Ο Γιάννης Νικολάου υπογραμμίζει και πάλι με ολοκληρωμένο τρόπο την επικαιρότητα του τραγουδιού με ένα ολοκαίνουργιο CD που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε μια πρωτότυπη συσκευασία βιβλίο-δίσκου με τον τίτλο «Εγώ θα μείνω εδώ».
Παράλληλα ο τραγουδοποιός παρουσιάζει τα νέα του τραγούδια αλλά και παλαιότερες χαρακτηριστικές στιγμές της πλούσιας διαδρομής του στο τραγούδι σε μια ιδιαίτερη παράσταση, παρέα με ακριβούς φίλους του, το Σάββατο στις 8 0κτωβριου στο Σταυρό του Νότου.
Κάνοντας μια μικρή εισαγωγή να θυμηθώ ότι μέσα στη δεκαετία του '80 γνώρισα ένα νεαρό παιδί που έπαιζε πολύ ωραία κιθάρα και τραγουδούσε καταπληκτικά Beatles. Το παιδί αυτό είχε πολλά όνειρα και μετά από μερικά χρόνια τον ξανασυνάντησα παρέα με τον Παντελή Θαλασσινό στους περίφημους Λαθρεπιβάτες. Από το 1987 που κυκλοφόρησε η πρώτη τους ηχογράφηση ο Γιάννης Νικολάου έκανε πολλά και σημαντικά βήματα αλλά φέτος επιστρέφει για να μας πει «Εγώ θα μείνω εδώ». Παρ’ όλο το κλίμα φυγής που επικρατεί στις μέρες μας ο Γιάννης επιμένει να μην θέλει να αφήσει αυτή την Πατρίδα και παραμένει εδώ. Γιάννη μου τι σημαίνει «Εγώ θα μείνω εδώ» καταρχήν;
«Εγώ θα μείνω εδώ» σημαίνει ότι θα επιμείνω και θα προασπίσω Θερμοπύλας. Δηλαδή στην τάση αυτή της φυγής -είναι φυσικό με την έλλειψη εργασίας που υπάρχει- απαντάω «Εγώ θα μείνω εδώ» έστω κι αν χρειαστεί να ξαναγεννηθώ από τις στάχτες μου.
Μου είπες νωρίτερα ότι η δουλειά αυτή είναι χειροποίητη…
Χειροποίητη εννοώ ότι έχει γίνει εξ’ ολοκλήρου στο σπίτι μου. Είναι τα demo μου ουσιαστικά που έκανα. Σ’ αυτά τα demo βασίστηκα κάλεσα και κάποιους φίλους μουσικούς όπως τον Χάρη τον Μπουτσελάκη στο μπάσο η τον Άκη τον Τουρκογιώργη που παίζουμε μαζί τελευταία με μία ωραία σόλο κιθάρα, να τα εμπλουτίσαμε τα κομμάτια, μετά έκανα το remix πάλι μόνος μου με πενιχρά μέσα με το κομπιούτερ μου, έκανα και ένα σπιτικό mastering όλα σπιτικά και χειροποίητα σαν σπιτικό φαγητό.
Μέχρι και οι φωτογραφίες του εξωφύλλου οικογενειακές.
Τις φωτογραφίες τις τράβηξε ο Μωυσής Ασέρ στενός μου φίλος και ο παραγωγός μου και εκδότης της δουλειάς… σπιτικές κι αυτές πήγαμε στη Δραπετσώνα στα λημέρια μου και χρησιμοποιήσαμε τη δική μου φωτογραφική μηχανή.
Αυτή τη δουλειά τη χειροποίητη πότε και πως θα έρθει η ώρα να την ακούσουμε ζωντανά; Τι μας ετοιμάζεις;
Η πρώτη, επίσημη, παρουσίαση θα γίνει στο Σταυρό του Νότου στις 8 Οκτωβρίου και θα είναι δίπλα μου σημαντικοί φίλοι παλιοί και νέοι όπως ο Παντελής Θαλασσινός, ο Λαυρέντης Μαιχαιρίτσας, η Λένα Αλκαίου, ο Κώστας Μάντζιος, ο Άκης Τουρκογιώργης, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Τάσος Βουγιατζής και πολλά νέα παιδιά.
Ακούγοντας τη νέα σου δουλειά κατάλαβα ότι σε πονάει πάρα πολύ η Ελλάδα του σήμερα και θα ήθελα να μου μιλήσεις για την πατρίδα που ζούμε σήμερα εμείς στην οποία θέλεις να μείνεις προασπιζόμενος Θερμοπύλας όπως είπες. Βλέπεις να υπάρχει φώς σ’ αυτό το τούνελ για τον λαό μας;
Υπάρχει μια στοχοποίηση της Πατρίδας αυτή τη στιγμή οι «αγαπημένοι μας σύμμαχοι και εταίροι» αποφάσισαν ότι θα γίνει φέουδο τους η χώρα και με διάφορους τρόπους οικονομικούς και άλλους κατάφεραν να σκλαβώσουν τη χώρα να μας κάνουν όλους υπόλογους για πράγματα που οι ίδιοι μας πρότειναν και κατ’ επέκταση θέλησαν να παγκοσμιοποιήσουν όλη αυτή την κατάσταση και πιστεύω ότι όλα θα αλλάξουν μάσα από τις διεθνείς συγκυρίες και τις παγκόσμιες μεταλλάξεις που θα συμβούν. Θα αλλάξουν προς το καλύτερο για την Ελλάδα. Αυτή είναι η άποψη μου.
Αυτό είναι νομίζω και το αισιόδοξο μήνυμα σου για το μέλλον. Τώρα έχοντας αυτά τα πιστεύω τι ψηφίζεις;
Ψηφίζω Καραγκιόζη όπως λέει και το τελευταίο bonus track της νέας μου δουλειάς ένα κομμάτι που μιλάει με ένα κωμικοτραγικό τρόπο για όλα αυτά που μόλις είπαμε.
Μετά από όλα αυτά τι Πατρίδα λές ότι θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας;
Θα περάσουμε μια στενωπό και ελπίζω ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μια πιο υγιή κοινωνία αργότερα… πολύ αργότερα. Δεν θέλω να γίνω μέντιουμ αλλά κάπως έτσι τα βλέπω τώρα…
Αυτά για το μέλλον της Πατρίδας. Για το μέλλον με τις δικές σου συνεργασίες τι έχεις να μας πεις;
Πρόκειται να κάνω μια συνεργασία με τον παιδικό μου φίλο το Αντώνη τον Μιτζέλο που είχαμε φτιάξει μαζί και ένα συγκρότημα παλιά στη δεκαετία του '70 - '80 και τον Άκη τον Τουρκογιώργη τον περίφημο κιθαρίστα αδελφό του Αντώνη Τουρκογιώργη από τους Socrates. Είπαμε να κάνουμε ένα τρίο και να περιοδεύσουμε. Είναι ένα σχέδιο που περιμένουμε να ευδοκιμήσει…
Για να γυρίσουμε στην καινούργια σου χειροποίητη δουλειά, πές μας τι περιέχει; Δυό λόγια για το κάθε τραγούδι…
Το «Εγώ θα μείνω εδώ» δίνει το στίγμα της εποχής όπως είπαμε, ο «Οδυσσέας» ένα τραγούδι που έγραψα για τον πρόωρα χαμένο φίλο Οδυσσέα Εισαγγελέα στον οποίο είναι αφιερωμένος και ο δίσκος, το «Αγάπη μου δική μου» μια ουσάκ ερωτική μπαλάντα σε στίχους της Πωλίνας Κωνσταντοπούλου, η «Gabrielle Didot» είναι η έκπληξη του δίσκου η πρώτη φορά που μελοποιώ Καββαδία και θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Καββαδία που μας έδωσε την άδεια να το εκδώσουμε, η «Μοναχική αδάμαστη αγάπη» είναι στίχοι του Οδυσσέα Εισαγγελέα που είχα στα χέρια μου από τη δεκαετία του ’90 και μόλις τώρα αξιοποιήθηκαν – ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια –, το «Αγκαλιά στον καναπέ» ένα γνωστό κομμάτι μου σε στίχους της Μαρίας Παπάδάκη που πρωτοτραγούδησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στο πλατινένιο του άλμπουμ «Η ενοχή των αμνών» και τώρα το λέω εγώ σε μια unplugged εκτέλεση, το «ο Παύλος ζεί» γραμμένο για την δεύτερη επέτειο του θανάτου του Παύλου Φύσσα, το είπα πρώτη φορά στη μεγάλη αντιφασιστική εκδήλωση που έγινε για αυτή την επέτειο, «Λαθρεπιβάτες» ο Παντελής Θαλασσινός και εγώ το ντουέτο του δίσκου που γράφτηκε το 2011 όταν μαζέψαμε όλα τα παιδιά που έχουμε παίξει μαζί την εποχή των Λαθρεπιβατών και κάναμε δύο sold out εμφανίσεις, και μιλάει με στίχους και εικόνες για τα τραγούδια δικά μου και του Παντελή που φτιάξαμε σε όλη την μέχρι σήμερα πορεία μας μια σύζευξη με αναφορές σε κομμάτια όπως: Τα σμυρνέικα τραγούδια, Του φεγγαριού η μαντινάδα, το Ίχνος, το Ανάθεμά σε και άλλα. Ένα νοσταλγικό κομμάτι σε στίχους και μουσική δικά μου. Ο «Δειλός» σε δικούς μου στίχους και μουσική μιλάει για την δειλία που μπορεί σε όλους μας να προκύψει μπροστά στον μεγάλο έρωτα.
Οι «Ρυτίδες μου» ένα κομμάτι σε ποίηση του Σπύρου Πετρουλάκη που το ξεχώρισα μόλις ακούσαμε μαζί το δίσκο για δικούς ίσως λόγους . Οι ρυτίδες μας τα παράσημα μας στη ζωή …
Ένα ακόμα σπιτικό προϊόν για τον χρόνο που περνάει για όλους μας. Η «Λιμνούπολη» ένα κομμάτι καρτούν σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη αφιερωμένο στα παιδιά μου, και η «Μαριάννα» που είναι η κορούλα μου, το κομμάτι αφιερωμένο σ’ αυτήν, είναι η πρώτη φορά που γράφω τραγούδι με όνομα, και εντελώς τυχαία σ’ αυτόν τον δίσκο υπάρχουν τρία, ο Οδυσσέας, η Μαριάννα και η Gabrielle Didot…
Νομίζω ότι το μόνο που έχουμε να συμπληρώσουμε είναι: ραντεβού στις 8 Οκτωβρίου στις 10.30 το βράδυ στο Σταυρό του Νότου στην κεντρική σκηνή για τη μεγάλη σου βραδιά…
Θα παρουσιάσουμε τη νέα μου δουλειά «Εγώ θα μείνω εδώ» καθώς και παλιά τραγούδια με παλιούς και νέους αγαπημένους φίλους. Σας ευχαριστώ και σας περιμένω…
Παράλληλα ο τραγουδοποιός παρουσιάζει τα νέα του τραγούδια αλλά και παλαιότερες χαρακτηριστικές στιγμές της πλούσιας διαδρομής του στο τραγούδι σε μια ιδιαίτερη παράσταση, παρέα με ακριβούς φίλους του, το Σάββατο στις 8 0κτωβριου στο Σταυρό του Νότου.
Κάνοντας μια μικρή εισαγωγή να θυμηθώ ότι μέσα στη δεκαετία του '80 γνώρισα ένα νεαρό παιδί που έπαιζε πολύ ωραία κιθάρα και τραγουδούσε καταπληκτικά Beatles. Το παιδί αυτό είχε πολλά όνειρα και μετά από μερικά χρόνια τον ξανασυνάντησα παρέα με τον Παντελή Θαλασσινό στους περίφημους Λαθρεπιβάτες. Από το 1987 που κυκλοφόρησε η πρώτη τους ηχογράφηση ο Γιάννης Νικολάου έκανε πολλά και σημαντικά βήματα αλλά φέτος επιστρέφει για να μας πει «Εγώ θα μείνω εδώ». Παρ’ όλο το κλίμα φυγής που επικρατεί στις μέρες μας ο Γιάννης επιμένει να μην θέλει να αφήσει αυτή την Πατρίδα και παραμένει εδώ. Γιάννη μου τι σημαίνει «Εγώ θα μείνω εδώ» καταρχήν;
«Εγώ θα μείνω εδώ» σημαίνει ότι θα επιμείνω και θα προασπίσω Θερμοπύλας. Δηλαδή στην τάση αυτή της φυγής -είναι φυσικό με την έλλειψη εργασίας που υπάρχει- απαντάω «Εγώ θα μείνω εδώ» έστω κι αν χρειαστεί να ξαναγεννηθώ από τις στάχτες μου.
Μου είπες νωρίτερα ότι η δουλειά αυτή είναι χειροποίητη…
Χειροποίητη εννοώ ότι έχει γίνει εξ’ ολοκλήρου στο σπίτι μου. Είναι τα demo μου ουσιαστικά που έκανα. Σ’ αυτά τα demo βασίστηκα κάλεσα και κάποιους φίλους μουσικούς όπως τον Χάρη τον Μπουτσελάκη στο μπάσο η τον Άκη τον Τουρκογιώργη που παίζουμε μαζί τελευταία με μία ωραία σόλο κιθάρα, να τα εμπλουτίσαμε τα κομμάτια, μετά έκανα το remix πάλι μόνος μου με πενιχρά μέσα με το κομπιούτερ μου, έκανα και ένα σπιτικό mastering όλα σπιτικά και χειροποίητα σαν σπιτικό φαγητό.
Μέχρι και οι φωτογραφίες του εξωφύλλου οικογενειακές.
Τις φωτογραφίες τις τράβηξε ο Μωυσής Ασέρ στενός μου φίλος και ο παραγωγός μου και εκδότης της δουλειάς… σπιτικές κι αυτές πήγαμε στη Δραπετσώνα στα λημέρια μου και χρησιμοποιήσαμε τη δική μου φωτογραφική μηχανή.
Αυτή τη δουλειά τη χειροποίητη πότε και πως θα έρθει η ώρα να την ακούσουμε ζωντανά; Τι μας ετοιμάζεις;
Η πρώτη, επίσημη, παρουσίαση θα γίνει στο Σταυρό του Νότου στις 8 Οκτωβρίου και θα είναι δίπλα μου σημαντικοί φίλοι παλιοί και νέοι όπως ο Παντελής Θαλασσινός, ο Λαυρέντης Μαιχαιρίτσας, η Λένα Αλκαίου, ο Κώστας Μάντζιος, ο Άκης Τουρκογιώργης, ο Αντώνης Μιτζέλος, ο Τάσος Βουγιατζής και πολλά νέα παιδιά.
Ακούγοντας τη νέα σου δουλειά κατάλαβα ότι σε πονάει πάρα πολύ η Ελλάδα του σήμερα και θα ήθελα να μου μιλήσεις για την πατρίδα που ζούμε σήμερα εμείς στην οποία θέλεις να μείνεις προασπιζόμενος Θερμοπύλας όπως είπες. Βλέπεις να υπάρχει φώς σ’ αυτό το τούνελ για τον λαό μας;
Υπάρχει μια στοχοποίηση της Πατρίδας αυτή τη στιγμή οι «αγαπημένοι μας σύμμαχοι και εταίροι» αποφάσισαν ότι θα γίνει φέουδο τους η χώρα και με διάφορους τρόπους οικονομικούς και άλλους κατάφεραν να σκλαβώσουν τη χώρα να μας κάνουν όλους υπόλογους για πράγματα που οι ίδιοι μας πρότειναν και κατ’ επέκταση θέλησαν να παγκοσμιοποιήσουν όλη αυτή την κατάσταση και πιστεύω ότι όλα θα αλλάξουν μάσα από τις διεθνείς συγκυρίες και τις παγκόσμιες μεταλλάξεις που θα συμβούν. Θα αλλάξουν προς το καλύτερο για την Ελλάδα. Αυτή είναι η άποψη μου.
Αυτό είναι νομίζω και το αισιόδοξο μήνυμα σου για το μέλλον. Τώρα έχοντας αυτά τα πιστεύω τι ψηφίζεις;
Ψηφίζω Καραγκιόζη όπως λέει και το τελευταίο bonus track της νέας μου δουλειάς ένα κομμάτι που μιλάει με ένα κωμικοτραγικό τρόπο για όλα αυτά που μόλις είπαμε.
Μετά από όλα αυτά τι Πατρίδα λές ότι θα κληρονομήσουν τα παιδιά μας;
Θα περάσουμε μια στενωπό και ελπίζω ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν σε μια πιο υγιή κοινωνία αργότερα… πολύ αργότερα. Δεν θέλω να γίνω μέντιουμ αλλά κάπως έτσι τα βλέπω τώρα…
Αυτά για το μέλλον της Πατρίδας. Για το μέλλον με τις δικές σου συνεργασίες τι έχεις να μας πεις;
Πρόκειται να κάνω μια συνεργασία με τον παιδικό μου φίλο το Αντώνη τον Μιτζέλο που είχαμε φτιάξει μαζί και ένα συγκρότημα παλιά στη δεκαετία του '70 - '80 και τον Άκη τον Τουρκογιώργη τον περίφημο κιθαρίστα αδελφό του Αντώνη Τουρκογιώργη από τους Socrates. Είπαμε να κάνουμε ένα τρίο και να περιοδεύσουμε. Είναι ένα σχέδιο που περιμένουμε να ευδοκιμήσει…
Για να γυρίσουμε στην καινούργια σου χειροποίητη δουλειά, πές μας τι περιέχει; Δυό λόγια για το κάθε τραγούδι…
Το «Εγώ θα μείνω εδώ» δίνει το στίγμα της εποχής όπως είπαμε, ο «Οδυσσέας» ένα τραγούδι που έγραψα για τον πρόωρα χαμένο φίλο Οδυσσέα Εισαγγελέα στον οποίο είναι αφιερωμένος και ο δίσκος, το «Αγάπη μου δική μου» μια ουσάκ ερωτική μπαλάντα σε στίχους της Πωλίνας Κωνσταντοπούλου, η «Gabrielle Didot» είναι η έκπληξη του δίσκου η πρώτη φορά που μελοποιώ Καββαδία και θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Καββαδία που μας έδωσε την άδεια να το εκδώσουμε, η «Μοναχική αδάμαστη αγάπη» είναι στίχοι του Οδυσσέα Εισαγγελέα που είχα στα χέρια μου από τη δεκαετία του ’90 και μόλις τώρα αξιοποιήθηκαν – ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια –, το «Αγκαλιά στον καναπέ» ένα γνωστό κομμάτι μου σε στίχους της Μαρίας Παπάδάκη που πρωτοτραγούδησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στο πλατινένιο του άλμπουμ «Η ενοχή των αμνών» και τώρα το λέω εγώ σε μια unplugged εκτέλεση, το «ο Παύλος ζεί» γραμμένο για την δεύτερη επέτειο του θανάτου του Παύλου Φύσσα, το είπα πρώτη φορά στη μεγάλη αντιφασιστική εκδήλωση που έγινε για αυτή την επέτειο, «Λαθρεπιβάτες» ο Παντελής Θαλασσινός και εγώ το ντουέτο του δίσκου που γράφτηκε το 2011 όταν μαζέψαμε όλα τα παιδιά που έχουμε παίξει μαζί την εποχή των Λαθρεπιβατών και κάναμε δύο sold out εμφανίσεις, και μιλάει με στίχους και εικόνες για τα τραγούδια δικά μου και του Παντελή που φτιάξαμε σε όλη την μέχρι σήμερα πορεία μας μια σύζευξη με αναφορές σε κομμάτια όπως: Τα σμυρνέικα τραγούδια, Του φεγγαριού η μαντινάδα, το Ίχνος, το Ανάθεμά σε και άλλα. Ένα νοσταλγικό κομμάτι σε στίχους και μουσική δικά μου. Ο «Δειλός» σε δικούς μου στίχους και μουσική μιλάει για την δειλία που μπορεί σε όλους μας να προκύψει μπροστά στον μεγάλο έρωτα.
Οι «Ρυτίδες μου» ένα κομμάτι σε ποίηση του Σπύρου Πετρουλάκη που το ξεχώρισα μόλις ακούσαμε μαζί το δίσκο για δικούς ίσως λόγους . Οι ρυτίδες μας τα παράσημα μας στη ζωή …
Ένα ακόμα σπιτικό προϊόν για τον χρόνο που περνάει για όλους μας. Η «Λιμνούπολη» ένα κομμάτι καρτούν σε στίχους της Μαρίας Παπαδάκη αφιερωμένο στα παιδιά μου, και η «Μαριάννα» που είναι η κορούλα μου, το κομμάτι αφιερωμένο σ’ αυτήν, είναι η πρώτη φορά που γράφω τραγούδι με όνομα, και εντελώς τυχαία σ’ αυτόν τον δίσκο υπάρχουν τρία, ο Οδυσσέας, η Μαριάννα και η Gabrielle Didot…
Νομίζω ότι το μόνο που έχουμε να συμπληρώσουμε είναι: ραντεβού στις 8 Οκτωβρίου στις 10.30 το βράδυ στο Σταυρό του Νότου στην κεντρική σκηνή για τη μεγάλη σου βραδιά…
Θα παρουσιάσουμε τη νέα μου δουλειά «Εγώ θα μείνω εδώ» καθώς και παλιά τραγούδια με παλιούς και νέους αγαπημένους φίλους. Σας ευχαριστώ και σας περιμένω…
