Εμφανίζομαι όλα τα Σάββατα του Απρίλη στο Ξέφωτο, στα Λαδάδικα με συνοδοιπόρους δυο αξιόλογες φωνές, το Φώτη Θεοδωρίδη και το Γιάννη Λεκόπουλο. Οι παραστάσεις κινούνται σε μια ευρεία γκάμα του Ελληνικού τραγουδιού και είναι όπως έχω μάθει να υπηρετώ την τέχνη μου όλα αυτά τα χρόνια.
Κάνατε ένα δυναμικό ξεκίνημα στο χώρο του τραγουδιού, μόλις στα 17 σας. Πείτε μας πως έγινε.
Στα 17 μου μπήκα στο χώρο του τραγουδιού παίρνοντας το βάπτισμα στη δισκογραφία συμμετέχοντας στο δίσκο του Χρήστου Λεοντή «12 παρά 5». Aκολούθησαν τα «Πέριξ» με το Μάνο Χατζιδάκι.
Τι έχετε να θυμάστε από τις σημαντικές συνεργασίες σας με Χατζιδάκι, Λεοντή, Πλέσσα, Γκρούς κ.α.;
Από τις συνεργασίες μου έχω να θυμάμαι ωραίες στιγμές κυρίως με τον Χατζιδάκι, γιατί ήταν μια γνωριμία που με καθόρισε και μου έδειξε τον δρόμο που θα ακολουθούσα. Να μην υποκύπτω στο ευτελές και το χυδαίο.
Είναι καλό, τελικά, για ένα νέο καλλιτέχνη να κάνει τα πρώτα του βήματα δίπλα σε φτασμένους δημιουργούς ή μήπως αυτό ενδέχεται να έχει και τα αρνητικά του;
Ξέρετε ότι ο χώρος του τραγουδιού είναι άγρια ανταγωνιστικός. Στην περίπτωση μου χρειάστηκε να πληρώσω πολύ ακριβό τίμημα, γιατί είμαι ένα άτομο που δεν συμβιβάζεται εύκολα κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε είναι απωθητικό, για τα κοράκια που καιροφυλακτούν. Τώρα αν είναι καλό που γρήγορα έπιασα την κορυφή και κυρίως αναφέρομαι στον Χατζιδάκι είναι ευχή και κατάρα. Γιατί έχεις ένα μέτρο σύγκρισης και δεν σου επιτρέπει να ενταχθείς μέσα στη βιομηχανία του τραγουδιού. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Από το 1996 που κυκλοφόρησε η «Αλκυονίδα μέρα» δεν έχετε παρουσιάσει κάποια άλλη προσωπική δουλειά, αλλά ούτε και εμφανίζεστε συχνά. Πού οφείλεται αυτή η αποχή;
Η ενασχόληση μου με το τραγούδι δεν είχε την φυσική ροή και παρουσία που θα ‘πρεπε. Τα διαστήματα της σιωπής μου είναι πολλά και παρατεταμένα. Ποιος ξέρει, ίσως έπρεπε έτσι να γίνει.
Τι έχει αλλάξει από το ξεκίνημά σας ως σήμερα;
Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μας και κατά συνέπεια και στο τραγούδι. Κάποτε όταν ανακάλυπταν ένα χαρισματικό ταλέντο, τονίζω το χαρισματικό, αυτό που λέει ο Λόρκα στο Ντουέντε να περιέχει το θείο και το δαιμόνιο έτρεχαν να το αξιοποιήσουν. Εδώ και αρκετά χρόνια αν είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτούς, αυτοί που είναι στο σύστημα και ξέρουμε ότι όλα τα συστήματα έχουν βαθιές ρίζες, κοιτάζουν πως θα το εξαφανίσουν.
Θα θέλατε να κάνετε μια «πρόβλεψη» για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού;
Πιστεύω ότι μέσα σ’ αυτό το τρομακτικό τοπίο που έχει περιέλθει η ζωή μας θα προκύψουν και θετικά πράγματα. Θα γίνει ένα ξεκαθάρισμα. Η τέχνη είναι μια σοβαρή διαδικασία για την ισορροπία, αρμονία του ανθρώπου. Και μάλιστα η μουσική, το τραγούδι, που έχει άμεση επίδραση, στο συναίσθημα, στην ψυχή μας.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον όσον αφορά τις παραστάσεις και τη δισκογραφία;
Η πιο άσχετη ερώτηση στην περίπτωση μου. Γιατί ποτέ δεν σχεδιάζω και δεν μεθοδεύω τα πράγματα. Όμως έχω την βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα πάρουν μια όμορφη και δημιουργική πορεία για να επικοινωνήσω και να συνωμοτήσω με αυτούς που με ακούν χρόνια και κάθε φορά που βγαίνω από τη σιωπή μου είναι σαν να μην έλειψα ούτε μια μέρα.
Τι θα συμβουλεύατε έναν καλλιτέχνη στο ξεκίνημά του;
Δεν μ’ αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά μπορώ να καταθέσω κάποια προσωπική μου άποψη. Θέλει πολύ δουλειά για να παραμείνεις υγιής και αληθινός και να βιώνεις την ουσία της ζωής.
Μια ευχή για τους φίλους του www.ogdoo.gr που μας διαβάζουν.
Να αντέχουν και να παραμένουν ζωντανοί. Όχι παραιτημένοι. Καιρός να ανταμώσουμε στους δρόμους.
