Η Ελένη Λαγού, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Απριλίου του 1994 και μεγάλωσε στο Γυμνό Ευβοίας. Μόλις αποφοίτησε από τη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ξεκίνησε τις σπουδές της στο Σύγχρονο Τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Η αγάπη της για τη μουσική όμως κρατά από μικρή ηλικία σπουδάζοντας κλασική κιθάρα. Σήμερα, ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και το τραγούδι, ενώ παράλληλα γράφει τα δικά της τραγούδια.
Ο Δημήτρης Καρράς, μίλησε μαζί της θέλοντας να μάθει περισσότερα για τα ερεθίσματα που διατρέχουν το μουσικό έργο της, για τα πρώτα βήματα ενός καλλιτέχνη και τη δυσκολία που φέρνουν, καθώς και να νοήματα που παιρνούν οι νότες και οι στίχοι στο κοινωνικό σύνολο.
Ελένη ποια είναι τα ακούσματα σου; Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το δικό σου μουσικό έργο;
Ακούω διάφορα είδη μουσικής, όπως ροκ, ποπ, τζαζ,ηλεκτρονική, σύγχρονη instrumental, και κλασική μουσική, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην electroswing και στα παραδοσιακά και χορευτικά τραγούδια.Σίγουρα η οποιαδήποτε δημιουργία μου έχει επηρεαστεί από ακούσματα και καλλιτέχνες, αλλά δεν μπορώ να ορίσω κάτι συγκεκριμένο.
Μεγάλωσες εκτός Αθηνών. Στην πόλη που έζησες αυτά τα χρόνια, ήταν εύκολο να εκφραστείς μέσα από την μουσική και να κάνεις τα πρώτα σου βήματα;
Είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στα μαγαζιά τους από τα πολύ πρώτα μου βήματα. Αυτό ήταν για εμένα πολύ βοηθητικό και ενθαρρυντικό, γιατί το να έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν έμπρακτα και σε πιστεύουνσε κάτι που ονειρεύεσαι και θέλεις πολύ, είναι ίσως από τα πιο σημαντικά για έναν άνθρωπο που ξεκινάει.
Τι σου αρέσει περισσότερο; Να "εκτίθεσαι" ζωντανά στους ακροατές, να καταγράφεις στο στούντιο τις δημιουργίες σου ή να δημιουργείς;
Είναι τρία διαφορετικά πράγματα που τα χαίρομαι όλα το ίδιο. Για να τα πάρω με τη σειρά, από το τέλος όμως, η στιγμή της δημιουργίας είναι πολύ προσωπική και κάπως ιδιαίτερη, κάποιες φορές ευχάριστη, κάποιες φορές επίπονη και κάποιες απλά απαραίτητη. Έχει κάτι ανεξήγητο. Ό,τι έχεις μέσα σου εκείνη την ώρα,γεννάται, καταγράφεται και παίρνει μια μορφή. Ξέρω ότι μόλις γίνει αυτό και ολοκληρωθεί, πως θέλω να το μοιραστώ και να το επικοινωνήσω. Κάπου εδώ έρχεται το στούντιο. Βέβαια υπάρχει ένας περιορισμός, γιατί δεν έχω τη δυνατότητα οτιδήποτε γράφω αμέσως να το ετοιμάζω. Παρόλα αυτά, μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω με τους ήχους και τις μελωδίες, οπότε σε κάποιο πρόγραμμα ηχογράφησης ας πούμε ότι πειραματίζομαι με την ενορχήστρωση. Επειδή μου αρέσει η ομαδική δουλειά και η επαφή με άλλους ανθρώπους, και αυτό στο στούντιο συμβαίνει, είναι και αυτό μία απολαυστική διαδικασία. Καταλήγω στην επικοινωνία, εκείνη της έκθεσης και της επαφής με τους ακροατές. Από πολύ μικρή μου άρεσε η έκθεση. Αισθάνομαι οικεία πάνω στη σκηνή και είμαι καλά εκεί. Υπηρετώ στη σκηνή την αγαπημένη μου τέχνη και επικοινωνώ με τον αγαπημένο μου τρόπο, το τραγούδι. Επομένως μου αρέσουν όλα με την ίδια ένταση.
Υπάρχουν δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στο να επικοινωνηθεί η δουλειά σου; Αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Θα έλεγα πως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω βρίσκονται στο κομμάτι της προώθησης. Έβγαλα ένα άλμπουμ, το τύπωσα, και το επικοινώνησα όσο περνούσε από το χέρι μου. Δεν αρκούσε στο να με μάθει ο κόσμος. Χρειάζεται background ανθρώπινου δυναμικού και οικονομικό υπόβαθρο στο να γίνει μια τέτοια δουλειάκαι να γίνει καλά. Δεν αποκλείω φυσικά το κομμάτι της τύχης, δεν είναι κάτι από όλα αυτά δεδομένο άλλωστε.Θεωρώ επίσης πως το ραδιόφωνο παίζει σημαντικό ρόλο στο να συστήσει κάποιον, διακρίνω όμως μια δυσκολία στο να παιχτούν νέα τραγούδια και να ακουστούν διαφορετικοί καλλιτέχνες.
Πες μου ένα αγαπημένο σου τραγούδι.
Το "Δε σε είδα" σε μουσική και στίχους τους Σταύρου Ρουμελιώτη και ερμηνεία της Μαρίας Παπαγεωργίου.
Τι νοήματα θα ήθελες να περάσεις μέσα από τα τραγούδια σου; Υπάρχουν κοινωνικές πτυχές στο έργο σου;
Το κουράγιο και η ελπίδα. Αυτά υπάρχουν συχνά στη σκέψη μου όταν γράφω. Έχω γράψει κοινωνικά τραγούδια, και επηρεάζομαι πάρα πολύ από όσα ζούμε.
Θέλω να μου αντιστοιχίσεις τα χρώματα του ουράνιου τόξου με προσωπικούς σου "ήρωες", ασχέτως αν τους γνωρίζεις ή όχι.
Κόκκινο: Freddie Mercury
Πορτοκαλί: Τσάρλι Τσάπλιν
Κίτρινο: Τζένη Καρέζη
Πράσινο: Τζίμης Πανούσης
Γαλάζιο: Παύλος Σιδηρόπουλος
Μπλε: Βαγγέλης Παπαθανασίου
Μωβ: Μάνος Χατζηδάκις
Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στη μέχρι τώρα μουσική σου πορεία και ποια γεύση σου έχει αφήσει η έως τώρα μουσική σου διαδρομή;
Η συμμετοχή μου στην «Πρώτη ακρόαση» του δεύτερου προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας ήταν για μένα κάτι πολύ σημαντικό. Ήταν η πιο έντονη συναισθηματικά εμπειρία μου, και στάθηκε αφορμή στο να αρχίσω να βγάζω δειλά - δειλά τα τραγούδια μου απ’ το «συρτάρι». Η γεύση από την μέχρι τώρα μουσική μου πορεία είναι ωραία. Έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους, έχω στις αποσκευές μου ένα άλμπουμ και αμέτρητες όμορφες στιγμές να θυμάμαι από εκείνη την περίοδο, χαίρομαι την επαφή με τον κόσμο μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις, και αν υπάρχει άγχος πολλές φορές, αυτό είναι πάντα δημιουργικό. Κυρίως επικρατεί η λαχτάρα και η χαρά σε όλο αυτό.
Πες μου το όνειρο σου, κάτι που θα ήθελες πολύ.
Να κάνω μια συναυλία με μεγάλη ορχήστρα.
Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;
Στις αρχές της φθινοπωρινής σεζόν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε full band, κάτι που ήθελα πολύ εδώ και καιρό. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων για τους υπέροχουςανθρώπους και μουσικούς που έχω δίπλα μου. Επίσης είναι μεγάλη η τιμή που είναι κοντά μας ο Steve Tesser. Θα εμφανιστούμε ζωντανά την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου στο Caja de Musica.
Ο Δημήτρης Καρράς, μίλησε μαζί της θέλοντας να μάθει περισσότερα για τα ερεθίσματα που διατρέχουν το μουσικό έργο της, για τα πρώτα βήματα ενός καλλιτέχνη και τη δυσκολία που φέρνουν, καθώς και να νοήματα που παιρνούν οι νότες και οι στίχοι στο κοινωνικό σύνολο.
Ελένη ποια είναι τα ακούσματα σου; Υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει το δικό σου μουσικό έργο;
Ακούω διάφορα είδη μουσικής, όπως ροκ, ποπ, τζαζ,ηλεκτρονική, σύγχρονη instrumental, και κλασική μουσική, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην electroswing και στα παραδοσιακά και χορευτικά τραγούδια.Σίγουρα η οποιαδήποτε δημιουργία μου έχει επηρεαστεί από ακούσματα και καλλιτέχνες, αλλά δεν μπορώ να ορίσω κάτι συγκεκριμένο.
Μεγάλωσες εκτός Αθηνών. Στην πόλη που έζησες αυτά τα χρόνια, ήταν εύκολο να εκφραστείς μέσα από την μουσική και να κάνεις τα πρώτα σου βήματα;
Είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω στα μαγαζιά τους από τα πολύ πρώτα μου βήματα. Αυτό ήταν για εμένα πολύ βοηθητικό και ενθαρρυντικό, γιατί το να έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν έμπρακτα και σε πιστεύουνσε κάτι που ονειρεύεσαι και θέλεις πολύ, είναι ίσως από τα πιο σημαντικά για έναν άνθρωπο που ξεκινάει.
Τι σου αρέσει περισσότερο; Να "εκτίθεσαι" ζωντανά στους ακροατές, να καταγράφεις στο στούντιο τις δημιουργίες σου ή να δημιουργείς;
Είναι τρία διαφορετικά πράγματα που τα χαίρομαι όλα το ίδιο. Για να τα πάρω με τη σειρά, από το τέλος όμως, η στιγμή της δημιουργίας είναι πολύ προσωπική και κάπως ιδιαίτερη, κάποιες φορές ευχάριστη, κάποιες φορές επίπονη και κάποιες απλά απαραίτητη. Έχει κάτι ανεξήγητο. Ό,τι έχεις μέσα σου εκείνη την ώρα,γεννάται, καταγράφεται και παίρνει μια μορφή. Ξέρω ότι μόλις γίνει αυτό και ολοκληρωθεί, πως θέλω να το μοιραστώ και να το επικοινωνήσω. Κάπου εδώ έρχεται το στούντιο. Βέβαια υπάρχει ένας περιορισμός, γιατί δεν έχω τη δυνατότητα οτιδήποτε γράφω αμέσως να το ετοιμάζω. Παρόλα αυτά, μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω με τους ήχους και τις μελωδίες, οπότε σε κάποιο πρόγραμμα ηχογράφησης ας πούμε ότι πειραματίζομαι με την ενορχήστρωση. Επειδή μου αρέσει η ομαδική δουλειά και η επαφή με άλλους ανθρώπους, και αυτό στο στούντιο συμβαίνει, είναι και αυτό μία απολαυστική διαδικασία. Καταλήγω στην επικοινωνία, εκείνη της έκθεσης και της επαφής με τους ακροατές. Από πολύ μικρή μου άρεσε η έκθεση. Αισθάνομαι οικεία πάνω στη σκηνή και είμαι καλά εκεί. Υπηρετώ στη σκηνή την αγαπημένη μου τέχνη και επικοινωνώ με τον αγαπημένο μου τρόπο, το τραγούδι. Επομένως μου αρέσουν όλα με την ίδια ένταση.
Υπάρχουν δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στο να επικοινωνηθεί η δουλειά σου; Αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Θα έλεγα πως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω βρίσκονται στο κομμάτι της προώθησης. Έβγαλα ένα άλμπουμ, το τύπωσα, και το επικοινώνησα όσο περνούσε από το χέρι μου. Δεν αρκούσε στο να με μάθει ο κόσμος. Χρειάζεται background ανθρώπινου δυναμικού και οικονομικό υπόβαθρο στο να γίνει μια τέτοια δουλειάκαι να γίνει καλά. Δεν αποκλείω φυσικά το κομμάτι της τύχης, δεν είναι κάτι από όλα αυτά δεδομένο άλλωστε.Θεωρώ επίσης πως το ραδιόφωνο παίζει σημαντικό ρόλο στο να συστήσει κάποιον, διακρίνω όμως μια δυσκολία στο να παιχτούν νέα τραγούδια και να ακουστούν διαφορετικοί καλλιτέχνες.
Πες μου ένα αγαπημένο σου τραγούδι.
Το "Δε σε είδα" σε μουσική και στίχους τους Σταύρου Ρουμελιώτη και ερμηνεία της Μαρίας Παπαγεωργίου.
Τι νοήματα θα ήθελες να περάσεις μέσα από τα τραγούδια σου; Υπάρχουν κοινωνικές πτυχές στο έργο σου;
Το κουράγιο και η ελπίδα. Αυτά υπάρχουν συχνά στη σκέψη μου όταν γράφω. Έχω γράψει κοινωνικά τραγούδια, και επηρεάζομαι πάρα πολύ από όσα ζούμε.
Θέλω να μου αντιστοιχίσεις τα χρώματα του ουράνιου τόξου με προσωπικούς σου "ήρωες", ασχέτως αν τους γνωρίζεις ή όχι.
Κόκκινο: Freddie Mercury
Πορτοκαλί: Τσάρλι Τσάπλιν
Κίτρινο: Τζένη Καρέζη
Πράσινο: Τζίμης Πανούσης
Γαλάζιο: Παύλος Σιδηρόπουλος
Μπλε: Βαγγέλης Παπαθανασίου
Μωβ: Μάνος Χατζηδάκις
Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στη μέχρι τώρα μουσική σου πορεία και ποια γεύση σου έχει αφήσει η έως τώρα μουσική σου διαδρομή;
Η συμμετοχή μου στην «Πρώτη ακρόαση» του δεύτερου προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας ήταν για μένα κάτι πολύ σημαντικό. Ήταν η πιο έντονη συναισθηματικά εμπειρία μου, και στάθηκε αφορμή στο να αρχίσω να βγάζω δειλά - δειλά τα τραγούδια μου απ’ το «συρτάρι». Η γεύση από την μέχρι τώρα μουσική μου πορεία είναι ωραία. Έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους, έχω στις αποσκευές μου ένα άλμπουμ και αμέτρητες όμορφες στιγμές να θυμάμαι από εκείνη την περίοδο, χαίρομαι την επαφή με τον κόσμο μέσα από τις ζωντανές εμφανίσεις, και αν υπάρχει άγχος πολλές φορές, αυτό είναι πάντα δημιουργικό. Κυρίως επικρατεί η λαχτάρα και η χαρά σε όλο αυτό.
Πες μου το όνειρο σου, κάτι που θα ήθελες πολύ.
Να κάνω μια συναυλία με μεγάλη ορχήστρα.
Τι ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;
Στις αρχές της φθινοπωρινής σεζόν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε full band, κάτι που ήθελα πολύ εδώ και καιρό. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων για τους υπέροχουςανθρώπους και μουσικούς που έχω δίπλα μου. Επίσης είναι μεγάλη η τιμή που είναι κοντά μας ο Steve Tesser. Θα εμφανιστούμε ζωντανά την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου στο Caja de Musica.
