δημιουργική και δυναμική στιγμή της ζωής μας. Θα προχωρήσουμε όμως μόνο, αν ατενίζουμε το μέλλον με θετικό οραματισμό και αισιοδοξία.»
Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην Βίκυ Καλοφωτιά και στο metrogreece.gr ο ερμηνευτής, με αφορμή τις εμφανίσεις του με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας Βόλου στην μουσική παράσταση «Η Σμύρνη του Έρωτα» οι οποίες πραγματοποιούνται με επιτυχία σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας και εν αναμονή της παρουσίασης τους στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στις 6 Σεπτεμβρίου.
Ο Γιάννης Κότσιρας δηλώνει επίσης χαρακτηριστικά:
«Για εμένα προσωπικά αυτή η παράσταση δεν έχει σκοπό να συνδεθεί με την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά αποτελεί μια υπενθύμιση της ζωντανής Σμύρνης, που δημιούργησε, που πρόβαλλε την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο και που υπενθυμίζει σε όλους μας καθημερινά για ποιους λόγους οι Έλληνες πρέπει να αισθανόμαστε άξιοι και υπερήφανοι για την καταγωγή μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ανάμεσα στα τραγούδια που ερμηνεύω υπάρχει και ένα ζεϊμπέκικο, με τον τίτλο: «Καρδιά ορφανή» που με συγκινεί όλες τις φορές που το τραγουδάω στον κόσμο. Ιδίως στο σημείο, όπου αναφέρεται συγκεκριμένα «...καρδιά ορφανή τι κι αν πονάς/ στη μοναξιά που τώρα ζεις/ με τον καιρό θα γιατρευτείς/ και τη χαρά θα ξαναβρείς...» Παρ’ όλο που οι στίχοι του προφανώς γράφτηκαν για κάποια κοπέλα, ταυτόχρονα μπορούν να μεταφραστούν και να ερμηνευτούν με πάρα πολλούς τρόπους, καθώς πρόκειται περί συμβολικών στίχων, οι οποίοι είναι επίκαιροι, με πολλές αναφορές στην σημερινή απαιτητική ιστορική περίοδο της οικονομικής κρίσης και των δυσμενών καταστάσεων, που βιώνουμε στη χώρα μας.
Η εξαιρετικά σημαντική και πολύτιμη συνεργασία μου με την Εστουδιαντίνα, είναι πραγματικά κάτι παραπάνω από υπέροχη και τη βιώνω σε όλες της τις διαστάσεις ως μια καταπληκτική εμπειρία. Όλη η ορχήστρα με δέχτηκε εξαρχής ως ισάξιο μέλος και μουσικό της παρέας και συν-δημιουργήσαμε τη δισκογραφική μου δουλειά «Η Σμύρνη του Έρωτα», η οποία ηχογραφήθηκε στο στούντιο από όλους μας μαζί, επισφραγίζοντας μια συνεργασία, που με τιμά ιδιαίτερα. Πρόκειται περί μιας σπουδαίας ορχήστρας, που επιβιώνει αξιοποιώντας την παράδοση και εκσυγχρονίζοντάς την χωρίς την παραμικρή οικονομική ή άλλου είδους παροχή και βοήθεια από το ελληνικό κράτος.
Τα σμυρνέικα τραγούδια εκθειάζουν τον έρωτα και μιλούν γι’ αυτόν με μεγάλη αξιοπρέπεια, χωρίς ίχνος σεξισμού, θεοποιώντας τη γυναίκα μέσα και από τις καθημερινές της ασχολίες και πράξεις, προσδίδοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο και κοινωνικές διαστάσεις και προεκτάσεις στο περιεχόμενό τους. Ακούγοντας τα εν λόγω τραγούδια, ανακαλύπτουμε τι συνέβαινε εκείνη την εποχή στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βίωναν τον έρωτα και αποκτούμε και μια πλήρη και ξεκάθαρη εικόνα από τα καθημερινά δρώμενα του συγκεκριμένου λαού, που μας αποκαλύπτουν συν τοις άλλοις και ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό αναλλοίωτο στο χρόνο. Όσον αφορά τον έρωτα ειδικότερα, θεωρώ ότι παραμένει ένα άπιαστο όνειρο, το οποίο μπορεί βέβαια να το βιώνουμε πολύ συχνά, αλλά πολύ σπάνια μετουσιώνεται σε αγάπη, καθιστώντας έτσι την αγάπη ακόμη πιο σπάνια, πολύτιμη και ακριβή.
Μας καθιστά χαρούμενους και ευτυχείς το ότι τα νέα παιδιά που παρακολουθούν την παράστασή μας, εισπράττουν τα τραγούδια αυτά ως καινούρια, ονειρεύονται με αυτά, τα αγαπούν και τα αποδέχονται. Όλη βέβαια η μουσική παράσταση διαπνέεται από τη χαρούμενη και ευφάνταστη ενορχηστρωτική ματιά του Ανδρέα Κατσιγιάννη, ενός πραγματικά υπέροχου ενορχηστρωτή και μουσικού, που σέβομαι και εκτιμώ ιδιαίτερα. Είναι όμορφο να είσαι μέλος και συν-δημιουργός μιας παράστασης, όπου επικρατεί μια διάχυση χαράς, προβληματισμού και ανάγκης να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αξία, υπερηφάνεια, δύναμη και δημιουργικότητα, που τόσο πολύ επιθυμούμε. Ως εκ τούτου, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε, ότι πριν από όλα τα υπόλοιπα πρέπει ο καθένας μόνος του να αναπτύξει το συναίσθημα της αλληλεγγύης, της δημιουργίας και του ουσιαστικού βήματος προς τα μπρος, προσπερνώντας τον υλισμό κάθε είδους. Η αλλαγή και η πρόοδος ξεκινάει πρώτα από εμάς και μετά μετατρέπεται σε συλλογική δράση.»
Πηγή: metrogreece.gr
