Με καινούριο δίσκο, νέα εμφάνιση, κιθάρα και μελόντικα στο χέρι, το ραντεβού μας την περασμένη βδομάδα εδώ στα γραφεία του Ogdoo.gr έμοιαζε περισσότερο με κουβέντα φίλων.
Καινούργιος δίσκος, «Άβουλο θεριό». Πείτε μας για τη διαδρομή των τραγουδιών αυτών μέχρι σήμερα. Πως γεννήθηκε η ιδέα ενός τέτοιου δίσκου;
Μ. Δεν ξεκίνησε σαν ιδέα να φτιαχτούν τα τραγούδια για να γίνει δίσκος. Όσο ακόμα γράφαμε το «Όμορφοι κι ηττημένοι» ο Αλέξανδρος ήταν σε παραγωγικό στάδιο και έγραφε παράλληλα και άλλα τραγούδια τα οποία δεν βάλαμε στον πρώτο δίσκο. Πέρασε μια περίοδος που συνέχιζε να γράφει, ταυτίστηκα με κάποια από αυτά τα κομμάτια και μαζεύτηκε ένα υλικό αυθόρμητα, δεν ξέραμε αν θα κάνουμε δεύτερο δίσκο ή όχι. Στην πορεία γνωρίσαμε τον παραγωγό μας τον Νίκο Μακράκη, τα βάλαμε κάτω, είδαμε ποια κομμάτια φτιάχνουν μια μουσική ενότητα και μπήκαμε στο στούντιο…
Α. Κάναμε ακροάσεις μαζί με τον Νίκο, διαλέξαμε κάποια τραγούδια, όπως είπε και η Μαρία, που φτιάχνανε ένα κλίμα και αρχίσαμε πρόβες με τα παιδιά που συνεργαζόμαστε τα τελευταία εφτά χρόνια, τον Θανάση Αρχανιώτη στα τύμπανα, τον Θάνο Κολοκυθά στο μπάσο και τον Χρήστο Τόλη στα πλήκτρα. Είχαμε στήσει εμείς τα τραγούδια κατά ένα 70-80%, αλλά στις πρόβες πήραν την τελική τους μορφή και έτσι μπήκαμε στο στούντιο ΣΥΝ ΕΝΑ πέρσι το καλοκαίρι. Το τελικό ηχητικό περιβάλλον του δίσκου είναι αρκετά γλυκό και ήρεμο, δεν αγχωθήκαμε να βάλουμε πολλά πράματα. Θεωρώ πως είναι μια λιτότητα που αντικατοπτρίζει και λίγο την εποχή υποσυνείδητα…
Μ. …Κι εμάς βασικά! Αποφασίσαμε σ’ αυτόν τον δίσκο να αποτυπώσουμε αυτό που είμαστε στη παρούσα φάση. Δεν έχουμε βιολιά και τσέλα π.χ., οπότε αποφασίσαμε να παίξουμε με τους ανθρώπους που γνωρίζουμε, που αγαπάμε, που ξέρουν τη δουλειά μας και είναι κοντά στο ηχόχρωμά μας και αυτό τελικά λειτούργησε.
Α. Λειτουργεί βοηθητικά και για τη φωνή της Μαρίας που πλέον έχει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο και παίρνει συχνοτικά τη θέση που της ταιριάζει και νομίζω ότι βοηθάει και τους στίχους όλο αυτό.
Καινούργιος δίσκος, «Άβουλο θεριό». Πείτε μας για τη διαδρομή των τραγουδιών αυτών μέχρι σήμερα. Πως γεννήθηκε η ιδέα ενός τέτοιου δίσκου;
Μ. Δεν ξεκίνησε σαν ιδέα να φτιαχτούν τα τραγούδια για να γίνει δίσκος. Όσο ακόμα γράφαμε το «Όμορφοι κι ηττημένοι» ο Αλέξανδρος ήταν σε παραγωγικό στάδιο και έγραφε παράλληλα και άλλα τραγούδια τα οποία δεν βάλαμε στον πρώτο δίσκο. Πέρασε μια περίοδος που συνέχιζε να γράφει, ταυτίστηκα με κάποια από αυτά τα κομμάτια και μαζεύτηκε ένα υλικό αυθόρμητα, δεν ξέραμε αν θα κάνουμε δεύτερο δίσκο ή όχι. Στην πορεία γνωρίσαμε τον παραγωγό μας τον Νίκο Μακράκη, τα βάλαμε κάτω, είδαμε ποια κομμάτια φτιάχνουν μια μουσική ενότητα και μπήκαμε στο στούντιο…
Α. Κάναμε ακροάσεις μαζί με τον Νίκο, διαλέξαμε κάποια τραγούδια, όπως είπε και η Μαρία, που φτιάχνανε ένα κλίμα και αρχίσαμε πρόβες με τα παιδιά που συνεργαζόμαστε τα τελευταία εφτά χρόνια, τον Θανάση Αρχανιώτη στα τύμπανα, τον Θάνο Κολοκυθά στο μπάσο και τον Χρήστο Τόλη στα πλήκτρα. Είχαμε στήσει εμείς τα τραγούδια κατά ένα 70-80%, αλλά στις πρόβες πήραν την τελική τους μορφή και έτσι μπήκαμε στο στούντιο ΣΥΝ ΕΝΑ πέρσι το καλοκαίρι. Το τελικό ηχητικό περιβάλλον του δίσκου είναι αρκετά γλυκό και ήρεμο, δεν αγχωθήκαμε να βάλουμε πολλά πράματα. Θεωρώ πως είναι μια λιτότητα που αντικατοπτρίζει και λίγο την εποχή υποσυνείδητα…
Μ. …Κι εμάς βασικά! Αποφασίσαμε σ’ αυτόν τον δίσκο να αποτυπώσουμε αυτό που είμαστε στη παρούσα φάση. Δεν έχουμε βιολιά και τσέλα π.χ., οπότε αποφασίσαμε να παίξουμε με τους ανθρώπους που γνωρίζουμε, που αγαπάμε, που ξέρουν τη δουλειά μας και είναι κοντά στο ηχόχρωμά μας και αυτό τελικά λειτούργησε.
Α. Λειτουργεί βοηθητικά και για τη φωνή της Μαρίας που πλέον έχει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο και παίρνει συχνοτικά τη θέση που της ταιριάζει και νομίζω ότι βοηθάει και τους στίχους όλο αυτό.
Αλέξανδρε, η εποχή καθορίζει και τη θεματολογία των τραγουδιών σου;
A. Nα σου πω την αλήθεια, τώρα προέκυψε ένας δίσκος που κατά ένα μεγάλο ποσοστό δεν είναι κοινωνικός, ενώ ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος που βγήκε το 2007 ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου μια κοινωνική παρατήρηση, όχι απαραίτητα πολιτικό τραγούδι. Η εποχή είναι δύσκολη, σε ωθεί να ασχοληθείς στην προσωπική σου ζωή με την πολιτική, με την ενημέρωση, αλλά για κάποιο λόγο δεν μου βγήκε να γράψω αμιγώς κοινωνικοπολιτικά τραγούδια «πάνω στη βράση» που λένε. Δεν το έκανα συνειδητά να μην γράψω για την εποχή, απλά για κάποιο λόγο προέκυψαν αυτά τα τραγούδια τα οποία έχουν προφανώς ψήγματα της εποχής. Ναι μεν δεν αναφέρονται σε κοινωνικοπολιτικά γεγονότα του σήμερα, αλλά θεωρώ ότι προσπαθούν αρκετά να καθρεφτίσουν μια εποχή. Ακόμα και στο ερωτικό τους επίπεδο κυμαίνεται από το πολύ ερωτικό, μέχρι το βρώμικο μπαρόβιο περιβάλλον…
Ποιοι λόγοι σε ωθούν να γράψεις ένα τραγούδι;
Α. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί λόγοι. Πολλά τραγούδια ξεκινάνε από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δηλαδή είναι εσωτερικής αναζήτησης. Αυτό με τσιγκλάει αρκετά. Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, τα δίπολα που δημιουργούνται μέσα μας, όπως τώρα με το «Άβουλο θεριό» ή στον προηγούμενο δίσκο η «Ιαχή» που μιλάει για έναν άνθρωπο που ήθελε να αλλάξει τα πάντα και την άλλη στιγμή έκανε πίσω. Ο έρωτας φυσικά με εμπνέει, ήταν και θα είναι διαχρονικό θέμα τραγουδιών, αλλά και η σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία, τις καταστάσεις της καθημερινότητας. Είναι αρκετά αυτά που μπορούν να σου δώσουν την έμπνευση για να γράψεις ένα τραγούδι.
Από τον Δεκέμβριο του 2007 και τα πρώτα σας live στη μουσική σκηνή του «Πυρήνα» μέχρι την τωρινή εμφάνιση σας στον Σταυρό του Νότου τι έχει αλλάξει αλλά και τι έχει μείνει ίδιο στον Αλέξανδρο και στη Μαρία;
Α. Ένα βασικό που έχει αλλάξει στη Μαρία είναι η μεγάλη αγάπη που έχει αποκτήσει στο ελληνικό τραγούδι και ένα focus που δεν το είχε στην αρχή. Δηλαδή έχει καταφέρει να συγκεντρώσει την ενέργειά της σε αυτό που ακριβώς θέλει να κάνει.
Μ. Η αλήθεια είναι ότι το 2007 εγώ ήθελα απλά να παίξω μουσική, δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Γνωρίζοντας τον Αλέξανδρο, πήγα απλά ως τραγουδίστρια, δεν ήταν σίγουρο ότι θα κάνουμε κάποια στιγμή μαζί δίσκο, έλεγα 7-8 τραγούδια σε εκείνα τα live, τα οποία ο Αλέξανδρος είχε φανταστεί, τα είχε στήσει με τους μουσικούς του… Και μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Στήνουμε τα προγράμματα μαζί, κάνουμε μαζί δίσκους και αποφασίζουμε μαζί που θέλουμε να το πάμε όλο αυτό.
Α. Επίσης ένα άλλο που έχει αλλάξει στη Μαρία είναι ότι έχει γίνει πιο επαγγελματίας, πολύ πιο αυστηρή με τον εαυτό της και με το όλο θέμα. Σαφώς έχει γίνει καλύτερη τραγουδίστρια, έχει ανακαλύψει τη φωνή της – θεωρώ από την αρχή όλα αυτά τα χρόνια.
Μ. Για τον Αλέξανδρο πιστεύω ότι αποφάσισε να το πάρει πιο σοβαρά. Και τον εαυτό του και το τραγούδι. Και την πολιτική του στάση μέσα στα πράματα πιο σωστά, όχι πιο σοβαρά. Πάντα το έπαιρνε σοβαρά, αλλά θεωρώ η στάση του μέσα από το τραγούδι πια έχει γίνει πιο ώριμη και πιο στοχευμένη. Και έχει μάθει να δουλεύει και πιο σωστά. Από τη φωνή του μέχρι τη γραφή του…
Στο υπόλοιπο γκρουπ τι έχει αλλάξει;
A. Σίγουρα όλη η ομάδα με το δέσιμο έχει αρχίσει και λειτουργεί πολύ καλύτερα, έχει αποκτήσει έναν ήχο συγκεκριμένο ο οποίος εμένα με εκφράζει εκατό τοις εκατό. Με τα παιδιά συνεννοούμαστε πλέον πολύ γρήγορα…
Μ. …Και όλο αυτό έχει δώσει μια κατεύθυνση και μια ηρεμία για να μπορέσει αυτή η ομάδα να μεγαλώσει. Δηλαδή έχοντας ως βασικό άξονα την μουσική μας όλα αυτά τα χρόνια στήσαμε κάτι το οποίο τώρα αρχίζουμε και το εμπλουτίζουμε. Μπαίνουν έξτρα μουσικοί όπως θα κάνουμε και τώρα στον Σταυρό με την Εύα Ατματζίδου (κιθάρες, μαντολίνο, τζουρά & τραγούδι) και τον Αδάμ Δόγκα (κλαρινέτο, άλτο σαξόφωνο), επίσης φίλοι που φτιάξανε τα εικαστικά αυτού του δίσκου, η Φαίδρα Χάρδα συγκεκριμένα καθώς και η Ελευθερία Άνθη που δίνει το φωτογραφικό υλικό… Έχει μεγαλώσει πάρα πολύ η ομάδα!
Τι σας απογοητεύει και τι σας γοητεύει; Θεωρείται τη μουσική μέσο για να βιοποριστεί κανείς;
Α. Aυτό είναι απογοητευτικό. Είναι ίσως το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή και ελπίζω όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική να βρούνε τρόπους να το πολεμήσουν μέσα τους και ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος να το πολεμήσουμε και έξω μας. Δηλαδή να υπάρξουν νέες ιδέες, νέες συλλογικότητες, νέες ομάδες, νέες παρέες. Κατά τ’ άλλα όλα αυτά που άκουγα για το κύκλωμα, για διασυνδέσεις κτλ, είδα ότι ως ένα βαθμό ισχύουν αλλά δεν είναι και ανίκητα. Αυτό κάποιες φορές με γοητεύει! Ότι προσπαθώ να το νικήσω! Βοηθούν λίγο και οι καταστάσεις να αμβλυνθεί αυτό γιατί η κρίση χτύπησε κυρίως τους μεσάζοντες του τραγουδιού και όχι την καλλιτεχνική δημιουργία και αυτό μας αφήνει ένα αρκετά καλό περιθώριο να λειτουργήσουμε λίγο πιο αξιοκρατικά. Δεν λέω ότι ισχύει αυτή τη στιγμή εκατό τοις εκατό, αλλά θεωρώ πως είναι καλύτερα από δέκα χρόνια πριν.
Α. Aυτό είναι απογοητευτικό. Είναι ίσως το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή και ελπίζω όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με τη μουσική να βρούνε τρόπους να το πολεμήσουν μέσα τους και ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθεί τρόπος να το πολεμήσουμε και έξω μας. Δηλαδή να υπάρξουν νέες ιδέες, νέες συλλογικότητες, νέες ομάδες, νέες παρέες. Κατά τ’ άλλα όλα αυτά που άκουγα για το κύκλωμα, για διασυνδέσεις κτλ, είδα ότι ως ένα βαθμό ισχύουν αλλά δεν είναι και ανίκητα. Αυτό κάποιες φορές με γοητεύει! Ότι προσπαθώ να το νικήσω! Βοηθούν λίγο και οι καταστάσεις να αμβλυνθεί αυτό γιατί η κρίση χτύπησε κυρίως τους μεσάζοντες του τραγουδιού και όχι την καλλιτεχνική δημιουργία και αυτό μας αφήνει ένα αρκετά καλό περιθώριο να λειτουργήσουμε λίγο πιο αξιοκρατικά. Δεν λέω ότι ισχύει αυτή τη στιγμή εκατό τοις εκατό, αλλά θεωρώ πως είναι καλύτερα από δέκα χρόνια πριν.
Eσύ πόσο ελεύθερος αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή;
A. Αισθάνομαι πολύ ελεύθερος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το οικονομικό που από μόνο του αποτελεί μια ανελευθερία. Το να μην μπορείς να εκδώσεις εύκολα ένα δίσκο ή να στήσεις ένα μεγάλο live…
M. Νομίζω ότι αυτό είναι και το απογοητευτικό. Όχι απλά ότι δεν βγάζεις λεφτά από τη μουσική αλλά για να προσπαθήσεις να δείξεις το έργο σου έχει καταντήσει να είναι πια τόσο χρονοβόρο και τόσο δύσκολο, γιατί πρέπει να το επενδύσεις μόνος σου που. Γράφεις σήμερα ένα τραγούδι και θα το εκδώσεις μετά από δύο χρόνια. Έτσι χάνεις τον αυθορμητισμό της στιγμής. Τώρα που εσύ βράζεις, μέχρι να το μεταδώσεις στον κόσμο νιώθεις ότι δεν είσαι στο ζενίθ σου. Εμένα αυτό με απογοητεύει περισσότερο. Θέλω σήμερα να τραγουδήσω και θέλω να έχω τη δυνατότητα να το καταφέρω, να το μοιραστώ τώρα!
Α. Παρ’ όλα αυτά ξέρεις πως ότι σου έρθει στο κεφάλι σου, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιο συμβόλαιο φοβερό ή κάποιος παραγωγός αυστηρός πίσω που θέλει να σου φτιάξει μια εικόνα, θα το κάνεις! Μπορεί να περιμένεις 2-3 χρόνια αλλά θα το κάνεις! Επίσης δεν θεωρώ ότι λειτουργούσε τόσο έντονα η δισκογραφία, όπως αυτό που ανέφερε η Μαρία, τη στιγμή που γραφότανε ένα τραγούδι. Και παλιότερα μπορεί να περίμενες δύο χρόνια για να βγει ένα τραγούδι. Δεν είναι ότι με το που έγραφε κάτι ο «τάδε» καλλιτέχνης έβγαινε την άλλη μέρα και αυτό καμιά φορά είναι λίγο βοηθητικό στο να ωριμάζεις και να το φιλτράρεις. Κάποιοι διαχειρίζονται έτσι το Youtube. Γράφουν ένα τραγούδι και την επομένη το ανεβάζουν με μια κιθάρα. Ελεύθερο και φυσικά δημοκρατικό αλλά θεωρώ ότι εκεί μπορεί κάποια πράματα να μην φιλτράρονται καλά.
Αρκετοί οι συνοδοιπόροι σας, μιας γενιάς που αυτή τη στιγμή παίρνει τη σκυτάλη.
Μ. Υπάρχει αρκετή δικαιοσύνη. Μπορεί να μην ακούγονται κάποιοι όσο θα έπρεπε αλλά θεωρώ πως όσοι αυτή τη στιγμή καταφέρνουν να γεμίζουνε χώρους και όχι για μια σεζόν αλλά και για δύο και τρείς και τέσσερις, και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί, σίγουρα είναι αξιοκρατικό και έχουνε κάτι το οποίο τους πάει μπροστά.
Α. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι μόνο αυτοί που γεμίζουν χώρους. Είναι και αυτοί που δεν τους γεμίζουν, πάρα πολύ άξιοι, πολύ ταλαντούχοι και καμιά φορά πιο άξιοι από αυτούς που γεμίζουν χώρους. Ειλικρινά δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά θεωρώ πως μέσα στην πορεία μας, αν κάποιος ψάξει, θα καταλάβει ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι μας. Είτε επειδή λέμε τραγούδια τους στα live μας, είτε επειδή κάνουμε παρέα, είτε επειδή συμμετέχουμε στους δίσκους τους ή αυτοί στους δικούς μας.
Τι ακούτε αυτόν τον καιρό;
M. Εμένα μου βάζουν διάφοροι φίλοι και ακούω μουσικές, ακούω τώρα Ane Brun και Camille, γιατί έχω πάει πιο δυτικά.
A. Εγώ έχω κάποια σταθερά κολλήματα με το ρεμπέτικο, βάζω πολύ συχνά και ακούω λίστες ολόκληρες.
Μ. Jeff Buckley…
Από τη δυτική μουσική στο ρεμπέτικο. Ωραία αντίθεση!
Α. Είναι πολύ χρήσιμη αυτή η αντίθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ακούω κι εγώ δυτική μουσική. Οι Radiohead μου αρέσουν πολύ, οι Portishead…
Αυτόν τον καιρό συνεργάζεστε και με τον Γιώργο Ανδρέου. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
A. Καταρχήν είμαστε και οι δύο πατριώτες, από τις Σέρρες, έχουμε γνωριστεί εκεί, και κάποια στιγμή κάναμε μια κουβέντα που κατάλαβα ότι εκτιμούσε πάρα πολύ τον πρώτο δίσκο, μας θεωρούσε και τους δύο πολύ ικανούς εκπροσώπους της νεότερης γενιάς από αυτόν και κάποια στιγμή έγινε από αυτόν πρόταση να παίξουμε μαζί τον χειμώνα και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να του αρνηθούμε. Έχει τεράστιο έργο συνθετικό, είναι φοβερός μουσικός, έχει φοβερή μουσική αντίληψη και αισθητική…
Μ. …Σύγχρονη αντίληψη! Εμένα αυτό με εντυπωσίασε στις πρόβες! Έχει αρκετή φαντασία. Μάθαμε πολλά πράματα από τον Γιώργο φέτος.
Α. Πραγματικά. Οι πρόβες ήταν πολύ πιο σημαντικές και από τα ίδια τα live . Δύο μήνες εντατικές πρόβες…
Μ. Και θα παίξουμε και το καλοκαίρι μαζί…
Σας ευχαριστώ από καρδιάς που ήρθατε και τα είπαμε, καλή δύναμη για όλα.
Κι εμείς ευχαριστούμε και σας περιμένουμε στον Σταυρό του Νότου.
Μ. Υπάρχει αρκετή δικαιοσύνη. Μπορεί να μην ακούγονται κάποιοι όσο θα έπρεπε αλλά θεωρώ πως όσοι αυτή τη στιγμή καταφέρνουν να γεμίζουνε χώρους και όχι για μια σεζόν αλλά και για δύο και τρείς και τέσσερις, και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί, σίγουρα είναι αξιοκρατικό και έχουνε κάτι το οποίο τους πάει μπροστά.
Α. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι μόνο αυτοί που γεμίζουν χώρους. Είναι και αυτοί που δεν τους γεμίζουν, πάρα πολύ άξιοι, πολύ ταλαντούχοι και καμιά φορά πιο άξιοι από αυτούς που γεμίζουν χώρους. Ειλικρινά δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά θεωρώ πως μέσα στην πορεία μας, αν κάποιος ψάξει, θα καταλάβει ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι μας. Είτε επειδή λέμε τραγούδια τους στα live μας, είτε επειδή κάνουμε παρέα, είτε επειδή συμμετέχουμε στους δίσκους τους ή αυτοί στους δικούς μας.
Τι ακούτε αυτόν τον καιρό;
M. Εμένα μου βάζουν διάφοροι φίλοι και ακούω μουσικές, ακούω τώρα Ane Brun και Camille, γιατί έχω πάει πιο δυτικά.
A. Εγώ έχω κάποια σταθερά κολλήματα με το ρεμπέτικο, βάζω πολύ συχνά και ακούω λίστες ολόκληρες.
Μ. Jeff Buckley…
Από τη δυτική μουσική στο ρεμπέτικο. Ωραία αντίθεση!
Α. Είναι πολύ χρήσιμη αυτή η αντίθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ακούω κι εγώ δυτική μουσική. Οι Radiohead μου αρέσουν πολύ, οι Portishead…
Αυτόν τον καιρό συνεργάζεστε και με τον Γιώργο Ανδρέου. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
A. Καταρχήν είμαστε και οι δύο πατριώτες, από τις Σέρρες, έχουμε γνωριστεί εκεί, και κάποια στιγμή κάναμε μια κουβέντα που κατάλαβα ότι εκτιμούσε πάρα πολύ τον πρώτο δίσκο, μας θεωρούσε και τους δύο πολύ ικανούς εκπροσώπους της νεότερης γενιάς από αυτόν και κάποια στιγμή έγινε από αυτόν πρόταση να παίξουμε μαζί τον χειμώνα και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να του αρνηθούμε. Έχει τεράστιο έργο συνθετικό, είναι φοβερός μουσικός, έχει φοβερή μουσική αντίληψη και αισθητική…
Μ. …Σύγχρονη αντίληψη! Εμένα αυτό με εντυπωσίασε στις πρόβες! Έχει αρκετή φαντασία. Μάθαμε πολλά πράματα από τον Γιώργο φέτος.
Α. Πραγματικά. Οι πρόβες ήταν πολύ πιο σημαντικές και από τα ίδια τα live . Δύο μήνες εντατικές πρόβες…
Μ. Και θα παίξουμε και το καλοκαίρι μαζί…
Σας ευχαριστώ από καρδιάς που ήρθατε και τα είπαμε, καλή δύναμη για όλα.
Κι εμείς ευχαριστούμε και σας περιμένουμε στον Σταυρό του Νότου.
