είναι ένας δίσκος ανοιχτός. Περνάει από πολλές διαθέσεις και μοτίβα. Εγώ και ο Κώστας είμαστε δύο μουσικάνθρωποι, αγαπούμε τις ενδιαφέρουσες ενορχηστρώσεις, είμαστε γεμάτοι από ακούσματα και οι δύο και θα ήταν αδιανόητο όλα αυτά να μην περνούν μέσα στα τραγούδια μου, στις μουσικές που γράφω όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ νομίζω πως ακόμα και οι ετικέτες πια χάνουν το νόημα τους. Είναι ένα πλούσιο σε μουσική album. Κάναμε μία πανέμορφη δουλειά που της αξίζουν τα καλύτερα.
Και στιχουργικά; Είναι πιο σκληρός από εκείνον, πιο τρυφερός, πιο ήρεμος, πιο οργισμένος, πιο ρεαλιστικός ίσως, κάτι άλλο;
Οι αναφορές είναι όσα είχαν να κάνουν με όλα αυτά που σκεφτόμουν, ένιωθα, θυμόμουν, θύμωνα, μονολογούσα, χαιρόμουν, ακόμα και έκλαιγα, γελούσα και ήλπιζα αυτά τα προηγούμενα δύο-τρία δύσκολα χρόνια. Ευτυχώς που μέσα στον ζόφο της πανδημίας άρπαξα την ευκαιρία από τα μαλλιά κι έκατσα και δούλεψα με τον εαυτό μου και στον κατόπιν με όλα αυτά τα τραγούδια.
Το ότι στην εισαγωγή του πρώτου τραγουδιού ακούγεσαι να τραγουδάς τους πρώτους στίχους του «Σα Να Μη Πέρασε Μια Μέρα» είναι απλά υπενθύμιση μιας από τις επιτυχίες σου ή δομικό στοιχείο του τραγουδιού; Αν ισχύει το δεύτερο, γιατί, ποιος είναι ο λόγος που το τοποθέτησες εκεί;
Αναφέρεσαι μάλλον στο video clip του «Ανοίγω Τα Πανιά» και όχι στην βερσιόν του album. Ναι, ήταν μία πολύ όμορφη ιδέα του Νίκου Γώγου που φαντάζομαι ήθελε να δείξει μία ολόκληρη πορεία μου από το πολύ πλέον χτες στο πολύ σήμερα. Μάλιστα είχε και πλάκα. Γελάσαμε πολύ εκείνο το βράδυ στο γύρισμα.
Ποιο (ή ποια, το πολύ δύο) είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από τον δίσκο και γιατί;
Όταν κάνω ένα album δεν συνηθίζω να ξεχωρίζω με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο ας κάνω μίαν εξαίρεση εδώ λέγοντας πως έχω μία αδυναμία στα «ΘΑ ΜΟΝΟΛΟΓΩ», «ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ», «ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ». Ορίστε έβαλα τρία!
Θα έλεγες ότι με το πέρασμα του χρόνου τα τραγούδια και συνολικά οι δίσκοι σου γίνονται όλο και περισσότερο «αστικοί»; Αν ναι, η πόλη που τα σηματοδοτεί και τα σφραγίζει είναι η Αθήνα και με ποιο τρόπο;
Αρχικά αυτό αποτυπώνεται και όχι τυχαία στον τίτλο του album, ΟΔΟΣ ΡΙΑΝΚΟΥΡ. Μία οδός μέσα στο κέντρο, την καρδιά της πόλης.
Σε αυτή την πόλη ζω μαζί με τόσα άλλα εκατομμύρια ανθρώπους μέσα της, οι ρυθμοί της βρίσκουν διόδους και μπαίνουν στους ήχους μου, στα λόγια, στον ρυθμό. Δεν με φαντάζομαι να τραγουδώ για ξερολιθιές και λόγγους. Δεν ζω εκεί. Ζω εδώ και ναι μου αρέσει.
Ποιο είναι το ελληνικό και ποιο το ξένο τραγούδι που έχεις ζηλέψει και θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ Γιώργο; (μόνο ένα για κάθε περίπτωση)
Εξαιρετική ερώτηση που χρειάζεται και μία ειλικρινή απάντηση. Το Ταξίδι του Νίκου Πορτοκάλογλου και το “Won’t Get Fooled Again” των Who. Αυτά με μία πρώτη γρήγορη σκέψη. Φυσικά καταλαβαίνεις πως πίσω από αυτές τις σκέψεις θα έλεγα το “Maybe I Am Amazed” του McCartney, το «Αν Θυμηθείς Το Όνειρο Μου» του μέγιστου Μίκη Θεοδωράκη, το «Μια Πόλη Μαγική» του Απόλλωνα Μάνου Χατζιδάκι.
Προγραμματίζεις κάποια περιοδεία ή απλά μεμονωμένες εμφανίσεις; Υπάρχουν σχέδια για την χειμερινή σεζόν ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Αυτές τις ημέρες ξεκινήσαμε πρόβες με τον Κώστα και τον Βαγγέλη Καλαμάρα στα τύμπανα με στόχο εμφανίσεις στη νέα σεζόν. Χτίζεται τώρα μία εξαιρετική μπάντα, ένα δημιουργικό, πανέξυπνο rock combo που θα παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος του νέου album μαζί με παλιότερα δικά μου, τραγούδια του Κώστα από τις πρόσφατες του κυκλοφορίες και κάποια αγαπημένα covers όλα όμως αυτά σε μία εξαιρετική μουσική πρόταση για live. Σύντομα θα είμαστε διαθέσιμοι.
Tα τραγούδια του album «Οδός Ριανκούρ» κυκλοφορούν ψηφιακά από το Ogdoo Music Group, είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες, ενώ προσεχώς θα κυκλοφορήσουν και σε αριθμημένα συλλεκτικά Lps.
