Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που περνούν τόσο διακριτικά από τη ζωή, που ελάχιστοι τους θυμούνται μετά τον θάνατό τους, ακόμα κι αν έχουν δει κάποια ταινία στην οποία έπαιξαν ή τραγούδησαν κάποιο τραγούδι που έγραψαν.
Ο Νότης Περγιάλης, γεννημένος στις 16 Αυγούστου του 1920, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Συγγραφέας, ηθοποιός, σεναριογράφος, στιχουργός και σκηνοθέτης, μια γλυκύτατη και ευαίσθητη φυσιογνωμία που, ευτυχώς, αποτυπώθηκε σε κάποιες σημαντικές ελληνικές ταινίες. Μπορεί στα "Κόκκινα φανάρια" να πρωταγωνιστούσε η Τζένη Καρέζη, αλλά αν υπήρχε βραβείο Β΄ Ανδρικού ρόλου σίγουρα θα το έπαιρνε παίζοντας τον γέρο, κλέβοντας την παράσταση από πολλούς προβεβλημένους συναδέλφους του, λέγοντας με την χαρακτηριστική, ιδιόμορφη, γεμάτη συναίσθημα φωνή του: "Όμορφη δεν είναι η ζωή Κατερίνα;" Το ίδιο και στην Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη, το ίδιο και στην ταινία "Το αίμα βάφτηκε κόκκινο", επίσης του Βασίλη Γεωργιάδη, καθώς και σε πολλές άλλες ταινίες, άλλες περισσότερο εμπορικές και άλλες λιγότερο.
Έγραψε τους στίχους, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του στιχουργό, σε κάποια εμβληματικά ελληνικά τραγούδια: ΄΄Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι, ΄΄Ο Λεβέντης΄΄ του Μίκη Θεοδωράκη, "Τι να την κάνω τη χαρά΄΄ ,επίσης του Μίκη, ΄΄Το κορίτσι με το κορδελάκι΄΄ του Γιάννη Μαρκόπουλου, "Γκρεμισμένα σπίτια", επίσης του Γιάννη Μαρκόπουλου και ένα σωρό άλλα. Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει: «Με τον Νότη μας ενώνει μια δυνατή φιλία. Ξεκινήσαμε από τις ίδιες λαϊκές ρίζες. Τα βιώματά μας είναι ίδια. Οι στόχοι μας οι ίδιοι. Πάντα πολεμήσαμε το ίδιο θεριό κι ονειρευόμαστε ένα λαό με γεμάτα μάτια κι όρθιο κεφάλι».
Οι ρόλοι στο θέατρο είναι κάτι το εφήμερο, έτσι κι αλλιώς, αλλά όσοι τον είδαν στον ΄΄Δον Καμίλο΄΄ με τον Μίμη Φωτόπουλο ή στο Μια ιστορία του Ιρκούτσκ΄΄ με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σίγουρα τον θυμόνταν για πολύ καιρό μετά την παράσταση.
O ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων ΄΄Το κορίτσι με το κορδελάκι", "Μαγική πόλη", "Η γειτονιά του Τσέχωφ", ενώ αρκετά από τα μυθιστορήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα δανικά.
Έγραψε το σενάριο και ήταν ο αφηγητής στην τηλεοπτική σειρά "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" που βασίστηκε στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1975.
"Ο Νότης Περγιάλης μένει συνεπής και πιστός απέναντι στις αξίες και τα ιδανικά του μέχρι τέλους. Ακουμπώντας την ψυχή του λαϊκού, απλού κόσμου. Στο τραγούδι για το μπλόκο της Καισαριανής, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, τραγουδά τον ηρωισμό αλλά και το θρήνο του λαού «Λευτέρη, με τα γαλανά τα μάτια και την ομορφιά, τους τοίχους που μπογιάτιζες πες μου την ύστερη στιγμή τι βρήκες και ζωγράφισες, και το κοιτάν στη γειτονιά και κλαίνε στο Παγκράτι;».
Στα «Γκρεμισμένα σπίτια», που μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος, προβάλλει τη ζωή και τους πόθους της φτωχολογιάς. Στο «Λεβέντης εροβόλαγε», που μελοποίησε πάλι ο Μίκης Θεοδωράκης, τραγουδά την ομορφιά της περήφανης και ανυπόταχτης στάσης ακόμη και μπροστά στο θάνατο΄΄, έγραψε για τον Νότη Περγιάλη η κα Κυριαζίδου, μέλος του τμήματος πολιτισμού του ΚΚΕ.
Και όπως είχε πει ο ίδιος, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή:
«Τα μονοπάτια στα βουνά υπάρχουν ακόμα... Εμείς, σα λαός, δε σκύψαμε το κεφάλι και ούτε πρόκειται να το σκύψουμε. Είμαστε λαός που θυμώνει και δεν ξεχνάει. Είναι ακατανόητο τι κατεργάζονται για τους λαούς. Καινούρια αίματα; Καινούριες περιπέτειες και διώξεις; Δε θα περάσουν αυτά. Υπάρχει τεράστια πείρα στους λαούς. Οι λαοί ξέρουν να αμυνθούν. Υπάρχει ο λόγος που δε σβήστηκε ακόμα ούτε από τα δέντρα, ούτε από τις πολιτείες, ούτε από τα χωριά. Αν έρθει άλλος ένας τρόπος για να καταπιέσουν τους λαούς, δε θα περάσει. Γιατί οι λαοί ξέρουν...».
Ο Νότης Περγιάλης έφυγε από τη ζωή στις 10 Νοεμβρίου 2009,σε ηλικια 89 χρονών, έχοντας επιλέξει να ακολουθήσει στη ζωή του τον δύσκολο δρόμο, υπηρετώντας με αυταπάρνηση τα ιδανικά και την Τέχνη του.
Ο Νότης Περγιάλης, γεννημένος στις 16 Αυγούστου του 1920, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Συγγραφέας, ηθοποιός, σεναριογράφος, στιχουργός και σκηνοθέτης, μια γλυκύτατη και ευαίσθητη φυσιογνωμία που, ευτυχώς, αποτυπώθηκε σε κάποιες σημαντικές ελληνικές ταινίες. Μπορεί στα "Κόκκινα φανάρια" να πρωταγωνιστούσε η Τζένη Καρέζη, αλλά αν υπήρχε βραβείο Β΄ Ανδρικού ρόλου σίγουρα θα το έπαιρνε παίζοντας τον γέρο, κλέβοντας την παράσταση από πολλούς προβεβλημένους συναδέλφους του, λέγοντας με την χαρακτηριστική, ιδιόμορφη, γεμάτη συναίσθημα φωνή του: "Όμορφη δεν είναι η ζωή Κατερίνα;" Το ίδιο και στην Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη, το ίδιο και στην ταινία "Το αίμα βάφτηκε κόκκινο", επίσης του Βασίλη Γεωργιάδη, καθώς και σε πολλές άλλες ταινίες, άλλες περισσότερο εμπορικές και άλλες λιγότερο.
Έγραψε τους στίχους, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του στιχουργό, σε κάποια εμβληματικά ελληνικά τραγούδια: ΄΄Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι΄΄ του Μάνου Χατζιδάκι, ΄΄Ο Λεβέντης΄΄ του Μίκη Θεοδωράκη, "Τι να την κάνω τη χαρά΄΄ ,επίσης του Μίκη, ΄΄Το κορίτσι με το κορδελάκι΄΄ του Γιάννη Μαρκόπουλου, "Γκρεμισμένα σπίτια", επίσης του Γιάννη Μαρκόπουλου και ένα σωρό άλλα. Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει: «Με τον Νότη μας ενώνει μια δυνατή φιλία. Ξεκινήσαμε από τις ίδιες λαϊκές ρίζες. Τα βιώματά μας είναι ίδια. Οι στόχοι μας οι ίδιοι. Πάντα πολεμήσαμε το ίδιο θεριό κι ονειρευόμαστε ένα λαό με γεμάτα μάτια κι όρθιο κεφάλι».
Οι ρόλοι στο θέατρο είναι κάτι το εφήμερο, έτσι κι αλλιώς, αλλά όσοι τον είδαν στον ΄΄Δον Καμίλο΄΄ με τον Μίμη Φωτόπουλο ή στο Μια ιστορία του Ιρκούτσκ΄΄ με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σίγουρα τον θυμόνταν για πολύ καιρό μετά την παράσταση.
O ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα. Έγραψε πολλά θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων ΄΄Το κορίτσι με το κορδελάκι", "Μαγική πόλη", "Η γειτονιά του Τσέχωφ", ενώ αρκετά από τα μυθιστορήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα δανικά.
Έγραψε το σενάριο και ήταν ο αφηγητής στην τηλεοπτική σειρά "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" που βασίστηκε στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, που προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1975.
"Ο Νότης Περγιάλης μένει συνεπής και πιστός απέναντι στις αξίες και τα ιδανικά του μέχρι τέλους. Ακουμπώντας την ψυχή του λαϊκού, απλού κόσμου. Στο τραγούδι για το μπλόκο της Καισαριανής, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, τραγουδά τον ηρωισμό αλλά και το θρήνο του λαού «Λευτέρη, με τα γαλανά τα μάτια και την ομορφιά, τους τοίχους που μπογιάτιζες πες μου την ύστερη στιγμή τι βρήκες και ζωγράφισες, και το κοιτάν στη γειτονιά και κλαίνε στο Παγκράτι;».
Στα «Γκρεμισμένα σπίτια», που μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος, προβάλλει τη ζωή και τους πόθους της φτωχολογιάς. Στο «Λεβέντης εροβόλαγε», που μελοποίησε πάλι ο Μίκης Θεοδωράκης, τραγουδά την ομορφιά της περήφανης και ανυπόταχτης στάσης ακόμη και μπροστά στο θάνατο΄΄, έγραψε για τον Νότη Περγιάλη η κα Κυριαζίδου, μέλος του τμήματος πολιτισμού του ΚΚΕ.
Και όπως είχε πει ο ίδιος, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή:
«Τα μονοπάτια στα βουνά υπάρχουν ακόμα... Εμείς, σα λαός, δε σκύψαμε το κεφάλι και ούτε πρόκειται να το σκύψουμε. Είμαστε λαός που θυμώνει και δεν ξεχνάει. Είναι ακατανόητο τι κατεργάζονται για τους λαούς. Καινούρια αίματα; Καινούριες περιπέτειες και διώξεις; Δε θα περάσουν αυτά. Υπάρχει τεράστια πείρα στους λαούς. Οι λαοί ξέρουν να αμυνθούν. Υπάρχει ο λόγος που δε σβήστηκε ακόμα ούτε από τα δέντρα, ούτε από τις πολιτείες, ούτε από τα χωριά. Αν έρθει άλλος ένας τρόπος για να καταπιέσουν τους λαούς, δε θα περάσει. Γιατί οι λαοί ξέρουν...».
Ο Νότης Περγιάλης έφυγε από τη ζωή στις 10 Νοεμβρίου 2009,σε ηλικια 89 χρονών, έχοντας επιλέξει να ακολουθήσει στη ζωή του τον δύσκολο δρόμο, υπηρετώντας με αυταπάρνηση τα ιδανικά και την Τέχνη του.
