Ο λόγος στην Πένυ Παπακωνσταντίνου:
<< Γεννήθηκα στην Αθήνα μια κρύα ημέρα του Δεκεμβρίου… (όχι ότι το θυμάμαι αλλά ακούγεται πολύ ποιητικό!) Δεν είμαι πολύ καλή στο γράψιμο ,περισσότερο στα λόγια γι’ αυτό θα υποστείτε μια δόση «χιούμορ» λόγω αμηχανίας όταν μου ζητείται να γράψω για τον εαυτό μου….
Ήμουν από τα παιδιά που ζήτησε μόνο του από τους γονείς του ν’ ασχοληθεί με την μουσική (οι γονείς μου καμία σχέση με αυτή! ακόμα τσακώνονται σε ποιόν έμοιασα τελικά!). Έτσι λοιπόν βρέθηκα σε ηλικία 11 χρονών με μια κιθάρα στα χέρια (οι γονείς μου ήθελαν πιάνο , γαλλικά και μπαλέτο βέβαια…) κάνοντας τα πρώτα μαθήματά μου στο ωδείο, τα οποία και παράτησα μετά από 4 χρόνια καθώς ο Bach σε τέτοια ηλικία μου έπεφτε «βαρύς». Εγώ ήθελα να παίζω και να τραγουδάω με τους φίλους μου! Μεγαλώνοντας συνέχισα τις σπουδές μου στη θεωρία της μουσικής, για ένα μικρό χρονικό διάστημα έκανα μαντολίνο και κλασσικό τραγούδι. Στα 19 μου ήρθε η πρώτη επαφή με την παραδοσιακή μουσική (δυστυχώς μέχρι τότε δεν μου είχε δοθεί καμία ευκαιρία να την γνωρίσω καθώς πρέπει να την «ψάξεις» δεν σε «βρίσκει») μέσα από το Κ.Α.Λ.Μ.Ε (Κέντρο Αιγαιακών Λαογραφικών και Μουσικολογικών Ερευνών) όπου υπήρξα μέλος της χορωδίας Αιγαίου υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεοφάνη Σουλακέλλη.
Συνεργάστηκα με τους σημαντικότερους μουσικούς της παραδοσιακής μουσικής σε διάφορους δίσκους όπου και γνώρισα τους δασκάλους μου, Ειρήνη Δερέμπεη (παραδοσιακό τραγούδι) και Κάρολο Κουκλάκη (πολίτικο λαούτο). Έχω υπάρξει μέλος των μουσικών σχημάτων «Αλός Απόηχοι» , «Σαντουροβιόλι express » υπό την επιμέλεια του βιολιστή, Κυριάκου Γκουβέντα, της ορχήστρας «Σεμέλη» υπό την επιμέλεια του Ανδρέα Τσεκούρα και της ορχήστρας Smyrna όπου είμαι μέλος μέχρι και σήμερα.
Είχα την μεγάλη χαρά να μοιραστώ την σκηνή και να καταλάβω τι σημαίνει «αγάπη» για την μουσική και «χώρος» σε όλους τους καλλιτέχνες με την καταξιωμένη Ουγγαρέζα καλλιτέχνιδα Marta Sebestyen αλλά και με Έλληνες καλλιτέχνες όπως η Μαρία Σουλτάτου , η Λιζέτα Καλημέρη, η Καίτη Κουλλιά , Ζαχαρίας Καρούνης κ.α.
Δεν πιστεύω στην «τύχη» αλλά στην «μοίρα» του καθενός και φυσικά στα όνειρα και την προσωπική προσπάθεια υλοποίησης αυτών! (ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει στο τέλος…!). Δεν μ’ ενδιαφέρουν καθόλου οι «ταμπέλες» στην ζωή μου και σίγουρα ΟΧΙ στην μουσική που επιλέγω.
Σήμερα ετοιμάζω την πρώτη μου προσωπική δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Φεγγάρι στην ταράτσα» (έχει ήδη κυκλοφορήσει το ομώνυμο κομμάτι) σε στίχους-μουσική της Χάρις Τσεκούρα , η οποία αναμένεται ολοκληρωμένη κοντά σας από Σεπτέμβριο… (και όχι από Δευτέρα βλ. Πάνο Κιάμο).
Φυσικά το ταξίδι αυτό δεν το έζησα μόνη μου… βρέθηκαν άνθρωποι-φίλοι-καλλιτέχνες-επαγγελματίες δίπλα μου, που πραγματικά αγάπησαν όσο κι εγώ την προσπάθεια αυτή και ονειρευτήκαμε μαζί το αποτέλεσμα και τους ευχαριστώ έναν προς έναν… Την Μαρία Καναβάκη και τον Χρήστο Παύλη για τις ενορχηστρώσεις και τα παιξίματα όπως επίσης και όλους τους μουσικούς που συμμετείχαν ,
Μάνο Αχαλινωτόπουλο-κλαρίνο, Γιώργο Μακρή- γκάιντα, Αλέξανδρο Παρασκευόπουλο-μπάσο, Νίκο Χριστόπουλο-τύμπανα, Εύη Κανέλλου-κρουστά, Γιώργο Γκαραβούνη-νταούλι. Τον Δημήτρη Ιωαννίδη για την επιμέλεια παραγωγής και τον Σάκη Γκίκα για τις εγγραφές-μίξεις . Το γραφείο παραγωγής μου, την Αναστασία Παπαγεωργίου και την Έλλη Ρουμπέν για τις πολύτιμες συμβουλές τους και την εμπιστοσύνη, τον Λάμπρο Γεωργόπουλο για την σκηνοθεσία του βίντεοκλιπ, τον ηθοποιό Αποστόλη Αποστολόπουλο αλλά και όλα τα παιδιά της scarface productions για τις πολύ ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί.
Δίνουμε λοιπόν ραντεβού από την νέα σαιζόν με νέο υλικό, με διάθεση επικοινωνίας, προβληματισμού, ανταλλαγής συναισθημάτων πάντα μέσα από την μουσική… Καλή ακρόαση σας εύχομαι και μην ξεχνάτε με όλα όσα γίνονται γύρω μας κάθε μέρα να ρίχνετε και καμιά ματιά στο «φεγγάρι» ότι κι αν σημαίνει για τον καθένα σας!!
